Seasons Change : ตัวแทนเด็กไทยชื่อ ป้อม เมื่อก่อนสมัยที่ผมเรียนมัธยมฯ ผมมักจะเห็นเพื่อนๆผมที่เรียนเก่งหลายๆคนไปได้ดิบได้ดีเมื่อเรียนจบกันไป บางคนได้ไปศึกษาต่อในสถานศึกษาลำดับต้นๆของประเทศ บางคนได้ไปไกลถึงต่างประเทศ ผมไม่เคยนึกอิจฉาเพื่อนๆพวกนี้ของผมเลย ตรงกันข้ามผมกลับภูมิใจจริงๆที่ได้มีเพื่อนแบบนี้ แต่พอผมย้ายเข้ามาเรียนและทำงานในเมืองหลวงแห่งนี้มันก็ทำให้ผมได้พบกับอะไรหลายๆอย่าง และความภูมิใจที่ผมเคยมีต่อเพื่อนพวกนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไปกลายเป็นความสงสัยแทน ผมสงสัยว่าพวกเพื่อนๆของผมกลุ่มนี้ที่มีโอกาสได้เลือกในทางที่ดีๆที่ว่านั้น จริงๆแล้วเขาอย่างไปในทางนี้จริงๆหรือ มันเป็นคำถามเดียวกับที่ผมได้เห็น “ป้อม” เด็กหน้าตาดีแบบมึนๆที่ยังไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองเลือกในหนังเรื่อง Seasons Change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย หนังดีๆจากพี่ต้น “นิธิวัฒน์ ธราธรณ์”หนึ่งในแกงค์ผู้กำกับ “แฟนฉัน” ในหนังเรื่องนี้ ป้อม เป็นเสมือนตัวแทนของเด็กไทยในยุคนี้รวมทั้งพวกเพื่อนๆของผมด้วย เขาคือเด็กไทยที่ยังไม่แน่ใจในสิ่งที่ตนเองเลือก ไม่แน่ใจว่าชอบดนตรีจริงๆหรือไม่ หรือแค่ต้องการตามมาอยู่ใกล้ๆผู้หญิงที่ตนเองหลงรัก ส่วนพวกเพื่อนๆของผมนั้นผมสงสัยว่าพวกที่มีโอกาสได้เรียนในที่ดีๆในมหาวิทยาลัยโด่งดังทั้งหลายนั้น จริงๆแล้วพวกเขาอยากเรียนมันจริงๆหรือเปล่า หรือมันเป็นแค่การป่าวประกาศกันใครๆว่า “กรูเรียนเก่ง” เท่านั้น บางทีคำตอบจากปากของเพื่อนผมเหล่านั้นอาจจะตอบว่า “ไม่รู้” ก็ได้ เพราะเห็นรุ่นพี่คนอื่นๆที่เขาเรียนเก่งๆก็มักจะมากันในเส้นทางนี้กันทั้งนั้น ซึ่งมันก็มีเส้นทางที่เราเห็นๆไม่กี่เส้นทาง ถ้าเป็นผู้ชายก็จะมาทางวิศวะฯหรือไม่ก็สถาปัตฯ ถ้าเป็นหญิงก็จะไปพวกบัญชีหรือไม่ก็เป็นหมอไปเลย ผมอยากรู้ว่าพวกเขาเหล่านี้อยากเรียนวิศวะฯ อยากเรียนหมอกันจริงๆหรือเปล่า เพราะเพื่อนบางคนที่ผมเห็นตอนสมัยเรียนนั้นเล่นดนตรีเก่งมาก แต่พอขึ้นเรียนในระดับมหาวิทยาลัยแล้วเขากลับไม่ได้จับเครื่องดนตรีที่เขารักเลย ยิ่งพอเรียนจบออกมาทำงานแล้วนี่เรียกว่าลืมไปเลย นึกแล้วก็เสียดายคนที่มีความสามารถแต่ถูกมายาคติของสังคมไทย(ทุนนิยม)บังคับให้เลือกทางที่ไม่ใช่ตัวเอง ป้อมคงโชคดีกว่าเพื่อนของผมอีกหลายคนที่สุดท้ายแล้วเขาก็ค้นหาตัวเองเจอ และสิ่งที่เขาเจอนั้นมันก็ตรงกับทางที่เขาเลือกเดินมาพอดี ซึ่งระหว่างที่เขากำลังค้นหาตัวเองอยู่นั้นมันก็เกิดความผูกพันระหว่างเขากับดนตรีขึ้น จึงทำให้เขารู้ว่าเขาจะไม่มีทางเสียใจกับสิ่งที่เขาเลือกอย่างแน่นอน   Create Date : 21 มกราคม 2551 5 comments Last Update : 21 มกราคม 2551 13:02:54 น. Counter : 744 Pageviews. Share Tweet

