ความห่างไกล แต่ไม่เคยห่างใจ
มีบางอย่างกั้นกลางเป็นระยะทางระหว่างกาย
แต่ไม่สามารถกั้นกลางความรู้สึกระหว่างใจ
ความรู้สึกที่ไม่สามารถทำให้ใครๆรู้ได้
แต่มันยังเปี่ยมล้นอยู่ภายใน...ใจ...เสมอ

ขอยกบางตอนมาจาก บล๊อคเราได้มั้ย

ถ้าความรักของเราคือการเดินทาง

ก็คงเป็นการเดินทางที่เริ่มต้นออกจากบ้านมาคนเดียว

และได้มาพบเจอกันกับเพื่อนร่วมทางคนหนึ่ง

หากการพบกันในเส้นทางนี้ ไม่ใช่เพราะความบังเอิญ

แต่...เป็นเพราะผลกรรมที่ทำให้ต้องมาใช้กรรมให้กัน

เมื่อสิ้นสุดเส้นทางจะไปต่อ หรือ เมื่อหมดกรรมต่อกัน

คงไม่ใช่ความบังเอิญอีกต่อไปที่ทำให้ต้องแยกจากกัน

ชีวิตนี้มีการพลัดพรากเป็นธรรมดา

เหมือนคนที่เดินทางร่วมกันในเวลาหนึ่ง

เมื่อถึงบ้านแล้ว

ต่างก็แยกย้ายกันเข้าสู่เรือนตน

เดินทางมา 2 ปี ถึงเวลากลับเข้าบ้านซะที

อย่างน้อย..

ก็ได้กลับเข้าบ้านพร้อมความสุขที่เคยได้รับ

...

เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งได้ในเร็ววันนะ

อย่างงี้ต้องหั้ยไปฟังเพลง ทะเลก็ใกล้ และเธอก็เศร้า-ของเจี๊ยบ วรรธนา ...

ชีวิตคือการเดินทาง มีทั้งทุกข์และสุขสลับกันไปนะจ๊ะ

แวะมาเป็นกำลังใจให้...
เอาใจช่วยอยู่นะคับ

ขอให้เข้มแข็งเร็วๆ ที่สำคัญหัวใจด้วยนะคับ
ยังไงซะชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อไป

นอนหลับฝันดีคับป๋ม