๒๔ พฤษภาคม ๒๕๖๑ พฤ

ดูนาฬิกาก่อนไปให้อาหารแมว ตอนนั้นเวลาหกโมงครึ่ง ให้อาหารแมวเสร็จน่าจะไปเดินออกกำลังกายทัน ถ้าไปเดินออกกำลังกายควรไปก่อนเจ็ดโมงเช้าไม่งั้นแดดจะเริ่มร้อน แต่วันนี้บุญนำไม่มากินอาหารพร้อมแมวตัวอื่นๆ เดินหาบุญนำรอบบ้านก็ไม่เจอ สุดท้ายจึงไปเห็นว่าแอบไปนอนบนเก้าอี้ใต้โต๊ะกินข้าว ไม่ยอมกระโตกกระตากคงกลัวโดนไล่ลงจากบ้าน จะจับมากินข้าวก็หนีไปอีก เพราะกลัวโดนจับป้ายยา บุญนำเป็นโรคตับต้องให้กินยาบำรุงเลือด แล้วก็เป็นโรคช่องปากอักเสบต้องป้ายยาที่ลิ้น ไม่งั้นน้ำลายจะไหลยืดอยู่ตลอดเวลา เลียขนก็สกปรกหมด ช่วงสอบไม่มีใครให้ยาแทน บุญนำเลยกลับมามีน้ำลายยืดอีก

น่าจะสายแล้วเลยปล่อยไปก่อน ค่อยกลับมาจัดการหลังจากไปเดินออกกำลังกายแล้วดีกว่า เมื่อวานไม่ได้ไปเดิน ถ้าเว้นอีกกลายเป็นสองวันจะยิ่งไม่ต่อเนื่องพานขี้เกียจเอาง่ายๆ

กว่าจะออกจากบ้านก็เจ็ดโมงกว่า ลัดเลาะไปตามถนนสายในเพื่อหลบเลี่ยงการจราจรยามเช้าที่ผู้ใหญ่เร่งไปทำงาน เด็กๆ ก็รีบไปโรงเรียน แถวห้วยวังนองมีสถานที่ที่คนนิยมไปออกกำลังกายกันคือริมห้วยข้างวัดมงคลโกวิทาราม เทศบาลลงทุนกั้นน้ำจนแห้งสร้างสะพานคอนกรีตขนานกับถนนที่ใช้สัญจรปกติทำเป็นทางเดินออกกำลังกายข้ามลำน้ำ มีเสาไฟประดับตลอดทาง หลอดไฟเป็นรูปบัวตูมบริเวณข้อต่อของเสาโลหะก็ทำเป็นลายกลีบบัวหงายเข้ากัน มีแปลงปลูกบัวพันธุ์ต่างๆ เอาไว้เป็นล็อกๆติดป้ายชื่อและคำอธิบายเอาไว้โดยสังเขป ให้อ่านเล่นประดับความรู้ มีน้ำพุประดับไฟที่เวลาเปิดน้ำพุยามค่ำคืนสายน้ำสีขาวจะเปลี่ยนสีไปตามแสงไฟเขียวๆแดงๆ ที่ส่องกระทบ หลังสร้างสะพานเสร็จปล่อยน้ำกลับเต็มห้วยอีกครั้งบริเวณนี้ก็เป็นจุดออกกำลังกายที่สวยงามน่ามาเดินพอๆกับทุ่งศรีเมืองที่อยู่ใจกลางเมืองอุบลราชธานี เมื่อแรกสร้างฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เพราะว่านิสัยคนไทยให้สร้างสิ่งสวยงามน่าตื่นตานั้นถนัด แต่ให้รักษาไว้นานๆ ในสภาพดีนั้นยากนัก ไม่ต้องไปคำนึงถึงเรื่องงบประมาณที่นำมาใช้ก่อสร้างว่าจะถูกโกงกินไปมากมายเท่าไหร่ ถึงอย่างนั้นเขาก็สร้างจนเสร็จและฉันก็ต้องยอมรับว่ามันสวยงามสมกับที่ลงทุนลงแรงกันไป ดังนั้นฉันจึงควรจะใช้มันให้คุ้มค่าก่อนที่มันจะเสียหายไปตามกาลเวลา

