Bloggang.com : มาม่าไวไวยำยำช้างน้อย : ... หนึ่งวัน ... สองอารมณ์ ....

... หนึ่งวัน ... สองอารมณ์ ....

วันนี้อารมณ์บอกไม่ถูก เหมือนกับขึ้น ... และแล้วก็กลับสู่สภาพเดิม

เรื่องที่่ทำให้อารมณ์ขึ้น ขึ้นไม่ได้ความว่าไม่ใช่อารมณ์เสีย
แต่เป็นอารมณ์ที่ เออ...สักทีเน้อ
ช่วงสองสามวันนี้เหนื่อยพอตัวกับการหาหนังสือเล่มนึง
จริงๆ ออกมานานมากละ ... ชื่อ " โตเกียวไม่มีขา "
ด้วยอารมณ์ที่อยากอ่านเอามากๆ โดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบอ่านนิยาย
แต่ชอบอ่านทุกเรื่องที่อิงจากชีวิตจริง หรือประสบการณ์จริงมากกว่า

พยายามหาตั้งแต่ B2S - Se-ed ที่ตึกที่ทำงาน(สีลมคอมเพล็กซ์)
เดินไปร้านใต้ตึก CP ซีเอ็ดสาขาเดอะมอลล์ท่าพระ นายอินทร์อีก
แต่ก็ไม่มี ... จนเริ่มแบบ เออเดี๋ยวสั่งผ่านเวบเอาก็ได้
(แต่คือ ตามหาตามร้านมันได้อารมณ์มากกว่าไง ฮาๆๆ)

จนกลับบ้านวันนี้ หน้าปากซอยบ้านมีคาร์ฟูร์ ศรีนครินทร์
มีร้านซีเอ็ดอีกสาขา ... เอาวะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวคืนกลับมาเปิดคอมสั่งเลย
ก็ไปเดินดูเรื่อยๆ ... ก็เปิดอ่านไปทั่วเลย จนได้มาสองเล่มละ
ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับที่ต้องการเลย จนสานตาพลันไปเห็น อุ๊ย...
อยู่ซอกหลืบสภาพดีด้วย ... ตอนนั้นในใจพลันร้องเพลง
" พรหมลิขิต บันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด "
ก็หยิบแล้วก็ไปจ่ายตัง ... สรุปได้มาสามเล่ม
พร้อมกับอารมณ์ดีขึ้นมาก ... มากสุดๆ เลยละ

- กัมพูชาพริบตาเดียว
- ปลาดิบแช่น้ำปลา ติดตามตั้งแต่อ่าน A day จนตอนนี้ไม่ได้อ่านแล้ว
แต่ก็เก็บ pocket book ของ เรียวตะ
- และ หนังสือที่ตามหา " โตเกียวไม่มีขา "
.
.
.

ช่วงประมาณสองทุ่มถึงบ้าน กินข้าวก็กลับมาปั่นจักรยานรอบหมู่บ้าน
ตามเคย (ลดน้ำหนักไปในตัว) ฟังเจ้าตัวเล็ก U3 ไปก็ร้องเพลง
ปั่นไป 1 รอบ สักพักเห็น ...

หญิงกับชาย สองคน เดินจูงมือกัน ก็เหมือนเค้ามาเดินเล่นนั้นละ
ตอนกลางคืนที่หมู่บ้านอากาศดีพอตัว เนื่องจากออกชานเมืองมาละ
แล้วก็จะเงียบๆ มีแค่รถเข้าหมู่บ้านมา ปั่นจักรยานแบบสุขใจ
พอมอง เค้าทั้งคู่ก็ยิ้มให้ ... เราก็ยิ้มกลับ แต่ในใจรู้สึกว่า
" สิ่งที่เห็น เป็นสิ่งที่เคยจินตนาการไว้ว่าอยากให้มี "

เคยจินตนาการไว้ว่า ตอนกลางคืน...ในหมู่บ้านเราเนี่ย
อยากมีคนมาจูงมือ เดินคุยกัน เนื่องจากมันเงียบ อากาศดี
อย่างที่บอกข้างบน อารมณ์คงโรแมนติกน่าดูเลย

พอวนอีกรอบก็เจอเค้าเดินกันเรื่อยๆนะ
แต่พยายามปั่น ในใจรู้่สึกว่า " อิจฉา .... "
และก็เหงาพอตัว เพราะเนื่องจากคนรักอยู่ไกลไกล

แถมที่ฟังเจ้าตัวเล็ก ... ดีเจคลื่นนึงก็เปิด
" จะได้ไม่ลืมกัน - เบิร์ด ost. ความจำสั้นแต่รักฉันยาว "
รวมถึง " อยากให้รู้ว่ารักเธอ - จอห์นนี่ อันวา "
มันเพิ่มความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาซึมๆออกมา
แต่ก็ปั่นจนครบ เดินกลับมา หยิบเจ้าริคุมะ
มือถือเรามาถ่ายภาพเ่ล่นๆ

จักรยานกับสะพานข้ามคลองในหมู่บ้าน 555 ...

เงียบจริงๆ ... นะ

วงเวียนกลางหมู่บ้าน...และจักรยานคู่ใจที่ออกกำลังด้วยกัน

ท้องฟ้าแดงๆนิดๆ กับเงามือของต้นไม้ (มองออกกันไหมนะ^ ^")

ลงท้ายกันนิด ...
เคยเขียนประโยคนี้ในไดอารี่ของเราปี 2550 ... ว่า
" แก้ผ้ามันแก้ง่าย แต่ความเหงา มันแก้ยาก ... รู้ไหม "

Create Date : 06 ตุลาคม 2552

Last Update : 6 ตุลาคม 2552 23:27:07 น.

0 comments

Counter : 816 Pageviews.