สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ

อยู่ไหนเล่นสุดสะแนน 29นี้

สวัสดีหนูติ๊ก
อ่านชื่อถูกเปล่าเนี่ย ยินดีที่มาทักทายครับ

น้าตุ๊เอ่ย
ผมอยู่กทม.
มาประชุมกรรมการเรื่องสั้นแพรวครับ
ดูว่าจะอยู่จน๑๘ เสร็จธุระแล้ว
น่าจะได้กลับทุ่งดาว ส่วนจะได้ไปเชียงใหม่หรือไม่นั้น
แล้วแต่ฟ้าลิขิต 555

ตอบคุณอุ้มสีด้วย
สุดสะแนนนั้นมันเป็นสถานที่สิงสถิตย์ของเหล่าโบฮีเมียน
เพื่อนฝูง ไปไหนก็นักเจอกันที่นั่นแหละ
เหมือนร้านรวงผึ้ง สวนจตุจักร
หรือร้านตอร์ตีญ่าแฝลต แห่งสะพานหัวช้างของผองเหล่าโลกียชน คนวรรณกรรม สมัยก่อนที่หนูยัง(คง)เป็นวุ้นอยู่

บางทีเราทุกคนก็ต้องเจอกับความเครียด ท้อแท้ สิ้งหวัง
นั้นไม่ใช้อะไรที่แปลกไม่ได้หมายความว่าคุณอ่อนแอ แต่การที่คุณยอมรับว่ากลัวสิ่งนั้นต่ะหากละ
ที่เรียกว่าความกล้า กล้าทีจะยอมรับในสิ่งที่คุณกลัว กล้าจะยืนหยัดเเละต่อสู้กับมัน
แต่วันนี้ถ้าสิ่งที่คุณแบบรับไว้นั้นมันเกินกว่าที่คุณจะทนได้ ถ้ายังงั้น
วันนี้คุณลองเปิดใจให้ พระเจ้าเข้ามามีส่วนช่วยคุณคลายปัญหาของคุณได้มั้ย
ลองดูสิเเล้วคุณก็จะผ่านทุกอย่างไปได้อย่างแน่นอน!!
เหมือนที่ฉันได้ผ่านมานมาจนได้!

พี่ปอน

ชอบศิลปะสีน้ำแบบ realistic อย่างนี้มากๆเลยค่ะ

ถ้าเจอนิทรรศการแบบนี้ที่ไหน จะเดินเข้าไปดูได้นานๆ อยู่กับภาพสีน้ำ จนตัวซีดจางไปกับภาพ

ประทับใจจัง

ความทรงจำอันอบอุ่น

อุ่นได้อีก

บลอกพี่ปอนเป็นหม้อหุงข้าว....


....อุ่นทิพย์

สวัสดีค่ะคุณปอน ขอบคุณมากที่แวะไปอ่านบล็อคอาจารย์เฟื้อนะคะ รู้สึกเกร็ง ๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับนักเขียนที่ชื่นชอบ

อ่านข้อเขียนของคุณปอนทีไร เหมือนได้นั่งพักใต้ร่มไม้ตากแดดรำไร มีลมเย็น ๆ พัดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้โชยมาบาง ๆ ชอบแนวเขียนแบบบล็อคนี้มากเลยค่ะ มีภาพวาดที่ใช้โทนสีอ่อนโยนเย็นตา ตัวหนังสืออ่านแล้วอบอุ่นหัวใจ

ขอบคุณที่เขียนงานดี ๆ และวาดภาพงาม ๆ ให้โลกได้ชื่นชมนะคะ

beautifully written as always

ขอบคุณทุกท่าน
มีคนอ่านด้วยใจสักคนสองคน
และได้รับอะไรไปบ้าง
ก็ชื่นใจแล้วครับ

และถ้าเป็นแฟนนักอ่าน
ในกุลสตรีฉบับวางตลาดอยู่นี้
มีคอลัมน์ชื่อ ฟ้ากว้างทางใจ
ON THE RHYTHM OF LIFE
ของพิบูลศักดิ์ ละครพล ครับ
ตอนแรกชื่อ ขอบฟ้า-เขตฝัน

สวัสดียามบ่ายค่ะพี่ปอน

คำถามเดิม ของคนเขลา...

