เคยมั้ย? ที่เราต้องหันไปพึ่งอะไรสักอย่าง เพื่อความรัก?
แทนที่จะพึ่งตัวเอง แต่เรากลับทำไม่ได้ ใจมันไม่กล้าพอ
แค่คิดก็ จินตนาการไปไกลแล้ว....

เรายังคงวิ่งไล่ตามความรัก วิ่งจนเหนื่อย วิ่งจนขาลาก
เหนื่อยมั้ย? เหนื่อยสิ ท้อมั้ย? ท้อมาก แล้วทำไม ไม่หยุดวิ่งล่ะ?
เพราะเรามีความสุข แม้จะเป็นสุขที่ทำให้เราทุกข์ก็ตามที
แต่มันก็ทำให้เราอมยิ้มกับตัวเองได้ แอบดีใจเวลาที่เห็นหน้าเค้า
รู้สึกดีเวลาที่เค้าสบตากะเราโดยบังเอิญ มันมีความสุขอยู่ในใจลึกๆ
แม้จะเหนื่อยมาก ท้อมาก เสียใจ พร่ำเพ้อ เซ็ง และเสียความรู้สึก
แต่สุดท้าย เราก็ยังมีความสุข ที่ได้มองเค้า ได้เห็นหน้าเค้า
ได้รับรู้ความเคลื่อนไหว แม้เพียงน้อยนิดก็ตาม...

เราเป็นเอามากขนาดนี้เพราะเค้าคนนั้น...คนเดียว
เราเพ้อถึงเค้า จนเพื่อนเราทนไม่ไหว พาเราไปเจอคนๆหนึ่ง
คนๆนี้ คือคนที่แนะนำแนวทางชีวิต ประมาณนั้น...
เค้าให้เราถามคำถามแล้วเลือกไพ่... สิ่งแรกที่เราถามโดยไม่รอให้เสียเวลา
เราถามเค้าทันทีว่า ความรักของเราจะเป็นไงบ้าง?
เค้าบอกว่า ถ้าเรากล้าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง
เค้าบอกให้เรากล้าเข้าไว้...แต่เราทำไม่ได้ เรากล้ามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว เรากลัว
แต่เค้าดันสวนกลับมาว่า เราไม่มีอะไรจะต้องเสียแล้วนิ
(หมวยความว่าไงฟ่ะ?) เค้าบอก สมัยนี้ผู้หญิงจีบผู้ชายก่อนมีเยอะแยะ (หรอ?)
เค้าพูดเพียงแค่นั้น เราก็เขินจนจะลงไปกลิ้งที่พื้นอยู่แล้วเชียว

จากนั้น มันยังหยุดไม่ได้ เราหยุดไม่อยู่ เราจึงถามต่อ ว่าเค้าคิดยังไงกับเรา
ไพ่ มันบอก เค้ากำลังเทใจให้เรา ถ้าเรากล้าเราก็จะได้เค้า
(เราไม่รู้จะเชื่อดีมั้ย) เพราะ มันไม่มีโอกาสเลย เราอาจะคิดติดลบไป
แต่สถานการณ์ตอนนี้ มันไม่มีความเป็นไปได้เลยสักนิด
เราจะเข้าหาเค้าได้ยังไง? จะไปทำความรู้จักได้ไงยังไง แค่ทัก line ไป
เค้ายังไม่ตอบเลย แล้วเค้าจะมีใจให้หรอ? จะเทใจให้เราได้ยังไงกัน?
แต่อีกใจหนึ่งเราก็แอบหวังลึกๆนะ หวังว่ามันจะเป็นจริง อย่างที่คนๆนี้บอกไว้

สุดท้าย สิ่งที่เค้าบอกเรา เตือนเราด้วยคำถามสุดท้ายของเราคือ
เราจะต้องเป็นคนเสียใจ ในท้ายที่สุด ถึงเราจะสมหวังกะเค้า
แต่เราก็ต้องเสียใจ เราจะกล้ายอมรับข้อนี้มั้ย? มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา
เราจะกล้ารักเค้าแล้วยอมรับที่จะเสียใจมั้ย...ในท้ายที่สุด?

คำตอบที่เราตอบอย่างแนวแน่ในตอนนั้น คือ ค่ะ เรายอมรับ
ถึงจะรู้ว่าปลายทางสุดท้ายเราอาจจะต้องเสียใจ เรากับกล้าที่จะยอมรับมัน
แต่ทำไม การจะเริ่มต้น เข้าไปหาเค้า เรากลับไม่กล้าจะเดินเข้าไปทักทายด้วยซ้ำ
มันน่าตลกนิดๆนะ แต่สุดท้าย เราจะลองดูอีกสักครั้ง ถ้าหากครั้งนี้ไม่สมหวัง
เราก็จะยอมรับความเสียใจแต่โดยดี :)