ขอบคุณนะคะ กับคำอวยพรให้สุขสันต์ๆๆ ในบ้านหลังใหม่เดี๋ยววันหลังจะถ่ายรูปมาให้ดูค่ะ คุณอินทรีทองคำ ก่อนที่มันจะเป็นเล้าหมู เอ หรือมันเป็นอยู่แล้วก็ไม่รู้นะ

น้องโพ ยังไง พี่ขอแชร์ลิขสิทธิ์เล้าหมูด้วยคนเถอะ อย่าผูกขาดไว้คนเดียวเลยจ้าฺ เผื่อมีหมูแล้วจะขอเอางูมาอยู่เป็นเพื่อนบ้าง จะได้นั่งท่องกาพย์... ดูหมูสู่รูงู งูสุดสู้หมูสู้งู ...(แฮ่ๆๆ ของจริงเขาคือ ดูหนูสู่รูงู น่ะ เอาของเขามาเล่นซะเสียหมด)

ฮ่าๆๆ น้องฮันนี่ที่รัก เรามันเป็นพวกเดียวกัน ตอนแรกพี่พิลมีกระเป๋าใหญ่หนึ่งใบ กระเป๋าเล็กสองใบเข้าอยู่ในหอได้สามเดือน มีลังกระดาษเพิ่มมาอีกสามสี่ลัง (เฉลี่ยเดือนละลัง ไม่รู้มาได้ไง) จากนั้นก็เริ่มขยายกิจการเรื่อยมาจนตอนนี้ สรุปกับตัวเองได้ว่า small is beautiful ค่ะ ตัวเองคงใกล้หายเดี้ยงแล้วนะ

สิงห์เทล จะย้ายบ้านเหมือนกันเหรอ ขอให้มีความสุขกับบ้านใหม่เหมือนกันนะ นี่ขนาดพี่พิลทิ้งของนะยังมีนักเรียนรุ่นน้องมาตามเก็บเล้ย

ประมาณว่า น้องๆเขาเพิ่งมาใหม่ ยังไม่รู้พิษภัยของการย้ายบ้านค่ะ อิๆๆๆๆๆ

น้องฮันนี่ เดี๋ยวนี้บ้านน้องไม่เปิดประตูรับพี่แล้วรึ ไม่มีรหัส เข้าไม่ได้อ้ะ

แวะมาทักทายค่า

เห็นด้วยค่ะว่าความรักของเพื่อนนั้น
มั่นคงและยืนยาวเสมอ

ภาพประกอบบล็อกน่ารักดีค่ะ

แวะกลับมาอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณที่ชอบชื่อ nature-delight ของป้าติ๋วค่ะ
ตั้งชื่อ login ตามอัธยาศัยใจคอเจ้าของชื่อ
ที่ชื่นชอบความงดงามของดอกไม้ ต้นไม้ใบหญ้า
รวมทั้งธรรมชาติที่สวยงามไม่ว่าจะเป็นภูเขา
หรือทะเลค่ะ ...

มาเยี่ยมชมอะจะ สงสัยจาสนุกกะบ้านหลังใหม่อยูจินะอ่าความรักของเพื่อนถึงจาไม่ได้อยู่ใกล้ๆกันแต่ก็มีสิ่งดีๆให้กันได้อะนิ

อืม... เพื่อนดึกดำบรรพ์ขนาดนั้นมีอยู่ไม่ถึงห้าคนค่ะ และอย่างที่ว่า ตอนนี้ต่างคนก็ต่างไปตามทางของตัวเอง นาน ๆ ทีถึงจะได้มีโอกาสมาเจอกัน

คงเพราะโพเป็นคนไม่ค่อยห่วงใคร ไม่ค่อยไปมาหาสู่ใคร แบบว่าถ้าเขาไม่ติดต่อมาหาก็แสดงว่าสบายดีเลยไม่ค่อยโผล่ไปทักทายเท่าไหร่ เพื่อน ๆ ถึงห่างหายเพราะคิดว่าเราไม่สนใจ (ซึ่ง... มันก็จริงนะ...) จนบางทีโพเองก็เคยโทษตัวเองว่า ที่เหงาอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะตัวเองทำตัวเองนั่นแหล่ะ

