"อะไรกันเนี่ย"

ผมหัวเราะกับตัวเอง


ผืนน้ำสีน้ำเงินเข้มข้างหน้า ครึ่งหนึ่งถูกฉาบแสงสีทอง อีกครึ่งหนึ่งยังคงอยู่ในความมืด




สองวันที่ผ่านมาที่นี่ ผมไม่ได้เห็นแสงสีส้มทองจัดจ้าแบบนี้

วันนี้เป็นวันแรกที่ได้เห็นแสงอาทิตย์ตอนเช้า ที่พยายามส่องผ่านเมฆฝน

เมฆเจ้ากรรม ก็ดันยอมให้ผ่านแค่ครึ่งเดียวซะอีก



กิจกรรมยามเช้าของที่นี่เริ่มขึ้นเหมือนเดิม

เวลาเดิม ผู้คนเดิม ๆ

น่าแปลกที่ เวลาที่ผมอยู่ที่นี่ ผมไม่เคยจะอิดออดในการตื่น

ก็ผมน่ะ รักบรรยากาศตอนเช้าของที่นี่ แม้ว่ามันจะดำเนินไปด้วยจังหวะแบบเดิมทุกวันก็เถอะ



สิ่งมีชีวิตเดิมๆ ถูกนำขึ้นมาจากทะเล และสิ่งมีชีวิตฝูงเดิมกำลังออกหาอาหารตามชายหาด

นกพิลาบที่นี่ชอบคุ้ยเขี่ยริมชายฝั่ง คาดว่าคงมีเศษอาหาร เศษปลา เศษอะไรต่อมิอะไรที่มันกินได้อยู่บนหาด

ไม่แน่ใจว่ามันกินปลาหมึกรึเปล่า แต่ก็ไม่เห็นมันจะมาเกาะแกะกับตะกร้าสินค้าที่พี่คนเรือเอาขึ้นมาบนฝั่ง

คิดว่า ปลาหมึกอาจจะตัวโตเกินไปสำหรับมัน




หมาสองสามตัวเดิม ก็ยังคงแวะเวียนมาหาผม ราวกับว่าผมคือเจ้าของคุ้นเคยที่จากไปนาน

ผมว่าพวกมันเป็นหมาใจดีกันนะ

วันแรก ผมนั่งบนชายหาด มันก็เดินตรงเข้ามาหา ตัวมันแทบจะสูงเท่าหัวผมที่นั่งอยู่

มันทำท่าจะเข้ามาเกยตัวผมซะงั้น

วันต่อมา ผมนั่งเล่นบนเขื่อน ก็รู้สึกว่ามีหัวอุ่นๆที่มีขนแข็งๆ มาถูที่มือ

ผมตกใจจนต้องหันมามอง พวกมันอีกแล้ว ตัวหนึ่งของพวกมันเอาหัวมาแนบกับมือผมเรียกร้องความสนใจ

แหมคราวนี้ถึงเนื้อถึงตัวเลยนะเอ็ง ผมดุมันเบาๆ มันทำท่าระริกระรี้ราวกับว่าผมชมมันซะงั้น

ผมทำเป็นไม่สนใจมัน นั่งมองนู่นมองนี่ไปเรื่อย หันมาอีกทีพวกมันก็นอนอยู่ด้านหลังผม ราวกับเป็นบอดี้การ์ดซะงั้น

ผมว่าพวกมันเป็นหมาอ่อนโยนกันนะ รับรองว่าผมไม่มีทางโดนกัดจากหมาตัวอื่นๆแน่นอน



แต่จะว่าไป หมาแถวนี้มันก็ดูใจดีทุกตัว ไม่มีวี่แววจะหวงบ้านหรือดุกับคนแปลกหน้ากันเลยสักตัว

ดูท่ามันจะนิสัยเหมือนคนแถวนี้ไม่มีผิด

คนที่นี่ส่วนใหญ่ใจดี และพวกหมาของเขาก็เช่นกัน



พ่อมักจะบอกให้ผมระวังพวกมัน เกรงว่าจะไปติดเชื้อจากในน้ำลายมัน

ผมว่าพวกมันต่างหากที่ต้องระวัง

ผมน่ะเอาความเศร้าหมอง เอาเชื้อโรคจากเมืองใหญ่กลับไปทุกครั้ง

ผมละกลัวจังว่ามันจะกลายเป็นหมาขี้เหงาและเศร้าศร้อยกันไปซะก่อน

แต่ยังไง ผมก็ต้องขอบคุณพวกมัน ที่อ่อนโยนกับผมเสมอ



ผมรู้สึกขอบคุณผู้คนที่นั่น พวกเขาไม่ได้ทำอะไรให้ผม แต่พวกเขายังคงดำรงอยู่ในสถานที่แห่งนี้ รักษาที่แห่งนี้ไว้

รักษาไว้ให้ผมได้กลับไปทุกครั้งที่อยากไป รักษาบรรยากาศเดิมๆไว้

คำขอบคุณ เท่าไรผมก็ว่าไม่เพียงพอ

..............................


ดูภาพที่นี่ฮะ


//www.bloggang.com/mainblog.php?id=phoot&month=16-07-2009&group=9&gblog=24

Create Date : 16 กรกฎาคม 2552
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2552 21:24:11 น.		4 comments
Counter : 439 Pageviews.
Share Tweet