เมื่อฉันไปถึงแดดก็เริ่มร้อนแล้ว มีคนยืดเส้นยืดสายเหมือนวอร์มดาวน์กับราวสะพานอยู่สองสามคน รู้ตัวได้โดยไม่ต้องมีใครบอกว่าฉันมาสาย คนที่เดินออกกำลังกายข้ามห้วยบนสะพานไม่เหลือสักรายแล้ว ฉันเดินผ่านกลุ่มคนเหล่านั้นไป เห็นปลาในห้วยฮุบน้ำเป็นวงอยู่สองสามวง ท่าทางจะตัวใหญ่ไม่ใช่เล่น ฉันเดินลดเลี้ยวตามทางบนสะพาน หวั่นๆ กับแดดแรงเหมือนกันเพราะเป็นคนแพ้แดด พยายามปลอบใจตัวเองว่านี่ยังเป็นแดดเช้าอยู่ รับวิตามินดีสักหน่อยคงพอไหว ปกติจะเดินเลี้ยวไปมาตามทางปลูกบัวทั้งไปและกลับ แต่วันนี้เพราะแดด คงเลี้ยวไปแล้วเดินกลับทางตรงดีกว่า สั้นไปนิดแต่ค่อยไปเดินบนถนนริมห้วยเพิ่ม วันนี้เดินไปให้ถึงศาลาริมน้ำเลยละกัน บนถนนยังมีร่มเงาของต้นไม้บังแดดให้มากกว่าบนสะพาน เมื่อวันอังคารเดินไปท่องคาถามงกุฎพระพุทธเจ้าไปด้วย วันนี้เอาเป็นท่องชินบัญชรแทนดีกว่า แอบขำตัวเอง เวลาคนอื่นเขามาเดินเขาจะท่องบทสวดมนต์ในใจอย่างเรามั้ยหว่า ยังกะเดินจงกรมแค่ไม่ได้ท่องยกหนอ  ย่างหนอเท่านั้น เผลอแวบเดียวจากชินบัญชรไปถึงบทยันทุนจนได้ เพราะเวลาสวดมนต์ก่อนนอนสามบทสุดท้ายก่อนจบคือชินบัญชร ยันทุนนิมิตตัง แล้วก็คาถาบูชาพญายม เรียกสติกลับมาอีกรอบ เริ่มตั้งต้นชินบัญชรใหม่แล้วเดินต่อไปจนสุดปลายสะพาน

วกกลับมาสักพักก็จบบทสุดท้าย เริ่มต้นชินบัญชรใหม่อีกรอบ มองไปไกลๆทางด้านซ้ายมือ เห็นปลาฮุบน้ำวงใหญ่อีกแล้ว แต่แปลกปกติปลาฮุบแล้วก็ต้องจมน้ำหายไป นี่ทำไมเหมือนยังลอยคออยู่ในน้ำล่ะ หรือจะเป็นเต่า ฉันเลิกสวดมนต์ชะเง้อชะแง้ดูด้วยความสงสัย เห็นแว้บๆ ตัวสีน้ำตาล ใจหวนคิดถึงลูกนกเป็ดน้ำที่เคยเห็นมาว่ายน้ำในห้วยเมื่อหลายปีก่อน หรือมันจะว่ายน้ำพลัดหลงแม่มา คงไม่ใช่เจ้านกตัวนั้นหรอกแต่อาจจะเป็นครอบครัวนกเป็ดน้ำครอบครัวอื่นก็ได้  เดินเข้าไปจนใกล้เห็นมันว่ายน้ำเข้ามาจนถึงเสาของสะพาน ตัวสีน้ำตาลจริงๆ ด้วยแต่ไม่ใช่นกเป็ดน้ำ มันเป็นค้างคาวที่กำลังพยายามจะตะกายปีนเสาหินแต่ขึ้นไม่ได้ ถ้าปล่อยไว้ก็คงหมดแรงจมน้ำตายแน่ๆ

ฉันเหลียวซ้ายแลขวา บนสะพานมีฉันอยู่คนเดียว คนอื่นๆ ที่เห็นก็อยู่บนฝั่งทั้งสองฟาก ทำยังไงจะช่วยเจ้าตัวเล็กที่พยายามว่ายน้ำดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่นี่ได้ล่ะ ฉันนั่งลงลองเอาหัวมุดราวสะพานออกไป มุดออกไปได้แต่ยื่นมือลงไปไม่ถึงแน่ เลยต้องมุดกลับมา ใกล้ๆ มีถังขยะอยู่หนึ่งใบ ไม่ต้องแปลกใจสะพานนี้มีถังขยะอยู่ตลอดแนว เพราะว่าเป็นสถานที่จัดงานลอยกระทง เทศบาลคงเกรงว่าถ้าไม่มีถังขยะไว้ให้ ขยะคงได้ไปลอยแข่งกับกระทงแน่ๆ ซึ่งก็เป็นความคิดที่ดี ฉันเห็นถ้วยโฟมกับขวดน้ำชาอยู่ในถังขยะ ลองเอาถ้วยโฟมมุดออกนอกราวไปตักตัวค้างคาว ก็ยังไม่ถึงอยู่ดี ตัดสินใจหยิบขวดชาไปเขี่ยให้ค้างคาวมันไต่ขึ้นมาบนเสา แอบหวั่นๆว่าจะมีใครคิดว่าเราจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายหรือเปล่าน้อ (แต่ไม่มีใครวิ่งมาห้าม ให้เราได้ขอให้ร่วมมือกันช่วยค้างคาวสักคน) เจ้าตัวน้อยให้ความร่วมมือแฮะ มันพยายามไต่ขึ้นมาตามแรงขวดดันขึ้น กรงเล็บเล็กๆ ของมันพยายามเกาะเหนี่ยวพาตัวเองหนีน้ำขึ้นมาจนได้ ปีกบางๆ และขนของมันเปียกน้ำน่าสงสาร คงจะหนาวและตกใจไม่น้อย มันเกาะขวดชาที่ฉันถือไว้แน่น ฉันเอาถ้วยโฟมรองตัวมันอีกชั้นให้มันมีที่นั่งและที่เกาะพักหอบหายใจ ปัญหาต่อไปคือจะพามันไปไหนดี