จอด glitter แปลว่าอะไรคะ
ใครทราบช่วยตามไปบอกที

โดย: Love At First Click วันที่: 13 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:59:32 น.


คำว่าห้ามจอด glitter แปลว่า ไม่ต้องการให้ผู้ที่มาคอมเม้นท์ ใส่ภาพต่างๆ ให้รกบล็อกค่ะ

ยกเว้น emotion น่ารักๆ เท่านั้น

เข้าใจนะคะ เพราะบางครั้ง ภาพเหล่านั้นรกสายตาจริงๆ ค่ะ

แล้วบางครั้งก็ไม่เข้ากับบรรยาบล็อกในตอนนั้นเอาซะเลย


โดย: addsiripun วันที่: 14 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:18:49 น.

ชื่อภาพ รักแล้วรักเลย :D
ฮิฮิ ชอบภาพแล้วยังทำให้ชอบชื่อของภาพอีก ฮะฮะ
...

สวัสดีพี่ปอน ปอนจัง
ตั้งใจแวะมาอ่านและทักทายค่ะ

สวัสดียามเช้าครับอ้ายปอน

ถ้าบ้านเมืองสงบ
เฮาคงได้เสียใจ๋กับการจากไปของอ้ายวาณิช
เสียใจ๋กับการจากไปของนักเขียนคุณภาพแห๋มคนของเมืองไทยเน้อครับ

ตั้งใจเข้ามาสวัสดี
มาอ่าน..
แล้วก็จะบอกว่า

ได้ยิ้มกับคำว่า ขอบฟ้า-เขตฝัน ..ชอบค่ะ เพราะมาก
ขอบฟ้าที่เป็นมายา ทว่าไม่เคยมีจริงหรือเราไม่เคยเห็น
หรือคล้ายเส้นเขตฝันที่ไม่มีวันจะสิ้นสุด

ชอบความหมายของคำว่าโน แมน แลนด์ของเพื่อนนายอำเภอของพี่ค่ะ เห็นภาพ เพราะตะเข็บชายแดนมักมีเรื่องราวมากมายที่ไม่ได้เห็นและเป็นข่าว มันไร้ ไร้ ไร้...ไปซะทุกอย่าง...จะเอามาเขียนก็วุ่นวายอีก คนเราน่ะ ถ้าบ้านอุ่นแล้ว ใครจะอยากไปเกาะรั้วบ้านคนอื่นอยู่เนาะ กลับกลายเป็นหนีร้อนมาเจอร้ายกว่าอีก ตอนนี้บ้านเราก็ไม่ต่างกับเขา หรืออีกไม่นานเราก็จะหนีไปพึ่งเขาก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
ชอบคำนี้อีกเช่นกันค่ะ..พวกเขาซ่อนขอบฟ้าไว้ใต้รองเท้า..สักวันคงได้หาหนังสือเล่มนี้มาอ่านบ้าง 'โรม ฟลอเรนซ์ ปิซา ความฝันใต้รองเท้า'
ขอบคุณค่ะ:)

สวัสดีเฝา ๆ
รักแล้วรักเลย นี่นะ
ตั้งใจมาก็ยินดี
เราไม่ได้ไปเยี่ยม เฝา ๆ สบายดีนะ

สวัสดีกะว่าก๋า
มองตาก็รู้ใจ
เขียนคำไว้อาลัยยังไม่ได้ดั่งใจ
เชิญทุกท่านไปไว้อาลัยให้วาณิช จรุงกิจอนันต์
ที่บล็อกยิปซีสีน้ำเงินนะครับ
พรุ่งนี้คิดว่าคงหาทางไปวัดธาตุทองได้
วันนี้นนทบุรีก็โดนถล่มหนัก ทุกท่านคงได้รับทราบข่าว

ภูเพยีย
ขอบคุณมากครับสำหรับความเป็นแฟนพันธุ์แท้
ตอนขอบฟ้า เขตฝัน เขายังไม่เปลี่ยนหัวให้เลยครับ
การอ่านระหว่างบรรทัดของภูเพยีย ทำให้ต้องบอกว่า
ตอนที่สอง ณ ที่แม่น้ำคดเคี้ยวไหลหายลับ
ข้ามๆไปก่อนนะครับ (สถานการณ์บ้านเมืองมันวุ่นวาย
ทำลายสมาธิหนัก ไฟลนก้น เขียนไม่ได้ดั่งที่ใจวางไว้ มันแห้งมาก-กลับมาอ่าน ต้องกุมขมับ แก้ไขแล้วจะส่งไปให้อ่านพิเศษ ในหนังสือ แก้ไม่ทันแล้ว อางอิงยังหลุดไปอีกต่างหาก -น่าละอายใจจริง ๆ)

