Group Blog
 
<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
28 เมษายน 2553
 
All Blogs
 

Secondnary .... Memories

วันนี้เห็นน้องๆรุ่นน้องมาที่ตึกที่ทำงาน
(ซึ่งข้างล่างเป็นห้างด้วย) มาทำไรกันไม่รู้เป็นกลุ่ม
เห็นแล้วนึกถึงอดีต อยากเดินเข้าไปถามว่า
อาจารย์คนนี้เกษียณหรือยัง ก็ได้แต่คิด
(เดี๋ยวโดนหาว่าแก่)

สมัยมัธยม ยิ่งสมัยมัธยมต้นเป็นช่วงที่สนุกมาก
จริงๆมันคือช่วงคาบเกี่ยวระหว่าง วัยเด็กกับวัยรุ่น
ช่วงนั้นเราคิดว่า ส่วนใหญ่คงเป็นแน่ๆ
ม.1 ยังติ๋มๆเงียบๆ เรายังรุ่นน้อง ทรงผมถูกระเบียบเป๊ะ
ม.2 เริ่มชิน ไม่เป็นไร เราเป็นรุ่นพี่ขึ้นมาละ เริ่มแอบผิดระเบียบบ้างละ
ยิ่ง ม.3 คือช่วงคาบเกี่ยวจริง(14-15 ปี) ตอนนั้นตามเพื่อน
เพื่อนไปไหน เราไปกัน เฮฮา เริ่มคิดว่าตัวเองเป็นพีใหญ่ในม.ต้น
เริ่มออกลาย 555

ช่วงม.1 สมัยเมื่อ 10 ปี ยังบังคับให้ผูกคอซองไปเรียนเอง
แล้วผูกได้แย่มาก โบว์ใหญ่ข้างเล็กข้าง แนวจริงๆ
ให้คนอื่นผูกให้ หรือผูกเองก็ไม่ต่างกัน ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ตอนเราจบ ม.3 อ้าววว เปลี่ยนมาใช้สำเร็จรูปซะงั้นนน

สมัยก่อน ต้องใช้กระเป๋าที่มีตราโรงเรียนเท่านั้น
ห้ามตกแต่งด้วยสติกเกอร์ หรือใช้ลิคิวเขียนกระเป๋าเป็นลวดลาย
ห้ามใช้ที่หนีบสีดำ หนีบกระเป๋าแบน เค้าห้ามหนีบข้างนอก
เราก็ไปหนีบข้างในก็หมดเรื่อง ... (เริ้มแหกกฏ)



ภาพนี้ตอนนั้นเพื่อนที่ใส่ชุดไปรเวทคนเดียว ลาออกกลางคัน
เนื่องจากย้ายไปเรียนตจว.กระทันหัน น่าจะประกาศผลสอบ
แล้วมาเลี้ยงส่ง ถ้าจำไม่ผิด



สมัย ม.1-2 เรื่องทำการบ้าน มีวิชาเลข สั่งการบ้าน
ถ้าทำผิด คัดใหม่ 10 รอบ ข้อนั้นอะ 10 ครั้ง
ถ้าไม่ทำ ก็ยืนหลังห้อง ยืนเรียนตลอดคาบ บนเก้าอี้ ลมมันเย็นมาก
ตอนแรกก็ 2-3 คน นับวันยิ่งมากขึ้น จนยืนหมดห้อง ... (= =")
เนื่องจากการบ้านทุกวัน ผิดทุกวัน คัดทุกวัน
ตอนที่ยืนหมดห้อง จำได้ว่าอาจารย์ไม่สอน
แต่พูดว่า

" ที่ให้คัดทุกวัน แปลว่าพวกเธอไม่เข้าใจ
พอเธอเขียนบ่อยๆ เธอจะจำได้ ที่ให้ทำแบบนี้อยากให้เข้าใจ"


ตอนหลังเลยเหลือครึ่งทาง ผิด1ข้อ แก้มาส่งข้อเดิม คัด 5 ครั้ง
ก็หมดปัญหาเรื่องไปจนจบ ^ ^"

สมัยม.2 เล่นปั่นแปะตอนวิชาเสรี (ซึ่งจริงๆมันเสรีมากกกก1ชม.ถ้วน)
ก็ทั้งห้องเลย ไปหาห้องเรียนที่ไม่มีใครมาเรียน ปิดประตู
แล้วแบ่งเป็นก๊ก แล้วรุ่นพี่หรือรุ่นน้องก็ไม่รู้ไปฟ้องอาจารย์วิยะดา
ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ตอนนั้นบอกว่าดุที่สุดในโรงเรียน สอนเลข
มาจับได้ เหมือนคนโดนจับไพ่ แตกฮือออ บางคนไม่ได้เล่น
แต่ก็นั่งฟังเพลง ในห้องนั้น ก็โดนหมด
สรุป โดนเข้าห้องปกครองยกห้อง = =' เสียคะแนนความประพฤติไปทั่วหน้า



