Bloggang.com : weblog for you and your gang
บล็อกนิยายหวานสดใสของพิมพ์นรายินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ^^
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่ ๗ (ขอเปลี่ยนชื่อเป็น "หนึ่งใจนิรันดร" นะคะ)
๗.
สองวันต่อมา วรรณวลีก็พาลูกสาวมาทำบุญตักบาตร ปล่อยนกปล่อยปลาเป็นการสะเดาะเคราะห์ที่วัดพระปรางค์ อันเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านมาช้านาน ครอบครัวของเธอซึ่งย้ายมาอยู่บริเวณนี้เมื่อสิบสี่ปีที่แล้ว จึงพลอยเคารพนับถือและแวะเวียนมาทำบุญที่วัดแห่งนี้ทุกครั้งที่เว้นว่างจากธุระการงาน
มารดาของพิมลมาสมีเพื่อนสนิทสนมอยู่ที่นี่หลายคน ทั้งที่เป็นภรรยาของเพื่อนร่วมงานภัทร และที่เป็นแม่บ้านร้านตลาดอยู่แถววัด พิมลมาสจึงไม่แปลกใจเลยเมื่อเสร็จจากทำบุญแล้ว มารดาจะเข้าไปสมทบกับกลุ่มเพื่อนที่มาเจอกัน
ระหว่างที่รอมารดาคุยกับเพื่อนๆ ของท่าน พิมลมาสก็กวาดตามองไปรอบๆ บริเวณริมแม่น้ำโดยไม่ตั้งใจ ไม่คิดว่าจะได้เจอโกษา แต่ก็เหมือนชะตาเป็นใจ เพราะมองไปปุ๊บก็เห็นเจ้าของร่างผอมเกร็งในชุดขาว เดินตรงไปที่ใต้ต้นไม้ริมน้ำ จากนั้นก็จัดแจงปูผ้ารองพื้นแล้วเข้าไปทรุดนั่งในท่าขัดสมาธิ
พิมลมาสเห็นสาวใหญ่หลายคนตรงเข้าไปทักทายและคงขอให้ฝ่ายนั้นช่วยดูหมอให้ แต่ชายชรานั่งนิ่ง เอาแต่หมกมุ่นอยู่ในสมาธิของเจ้าตัว ไม่ยอมเปิดตาขึ้นมองใครเลย
แปลกจริง...แกมีอาชีพดูหมอไม่ใช่หรือ แล้วทำไมไม่รับลูกค้าละ
หญิงสาวเฝ้ามองดูด้วยความฉงน กระทั่งมารดาหันมองตามสายตาลูกสาวแล้วเห็นคุณโกษาบ้าง
ตายจริง วันนี้ลุงโกมาวัดด้วย ดีเลย จะให้แกช่วยดูดวงให้ยายมาสสักหน่อย
อุ้ย อย่าเลยลี เพื่อนหนึ่งในสองคนของวรรณวลีค้านเสียงแหลม หมู่นี้ลุงแกไม่ค่อยจะดูหมอให้ใครแล้วละ
อ้าว ทำไมละ แกยังเคยดูให้ฉันตั้งหลายครั้ง...
