อากาศหนาวมาได้สองสามวัน พ่อเป็นห่วงกลัวคุณหมาทั้งหลายจะหนาว จึงบอกให้แม่หาเสื้อกันหนาวที่เคยซื้อไว้ให้คุณหมาเอามาให้พวกมันสวมกัน แต่ท่านแม่ผู้เก็บของเก่งทว่าไม่เคยหาเจอได้ง่ายๆ ก็หาไม่เจอตามปกติ จึงแก้ปัญหาด้วยการค้นเอาเสื้อมือสองสำหรับคุณหมาที่ไปเดินหาซื้อที่ตลาดนัดวัดแจ้งออกมาแทน แต่มีเสื้อที่เป็นเสื้อแขนยาวด้วย ท่านแม่จึงจัดแจงตัดแขนเสื้อออกให้สั้นพอดีสำหรับคุณหมาของบ้านใส่ได้

          ฉันนึกถึงคลิปเก่าๆที่เคยดู มีคนสาธิตวิธีนำถุงเท้าเก่ามาตัดทำเสื้อให้คุณแมวสวมกันหนาว แขนเสื้อที่ถูกตัดทิ้งก็น่าจะใช้ได้ แล้วแขนเสื้อข้างนั้นก็ถูกแม่ลูกช่วยกันเจาะเป็นรูสำหรับให้แมวเหมียวสอดแขนเข้าไป แต่งตัวเรียบร้อยก็กลายเป็นชุดสวยของเจ้าบุญปลอด

          หันไปดูสาวแมวที่เหลือ นึกสงสารพวกมันเพราะอากาศหนาวจับใจขนาดอยู่ในบ้านที่ปิดทึบ ฉันจึงคิดใช้ประโยชน์จากถุงเท้ายาวที่ใช้สวมเวลาไปเดินออกกำลังกาย คู่นั้นไม่หนามากและเริ่มยืด เอามาให้หนูเหมียวทั้งหลายใช้ประโยชน์ต่อน่าจะดีกว่า แล้วถุงเท้าหนึ่งคู่ก็ถูกแปลงร่างเป็นเสื้อของบุญเขียนและบุญสม

          ถึงแม้มันจะเป็นถุงเท้าที่เริ่มยืดจนไม่ค่อยรัดเท้าเวลาสวมใส่ แต่เมื่อมันอยู่บนตัวแมวกลับรัดแน่นจนฉันนึกถึงลิงในการ์ตูนที่เป็นตัวตลกใส่เสื้อคับติ้ว สภาพบุญเขียนก็ประมาณนั้นเสื้อรัดซะจนตัวเล็ก ส่วนที่พ้นเสื้อขนขาวๆ ก็ดูฟูและพองออก จนเหมือนกางเกงขาวตัวใหญ่ แมวสองตัวไม่ค่อยชินกับเสื้อถุงเท้า มันเดินย่อๆ เหมือนพยายามถอยหลังให้หลุดออกจากเสื้ออยู่นาน พักใหญ่บุญเขียนก็เริ่มชินแต่บุญสมท่าทางจะไม่ชอบเสื้อมากกว่า จึงเดินย่อๆ ไปมาแบบตลกๆ อย่างนั้นอยู่นานกว่า

          วันต่อมาเสื้อของบุญสมก็หายไปจากตัว ถามใครก็ไม่มีใครรู้และไม่ได้ถอดให้ ถัดมาอีกวัน เสื้อของบุญปลอดก็หายไปจากตัวด้วยอีกราย และเหมือนเดิมไม่มีใครถอดให้ ฉันได้แต่ถามแมวเหมียวด้วยความสงสัยว่ามันเอาเสื้อกันหนาวไปทิ้งไว้ที่ไหนแต่พวกมันก็ทำหน้าเฉยเมยตอบทุกครั้ง น่าแปลกมาก ฉันเดินไปทั่วบ้านทั้งในบ้าน หน้าบ้าน หลังบ้าน แต่ไม่เคยเจอเสื้อตัวจิ๋วของบุญสมและบุญปลอดสักที