เห็นที่ว่าจะต้องขยันเอา "ของขวัญ" ไปฝากเพื่อน ๆ ที่ยังคงเหลืออยู่ในปัจจุบันบ้างเสียแล้วค่ะ จะได้ไม่ทิ้งกันไปอีก



ปล. ฮิฮิฮิ งั้นเดี๋ยวโพยกคอกหมูให้เลยค่ะ แถมโขยงน้องงูมหาสนุกอีกฝูงนึง ให้แล้วคุณพี่ห้ามเอามาคืนนะจ๊ะ เหอเหอเหอ... (ส่วนไอ้โพมันจะย้ายไปอยู่คอกช้างแทน เพราะคอกหมูมันดูจะคับแคบไปเสียแล้วค่ะ...)

เป็นคนมีเพื่อนน้อยค่ะ อาจจะเป็นเพราะตัวเองมีกำแพงหนาอยู่ แต่กำแพงนี้จะอ่อนละลายถ้าเจอคนที่อยากจะเข้ามาหาจริงๆ ค่ะ แต่เมื่อไรที่รู้สึกว่าไม่ไว้ใจ หรือเจ็บปวด จะเกิดความรู้สึกกลัว แล้วกำแพงนั้นก็จะปิดตายค่ะ ... ไม่รู้ว่าทำไมเป็นอย่างนี้เหมือนกัน ทำให้ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะ อีกอย่างไม่ค่อยไปเฮฮาปาร์ตี้กับชาวบ้านเค้าด้วย แต่จริงๆ แล้วถ้าเจอคนที่จริงใจและหวังดีกับเราจริงๆ ก็รักหมดใจเลยนะคะ

ป.ล. ยังเดี้ยงอยู่ค่ะเจ๊พิล จนกว่าจะตายไปข้างนึง เอ๊ย เรียนจบมั๊งคะ คงจะพอหายเดี้ยง ฮาๆๆ

ป.ล.2 ตอนนี้ ประตูบ้านปิดตายค่า คือปิดบล้อกไปแล้วค่ะ ข้างในแทบไม่มีอะไรเหลือแล้วค่ะ อิอิ แบบว่าถ้ายังเปิดอยู่แล้วก็เล่นไม่หยุดค่ะ เนื่องจากไปหาเพื่อนไว้เยอะ แล้วไม่มีเวลาไปเยี่ยมเค้า ก็จะรู้สึกผิดที่เค้ามาเยี่ยมเราน่ะค่ะ เลยปิดตายไปซะเลย แหะๆ แต่ยังไงก็จะแวะมาเยี่ยมเจ๊พิล กะคุณโพ เป็นระยะๆ ค่า

ไม่มีเวลามาทักทาย ถ้าจำกันได้เดือนนี้ ตค. เดือนแห่งประวัติศาสตร์ วุ่นเขียนใบปลิว ขบคิดปัญหาบ้านเมือง(ซึ่งใหญ่กว่าตัวเรามากนัก)คิดว่าจะสท้อนปัญหาให้คนไทยรู้เรื่องราวต่างๆแบบง่ายๆได้อย่างไร คงทำได้เท่าที่มีสติปัญญาอันน้อยนิด ไม่คิดมากแล้ว วันนี้ก็จะเข้าไปในธรรมศาสตร์...สถาบันในฝันที่เคยอยากเรียนแต่ไม่มีโอกาส

แฮะ แฮะ ความรักเราและเพื่อนฝูงก็เหมือนของขวัญที่เขาให้มาเหมือนกัน แกะดูแล้วใช้บ้าง ตั้งโชว์บ้าง บางครั้งกินหมดเลยละ ฮิ ฮิ อ้วนแล้วตอนนี้
ไป ออกก่อนนะ