งานของเราโดดไปจากภาพรวมของหนังสือนะ
รู้สึกจะหนักไปด้วย
ระยะหลังนี้ ไม่มีปฏิกิริยาจากคนอ่านเลย
ชักขนลุก
แม้จะได้โพลเป็นอันดับหนึ่งสมัยกระท่อมดินทุ่งดาว
แต่มาชุดหลังนี้ เงียบฉี่เลย
ทำไงล่ะ เกรงใจผู้อ่าน บรรณาธิการหนังสือ
แต่เราก็เกรงใจตัวเองเหมือนกัน

มีคนรุ่นก่อนๆเขาพูดลึกซึ้งกินใจว่า
การมีชื่อเสียงนั้นยาก แต่การรักษามันไว้ยิ่งยากกว่า

เรามาคิด การรักษามันไว้ไม่ยากนะ
ยิ่งมีชื่อเสียงแล้วยิ่งง่าย
แต่การสร้างสรรค์ให้ดียิ่งขึ้นๆกว่าเก่านี่สิยากกว่า

ผมเชื่อนะ
ไม่มีมืออาชีพคนไหนอยากย่ำอยู่กับที่
หรือยืนบนความสำเร็จหรือชื่อเสียงเก่า ๆหรอก

เพราะเบื้องลึกหัวใจของเขามีดาวเหนือดวงหนึ่ง
ซึ่งกระพริบแสงส่องโคนรุ้ง
เตือนให้มุ่งมั่นไปสุดขอบฟ้าเขตฝัน เสมอ-เสมอ

แม้จะรู้ว่า มันไม่มีอยู่จริง

...




ยังมีผองเพื่อนด้าว............แดนสวรรค์
ไฟหมอกหมองเลือนพลัน...รุ่งแก้ว
แสงกานต์กล่อมไพรวัลย์....ผลิช่อ ชนนา
บุญสรรพทรวงเลิศแล้ว.......ทุกข์ร้อนคลายเสมอ


…………………………………………………………


• ... รอบอาณา - จักรแห่ง แปลง "สุข" นี้
ต้น-ไมตรี , ดอก-รัก , ฝักฝัน-อ่อน
กิ่งก้าน-พร้อม , ผลิ-หน่อ , ช่อหวัง-วอน
รากหยั่ง-ช้อน ... ความชื้น ... ยืนต้น-ชม ...


• ... ช่างแกร่งกล้า เหลือเกิน เผชิญโชค
จึงทนโศก เจ็บ,ชัง ทั้งขื่นขม
รอหมอกควัน นั้นสลาย พร้อมสายลม
จักครบสม งามสรรพ ทรัพย์บันดาล ...


…………………………………………………………

.
.
.

สวัสดีครับพี่ปอน

ผมเงื้อง่าว่าจะไปเชียงคานตั้งนานแล้ว
แต่ยังไม่ได้ไปสักที
ภรรยาสนับสนุน เธออยากให้ผมไปเที่ยวและพักที่นั่น
แล้วเธอจะได้ตามไปอีก


ขอแจมนิดว่า คนที่ว่าฉลาดๆแล้วทำให้โลกร้อนเป็นไฟ สู้เป็นคนโง่เสียดีกว่า...

... มีความสุขมาก ๆ ค่ะ





รวมสายใยผูกคล้อง...........ภพขวัญ
มิตรภาพคือรางวัล..............ร่างไว้
สมดุลสรรพสัมพันธ์............หนุนเนื่อง
นานัปการให้.....................เด่นห้วงเห็นผล


…………………………………………………………


… หลากสายใย ยึดเหนี่ยว เป็นเกลียวเข้า
อย่างแผ่วเบา อ่อนบาง บนทางฝัน
ไกลแสนไกล ใต้ฟ้า มาเกี่ยวกัน
ผูกสัมพันธ์ แนบชิด จิตวิญญาณ ...