เธอไม่รู้อะไร ก็เมื่ออาทิตย์ที่แล้วน่ะสิ แกไปดูดวงให้ลูกชายรูปหล่อของคุณนายก้านแก้วเข้า เลยได้เรื่อง งานเข้า
งานเข้ายังไงจ๊ะ
ก็แกดันไปดูว่า ลูกชายคุณนายก้านแก้วจะต้องถูกแย่งของรัก จะผิดหวัง ถ้าไม่เปลี่ยนนิสัยตัวเอง
อ๋อ... วรรณวลีพอเข้าใจ ลูกชายคนเดียวของคุณนายก้านแก้ว กิตติศัพท์ลือกระฉ่อนไปทั่ว ด้วยคามที่มีมารดาเป็นเศรษฐีนีเจ้าของที่ดินรายใหญ่ มีกิจการในมือมากมาย ทั้งที่สวนที่นา อาคารพาณิชย์และตลาดสดให้คนเช่ามากมาย จึงไม่แปลกเลยที่ลูกชายคนเดียวของคุณนายก้านแก้ว จะหลงตัวเอง เอาแต่ใจใช้อารมณ์อย่างร้ายกาจ
เนี่ยละ วันต่อมาลุงแกเลยถูกรุมทำร้าย เจ็บนอนซมไปหลายวันเลย ตั้งแต่นั้นลุงโกแกก็ไม่ค่อยดูดวงให้ใครเท่าไหร่ แกคงเข็ด กลัวเจ็บตัวอีก
เพื่อนของวรรณวลีสรุปเสร็จสรรพ
อ้าวแล้วอย่างนี้ลุงแกจะทำงานอะไรได้ละ ถ้าแกดูหมอไม่ได้แกก็ต้องลำบากแย่สิ วรรณวลีมองโกษาอย่างเห็นใจ
แกคงไม่เป็นไรหรอกลี คนแถวนี้นับถือแกเยอะจะตายไป แกเลือกดูให้แต่คนรวยๆก็มีเงินกินเงินใช้เหลือเฟือแล้วละ
ลุงโกษาเลือกดูดวงให้แต่คนรวยๆ จริงเหรอคะ พิมลมาสเอ่ยถามขึ้นบ้าง หลังจากที่เอาแต่นิ่งฟังเงียบๆอยู่ครู่ใหญ่ๆ
ส่วนมากลูกค้าแกก็จะเป็นคนรวยๆทั้งนั้นละจ้ะ แต่ก็มีบ้างเหมือนกันนะ ที่ไม่รวยแต่แกก็ดูดวงให้...แกคงแล้วแต่อารมณ์มากกว่ามั้งจ๊ะ...นั่นแน่ะ หนูมาสอยากดูดวงกับแกใช่ไหมละ คงอยากถามเรื่องเนื้อคู่ละสิ
เปล่าค่ะ มาสยังไม่ได้คิดเรื่องนั้น
แหม เด็กสาวๆ กับเรื่องความรัก มันของธรรมดาจะตายไป หนูไม่ต้องเขินหรอกลูก สองสาวใหญ่หัวเราะคิกคัก พอใจที่ได้แซวพิมลมาสจนหญิงสาวทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะหันไปคุยกับวรรณวลี
มองหาหนุ่มที่ไหนไว้ให้หนูมาสแล้วหรือยังละลี
เอ่อ เรื่องนี้ฉันคงไม่ยุ่งกับลูกหรอกจ้ะ
ไม่ยุ่งได้ยังไง หนูมาสน่ะน่ารักออก เด็กๆ อย่างนี้ถ้าไม่ดูแลเดี๋ยวจะถูกผู้ชายหลอกเอาง่ายๆ ไม่ได้ละ เดี๋ยวป้าจะแนะนำผู้ชายดีๆ ให้หนูมาสเองดีกว่า
เดี๋ยวค่ะคุณป้า มาสไม่รบกวน...
