... หนึ่งวัน ... สองอารมณ์ ....
วันนี้อารมณ์บอกไม่ถูก เหมือนกับขึ้น ... และแล้วก็กลับสู่สภาพเดิม
เรื่องที่่ทำให้อารมณ์ขึ้น ขึ้นไม่ได้ความว่าไม่ใช่อารมณ์เสีย แต่เป็นอารมณ์ที่ เออ...สักทีเน้อ ช่วงสองสามวันนี้เหนื่อยพอตัวกับการหาหนังสือเล่มนึง จริงๆ ออกมานานมากละ ... ชื่อ " โตเกียวไม่มีขา " ด้วยอารมณ์ที่อยากอ่านเอามากๆ โดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบอ่านนิยาย แต่ชอบอ่านทุกเรื่องที่อิงจากชีวิตจริง หรือประสบการณ์จริงมากกว่า
พยายามหาตั้งแต่ B2S - Se-ed ที่ตึกที่ทำงาน(สีลมคอมเพล็กซ์) เดินไปร้านใต้ตึก CP ซีเอ็ดสาขาเดอะมอลล์ท่าพระ นายอินทร์อีก แต่ก็ไม่มี ... จนเริ่มแบบ เออเดี๋ยวสั่งผ่านเวบเอาก็ได้ (แต่คือ ตามหาตามร้านมันได้อารมณ์มากกว่าไง ฮาๆๆ)
จนกลับบ้านวันนี้ หน้าปากซอยบ้านมีคาร์ฟูร์ ศรีนครินทร์ มีร้านซีเอ็ดอีกสาขา ... เอาวะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวคืนกลับมาเปิดคอมสั่งเลย ก็ไปเดินดูเรื่อยๆ ... ก็เปิดอ่านไปทั่วเลย จนได้มาสองเล่มละ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับที่ต้องการเลย จนสานตาพลันไปเห็น อุ๊ย... อยู่ซอกหลืบสภาพดีด้วย ... ตอนนั้นในใจพลันร้องเพลง " พรหมลิขิต บันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด " ก็หยิบแล้วก็ไปจ่ายตัง ... สรุปได้มาสามเล่ม พร้อมกับอารมณ์ดีขึ้นมาก ... มากสุดๆ เลยละ
- กัมพูชาพริบตาเดียว - ปลาดิบแช่น้ำปลา ติดตามตั้งแต่อ่าน A day จนตอนนี้ไม่ได้อ่านแล้ว แต่ก็เก็บ pocket book ของ เรียวตะ - และ หนังสือที่ตามหา " โตเกียวไม่มีขา " . . .
ช่วงประมาณสองทุ่มถึงบ้าน กินข้าวก็กลับมาปั่นจักรยานรอบหมู่บ้าน ตามเคย (ลดน้ำหนักไปในตัว) ฟังเจ้าตัวเล็ก U3 ไปก็ร้องเพลง ปั่นไป 1 รอบ สักพักเห็น ...
หญิงกับชาย สองคน เดินจูงมือกัน ก็เหมือนเค้ามาเดินเล่นนั้นละ ตอนกลางคืนที่หมู่บ้านอากาศดีพอตัว เนื่องจากออกชานเมืองมาละ แล้วก็จะเงียบๆ มีแค่รถเข้าหมู่บ้านมา ปั่นจักรยานแบบสุขใจ พอมอง เค้าทั้งคู่ก็ยิ้มให้ ... เราก็ยิ้มกลับ แต่ในใจรู้สึกว่า " สิ่งที่เห็น เป็นสิ่งที่เคยจินตนาการไว้ว่าอยากให้มี "
เคยจินตนาการไว้ว่า ตอนกลางคืน...ในหมู่บ้านเราเนี่ย อยากมีคนมาจูงมือ เดินคุยกัน เนื่องจากมันเงียบ อากาศดี อย่างที่บอกข้างบน อารมณ์คงโรแมนติกน่าดูเลย
พอวนอีกรอบก็เจอเค้าเดินกันเรื่อยๆนะ แต่พยายามปั่น ในใจรู้่สึกว่า " อิจฉา .... " และก็เหงาพอตัว เพราะเนื่องจากคนรักอยู่ไกลไกล
แถมที่ฟังเจ้าตัวเล็ก ... ดีเจคลื่นนึงก็เปิด " จะได้ไม่ลืมกัน - เบิร์ด ost. ความจำสั้นแต่รักฉันยาว " รวมถึง " อยากให้รู้ว่ารักเธอ - จอห์นนี่ อันวา " มันเพิ่มความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก น้ำตาซึมๆออกมา แต่ก็ปั่นจนครบ เดินกลับมา หยิบเจ้าริคุมะ มือถือเรามาถ่ายภาพเ่ล่นๆ
จักรยานกับสะพานข้ามคลองในหมู่บ้าน 555 ...
เงียบจริงๆ ... นะ
วงเวียนกลางหมู่บ้าน...และจักรยานคู่ใจที่ออกกำลังด้วยกัน
ท้องฟ้าแดงๆนิดๆ กับเงามือของต้นไม้ (มองออกกันไหมนะ^ ^")
ลงท้ายกันนิด ... เคยเขียนประโยคนี้ในไดอารี่ของเราปี 2550 ... ว่า " แก้ผ้ามันแก้ง่าย แต่ความเหงา มันแก้ยาก ... รู้ไหม "
Create Date : 06 ตุลาคม 2552 |
|
0 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2552 23:27:07 น. |
Counter : 817 Pageviews. |
|
|
|