... เพียงรินรด กรดรัก สักเล็กน้อย
แล้วปลดปล่อย ออกฤทธิ์ ต้านพิษผลาญ
มิตรภาพ อาบชื่น ฟื้น-อาการ
เริ่มประสาน สมดุล หนุนเนื่องไป ...


…………………………………………………………
.
.
.

ผ่านมาเมียงมองเจ้าค่ะ

... มีความสุขมาก ๆ ค่ะ ...




สมการสรรค์ค่าล้ำ-..........เลอตะวัน
สบสุขทุกข์เราปัน............ร่วมต้าน
ตรองโจทย์รับแสงวัน........ตรงตอบ
มิตรภาพเกินหลักล้าน.......เริ่มล้วนมหาศาล


…………………………………………………………


... ห้วงตะวัน ตรง-สว่าง ต้องย่างก้าว
มากคน,ข่าว ขวักไขว่ ให้ผันผ่อน
ภาพละไม หมอกบาง ต่างแสงรอน
เริ่มฉาบย้อน ฉายช่วง แต่งดวงมาน ...


... เติมกำลัง รับค่า อุษา-เอื้อ
ด้วยความเชื่อ พร้อมภักดิ์ สมัครสมาน
ยามชิดใกล้ ให้เขา - เราเบิกบาน
สร้างสมการ ... ผสานทุกข์ ... คืนสุขใจ ...


…………………………………………………………
.
.
.

สวัสดีครับHoneyLemonSoda

ขอบคุณครับสำหรับคำเตือน
ใช่ครับ ถ้าเราหมกมุ่น ตั้งใจมากไป ไม่เคยเป็นผลดี
งานจะแข็ง เพราะเกร็งมากไป
ก็ต้องทำใจสบาย ๆ เป็นไปตามธรรมชาติ
ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากครับ
(ต้องให้กำลังใจตัวเองเรื่อย ๆครับ)

ผลงสนของคนฉลาดทั้งหลาย
เห็นผลแล้วครับ ว่าเลวร้ายเหลือ
เกินคาดหมายครับ
สงสารคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่
รับผลร้ายไปด้วย
น่าเศร้ามาก

สวัสดีค่ะพี่ปอน
ก่อนนี้ ภูเพยียกล้า ๆ กลัว ๆ เรื่องการเขียน
คิดไปเองว่าจะเขียนไม่ดี แต่เมื่อถึงที่สุดแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่ตัวเองมีคือรักที่จะอ่านและหาเวลาอ่านหนังสือเสมอ มีดีอย่างเดียวด้วยซ้ำค่ะและกำไรที่ได้จากการอ่านคือมีใจที่จะลงมือเขียน

ภูเพยียเองมีความทรงจำแสนอบอุ่นอย่างเดียวที่เคยได้ยิน เป็นความรู้สึกที่ดีที่สุด คอยตอกย้ำในใจอยู่บ่อย ๆ และยังหล่อเลี้ยงในใจเสมอว่า เขียนเถอะ เขียนได้ก็มีความสุขแล้ว อย่ากังวลว่ามันจะดีหรือไม่ดี นับแต่นั้นมา ก็คิดแค่นี้จริง ๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน ไม่มีใครอ่านแต่เราก็เขียนขอเงราไป

สำหรับมืออาชีพอย่างพี่ปอน ภูเพยียมองเป็นเรื่องธรรมดามาก มันมีขึ้น มีลง บางทีเขียนมามาก ๆ มันรู้สึกตันขึ้นมาดื้อ ๆ ภูเพยียว่า ใคร ๆ ก็เป็นค่ะ ยิ่งอยากให้ดีมันก็ไม่ได้อย่างใจ เป็นเพราะความเป็นมืออาชีพทำให้รู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่องาน ต่อตัวเองและผู้อ่านด้วย นั่นคือความรู้สึกเราทั้งนั้น ลึก ๆ ก็เชื่อว่าทุกครั้งที่พี่ปอนวางปากกาจบลงในแต่ละบท พี่ปอนยิ้มกับงานเขียนของตัวเองได้ ความจริงเราควรจะพอใจกับมันตรงนั้นก่อน แล้วเราก็เขียนงานชิ้นใหม่ แค่พอใจเราก็มีความสุขแล้วค่ะพี่ ไม่เห็นต้องกดดันตัวเองเลยค่ะ เราไม่สามารถทำให้คนอ่านพึงพอใจงานเราได้ทั้งหมดหรอกค่ะ เขียนตามใจใครมันก็ไม่ใช่เราอยู่แล้วน่ะ