ลูกชายคุณนายโฉมสมัยก็เข้าท่า...ลูกชายคุณนายฉัตรก็เพิ่งจบดอกเตอร์มา... สองสาวใหญ่ทำท่าครุ่นคิด ไม่สนใจเสียงคัดค้านของพิมลมาสและวรรณวลีเลย พวกเธอถือวิสาสะจนพิมลมาสชักอึดอัด ต้องหาทางเลี่ยง
คุณแม่คะ มาสลืมของไว้ที่รถ ขอไปเอาของก่อนนะคะ
มาส เดี๋ยวลูกเดี๋ยว วรรณวลีรู้ว่าลูกสาวไม่พอใจเพื่อนๆ ของเธอ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ดังนั้นเธอจึงปล่อยให้ลูกเดินเลี่ยงออกจากวงไปก่อน ส่วนตัวเองก็คอยหาจังหวะเพื่อจะชิ่งหนีเพื่อนๆ จอมจุ้นเหมือนกัน
หนูมาสโกรธพวกเราเหรอ นี่คงกลัวว่าพวกเราจะแนะนำคนไม่ดีให้ละสิ ไม่ต้องห่วงเลยนะลี ผู้ชายที่เราแนะนำให้ลูกเธอเนี่ย ประวัติดีเด่นเนื้อหอมกันทั้งอำเภอ รับรองว่าหนูมาสจะไม่ผิดหวัง แต่งงานแต่งการกันไป ขี้คร้านจะวิ่งมาขอบอกขอบใจเราสองคนแทบไม่ทัน สองสาวยังคงคิดเข้าข้างตัวเอง จีบปากจีบคอเม้าท์อย่างเมามัน วรรณวลีจะตามลูกสาวไปก็ยังติดที่เพื่อนชวนคุยไม่เปิดช่องเลย
เธอตั้งใจจะอยู่คุยกับเพื่อนพอเป็นพิธีอีกสักสองสามนาทีแล้วก็รีบหาทางชิ่งหนีให้เร็วที่สุด แต่ไม่นึกว่า เอาเข้าจริงแล้ว สิ่งที่คิดเอาไว้จะกินเวลานานเป็นสิบนาทีทีเดียว
พิมลมาสก้าวเร็วๆ ตรงไปตามทางเบื้องหน้า แต่เพียงครู่ก็ชะงักฝีเท้า เพราะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
หญิงสาวเปลี่ยนทิศทางจากที่มุ่งจะไปที่รถ ย้อนกลับไปที่ริมแม่น้ำ ทางด้านที่โกษานั่งอยู่ เพียงเธอก้าวเข้าไปใกล้ ในระยะไม่กี่เมตร ผู้สูงวัยก็ลืมตาขวับ หันมามองแล้วส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
หนูพิมลมาสน่ะเอง วันนี้จะมาดูดวงใช่ไหม
ค่ะ หนูได้ยินแต่คนชมคุณลุง บอกว่าคุณลุงดูหมอแม่นอย่างนี้เลย เธอยิ้มละไมพลางยกนิ้วหัวแม่มือให้ชายชรา เรียกเสียงหัวเราะหึๆ ดังมาจากลำคอของโกษา
คนก็พูดกันเกินไป ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย...นั่งก่อนสิหนู
ผู้อาวุโสเชื้อเชิญ นั่นเองหญิงสาวหน้าแฉล้มจึงถอดรองเท้าแล้วเข้าไปทรุดนั่งอยู่ต่อหน้าชายราในชุดนุ่งขาวห่มขาวสะอาดสะอ้าน ดูเข้มขลัง น่าเกรงขาม ชวนให้เชื่อถือในอาชีพ
แต่เหนืออื่นใด พิมลมาสรู้สึกได้ถึงความ ไม่ธรรมดา ของคนตรงหน้า ซึ่งไม่อาจเอาไปเปรียบกับพวกหมอดูตามเคเบิ้ลทีวีหลายคนพวกนั้นเลย
หนูทราบมาว่า คุณลุงถูกทำร้ายมาเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว...เป็นยังไงบ้างคะ
ไม่เป็นไร นิดหน่อยเท่านั้น คนพาลมันก็พาลอยู่วันยังค่ำ คุณโกษาคำรามในลำคอ ดวงตาเรียวรีเป็นประกายกร้าวผิดแผกจากปกติของเจ้าตัวไปชั่วแวบ แต่...ช่างมันเถอะ คุยเรื่องของหนูดีกว่า หนูเป็นยังไงบ้าง คงลำบากมากสินะ
คะ หมายความว่ายังไงคะคุณลุง...หนูไม่เข้าใจค่ะ พิมลมาสขมวดคิ้วมุ่น งงเป็นไก่ตาแตก
ก็ชะตาของหนู มันชัดเจนมาก ว่าเป็นคนมีพันธะมาแต่อดีต แล้วพันธะนี้ก็จะทำร้ายหนูและคนรอบข้าง ทางแก้ไขเรื่องนี้ หนูจะต้อง...เฮ้ย! ทำไมมันต้องมาตอนนี้ด้วยวะ!
