> > อ ย า ก หั ว เ ร า ะ เ สี ย ง ใ ส ๆ เ ห มื อ น เ ด็ ก ๆ < < เพราะโตขึ้น (เริ่มแก่!!) รู้จักสุข และรู้จักทุกข์มากขึ้น บางวัน ทุกข์มากกว่าสุข และหลายๆ วันอาจจะสุข และหัวเราะได้บ้าง แต่พอตอนนี้ทำไมรู้สึกว่า.. เสียงหัวเราะ ที่ออกมาจากความสุขจริงๆ มันเป็นยังไง ฉันลืมเสียงหัวเราะของตัวเองเหรอ...อาจจะเป็นไปได้ !! ที่บ้านมีหลานๆ 5 ขวบ กะ 2 ขวบ เวลาได้ยินเสียงหัวเราะของเค้า แล้วมีความสุขจัง และเสียงหัวเราะนั้นช่างแตกต่างกับเสียงหัวเราะของเราโดยสิ้นเชิง เพราะโลกของผู้ใหญ่ ไม่เหมือนโลกของเด็กๆ หรือเปล่า เพราะเด็กๆ รู้จักแต่ความสุข แต่ผู้ใหญ่มีความสุขน้อยลง หรือเปล่า แล้วความสุขมันหายไปไหน? ใครๆ ก็บอกว่า ความสุข อยู่ที่ใจ แล้วถ้าหากว่าตอนนี้ในหัวใจไร้ซึ้งความสุข จะให้ทำอย่างไรค่ะ? เวลาผ่านมา แล้วก็ผ่านไป จริงๆ ค่ะเวลาช่วยได้ แต่ถ้าความเจ็บปวดมันยาวนาน และฝังลึก กำลังใจที่จะฟันฝ่าให้ผ่านพ้นช่วงเวลาโหดร้ายแบบนี้ไปได้ จะเอามาจากไหนกัน... ถ้าจะบอกว่ากำลังใจที่ดีที่สุด คือตัวเราเอง แต่ในขณะที่ตัวเราเองก็เจ็บปวดแทบแย่ ถามว่ามีแรงแค่ไหนที่จะสู้ ตอบได้เลยว่า ไม่มีก็ต้องมีให้ได้!!! แต่เหนื่อยจัง!!...เท่านั้นเอง By>>P_MIM ในค่ำคืนของวันที่ปวดใจ !!   Create Date : 02 มกราคม 2553 1 comments Last Update : 2 มกราคม 2553 19:25:50 น. Counter : 305 Pageviews. Share Tweet

เห็นด้วยค่ะ เสียงหัวเราะของเด็กกีบผู้ใหญ่ต่างกัน เสียงหัวเราะเด็กมีแต่ความสุข แต่เสียงหัวเราะของผู้ใหญ่นี่มึความเครียดอยู่ในตัว เรื่องงาน เรื่องเรียน สารพัดเลย   โดย: gift_quality IP: 125.24.182.72 2 มกราคม 2553 21:50:12 น.