หกเดือนหลังจากเกิดเหตุการณ์เลวร้ายของบ้าน

ตอนนี้ พ่อสุขภาพดีเป็นปกติ

เหลือแต่ร่างกายที่ยังเคลื่อนไหวได้ไม่ปกติเอาซะเลย



สิ่งที่เสียไป สำหรับพ่อแล้ว มันมากมายเหลือเกิน

หากฉันเป็นพ่อ ฉันก็คงทำใจรับมันได้อย่างยากลำบาก

จากคนที่เดินได้ วิ่งได้ ทำอะไรได้ ตอนนี้พ่อจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง หรือแค่จะพลิกตัวเองยังยากลำบาก

ด้วยความไม่ย่อท้อ พ่อพยายามอย่างมากกับกายภาพบำบัด

พ่อสู้เสมอ นี่ละพ่อฉัน

แต่กระนั้นเอง ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปดังใจเราเสมอ ทุกคนไม่ได้จะถูกล็อตตารี่รางวัลที่หนึ่งทุกงวด

พวกฉันน่ะ ได้รางวัลครั้งใหญ่ไปแล้วตอนที่พ่อล้มไปและเราสามารถทำให้ท่านกลับมาได้จนปัจจุบัน

ดังนั้น แม้เลขท้ายจะไม่ออกทางฝั่งเรา เราก็จะยอมรับมัน



ความก้าวหน้าด้านการเคลื่อนไหวของร่างกายพ่อ เป็นไปอย่างช้าๆ

คนอายุเจ็ดสิบเจ็ด จะให้ฟื้นกลับมาอย่างเร็วคงยาก

ประกอบกับอารมณ์พ่อที่ค่อนข้างหงุดหงิดง่ายและแอบร้ายอยู่แล้วเป็นทุนเดิม บวกกับความทุกข์ใจที่ตัวเองต้องเป็นอย่างนี้ ที่ตัวเองต้องรบกวนลูก ๆ อย่างนี้

ทุกอย่าง ทำให้สภาพจิตใจพ่อไม่ปกตินัก

และมันก็จะแสดงออกมาเป็นระยะ แม้ว่าพ่อพยายามเต็มที่แล้วในการปรับใจและปรับอารมณ์ตัวเอง



ฝั่งลูกเอง บางทีก็อดเหนื่อยอกเหนื่อยใจกันไปไม่ได้

อารมณ์พุ่งจนเอาไม่อยู่ก็มี

จะว่าไป แม้กระทั่งฉันเองที่เป็นคนใจเย็นมากที่สุด บางครั้งก็อดไม่ได้ที่ขึ้นเสียงกันบ้างเหมือนกัน

การไม่ถูกล็อตตารี่อีกแล้ว ไม่แม้กระทั่งเลขท้าย มันทำให้พวกเราอ่อนล้ากันไป

เส้นทางนี้มันดูยากลำบากในความรู้สึก

ต่อให้เป็นคนที่เข้มแข็งและมองโลกในแง่ดีแค่ไหน ก็คงอดไม่ได้ที่จะอ่อนล้ากับสภาพที่เป็นอยู่

ทั้งพ่อ แม่และลูก ทุกคนตกอยู่ในสภาพเดียวกันหมด




เอ .. แต่หากมองอีกที

มันก็ยังดีกว่าไม่มีพ่อให้เราหงุดหงิดนะ


อืมม .. คิดงี้ ค่อยดีขึ้นหน่อย



ฉันว่า พวกเราทุกคนเก่งเหลือเกินที่ผ่านครึ่งปีนี้มาได้

แต่ที่ฉันกลัวคือเส้นทางข้างหน้า

เราปีนขึ้นมาจากหลุมลึกแล้ว แต่ทางข้างหน้าก็ใช่ว่าจะราบเรียบ

นี่แค่เป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางเส้นนี้เท่านั้นเอง




มีคน ๆ หนึ่งที่ฉันรู้สึกขอบคุณเธอ

คำกี่คำก็บรรยายความซึ้งใจให้เธอได้ไม่หมด

เธออดทน ห่วงใยและคอยดูแลพ่อแทนพวกเรา ระหว่างที่พวกเราต้องมาทำงานตามหน้าที่ของแต่ละคน

พี่คะ ฉันน่ะรู้สึกว่าพี่เหมือนพี่แท้ๆของฉันจริงๆ

พี่พาพ่อของเรา เดินมาจนถึงจุดนี้ ฉันได้แต่ภาวนาว่าพี่จะอยู่กับพวกฉันต่อไป



จุดเริ่มต้นของเส้นทางที่เต็มไปด้วยหนาม

ฉันคิดว่า พี่ ๆ ก็คงเต็มที่กับมัน แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยกันแค่ไหน

หญิงชราตัวกลมของฉันก็เช่นกัน แม้จะท้อใจ แต่แม่คือคนที่เข้มแข็งที่สุดในยามที่ลูกหมดใจ

ส่วนฉันเอง ฉันก็จะเต็มที่เหมือนกัน ทั้งแรงกายและแรงใจ



ก็เรามีพ่อแค่คนเดียวนี่นะ

Create Date : 18 สิงหาคม 2553
Last Update : 18 สิงหาคม 2553 22:46:08 น.		2 comments
Counter : 407 Pageviews.
Share Tweet