จู่ๆ โกษาก็สบถเสียงลั่น ตาเรียวตวัดมองผ่านไหล่บางของพิมลมาส พลอยให้หญิงสาวต้องหันไปมองตาม พลันนั้นเองก็สะดุดเข้ากับชายร่างสูงใหญ่ สวมแว่นตาดำใหญ่แต่งกายในชุดเสื้อหนังทันสมัยกับกางเกงยีนสีสดเข้ากับรองเท้าหนังเงามันปลาบ
ทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นแลเห็นพิมลมาสก็ชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวดุ่มๆ มุ่งมา เขานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะสาวเท้าก้าวเข้ามา
รีบไปก่อนหนูพิมลมาส โกษาเอ่ยบอกกับหญิงสาว ในขณะที่พิมลมาสยังคงเหลอหลา งุนงง
ทำไมจู่ๆ ผู้อาวุโสถึงเปลี่ยนไปอย่างนี้ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแล้วทำไม...
คุณ ออกมานี่
ว๊าย!
พิมลมาสตกใจ เพราะจู่ชายแปลกหน้าก็ก้มเข้ามาคว้าแขนเธอแล้วดึงขึ้นไป กริยานั้นหยาบคายรุนแรงจนไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากชายหนุ่มรูปงามสะดุดตาอย่างเขา
ปล่อยหนูมาสเดี๋ยวนี้! โกษาลุกพรวดตามมา พลางตวาดเสียงกร้าว
อ๋อ ชื่อมาส...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณมาส ชายหนุ่มแปลกหน้าทำเสียงรับรู้ได้ลำคอ ก่อนจะก้มมองหญิงสาวที่เจ้าตัวยึดแขนเอาไว้ ยังคงพินิจใบหน้าหวานของเธอนิ่งแน่ว ในขณะที่พิมลมาสยิ่ง เกลียด เขาจับใจ
แม้ยังไม่ได้เห็นหน้าชัดๆ แต่ก็รู้สึก รังเกียจ สัมผัสจากมือหนากร้านของเขา มิไยที่เธอจะพยายามบิดแขนตัวเองให้ได้อิสรภาพ แต่มือของเขาแข็งอย่างกับคีมเหล็ก
ไม่ยินดีที่ได้รู้จัก ช่วยปล่อยแขนฉันด้วย เธอแหวกลับไปเสียงเข้มเอาเรื่อง แอบโล่งใจขึ้นมาหน่อยที่ชายแปลกหน้ายอมทำตาม
ทันทีที่ได้เป็นอิสระ พิมลมาสก็ถอยหลังออกห่างจากคนตรงหน้าไปหลายก้าว รักษาระยะให้แน่ใจว่าเขาจะไม่สามารถเข้าถึงตัวเธอได้รวดเร็วอย่างเมื่อครู่อีกแล้วนั่นละ
ไม่ต้องกลัว...ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรกับคุณ ผมแค่...มีเรื่องจะคุยกับตาแก่นี่นิดหน่อยเท่านั้น ชายหนุ่มยักไหล่ ริมฝีปากยิ้มเยาะ มิได้ละอายแก่ใจในสิ่งที่ทำเอาไว้กับเธอแม้แต่น้อย
ท่าทางอวดดี เอาแต่ใจของเขา ยิ่งทำให้พิมลมาสไม่อยากจะเสวนาด้วย แต่ติดก็ตรงที่เธออด ห่วง ลุงโกษาไม่ได้
คุณจะทำอะไรคุณลุง