ภาพนี้ตอนไปเข้าค่ายเนตรนารี ยุวกาชาด ผู้บำเพ็ญประโยชน์ ตอนนั้น
ใครๆก็อยากเป็นผูบำเพ็ญ 1.ชุดสวย ผ้าพันสวย 2. ประหยัด เพราะใส่กระโปรงนักเรียน ซื้อแต่เสื้อเพิ่ม แต่จับได้ยุวกาชาด ... ไม่เป็นไร สบายๆเหมือนกัน ฮ่าๆๆ


เรื่องโดดเรียนเป็นธรรมชาติ ตอนแรกโดด 1-2 คน
หลังๆยกกลุ่ม จนตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย หายไปทีก็เยอะมาก
โดดไปก็ไม่ไปไหน ก็ไปบ้านเพื่อนคนในกลุ่ม เฮฮา คุยเรื่องนักร้อง
(แร๊พเตอร์ ลิฟท์ออย เต๋า)
อาจจะเพราะตอนนั้นกำลังจะจบม.3 โดยเฉพาะกลุ่มเรา
ตอนนั้นชื่อ Destroy ออกเฮี้ยวๆ ตอนนั้นฮา เฮี้ยว
โดดเรียนก็เป็นกลุ่มออกไป 8-9 คน จนเวลาเรียนจะไม่พอแล้ว
ตอนนั้นรู้สึกแย่และเป็นบาปติดตัวไปตลอดชีวิต
เพราะอาจารย์ประจำชั้นเรียกเข้าห้อง
ร้องไห้แล้วบอกว่า

" อาจารย์อยากให้ศิษย์ได้ดีทุกคน
อาจารย์รู้ว่าตัวพวกเธอเองก็รู้ว่าเวลาเรียนจะไม่พอ
อยากให้จบพร้อมกัน รุ่นเดียวกัน ไม่ต้องมีใครมาซ้ำ
อาจารย์ขอเถอะว่า อย่าทำแบบนี้อีก"


แล้วอาจารย์ร้องไห้ ตอนนั้นจำภาพได้เลยว่า
แบบอึ้ง แล้วร้องไห้ หลังจากนั้นไปเรียนกันหมด
จนจบครบ แล้วปัจฉิมนิเทศ



ภาพนี้ไม่ได้โดดแต่ว่า หลังเลิกเรียน เป็นร้านขายข้าวกับไอติม
ชื่อร้านแตงโม ตอนเย็นมักนั่งกันประจำ จนสนิทกับจข.ร้าน


แต่ปัจฉิมนิเทศในกลุ่มแตกเป็น 2 ก๊ก
คือ อีกสองคน ไม่อยากอยู่กินเลี้ยงโต๊ะจีน
แต่เรากับเพื่อนอีกหกคน
อยากอยู่ เพราะจะได้ร่วมชั้นม.ต้นและจบการศึกษาม.ต้น
กลายเป็นทะเลาะกัน จนเหลือ 7 คน แต่ในชีวิตปัจจุบัน
อีกคนนึงไม่สามารถติดต่อได้ ก็เหลือหกคน
ที่สนิทกัน และรักกันจนทุกวันนี้

คิดถึงเพื่อน ม.3/4 ศท. มากนะ (ศท.รุ่น 75)
ช่วงชีวิตนั้นสนุกที่สุดเลย แม้จะแตกคอกันบ้าง
แต่สนุกสนานจริงๆ

คิดถึงอ.สุวรรณ เพราะอาจารย์ดุ ยืนทน หนูเลยรักอาจารย์ : )
เพราะอาจารย์ทำให้ไม่ขีเกียจเขียนมากละ กลายเป็นคนขี้เกียจพูดแทน
(แหะๆล้อเล่นคะ)

คิดถึงอ. วิยะดา เกษียณแล้วขอให้อาจารย์มีความสุข
จำได้ว่าอาจารย์ดุมาก แต่เวลาอ. ฮาก็ฮาได้อีก

คิดถึงอ. สุปราณี อาจารย์ทำให้ชีวิตหนูเปลี่ยนนะ
ถ้าไม่มีอาจารย์วันนั้น หนูอาจจะแย่ไปแล้วก็ได้
ขอบคุณอาารย์จากใจจริงๆเลยคะ เวลาทำอะไรผิดๆ คิดถึงอ. เสมอ
ว่าอย่างน้อยต้องมีสักคนที่ห่วงเรา เวลาเราทำผิด

ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่สั่งสอนมา


ว่าแล้วนัดเพื่อนไปกราบอ. สักที .... ดีกว่า


อ๋อ ภาพ ณ ปัจจุบัน T_T แก่กันโครตๆเลย 555 = ="




 

Create Date : 28 เมษายน 2553
0 comments
Last Update : 28 เมษายน 2553 23:09:33 น.
Counter : 1609 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


มาม่าไวไวยำยำช้างน้อย
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Welcome to My Life

นะฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ...
Friends' blogs
[Add มาม่าไวไวยำยำช้างน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.