ภูเพยียนึกถึงความปรารถนาแรงกล้าที่กามูส์เคยเขียนไว้นะคะว่า “ คุณภาพ ” ไม่สำคัญเท่ากับ “ ปริมาณ ” เพราะเหตุว่า เมื่อมนุษย์ใช้ชีวิตอย่างที่ตั้งใจในปริมาณที่เต็มที่แล้ว “ คุณภาพ ” ก็จะตามมาเอง
จริง ๆ นะคะ เชื่อแบบนี้ โลกนี้ไม่มีอะไรยั่งยืนหรอกค่ะ ชัยชนะ พ่ายแพ้ ชื่อเสียง เป็นเพียงของชั่วคราวทั้งนั้น เราเองก็เข้าใจไปไม่ถึง หากลึกซึ้งแก่นแท้มันได้ ชื่อเสียงก็คือสิ่งไร้สาระมาทดสอบชีวิต มาให้รางวัลเรา มาให้เราชุ่มฉ่ำ แต่เรานั่นแหละที่ไปติดกับมันเข้า ทุกวันนี้ภูเพยียก็ยังเชื่อมือว่าพี่ปอนตั้งใจทำงานแล้วนี่คะ คนอ่านแบบภูเพยียเยอะแยะไป ตามอ่านเงียบ ๆ ไม่ได้ส่งเสียงออกมา เราก็อ่านงานคนนั้นคนนี้ในที่ของเรา บางทีกำลังใจจากเพื่อนดี ๆ ก็เหมือนน้ำพุของชีวิต ผุดขึ้นมาเป็นกำลังใจ แต่ในที่สุดแล้ว น้ำพุนั้นน่ะมันอยู่ในใจของเราทุกคนอยู่แล้ว ภุเพยียเชื่อว่าพี่ปอนก็ต้องพบมัน น้ำพุที่ทำให้ชีวิตแช่มชื่นได้ด้วยตัวเราเอง เหมือนเส้นขอบฟ้าที่เราไม่เคยเห็นแต่เชื่อว่ามันมีและเส้นขอบฝันที่เราสามารถฝันได้ไร้ขอบเขตและไม่มีที่สิ้นสุดนั่นแหละค่ะ

ด้วยความนับถือ
:)

มีความสุขมาก ๆ ค่ะ ...




สรรค์ศีลธรรมถิ่นบ้าน.....................เกณฑ์บน ระบอบเอย
ดำว่าดำขาวดล.............................เด่นได้
พงศ์พันธุ์นิวาสตน..........................ชนะเลิศ
รวมฤทธารักให้.............................กระหึ่มห้วงใจสมาน


..................................................................................


• ... คือผืนดิน ....“สิน” น้ำใจ ... ให้อิงพัก
ควรปกปักษ์ ไตร่ตรอง มองมุมใหม่
แม้นเปราะบาง ต่างประเด็น ไม่เป็นไร
ใช่อื่นไกล กรอบเกณฑ์ เว้นขาว-ดำ ...


• ...จักบังเกิด เปิดประกาย สายแสงจ้า
หยาดน้ำฟ้า ชโลมใจ ให้ชุ่มฉ่ำ
ล้วนเผ่าพงศ์ วงศา พึ่งพา-นำ
ทุกหยดล้ำ กำซาบ อาบแดนดิน ...


..................................................................................
.
.
.

ขอบคุณภูเพยีย
มีกำลังใจเยอะเลย
นั่งเงื้อง่ามาห้าหกวันแล้ว
เขียนไม่ได้สักบรรทัด
จนท้องอืด เครียดลงกระเพาะ
ต้องไปหายาขับลมมารับประทาน วุ่นวายไปอีก

วันนี้ก็นั่งจ้องจนเลิกจ้องแล้ว
มาแอ่วบล็อกดีกว่า
กามูส์พูดไว้งั้นเหรอ ดีจังๆ
คัดๆเอานะ มะพร้าวทั้งสวน หากกะทิดี ๆ ไม่ได้เชียวเหรอ
ขอบคุณนะ
เพี้ยง พรุ่งนี้ๆ
วันนี้ ยอมแพ้