อะไรกันคุณ อย่ามองผมอย่างนี้สิ ผมไม่ใช่อันธพาลที่ไหนสักหน่อย
ดูเหมือนว่า อันธพาล จะไม่รู้ตัวเลย
พิมลมาสนิ่วหน้าจ้องมองฝ่ายตรงข้ามตาขุ่น ฝ่ายนั้นนิ่งอึ้งไปก่อนจะค่อยๆ ปลดแว่นตาดำออกจากใบหน้าเรียวหล่อเหลาเจ้าสำอางของเขา
คงเข้าใจว่า ความหล่อของตัวเองจะสะกดผู้หญิงทุกคนให้โอนอ่อนได้ พิมลมาสเชิดหน้า ยังคงมองเขาด้วยความไม่พอใจ แม้ว่าชายหนุ่มจะส่งยิ้มละลายใจมาให้
สวัสดีคุณมาส ผมชื่อพีรัช เรียกพีเฉยๆ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
ฉันบอกไปแล้ว ว่าไม่ยินดีที่ได้รู้จักคุณเลยสักนิด พิมลมาสเน้นทุกคำชัดเจน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินผ่านพีรัช ก้าวตรงไปหาโกษา
หนูไม่เป็นไรใช่ไหม ผู้อาวุโสยังมีแก่ใจห่วงใยเธอ
ค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไร พิมลมาสตื้นตันที่คุณโกษาห่วงใยเธอ
ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร หนูรีบกลับบ้านไปก่อนดีกว่า ไว้วันหลังเราค่อยคุยกันใหม่
แต่ว่าคุณลุง... เธออึกอัก ไม่ไว้ใจพีรัช กลัวว่าเขาอาจจะทำอะไรคุณโกษา ท่าทีเขาดูข่มขู่คุกคามโกษาอย่างไรชอบกล
ลุงไม่เป็นไรหรอก หนูกลับไปก่อนเถอะ ไปสิ
พิมลมาสไม่เข้าใจนัก ในเมื่อเห็นอยู่ว่านายพีรัชคุกคาม และคงมาไม่ดีแน่ๆ แต่คุณโกษาก็ยังไม่ประหวั่นพรั่นพรึงแต่อย่างใด หนำซ้ำท่านยังไล่เธอเสียอีก
หญิงสาวไม่มีทางเลือก จึงจำต้องเดินถอยออกมา จังหวะนั้นเองที่วรรณวลีวิ่งเข้ามาถึงตัวลูกสาว
มาส ลูก เกิดอะไรขึ้น!
เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะคุณแม่ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ
พิมลมาสยิ้มหน้าเจื่อน เข้าใจว่ามารดาคงเห็นที่เธอถูกพีรัชกระชากแขนเมื่อครู่นั่นเอง
ไม่มีอะไรได้ยังไง ก็ผู้ชายคนนั้น...หนูรู้จักเขาหรือลูก มารดายังติดใจไม่หาย
ไม่ค่ะ ไม่รู้จักเลยค่ะ
พิมลมาสอยากจะบอกมารดาด้วยซ้ำว่า นอกจากจะไม่รู้จักแล้ว เธอยัง ไม่อยาก รู้จักเขาด้วย
แต่แม่เห็นเขาจับแขนหนูด้วยนี่ลูก คนเป็นแม่ยังติดใจไม่หาย ภาพที่ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นดึงแขนลูกสาวเธอยังคงติดตา
ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ถือวิสาสะอะไรมาจับลูกสาวเธออย่างนั้น!
