บันทึกข้างถนน...ของคนร่วมโลก แถวบ้านฉันมีแม่ค้าขายส้มตำอยู่เจ้าหนึ่ง เธอขายมานาน พอๆ กับฉันที่อยู่มานาน เราซื้อคอนโดแล้วย้ายเข้ามาอยู่พร้อมๆ กัน เป็นผู้อยู่อาศัยรุ่นแรกๆ ที่อพยพเข้ามา ราวกับผู้บุกเบิกเข้ามาตั้งรกราก ฉันอุดหนุนเธอมานาน เพราะชอบกินส้มตำ ไก่ย่าง จนเราคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ยามรอเธอทำส้มตำ ฉันมักจะชวนเธอคุยเรื่องนั้น เรื่องนี้ คุยเรื่องตึกของพวกเรา คุยเรื่องครอบครัวของเธอ คุยเรื่องสถานการณ์บ้านเมือง คุยเรื่องการทำกับข้าว สัพเพเหระ จนกระทั่งเธอมีลูก ก็หันมาคุยเรื่องลูกของเธอ หรือแม้ยามเธอมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับแม่ค้าคนอื่นๆ เธอก็จะเล่าให้ฉันฟัง ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ค้ากับฉัน ดำเนินไปด้วยดี และท้ายสุด เธอก็ให้นั่น แถมนี่ ลดราคาให้ฉันอยู่บ่อยๆ บางทีเธอทำกับข้าวกินในบ้าน พอฉันไปซื้อส้มตำ เธอก็แถมกับข้าวมาให้ด้วย บางที ฉันขอซื้อข้าวเหนียวเธอนิดเดียว เพราะไม่อยากกินเยอะถึง 5 บาท แต่บอกให้เธอคิดไป 5 บาท ตามราคามาตรฐานก็ได้ เธอก็ไม่เอา บอกว่าขอคิดแค่ 3 บาทพอ ที่เล่ามานี้ ไม่ใช่จะเล่าว่า แม่ค้าคนนี้ดี ให้อะไร แถมอะไรให้กับฉัน แต่ฉันอยากจะเขียนถึงน้ำใจของแม่ค้าคนหนึ่ง ที่มีต่อลูกค้าขาประจำ เป็นน้ำใจของมิตรร่วมโลกที่มีต่อกัน โดยที่เราไม่ต้องรู้จักกันดีนัก เราต่างรู้จักกันเท่าที่อีกฝ่ายอยากให้รู้จัก แต่เราก็ยังสามารถแบ่งปันกันได้ โดยที่เราไม่คิดจะเอาเปรียบกันและกัน เธอให้ฉัน โดยที่ฉันไม่ต้องร้องขอ หรือต่อราคา แต่ให้เพราะชอบอัธยาศัยซึ่งกันและกัน ในวันที่โลกแล้งน้ำใจอย่างทุกวันนี้ แม้เพียงน้ำใจใสซื่อจากแม่ค้าคนหนึ่ง ก็ทำให้ฉันประทับใจเหลือหลาย   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2551 2 comments Last Update : 19 พฤศจิกายน 2551 21:45:45 น. Counter : 632 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ ดีใจนะคะที่คุณนึกชอบ africa ค่ะ แล้วก็ยินดีและดีใจที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: Sweety-around-the-world 21 พฤศจิกายน 2551 6:56:40 น.

มีมนุษยสัมพันธ์ ดี ทำให้มีความเข้าใจกัน ทุกๆคนเป็นเพื่อนกันได้คะ   โดย: dolores 22 พฤศจิกายน 2551 9:32:06 น.