ลีลาวดีสีเลือด บทที่ 2

“ตกลง แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าจะช่วยแกได้มากน้อยแค่ไหน เพราะฉันเองก็ต้องเห็นศพแล้วสถานที่เกิดเหตุเสียก่อน” ติณณ์รับคำอย่างค่อนข้างหนักใจ

“ศพน่ะ ฉันพาแกไปดูตอนนี้เลยก็ยังได้ แต่ไอ้สถานที่เกิดเหตุเนี่ยไม่มีใครรู้หรอก ว่าคนที่ตายถูกฆ่าที่ไหน เพราะศพถูกเอามาทิ้งไว้ทั้งนั้นเลยว่ะ” ชยานนท์กล่าว

“ไม่เป็นไร เอาแค่สถานที่ที่พบศพก็ได้ ไปกันเลยดีมั๊ย” ติณณ์ขอความเห็น

“เออ ไปเลยก็ได้ แต่ขอแวะกินข้าวก่อนแล้วกัน นัดแก้วไว้ เดี๋ยวไปกินข้าวด้วยกัน ป่านนี้แก้วคงรอแล้วล่ะ” ชยานนท์พูดพลางเดินนำออกไป

เมื่อมาถึงร้านอาหาร ชยานนท์ยืนเหลียวซ้ายแลขวามองหาแก้วกาญจน์แฟนสาว เมื่อเห็นแล้วก็สะกิดติณณ์ให้เดินตามมา

“แก้ว รอนานมั้ย พอดีพี่คุยกับเจ้าติณณ์เพลินไปหน่อย สั่งอะไรไปรึยังล่ะ” ชยานนท์ทักแฟนสาวพร้อมบอกเหตุผลที่มาช้า

“สวัสดีค่ะพี่ติณณ์ แก้วสั่งอาหารไปแล้วค่ะพี่นนท์ เดี๋ยวก็คงได้ แล้วพี่ติณณ์มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย” แก้วกาญจน์หันมายกมือไหว้เพื่อนของแฟนหนุ่มซึ่งเธอคุ้นเคยดี

“สวัสดีครับ พี่มาถึงเมื่อตอนสาย พอดีมีคนออกค่าตั๋วเครื่องบินให้เลยรีบมา” ติณณ์พูดพลางบุ้ยใบ้มาทางเพื่อน

“หือม์ มีคนออกค่าตั๋วให้ พี่นนท์รึเปล่าคะ”แก้วกาญจน์ทวนอย่างแปลกใจ เพราะเป็นที่รู้กันดีว่า แฟนหนุ่มของเธอนั้นสุดแสนจะมัธยัสถ์เสียเหลือเกิน

“อ้าว ทำไมทำเสียงอย่างนั้นล่ะ พี่จะซื้อตั๋วเครื่องบินให้เพื่อนไม่ได้รึไงล่ะ”ชยานนท์ แก้เก้อ ด้วยรู้ตัวดีว่ากิตติศัพท์ของตนนั้นเป็นอย่างไร

“ได้ค่ะได้ แก้วแค่แปลกใจแค่นั้นเอง ก็มันออกจะไม่น่าเชื่อว่าพี่นนท์จะยอมควักกระเป๋า ค่าตั๋วเครื่องบินก็ไม่ใช่ถูก ๆ แสดงว่าต้องมีอะไรสำคัญแน่ ๆ เลย ไม่งั้นพี่นนท์คงไม่ยอมควักกระเป๋าหรอก ใช่มั้ยคะ? พี่ติณณ์” แก้วกาญจน์ตั้งข้อสังเกต

“ครับ ก็เรื่องที่น้องแก้วเจอศพนั่นแหละครับ เจ้านนท์มันร้อนใจ” ติณณ์อธิบาย

“อ๋อ มิน่าล่ะ แต่พูดก็พูดเถอะค่ะ แก้วเองยังขนลุกไม่หายเลยค่ะ แถมสภาพศพก็ยังติดตาอยู่เลย” แก้วกาญจน์พูดอย่างหวาด ๆ

“ช่างมันก่อนเถอะ กินข้าวกันก่อน หิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย” ชยานนท์ตัดบท เพราะไม่อยากให้แฟนสาวต้องคิดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้ว
หลังจากทั้งคู่กินอาหารเสร็จชยานนท์ก็ไปส่งแก้วกาญจน์ที่บ้าน แล้วก็พาติณณ์ไปดูยังที่ที่พบศพรายล่าสุด

“เป็นไงมั่งวะ เห็นอะไรมั้ย?” ชยานนท์เอ่ยถามหลังจากที่ติณณ์นิ่งไปนาน หลังจากมาถึงที่พบศพ

“เลือนรางมากเลยว่ะ มีคนเข้ามาที่จุดนี้เยอะมากจนแทบไม่เหลือสัมผัสอะไรเลย ที่ฉันสัมผัสได้อย่างชัดเจนก็คือ ผู้หญิงคนหนึ่งเธอมาที่นี่ เธอรู้สึกเจ็บปวดรุนแรง รู้สึกผิด แล้วก็...” ติณณ์ชะงัก

“อะไรวะ พูดให้จบสิ ว่าแต่..แกพอจะบอกรูปพรรณสัณฐานของผู้หญิงคนนั้นได้มั้ย” ชยานนท์รู้สึกมีความหวังที่จะได้เบาะแส แม้เพียงเล็กน้อยก็ตามที

“มันบอกไม่ถูกว่ะ เหมือนกับเธอมีอะไรบางอย่าง ที่ตัวฉันเองก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่ามันคืออะไรกันแน่ ที่ฉันจะบอกแกได้ก็คือ เธอเพิ่งจะออกไปจากที่นี่ไม่นาน ผิวขาว ผมสีดำขลับ ยาวประมาณกลางหลัง ใส่ชุดสีขาว โอ๊ย! ...” ติณณ์ร้อง แล้วเขาก็วูบไป

“เฮ้ย ! ติณณ์ ติณณ์ เป็นอะไรไปน่ะ ติณณ์” ชยานนท์ร้องอย่างตกใจที่จู่ ๆ เพื่อนก็ล้มลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

Create Date : 31 พฤษภาคม 2552		0 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2552 2:12:26 น.
Counter : 544 Pageviews.
Share Tweet