เขาเป็นคนสติไม่เต็มเต็งค่ะคุณแม่...ทำยังไงดีคะ หนูเป็นห่วงคุณลุงจังเลยค่ะ ท่าทางนายนั่นไม่น่าไว้วางใจเลย อย่างกับพวกมาเฟียแน่ะ
ตายแล้ว ก็ทำไมจะไม่ใช่ละจ๊ะ นั่นละ นายพีรัช ที่ส่งลูกน้องมาซ้อมลุงโกแกเมื่อหลายวันก่อนไงละ ปัทมากับกิ่งแก้วตามมาช่วยเฉลย
ถ้าอย่างนั้นคุณลุงก็ไม่ปลอดภัยน่ะสิคะ
โอ๊ย ไม่ต้องห่วงลุงโกแกหรอกหนูมาส เห็นแกอย่างนั้น แกกลัวใครเสียที่ไหน เด็กวัดแถวนี้ก็เข้าข้างแกทั้งนั้น ดีไม่ดี ป้าว่านายพีรัชนั่นละ จะซวยมากกว่า
พิมลมาสเหลือบมองเพื่อนมารดาทั้งคู่ โล่งใจไปได้เล็กน้อย แต่ก็ไม่ทั้งหมด ทว่าหญิงสาวไม่มีโอกาสได้คัดค้านนัก เมื่อมารดาดึงแขนแล้วพาเธอเดินเลี่ยงออกมาจากริมแม่น้ำ
ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา กลับบ้านกันดีกว่าจ้ะ
คุณแม่คะ มาสเป็นห่วงคุณลุงน่ะค่ะ
แม่ว่ามาสห่วงตัวเองก่อนดีกว่า ผู้ชายคนนั้นท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย แม่ไม่อยากให้มาสเข้าใกล้คนอย่างนั้นอีก หนูเข้าใจนะลูก
สีหน้าของมารดา ทำให้พิมลมาสต้องนิ่งอึ้ง ไม่รู้จะหาข้ออ้างใดมาคัดค้านมารดา
ท่าทางนายพีรัชคนนั้นช่างข่มขู่และคุกคามเธออย่างร้ายกาจ ขนาดไม่รู้จักกันเขายังกล้าหาญชาญชัยขนาดนี้ แล้วต่อไปจะยิ่งขนาดไหน
หญิงสาวคิดแล้วก็อดประหวั่นมิได้ หวังแต่ว่าเธอจะไม่ต้องพบเจอกับผู้ชายคนนั้นอีกก็แล้วกัน
พิมลมาสภาวนา หาทราบไม่ว่า ความหวังของตัวเองจะไม่มีวันเป็นจริงไปได้เลย
-------------------------
-----------------
***** ต้องขออภัยทุกท่านที่หายไปนานนะคะ เรื่องนี้มีปัญหาเยอะมากค่ะ เพราะเดิมที เขียนกับเพื่อนอีกสี่คน เป็นชุด ย้อนอดีตไปคนละสมัยค่ะ แต่ตอนนี้ มีเหตุขัดข้องทำให้ไม่สามารถออกด้วยกันได้แล้ว ษาจึง้องมาออกคู่กับ คุณน้ำฟ้า ผู้แต่งเรื่อง ตราบสิ้นอสงไขย กันสองคนค่ะ
แล้วก็เลยต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องของษา จาก มนตร์จันทร์พันภพ มาเป็น "หนึ่งใจนิรันดร" แทน เพื่อให้คล้องเข้ากันกับชื่อเรื่องของคุณน้ำฟ้า ที่จะออกเป็นเล่มหนึ่งน่ะค่ะ (แต่อ่านแยกได้เหมือนเช่นเดิมนะคะ เนื้อเรื่องหลักไม่ได้พัวพันกันค่ะ ^^)
แต่ว่า...ษาไปลงไว้ที่เด็กดีครบ 18 ตอนแล้วนะคะ ถ้าสนใจแวบไปอ่านได้นะคะ เรื่องนี้จะลง 18 ตอนค่่ะ สำหรับที่บล็อก ก็จะทยอยลงไปให้ครบเร็วๆ นี้ค่ะ
อีกนิด...เรื่องนี้จะเศร้าหน่อยนะคะ แต่ยังยืนยันว่าแฮปปี้น้าาาาาา แงๆๆๆ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาค่าาาาา
ษาค่ะ
---------------------------------
Create Date : 10 พฤษภาคม 2557
Last Update : 10 พฤษภาคม 2557 11:21:35 น.
Counter : 1116 Pageviews.
2 comments
Share
Tweet
ขอบคุณ คุณ nako ค่ะ
แหะๆ มาต่อแล้วค่า คราวนี้จะมาแบบรวดเร็ว ไม่ทิ้งนานแล้วค่าาาา >/////<
ขอบคุณ คุณ sakeenaค่ะ
มาต่อให้แล้วค่า หลังจากที่หายไปแสนนาน เรื่องนี้ปริศนาเยอะหน่อยนะคะ แฮ่ๆ....
