เจ็บกาย และปวดใจ

20 มิถุนายน 2550

งัวเงียตื่นอีกแล้วอ่ะ แต่วันนี้รถไม่ติด โชคดีจัง

ถึงบริษัทแค่เจ็ดโมงครึ่งเอง แฮะ แฮะ

เมื่อคืนก่อนนอน รู้สึกเจ็บๆที่หัวเข่า คิดว่าคงช้ำเนื่องจากเราซุ่มซ่ามไปชนอะไรสักอย่างที่แม้แต่เราก็จำไม่ได้

พอวันนี้ นั่งทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย
เจ็บและปวดเข่าขึ้นมาเลย
ก้มลงดู มันเริ่มเห็นรอยช้ำๆ
พอตกบ่าย เดินลำบากเลย มันปวดไปหมด
ขึ้นบันไดก็เจ็บ ลงบันไดก็เจ็บ
และเริ่มรู้สึกว่า
มันเจ็บไปถึงรอยต่อของกระดูกต้นขากับกระดูกเชิงกราน
เวลาเดิน มันดัง...กรุ๊บ...กรุ๊บ...

ตอนแรกกะจะปล่อยให้มันหายเอง
แต่รู้สึกว่าอาการมันเกิดเร็วจัง
กลัว....
เลยไปห้องพยาบาล รับยามาซะสองขนาน
ยาคลายกล้ามเนื้อ และยาแก้กล้ามเนื้ออักเสบ
ยากัดกระเพาะ ต้องทานหลังอาหารทันที
คุณพี่พยาบาลแนะนำว่า...
ถ้าทานหมดแล้วไม่หาย ต้องไปหาหมอกระดูก
หงะ...น่ากลัวจัง

ดาวโทรมาหา หลังจากไม่ได้คุยกันนาน
ตกใจเลย...
เพราะเมื่อคืน เพิ่งโทรไป
แต่ดูเหมือนผิดเบอร์ เลยกะว่าจะส่งเมลหาแทน
...
ปรากฏว่าดาวเปลี่ยนเบอร์ไปแล้วตั้งแต่ต้นปี
และส่งเมลมาบอก...แล้วทำไมเราไม่ได้ฟระ

ถามสารทุขสุขดิบกันได้ไม่เท่าไหร่...
แบตหมด...เวร...
ทำไมมันต้องมาหมดเวลาแบบนี้ด้วย...ทุกทีเลยเนี่ย
เดี๋ยวดาวคงโทรมาอีกรอบ
เรารออยู่นะจ๊ะดาว...จุ๊บ..จุ๊บ..

ตอนเย็นแม่โทรมาบอกว่า
อาทิตย์นี้ไม่ต้องไปรับแม่กะป๋าทำฟัน
เพราะนัดหมอไว้ต้นเดือนหน้า

เถียงกะแม่อีกแล้ว
แม่บอกมีคนจะมาขอซื้อสร้อยข้อมือเพชรของแม่
ด้วยราคาเท่ากับเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว...
เป็นราคาที่แม่ซื้อมา ซึ่งนับว่าไม่ถูกเลยในสมัยนั้น
แต่ถูกมากในสมัยนี้

แม่เห็นว่าเค้าเคยช่วยจ่ายค่าไฟให้แม่...
...แม่เลยจะขายให้ ในราคาที่ซื้อมา
...เขามีบุญคุณ...แม่ว่าอย่างนั้น

เราบอกแม่ว่า แม่ควรเอากำไรบ้างนะ
แต่เขาอยากได้นะลูก...

แม่มักจะเป็นอย่างนี้เสมอ...ตลอดชีวิตของเรา
บางเรื่องให้เขาแล้วทำให้แม่เดือดร้อน
พอแม่เดือดร้อน แม่ก็เป็นโรคเครียด
สะสมมาจนทุกวันนี้
แต่แม่ก็ไม่สนใจ...
คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนคือพวกเรา

พวกเราเห็นแก่ตัวเกินไป
หรือคนอื่นๆเขาเอาเปรียบแม่กันแน่

อยากให้แม่ททำอะไรที่ให้ตัวเองสบายบ้าง
ลำบากมาตลอดชีวิตแล้ว

แม่ขอวางโทรศัพท์
ดีแล้วหละ..เราคิด
ไม่งั้นเราคงจะต้องทำบาปด้วยวาจานานกว่านี้แน่ๆ

โทรไปหาแม่อีกรอบ
โทรไปอ้อนเรื่องปวดเข่า...
แม่ก็เป็นห่วงมากเหมือนปรกติ

...นี่ถ้ามียาเหลืองแม่นะ...เอาไปทาหายแน่ๆ
...แต่ลูกไม่ชอบกลิ่นมันนิ...แม่เลยไม่ได้ทิ้งไว้ให้
...ถ้าไม่หายต้องไปหาหมอดำรงค์นะ หมอแกเก่งมาก
...ผ่าตัดคุณยายมาหลายครั้ง...บรา บรา บรา (พูดมาแล้วล้านกว่ารอบ)
...อย่าเดินมากนะลูก เดี๋ยวมันจะยิ่งอักเสบใหญ่
...ถ้าจะนอน ค่อยขึ้นชั้นบน...อย่าเดินขึ้นเดินลง
...เดี๋ยวมันจะเป็นหนักกว่านี้...
ฯลฯ

เฮ้อ

Create Date : 20 มิถุนายน 2550		2 comments
Last Update : 20 มิถุนายน 2550 20:56:36 น.
Counter : 756 Pageviews.
Share Tweet