เรื่องพากลับบ้านไม่ต้องคิด เสร็จเจ้าเหมียวที่บ้านแน่นอน จะทิ้งไว้บนสะพานก็ไม่ได้ ถ้าไม่แห้งตายเพราะแดดก็อาจมีใครจับไปเล่นหรือเอาไปกิน เอ่อ...ค้างคาวมันกินได้จริงๆ นะ แต่ไม่ได้อยู่ในเมนูที่ฉันนึกอยากกินเลย เดินถือถ้วยโฟมและขวดน้ำขึ้นฝั่ง คนบนฝั่งก็ดูเฉยๆ ไม่ได้สังเกตสนใจอะไร ตอนแรกกะว่าจะเดินพาไปปล่อยที่ศาลาริมน้ำก็เป็นห่วงกลัวมันจะพลัดตกน้ำไปอีก แถมเดินถือกล่องโฟมกับขวดน้ำไปมันดูแปลกๆ ฉันตัดสินใจข้ามถนนไปฝั่งวัด ยังไงซะวัดก็เป็นเขตอภัยทาน โอกาสรอดน่าจะสูงกว่า

วัดมงคลโกวิทารามฝั่งที่ติดกับลำห้วยไม่มีกำแพง มีศาลาตั้งไว้ให้คนนั่งพักเล่นสองหลังท่ามกลางดงยางนาที่หลงเหลืออยู่ขนาดประมาณหนึ่งคนโอบ ฉันมุ่งหน้าไปยังต้นยางนาต้นหนึ่ง พอขยับให้ตัวมันทาบเข้ากับลำต้นยางนา เจ้าค้างคาวตัวน้อยก็เริ่มเกาะผิวไม้ไต่สูงขึ้นไปตามสัญชาตญาณทันที ฉันมองดูมันไต่สูงขึ้นไปจนพ้นศีรษะ ตัดสินใจที่จะไม่ถ่ายรูปตั้งแต่มันดิ้นรนอยู่ในน้ำ จนถึงตอนที่มันกำลังไต่ต้นไม้ขึ้นไป ทั้งที่วันนี้ก็พกโทรศัพท์ที่ใช้ถ่ายภาพทำคลิปแมวมาด้วย บางอย่างแค่ได้ทำก็อิ่มใจไม่ต้องสร้างหลักฐานให้คนเชื่อก็ได้ ฉันรู้ดีแก่ใจว่าได้ช่วยเจ้าค้างคาวน้อยจริงหรือไม่

ไม่รู้ว่าปีกที่เป็นแผ่นหนังบางๆของมันจะบาดเจ็บรึเปล่า ไม่รู้ว่ามันจะรอดไปได้นานแค่ไหน แต่ฉันก็ตั้งใจช่วยชีวิตมันอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ต่อไปก็ต้องให้ค้างคาวน้อยดิ้นรนไปตามแรงกำลังของมัน

ฉันนึกถึงเรื่องพระมหาชนกที่ในหลวงรัชกาลที่เก้าทรงเลือกใช้สอนใจคนไทย พระมหาชนกดิ้นรนว่ายน้ำอยู่ถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนกว่าที่นางเมขลาผู้มีหน้าที่ดูแลมหาสมุทรจะผ่านมาเห็นและให้ความช่วยเหลือ ถ้าเจ้าค้างคาวน้อยไม่ได้ดิ้นรนพยายามจะช่วยตัวเองให้รอดจนมาเกาะเสาสะพานไว้ได้ ฉันก็คงช่วยมันไม่ได้

ตอนนี้ฉันยิ้มได้แล้ว รู้แล้วว่าทำไมถึงต้องมาสาย เราคงเคยทำบุญร่วมกันไว้ถึงได้มาเจอกัน บางทีอดีตชาติค้างคาวตัวนี้อาจจะเคยช่วยฉันมาก่อนก็ได้ ฉันจึงได้มาในจังหวะที่ช่วยมันได้พอดี โชคดีจริงๆ ที่มาสาย.....