ขอบคุณ คุณ nasaค่ะ
อิอิ คนเขียนดีใจจังค่ะ เวลาคนอ่านบอกจับทางไม่ถูก แต่การย้อนอดีตมีข้อดีแน่นอนค่ะ แต่เสียดาย ที่ลงไม่ถึงตอนเฉลย T^T
ขอบคุณ พี่หมูน้อย ค่ะ
แว้กกกกกกกก หนูอ่ะ ไม่ได้เข้ามา ไม่เห็นเมนต์พี่เลย หนูส่งต้นฉบับไปแล้วด้วยค่ะ ฮือๆๆๆ
จริงๆ หนูยังสับสนว่าจะเรียกเป็นชื่อดีไหมน่ะค่ะ เดี๋ยวรอฟังความเห็นบก. ว่าจะว่ายังไง แต่คงให้ข้าหลวงเรียกพระสนมค่ะ จะได้รู้ยศตำแหน่งไปก่อน ส่วนตัวอื่น อาจจะเปลี่ยน บางทีษาก็นึกไม่ออก ว่าจะให้เรียกยังไงดีค่ะ T^T
****ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามานะคะ
ษาค่ะ
---------------
โดย:
พิมพ์นรา
วันที่: 10 พฤษภาคม 2557 เวลา:12:06:58 น.
คิดถึงจังเลยหายไปนาน
โดย: sakeena IP: 58.11.138.113 วันที่: 12 พฤษภาคม 2557 เวลา:11:06:34 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
พิมพ์นรา
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
?
]
Group Blog
<<
พฤษภาคม 2557
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
10 พฤษภาคม 2557
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่ ๗ (ขอเปลี่ยนชื่อเป็น "หนึ่งใจนิรันดร" นะคะ)
All Blog
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๘ (ลงเป็นตอนสุดท้ายนะคะ^^)
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๗
หนึ่งใจนิรันดร บทที่๑๖
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๕
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๔
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๓
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๒
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๑
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๑๐
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๙
หนึ่งใจนิรันดร บทที่ ๘
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่ ๗ (ขอเปลี่ยนชื่อเป็น "หนึ่งใจนิรันดร" นะคะ)
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๖
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๕
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๔
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๓
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๒
มนตร์จันทร์พันภพ บทที่๑
Friends Blog
Doungtawan
ป้ามด
fluffyboy101
N_BEE810
เนยสีฟ้า
ammataya
wilmington
ธรารินทร์
เม-ดา
คีตภา
wayo
ลันเตา...
หมาดำล่องหน
หินสีม่วง
Webmaster - BlogGang
[Add พิมพ์นรา's blog to your weblog]
Link
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอบคุณ คุณ nako ค่ะ
แหะๆ มาต่อแล้วค่า คราวนี้จะมาแบบรวดเร็ว ไม่ทิ้งนานแล้วค่าาาา >/////<
ขอบคุณ คุณ sakeenaค่ะ
มาต่อให้แล้วค่า หลังจากที่หายไปแสนนาน เรื่องนี้ปริศนาเยอะหน่อยนะคะ แฮ่ๆ....
ขอบคุณ คุณ nasaค่ะ
อิอิ คนเขียนดีใจจังค่ะ เวลาคนอ่านบอกจับทางไม่ถูก แต่การย้อนอดีตมีข้อดีแน่นอนค่ะ แต่เสียดาย ที่ลงไม่ถึงตอนเฉลย T^T
ขอบคุณ พี่หมูน้อย ค่ะ
แว้กกกกกกกก หนูอ่ะ ไม่ได้เข้ามา ไม่เห็นเมนต์พี่เลย หนูส่งต้นฉบับไปแล้วด้วยค่ะ ฮือๆๆๆ
จริงๆ หนูยังสับสนว่าจะเรียกเป็นชื่อดีไหมน่ะค่ะ เดี๋ยวรอฟังความเห็นบก. ว่าจะว่ายังไง แต่คงให้ข้าหลวงเรียกพระสนมค่ะ จะได้รู้ยศตำแหน่งไปก่อน ส่วนตัวอื่น อาจจะเปลี่ยน บางทีษาก็นึกไม่ออก ว่าจะให้เรียกยังไงดีค่ะ T^T
****ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามานะคะ
ษาค่ะ
---------------