ตามลมปลิว

ว.วินิจฉัยกุล

พิมพ์ครั้งที่ ๓ เดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๔๘

สำนักพิมพ์ ทรีบีส์

~ โปรยปกหลัง ~

บาดแผลที่คนรักก่อให้ พราว ใส่ยาเท่าไรก็ไม่หาย ผิดหวังก็ผิดหวัง เสียดายก็เท่านั้น

พราวไม่รู้จะมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายใดได้

เรือชีวิตของเธอกำลังจะถูกลมร้าย หอบปลิดปลิวไปอย่างไร้ทิศทาง

ทว่าผู้ชายที่เปรียบเสมือนโลกทั้งโลกของเธอ เอาเข้าจริงก็เป็นแค่โลกจำลองใบเล็กเท่านั้น

~ เรื่องย่อ ~

พราว(พรีมา) แต่งงาน กับ ดร.ดลภพ เป็นคู่ที่ใครๆก็มองว่าช่างเหมาะสมกันอย่างยิ่ง พราว นั้นเป็นหญิงสาววัย ๒๘ สวยหวาน ทำงานเก่ง ส่วน ดลภพก็เป็นดอกเตรอ์หนุ่มโสด รูปหล่อ ดูสุภาพ ถึงแม้ฐานะจะไม่ได้ถึงร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร พราวเองก็รู้สึกว่า ชีวิตเธอสมบูรณ์พร้อมแล้ว

ทั้งสองตกลงใจไปเที่ยวเรือสำราญล่องทะเล พร้อมกับ ทางบ้านของพราว ท่ามกลางทะเลใสสีคราม ฟ้ากระจ่าง ชีวิตคู่ที่แสนหวาน พราวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เธอจะพบกลับเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตเธอต้องสะดุดล้มลงอย่างไม่เป็นท่า

พราวได้พบว่า ดลภพ กับ พลอย ซึ่งเปรียบเหมือน น้องสาว ของเธอ เพราะเป็นลูกของน้าสาว มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน แม้ดลภพ จะอธิบาย ว่า เขา กับ พลอย นั้น จบไปแล้ว แต่พราวไม่อาจรับได้ เธอเจ็บปวดมาก แม้ยังรัก แต่ก็ไม่อาจให้อภัยได้ ทางบ้านเธอนั้นไม่อยากเห็นเธอเป็น 'ม่าย' ทั้งที่เพิ่งแต่งงานมาได้เดือนเดียว แต่พราวก็ตัดสินใจยกเลิกงานเลี้ยงฉลองสมรสที่จะมีในอีกเดือนข้างหน้า เพื่อนร่วมงานที่แสดงความเห็นใจ แต่ลับหลังก็นินทาว่าร้ายเรื่องของเธอสนุกปาก พราวรู้สึกว่าเธอทนอยู่ไม่ได้ เธอตัดสินใจลาออกจากงาน และไปหาพี่สาวเธอที่หลวงพระบาง ซึ่งกำลังจะเปิดโรงแรมที่นั่น

พัชรศรีนั้นแต่งงานไปกับนักธุรกิจชาวฝรั่งเศส แต่ชีวิตสมรสเธอก็มีปัญหาเช่นกัน ต่างคน ต่างอยู่ ต่างมี 'คน' ของ ตนเอง

พอดีพี่สาวเธอมีธุระด่วนต้องไปพบกับสามีที่เวียงจันทร์ เธอจึงขอให้พราวอยู่ช่วยงาน เพราะโรงแรมใกล้จะถึงกำหนดเปิดแล้ว

พราวต้องทำงานร่วมกับ ต้นไทร ชายหนุ่มที่เธอเห็นว่า ดูไม่ได้เอาเสียเลย มองแล้วขัดหูขัดตาไปหมด ไม่ว่าจะการแต่งตัว ท่าทาง และ การพูดจาที่กวนโมโหได้ดีนัก

ต้นไทรเป็นฟู้ดสไตลิสต์ และช่วยพัชรศรีทำแทบจะทุกอย่างในโรงแรม เขาดูเป็นคนเรื่อยๆ เหมือนไม่แยแสใคร ถ้ามองข้ามท่าทีกวนๆ คำพูดแปลกๆไปแล้ว ก็เป็นคนที่มีมุมน่าสนใจ น่าทึ่ง

แต่เมื่อวรรษาเพื่อนของพัชรศรี แวะมาเที่ยว และพราวได้รู้ว่า ต้นไทร นั้นเป็นเพื่อนกับพลอย เธอแทบจะไม่อยากมองหน้าเขา อดนึกไม่ได้ว่าเขามีความสัมพันธ์กับพลอยแบบไหน จากการที่พราวสาดคำพูดใส่เขา แต่ต้นไทรกลับเอ่ย ขอโทษอย่างง่ายๆ กลับทำให้พราวรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาก

ดลภพได้ตามมางอนง้อพราวถึงหลวงพระบาง แต่พราวกลับใจแข็งกว่าที่เขาคิด ดลภพคิดว่ายังไงพราวก็เป็นภรรยาเขา จึงคิดใช้วิธีรวบรัด แต่พราวไม่ยอม จนดลภพถึงทำร้ายเธอ ต้นไทรเข้ามาช่วย ดลภพเชื่อคำพูดของวรรษาว่า ต้นไทรนั้นเป็นมือที่สาม พราวนึกแต่ว่าเธอต้อง หนี แต่จากคำพูดของต้นไทร ทำให้พราวคิดได้ และต้นไทรนี่เองก็ทำให้พราวเพิ่งเข้าใจ ได้รู้จักดลภพจริงๆ พราวหาคำตอบให้ตัวเองได้ในที่สุด

พัชรศรีชวนให้ต้นไทรอยู่ทำงานด้วยกันที่โรงแรม แต่เขาปฏิเสธเพราะยังสนุกกับการได้ไปไหนเรื่อยๆ ไม่อยู่กับที่

พราวกลับจากหลวงพระบางหลังจากงานเปิดโรงแรมเรียบร้อย เธอกับดลภพหย่าขาดจากกัน

แต่.. กระแสลมที่พัดพาพราว และต้นไทร ให้มาพบกัน ..กับความรู้สึกบางอย่างที่ก่อเกิดขึ้นที่หลวงพระบาง จะจบสิ้นสลายไปในยามที่สายลมหอบทั้งสองแยกจากกันแล้วหรือ...

เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ว.วินิจฉัยกุล ที่เรามองผ่านไปผ่านมาในงานหนังสือ แต่ก็ไมคิดอยากจะอ่าน ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันค่ะ แล้วก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยด้วยว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร แต่ด้วยช่วงนี้กลับไปเข้าห้องสมุดอีกครั้ง เพราะมีนิยายหลายเรื่องที่อยากอ่าน แต่ตามหายังไงก็หาไม่ได้ ครั้งนี้ก็ตั้งใจว่าจะไปขอยืม เรื่อง ข้าวเปลือก แต่มองหาไม่เจอ คงมีคนยืมไป ก็เลยไปเดินๆดูที่ชั้นของ คุณหญิงวินิตา (ว.วินิจฉัยกุล ) ไล่ไปมา อืมม์....ตามลมปลิว นี่เรายังไม่ได้อ่านนี่นา ยืมเล่มนี้กลับแล้วกัน

เกริ่นมาซะยาวเลย.. อิอิ ตั้งใจจะบอกว่า พอได้อ่านแล้ว ชอบเรื่องนี้มากค่ะ(ยังนึกในใจว่าน่าจะอ่านมาตั้งนานแล้ว) อ่านไปแล้วต้องอ่านรวดเดียวเลยค่ะ แล้วยังต้องอดใจไม่เปิดอ่านตอนจบแทบแย่ เพราะลุ้นเอาใจช่วยพราวมากว่าจะตัดสินใจอย่างไร จะกลับไปคืนดีกับดลภพหรือเปล่า ส่วนเราน่ะขอให้พราวเลิกเถอะนะ

เริ่มเรื่องมาชีวิตคู่ของพราวเริ่มต้นอย่างสวยงามมากพราว จะเป็นผู้หญิงที่สวย หวาน เรียบร้อย แต่ก็เข้มแข็งไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่เมื่อเกิดปัญหา พราวก็แทบจะหาหลักไม่เจอเลย การได้รู้ว่า ดลภพ กับ พลอย มีอะไรกันทั้งๆที่เขากำลังจะแต่งงานกับเธอ มันเป็นการทรยศหักหลัง ที่พราวคิดไม่ออกเลยว่าทั้งสองคนทำไปได้อย่างไรเธอหนีไปหลวงพระบาง ทั้งๆที่ยังมองไม่เห็นทางออก เหมือนใบไม้ที่ปลิวไปตามแรงลม พอไปเจอต้นไทร ผู้ชายที่ไม่ใช่ในแบบมาตรฐานของพราว ไม่ว่าท่าทาง การแต่งตัว พูดจาไม่ค่อยเข้าหู กวนประสาทแล้วยังเป็น คนที่บอกว่า 'ผู้หญิงดีๆ(อย่างพราว)มักจะ น่าเบื่อ..' ทั้งยังแอบตั้งชื่อ ลับหลังให้เธอว่า' พาว..เว่อร์ ' ซะอีกบางทีพราวก็ไม่รู้ว่าน่าจะโกรธ หรือ อ่อนใจกับเขาดีแต่การได้ทำงานร่วมกัน และเมื่อสังเกคดีๆแล้ว คนแบบที่มีความคิดคนละขั้วอย่างต้นไทร ก็ทำให้พราวได้มองเห็นอะไรในแง่มุมแปลกต่างออกไป ต้นไทรนี่เป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างตามใจตัวเอง ไม่คิดปักหลักอยู่กับที่ ซึ่งพราวมองว่า มันไม่ใช่ ชีวิตที่ 'คุ้ม' เลย แต่เขาก็ยังเป็นคนที่น่าทึ่งมากในหลายๆอย่าง (...คนอ่านก็เห็นด้วยค่ะ )แต่กับดลภพผู้ชายที่ใครก็ดูเพียบพร้อมทั้งการศึกษา หน้าตาหล่อ ท่าทางเรียบร้อย จนทำให้พราวยังคิดไปว่าเมื่อเกิดเรื่องนั้นน่าจะเป็นเพราะ พลอย มากว่า เพราะพลอยจะเป็นผู้หญิงแบบคบผู้ชายเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่อีกด้านของดลภพนี่กลับกลายเป็นคนละเรื่องเลยค่ะ ที่ดูใจเย็นก็ไม่ใช่โมโหขึ้นมาก็ถึงขั้นทำร้ายพราวได้ แล้วผู้หญิงที่ชอบจริงๆกลับเป็นแบบพลอย ก็ดีใจไปกับพราวเลยที่ไม่ใจอ่อน หรือ ปล่อยเรื่องให้ค้างคาอยู่ ตัดสินใจด็ดขาดลงไปได้ ตอนจบขอเงรื่องนี่เราชอบจังค่ะ... ไม่นึกเลยว่า ต้นไทรจะน่ารักได้ขนาดนี้ แอบกรี๊ดด... ให้เลยล่ะค่ะ

อ่านจบแล้วก็จดลงไว้ในรายการหนังสือที่จะซื้อในงานหนังสือเป็นเล่มแรกเลยค่ะ