คนที่โชคดีคือ คนที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรตั้งแต่อายุยังน้อย บางคนจนตาย ยังหาสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่เจอ เราจะไปถึงจุดหมายได้อย่างไร ถ้าเราไม่รู้ว่าจุดหมายนั้นอยู่ที่ไหน สมัยสอบเอนซ์ ซึ่งนานโคตรๆ เอ็นซ์ระบบเก่า มีเพื่อนที่เรียนเก่งมากๆๆๆๆๆ สอบเข้าหมอ ตอนสอบสัมภาษณ์ อาจารย์ถามว่า ทำไมถึงอยากเป็นหมอ มันบอกว่า เพราะหนูเรียนเก่งมาก ทุกคนบอกว่า คงไม่มีคณะไหนที่เหมาะกับระดับสติปัญญาของหนูเท่าคณะแพทย์ ทั้งๆ ที่หนูก็ยังไม่แน่ใจว่าหนูอยากเป็นหมอมั๊ย แล้วมันก็ผ่านสอบสัมภาษณ์มาอย่าง งงๆ   โดย: Makit 21 มกราคม 2551 17:40:29 น.

อ่านคห.แรกแล้วอึ้งแฮะ ถ้าเราเป็นอาจารย์ เราคงไม่อยากให้ผ่านนะนี่ คิดถึงชีวิตของคนไข้ที่อยู่ในมือของคนที่คิดแบบนี้น่ะ เหอๆ อืมม์...บางทีไอ้ความต้องการที่ว่า คนเรียนเก่งต้องมาเรียนที่นี่ ก็เป็น "การตอบสนองความต้องการ" อย่างหนึ่งของตนเองนะ ต้องการการยอมรับ แต่ใช่ความต้องการที่แท้จริง ที่สมควรหรือเปล่า ก็อีกเรื่องหนึ่ง   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 มกราคม 2551 17:44:59 น.

รัก   โดย: รัก IP: 203.130.159.3 28 มกราคม 2551 0:04:28 น.

เขียนได้ดีจัง เขียนแบบเปรียบเทียบ ใส่ความคิดตัวเองเข้าไปอะ มันกะจริงน๊ะ เค้าไม่มีเวลามากกว่า ที่กลับจากทำงานมาเล่นดนตรี หรืออะไรที่ตัวเองชอบ นานๆๆเค้าอาจจับมันขึ้นมาเล่นเคาะสนิม เป็นการรื้อฟื้นความสุขความทรงจำของเค้าอ่า   โดย: Bernadette 26 กุมภาพันธ์ 2551 19:40:15 น.

เป็นหนังไทยที่ชอบมาก รองจาก ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ และ รักแห่งสยาม ครับ สงสัยว่าคุณพ่อเขาเลี้ยงนางเอกอย่างไร ถึงได้มีจิตใจดีขนาดนี้   โดย: คนขับช้า 4 กุมภาพันธ์ 2552 22:43:13 น.