ทายซิว่าตอนนี้เอ้อยู่ที่ใหน (ขอเลียนแบบหน่อยนะ)
..............
.........
....
..
ที่บ้านค่ะ(กุมภวา) เข้ามาตั้งแต่เมื่อเช้าพร้อมพี่ยะกับพี่เจเจ
หลับมาตลอดทางเพราะเมารถ
เมื่อวาน(วันพฤหัส) พี่รัตน์พาน้องมาวินมาเล่นที่โรงบาล
ตัวแดงๆเล็กๆ กวนยังไงก็ไม่ยอมตื่น น่ารัก


ตอนนี้พ่อหมอโต้งเป็นไงบ้างคะ ขอให้หายไวไวนะ สาธุ
.....
.....
แล้วก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะนายแพทย์ เดี๋ยวจะไม่สบาย
......
ปล. ตอนเท่าที่อยากจะนอน กินเท่าที่อยากจะกิน ชีวิตมีสุข

วันนี้ขึ้นเวรกะพี่เตี้ย เหนื่อยโคตรๆ ( ขอโทษที่ไม่สุภาพ )

พายุเข้านายูง รพ.แทบจะปลิวไปกะลม ( แฮะๆ เว่อร์ไปนิด ) เสาไฟฟ้าโค่น 14 ต้น คนไข้โดนไม้ทับไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ( เพราะเค้าไม่มา รพ.นายูง 55 ) อีกรายแขนหัก 3 ชิ้น Refer ซะเลย

พี่เตี้ยฝากมา : ฤดูการหน้า ลิเวอร์พูล จะกลับมา ผงาดอีกครั้ง 55

พ่อหมอโต้งอาการดีขึ้นแล้วใช่ไม๊คะ ก้อถึงเวลาที่หมอโต้งต้องดูแลตัวเองแล้ว ห่วงตัวเองไปพร้อมๆกับห่วงคนอื่นด้วยก้อได้นะคะ ( ไม่ว่ากัน ) ยังไงก้อขอให้พ่อหมอโต้งอาการดีขึ้นเรื่อยๆ และหายไวๆนะคะ

พี่ยะ : No comment ( ประมาณ รักนะ..แต่ไม่แสดงออก ) แต่ฝาก เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มมา ..อิอิ ได้ยินไม๊คะ

ส่วนเรื่องพี่รัตน์ ไม่ได้เจอกันเลย มาตัดไหมตั้งแต่หลายวันก่อน ก้อไม่ได้เจอกันอีกเลย

อ้อ..อีกเรื่อง หมอโต้งคงจะ เรตติ้งตกในไม่ช้า เพราะ
หมอจอยมาแรงแซงโค้ง หมอจอยน่ารักดีนะคะ อยู่ง่าย กินง่าย สบายๆ ต้อยว่านิสัยคล้ายหมอโต้งมากๆเลย ต่อไปคงคิดถึงหมอโต้งน้อยลง เพราะว่ามีตัวแทนหมอโต้งแล้ว
อิอิ ( ล้อเล่น ) สงสัยหมอจาก ศิริราชจะถูกฝึกมาแบบนี้ใช่ไม๊คะ เอ้อ..คงต้องยกเว้นใครบางคนที่จบมานานมากๆ อิอิ

ไปก่อนนะคะ ...จะกินข้าวเหนียวมะม่วงเผื่อนะคะ

คิดถึงหมอโต้งค่ะ

ขอเขียนด้วยคนวันนี้ตอนมาขึ้นเวรเสาไฟฟ้าลมทับ...ถนน
หนูก็เลยไม่เป็นอะไรเพราะว่าไม่ใด้ทับหนูอิอิ นอ้งเวรทุกคนสบายดีคะคิดถึงหมอโต้งม๊ากมาก ลำบากนะคะกว่าจะแอบเขียนใด้เพราะว่ากลัวพี่เวรมาเจอเดียวโดนเทศและอีกอย่างอันนี้สัมคัญมากคือหาตัวอักษรไม่เจอแต่หนูจะพยายามนะคะกว่าจะพิมพ์ใด้ขนาด นี้ใช้เวลาตั้งหนึงชัวโมง แค่นี้ก่อนนะคะหมอโต้งเดียวพี่เวรมาเจอ สู้สู้นะคะ ปล.สงสัย หมอจอยจะแชงทางโค้งจริงจริง คิดถึงนะค๋ะ

น้องเอ้ : ทำไมกลับบ้านตั้งแต่วันศุกร์ล่ะ แล้วทำไมถึงยังเมารถล่ะ
ก็เห็นช่วงหลังๆ ไปกับผมแล้วไม่เมาแล้วนี่นา สงสัยเจเจ จะขับรถนิ่มนวลเกินไปใช่มั้ยล่ะ

ฝากถึงน้องจอย : สมกับเป็นศิริราชจริงๆ กินง่ายอยู่ง่าย จำได้ว่าตอนเรียนอยู่ อาจารย์เคยบอกว่า ที่นี่สอนให้พวกเราเป็นหมอที่อยู่ง่ายกินง่าย เพราะแถวๆ ศิริราชมีแต่ร้านอาหารแบบรถเข็นทั้งนั้น

ดีแล้วครับ สุดท้ายหมอโต้งก็จะกลายเป็นความทรงจำสีจางๆ

แตง : คราวหลังไม่ต้องกลัวพี่เวรหรอก นิดๆ หน่อยๆ ไม่เห็นเป็นไร ถ้าใครดุก็บอกผมล่ะกัน เผื่อผมจะได้กัดให้แทน

ฝากความคิดถึงเหล่าๆ น้องเวรด้วย โดยเฉพาะไอ้หนิง ว่าเดี๋ยวนี้คงยิ้มออกแล้วที่ไม่เห็นหน้าผมใช่มั้ย

ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้รายงานความเลื่อนไหว....ตอนนี้รายจ่ายยังไม่มีอะไรนอกจากรับขวัญน้องมาวิน1000บาทจากยอดทั้งหมด64,750บาท..ต่องแจ้งเรื่องเงินในที่ประชุมconferenceและวางแผนการใช้จ่ายเงินกับหมอโต้นและแอ๋นแล้วค่ะก่อนอื่นจะซื้อกายอุปกรณ์ที่ใช้บ่อยๆเข้าสต๊อกอย่างละ5ชิ้นแต่จะเป็นหลังจากที่ต่องกลับจากประชุมที่กรุงเทพ..(หลังวันที่10 มิ.ย)
ส่วนเรื่องหนังสือยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย..ไม่เห็นพี่ยะว่าไงนิเดี๋ยวยังไงต่องจะช่วยพี่ยะดูเรื่องหนังสืออีกแรงนึงแล้วกันนะคะ...สัญญาค่ะว่าเราจะใช้เงินให้เกิดประโยชน์กับผู้ป่วยให้มากที่สุด....ยังไงก็ขอให้คุณพ่อของหมอโต้งหายเร็วๆนะคะ.....01.20น.แล้ว

อ้อ!!!!ลืมไปค่ะ หมอโต้งไม่ต้องกลัวว่าจะกลายเป็นแค่ความทรงจำสีจางๆหรอก เพราะเห็นหมอจอยที่ไรก็นึกถึงหมอโต้งทุกที.......ก็เราเจอหมอจอยเกือบจะทุกวันนี่..เราก็คิดถึงหมอโต้งทุกวันเหมือนกัน...คิดถึงเพิ่มเป็น2เท่าในวันเสาร์-อาทิตย์(เพราะเวรเช้าวันเสาร์-อาทิตย์คนไข้เยอะ..)

ดีค่ะ...ตอนนี้พวกพี่ๆพยาบาลน้ำหนักลดกันทุกคนเลยเพราะว่าที่โรงพยาบาลของเราได้จัดกิจกรรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเห็นพากันออกกำลังกายกันใหญ่เลยค่ะแล้วหมอโต้งละตอนนี้ยังวิ่งอยู่หรือเปล่าวเดี๋ยวจะลงพุงนะ.....พวกเราคิดถึงหมอโต้งทุกคนเลยค่ะ....ตอนที่หมอโต้งยังอยู่จะเห็นหมอโต้งมาทำงานแต่เช้าๆๆเลยแล้วหมอโต้งยังตื่นแต่เช้าเหมือนเดิมหรือเปล่าวค่ะ....ไปเรียนเป็นอย่างไรบ้างค่ะสนุกไหม...เหนื่อยไหมค่ะหมอโต้งจะกลับมาเยี่ยมพวหเราอีกไหมค่ะ.....สุดท้ายนี้ขอให้หมอโต้งได้กลับมาทำงานที่โรงพยาบาลนายูงอีกนะค่ะ...สาธุ..สาธุ...

สวัสดีจ๊าหมอโต้งจ๋าคิดถึงที่สู๊ดเลยหละนะมีเรื่องโจ๊กจะเล่าให้ฟังวันนั้นมีคนไข้มาหาหมอบอกว่ามาตามนัดแอ๋นถามว่า
แอ๋น: ตาหมออีหยังนัดคะ
ตา : หมอธวัชครับ
แอ๋น : หมอธวัชอีหยังเพิ่นคือลาออกหนีจากแต่โดนแล้ว
ตา : เอ้า ! กะหมอธวัชผู้ที่เพิ่นอยู่ห้องตรวจที่ 2 ผู้ยิงโตน้อยๆ ขาวๆ ผมยาวๆฮั่นเด้(แกกลัวแอ๋นไม่เชื่อเลยชี้ไปที่ป้ายชื่อหมอที่หน้าห้องตรวจที่2 แล้วอ่านให้ฟังว่า )ฮั่นเด่กะหมอธวัชแม่นบ่อหละ
...แล้วแอ๋นก็ถึงกับลั่นก๊ากออกมาเพราะความผิดของพยาบาลเองที่ยังไม่เปลื่ยนป้ายชื่อหน้าห้อง

วันนี้ก็ขึ้นเวรอีกตามระเบียบคะ
แลปไม่เยอะ...แต่มีมาเรื่อยๆ
ก็ดีคะจะได้ไม่ต้องอยู่เฉยๆเดี๋ยวจะง่วงอีก
เมื่อวานนี้เล่นแบต+ปิงปองกับพวกพี่ๆหลายคนเลย
สนุกดีคะ..แต่เจ็บตัว..วิงรับลูกตบพี่เจี๊ยบ..หกล้ม
เข่าก็เลยช้ำไปตามระเบียบ(เล่นอยู๋ที่ห้องตรวจเบาหวานนะเพราะว่าฝนมันตกคะ)
มีพี่ตูบ..พี่หยง..พี่เจี๊ยบ..พี่เติ้ล..เอ้..หมอจอย..พี่แอ๋น..พี่ไก่(พยาบาลใหม่คะ)
ก็ดีนะคะจะได้ไม่เงียบเหงา..ไม่ต้องอยู่ห้องคนเดียว
..........คิดถึงหมอโต้งนะคะ...............
ทุกคนที่นายูงก็คิดถึงหมอโต้งคะ

:กลับตั้งแต่วันศุกร์เพราะเอ้ต้องพาน้องสาวไปซื้อของ
เพราะน้องจะไปเรียนที่ มน.แล้วค่ะ
เมารถ : ง่วงค่ะ นอนดึก แล้วพี่เจเจก็ขับรถได้สนุกดีแท้
ดูแลตัวเองนะคะ