          วันนี้บุญเขียนจึงเป็นแมวตัวเดียวที่ยังมีเสื้อสวมติดตัวแต่ก็มอมแมมเต็มทน มีทั้งฝุ่นทรายและเศษดอกหญ้าติดอยู่ เพราะสาวน้อยชอบไปนอนตากแดดแถวประตูรั้วและคลุกฝุ่นทรายเพิ่มความอบอุ่น ช่วงปีใหม่ไม่แน่ใจว่าร้านค้าจะยังเปิดอยู่กี่ร้าน จึงไม่มีชุดใหม่ให้แมวผลัดและอากาศก็ยังคงหนาวสำหรับแมว บุญเขียนจึงต้องทนใส่เสื้อถุงเท้ามาหลายวัน เที่ยงๆ อากาศเริ่มอุ่น ฉันจึงตัดสินใจถอดเสื้อแมวออกให้บุญเขียน สาวน้อยผู้รักความสะอาดจะได้เลียขนทำความสะอาดตัวเองบ้าง หลังจากที่เลียไม่ได้มาหลายวันเพราะติดเสื้อที่สวม

         ฉันเดินไปหลังบ้าน เจอบุญสมตรงทางเข้าโรงจอดรถ จึงถามมันเล่นๆ ว่า เอาเสื้อไปทิ้งไว้ที่ไหน ซึ่งบุญสมก็ไม่ตอบตามเคย ฉันเหลือบตาไปมองด้านข้างที่จักรยานยนต์จอดอยู่ใกล้ๆรั้ว การทำรั้วปูนรอบบ้านราคาไม่ถูกนักสำหรับคนรายได้ปานกลางอย่างครอบครัวเรา นอกจากรั้วด้านหน้าและหลังที่ตั้งเสาก่อผนังฉาบปูนเรียบร้อย รั้วสองฟากข้างก็ก่ออิฐไว้เพียงครึ่งล่าง ครึ่งบนกั้นด้วยลวดหนามถี่ๆ ตลอดแนว ตรงจุดที่รั้วลวดหนามเกี่ยวกันเป็นปุ่มปม ฉันเห็นผ้าดำๆ ชิ้นนึงแขวนอยู่ เมื่อเข้าไปปลดออกมาจึงเห็นได้ถนัดว่ามันคือเสื้อของบุญสมนั่นเอง

          ฉันได้คำตอบตอนนั้นว่า เวลาเจ้าเหมียวทั้งหลายเขาอยากมุดออกจากบ้านไปตากแดดตรงลานหญ้ารกๆข้างบ้าน เสื้อของบุญสมคงไปเกี่ยวกับลวดหนามเข้า มันจึงพยายามดิ้นรนจนหลุดออกมาได้สำเร็จ แต่ก็ไม่อาจมาบอกเล่าให้เจ้าของรู้ได้ ถ้างั้น...เสื้อของบุญปลอดก็น่าจะไม่ต่างกัน ฉันลองเดินหา ปรากฏว่าสันนิษฐานไม่พลาด ห่างออกไปไม่เกินสองวา เสื้อบุญปลอดห้อยต่องแต่งอยู่บนรั้วลวดหนามจริงๆ

          นึกสงสารคุณแมวจับใจ ตอนที่เสื้อเกี่ยวติดมุดไปหน้าไม่ได้ ถอยหลังไม่ได้ มันคงลำบากกันน่าดู โชคดีที่มันดิ้นรนจนหลุดออกมาได้กันหมด ไม่งั้นคงต้องห้อยต่องแต่งรออยู่นานกว่าใครจะมาเห็นและช่วยมันได้ เพราะนิสัยชอบมุด ชอบป่ายปีนของบรรดาแมวทั้งหลาย ทำให้ฉันไม่กล้าใส่ปลอกคอให้พวกมัน กลัวไปเกี่ยวติดอะไรเข้าจะรัดคอมันตาย หรือกลับบ้านไม่ได้ ไม่เคยคิดเลยว่าเสื้อที่สวมก็เหมือนกัน จึงคิดว่านำมาเล่าสู่กันฟังเผื่อคนรักแมวที่คิดไม่ถึงจะได้รู้ไว้บ้างคงจะดี

          ตอนนี้คุณแมวจึงไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวกันสักตัว อากาศเริ่มอุ่นขึ้นนิดนึง วันนี้น่าจะได้ซักเสื้อแมวซะหน่อย ร้านค้าเริ่มเปิดค้าขายตามปกติ อาจจะได้เสื้อตัวใหม่ไว้เผื่อหนูเหมียวทั้งหลายสวมกันหนาวบ้างก็ได้