ตรุษจีน วันรวมญาติ

วันตรุษจีน ปีนี้ถือว่าพิเศษสำหรับครอบครัวเรา
เพราะพ่ออายุ 60 ปีแล้ว หรือที่คนจีนเรียกว่า แซยิดนั่นเอง

และปีนี้ครอบครัวเราได้มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตา

จะว่าไปแล้วบ้านเราไม่ใช่ครอบครัวใหญ่นัก
ก็มีพี่น้องกันทั้งหมดแค่ 5 คน
แต่ผมเองจำไม่ได้แล้วว่า ครั้งสุดท้ายที่ได้มาเจอกัน 5 คนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว

คิดดูแล้ว พ่อ-แม่คงจะเหงาน่าดู
เมื่อก่อนมีลูกๆ อยู่ในบ้าน ให้บ่นให้ปวดหัว
ให้ตี (เมื่อก่อนแม่ดุมากกก)
พอลูกๆ โตขึ้นแล้ว ก็แยกย้ายกันไปหมด
พ่อกับแม่ต้องอยู่กันเงียบๆ ในบ้าน
เมื่อก่อนได้ทำนู่นทำนี่ ขายของที่หน้าบ้าน
เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้ทำแล้ว

ชีวิตที่เงียบเหงาอยู่กัน 2 คน

ตรุษจีนนี้พ่อ-แม่จึงดูสดชื่นเป็นพิเศษ
โดยเฉพาะแม่
ผมกลับไปถึงบ้านเป็นคนแรก (ไม่นับพี่ชายที่อยู่อุดรอยู่แล้ว)

วันเสาร์ก็พาแม่ไปจ่ายตลาดแต่เช้า
ช่วยแม่ทำผัดหมี่ (ที่บ้านเรียกผัดหมี่เตี๊ยว)
ช่วยทำก็คือช่วยยกของให้แม่ หยิบผัก หยิบหมู หยิบเห็ดหอมให้
ช่วยล้างจาน ล้างหม้อ ล้างกระทะ

แม่ไม่ได้ทำกับข้าวนานแล้ว เพราะพ่อไม่ค่อยสบาย
แม่ต้องคอยดูแลพ่อซะมากกว่า
กับข้าวก็ซื้อแบบสำเร็จเอา

แต่แม่ในความทรงจำของผมก็คือ แม่ที่มีความสุขในการทำอาหารให้ลูกๆ กิน
ทุกครั้งที่กลับบ้านตั้งแต่สมัยผมยังหัวเกรียนใส่ขาสั้น
จะต้องกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านทุกวัน

แม้จะแอบไปกินอะไรมาจากข้างนอกแล้ว
กลับมาก็ต้องกิน ไม่งั้นแม่ก็จะงอน

พอโตขึ้นทำงานแล้ว ผมก็มักจะลืมไป กลับบ้านทีไร
ก็มักจะหาอะไรกินก่อนเข้าบ้าน
ก็มีบางครั้งที่ทำให้แม่งอนอีกแล้ว

เห็นแม่ทำกับข้าวแล้วก็มีความสุขกับแม่ไปด้วย
ถึงจะเหนื่อยแต่แม่ก็ยิ้มตลอด
แถมเล่าเรื่องสมัยสาวๆ ให้ฟัง ว่าสมัยก่อนนั้นในกลุ่มพี่น้องแม่ทำผัดหมี่เตี๊ยวอร่อยที่สุดเลยนะ

ตกเย็นก็เป็นเวลาที่ครอบครัวเราพร้อมหน้าพร้อมตา
พี่ๆ สามคน ผม และน้องสาว
พาพ่อกับแม่ไปกินข้าวนอกบ้าน
พี่ๆ ก็เหมือนเคย กินเหล้าสรวลเสเฮฮากันพอหอมปากหอมคอ
น้องสาวเป็นคนคอยเสริฟอาหาร แกะกุ้งให้พี่ๆ
พ่อ-แม่ ยิ้มและหัวเราะไปกับลูกๆ

ส่วนผมก็เหมือนเคยคอยฟัง เก็บและซิมซับภาพดีๆเหล่านี้ไว้

ภาพดีๆ ที่ผมไม่ได้เห็นมานานแล้ว

เหนื่อยแค่ไหนกับชีวิตแค่นี้ก็หายเหนื่อยแล้ว
.........................................................................

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2550		1 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2550 7:47:33 น.
Counter : 812 Pageviews.
Share Tweet