การอ่านคือรากฐานของชีวิต ใครที่เป็นนักอ่านคงไม่มีใครที่จะปฏิเสธคำคำนี้ได้ว่าการอ่านหนังสือแท้จริงแล้วมันมีประโยชน์มหาศาลเกินกว่าที่ประเมินค่าได้อยู่ที่ว่าจะอ่านมากหรือน้อย ขยันมากก็ย่อมมีความรู้มาก แต่ถ้าขยันน้อยก็ย่อมด้อยกว่าคนอื่น

เมื่อความจริงเป็นเช่นนี้แต่ทำไมคนไทยจริงอ่านหนังสือน้อยมากได้มีการสำรวจพบว่าโดยเฉลี่ยแล้วปีหนึ่งคนไทยอ่านหนังสือแค่ไม่กี่บรรทัดต่อคน เป็นสิ่งที่น่าสงสัยและน่าถามว่าสังคมไทยเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนไทยไม่ชอบอ่านหนังสือ ทั้งที่หนังสือดีๆก็มีให้อ่านมากมายคนหนึ่งแทบล้นประเทศ แต่ไม่ค่อยมีคนสนใจอ่าน

ผมในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่งที่พอจะช่วยให้สังคมไทยให้ผ่านวิกฤตินี้ได้ก็ทำได้เพียงแค่ถ่ายทอดสิ่งดี ความรู้สึกดีๆจากการอ่านหนังสือให้คนที่ไม่คอยสนใจอ่าน หรือคนที่สนใจแต่ไม่เคยลองหยิบอ่านได้ลองอ่านดู ครั้งนี้ก็เป็นความรู้สึกดีๆที่ได้อ่านหนังสือที่เต็มเป็นรอยยิ้ม อารมณ์ขัน ความอบอุ่น ข้อคิดในแง่มุมต่างๆ

หนังสือเล่มนี้ชื่อ บ้านสีขาว ของสำนักพิมพ์แพรว ผู้เขียนพิษณุ ศุภนิมิตร ศิลปิน นักเขียนและนักวิจารณ์ศิลป์ที่ใช้นามปากกาว่า พิษณุ ศุภ. และสิ่งที่เพิ่มคุณค่าให้กับหนังสือเล่มนี้คงเป็นรางวัลชมเชยประเภทบันเทิงคดีสำหรับเยาวชนก่อนวัยรุ่น จากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เมื่อปี 2539 ทำให้หนังสือเล่มนี้มีการพิมพ์ซ้ำเรื่อยจนถึงปัจจุบัน

ผลงานของพิษณุ ศุภนิมิตร ที่กลั่นกรองผ่านประสบการณ์ชีวิตของเขานั้นมีออกมาอย่างต่อเนื่องไม่ว่าเป็นการรวมเรื่องสั้นชุด นิพพานศตวรรษที่ยี่สิบ นวนิยายเรื่อง “กลิ่นสีและกาวแป้ง” “ถนน…คนนอนเปล” “กลิ่นสีและทีแปรง” “บ้านสีขาว” “เรื่องเล่าจากดาวดวงหนึ่ง” และพิษณุ ศุภนิมิตร ยังมีผลงานด้านการเขียนสารคดีท่องเที่ยวและศิลปะที่สู่สายตานักอ่านตลอเวลา

นอกจากงานเขียนนวนิยายและพิษณุ ศุภนิมิตรยังมีความถนัดด้านงานวิจารณ์ซึ่งเขาเขียนบทวิจารณ์ให้กับ “แพรวสุดสัปดาห์” “เทรนดีเมน” “บ้านละสวน” “ศิลปวัฒนธรรม” “ตกแต่ง” “เฮลโล” “สกาว ” ซึ่งเป็นงานที่เขารักและยังไม่สร้างทำมันมาอย่างสม่ำเสมอ
เรื่องราวของ “บ้านสีขาว” ดูจะเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นกับคนที่รักหมาทุกคน เหตุการณ์ต่างเริ่มจากชานหนุ่มชื่อมกร กับหญิงสาวชื่อนุจรี ได้ตัดสินใจและตั้งใจที่จะสร้างบ้านหลังหนึ่งขึ้นเป็นเรือนหอ หากไม่ทันสร้างเสร็จดี ก็มีสุนัขจรท้องแก่ตัวหนึ่งแอบเข้าไปคลอดลูกทั้งเก้าตัวในห้องน้ำ

จนเป็นต้นเหตุของเรื่องและเป็นที่มาของตัวละครต่างๆอย่างเจ้าโกโร่ และใครต่อใครอีกหลายคนและหลายตัวหลังจากที่ทั้งคู่แต่งงานกัน เช่น เด็กชายป่าใหญ่ เด็กหญิงใบเตย ป้าสมร ฯลฯ

เรื่องราวของบ้านสีขาว เป็นวรรณกรรมที่สวยงามอีกเรื่องหนึ่งด้วยบรรยายกาศที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้ที่มีการผสมผสานอารมณ์ที่หลากหลายทั้ง รอยยิ้ม ความสุข ความผิดหวัง และความสัมพันธ์ระหว่างคนกับสัตว์ และระหว่างสัตว์กับสัตว์

ถามว่าบ้านสีขาวให้อะไรกับคนอ่าน คงตอบได้เพียงว่าเป็นหนังสือดีมากและยังที่เต็มไปด้วยความสนุกทั้งการดำเนินเรื่องและการพัฒนาการของตัวละครต่างๆ และเมื่อคุณหยิบมันขึ้นมาอ่านจะพบกับรอยยิ้มที่ตัวละครแต่ละตัวในหนังสือเล่มนี้มอบให้กับคุณอย่างปฏิเสธไม่ได้ ที่สำคัญในหนังสือเล่มนี้ยังสอดแทรกข้อคิดต่างๆ อาทิของกฎของธรรมชาติว่าเมื่อมีการเกิดขึ้นมาก็ย่อมมีการตายมาทำให้ต้องจากลากันไปเป็นสิ่งที่หลีกหนีไม่พ้น

บ้านสีขาวเป็นเรื่องราวของเด็กๆกับหมาๆก็จริง แต่อยากให้ได้อ่านทั้งผู้ใหญ่และเด็ก ที่สำคัญอยากตะโกนบอกคนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังได้ลองหยิบหนังสือเล่มนี้อ่านดูแล้วคุณจะเข้าใจหมาๆที่อยู่รอบตัวคุณมากขึ้น ส่วนหมามันคงไม่ต้องอ่านยังก็อ่านไม่ออก เพราะอย่างไรมันก็อยู่ต่อไปกับคนตราบที่คนยังรักหมา และถ้าใครอ่านเรื่องนี้แล้วน่าจะเพิ่มจำนวนผู้เมตาต่อสัตว์โลกยิ่งขึ้นกว่าที่เป็นอยู่

ผมหวังว่าคนไทยจะรักการอ่านเพิ่มขึ้น ผลสำรวจออกมาปีหน้าจะได้ไม่อายเขา

Create Date : 11 กรกฎาคม 2550
Last Update : 11 กรกฎาคม 2550 20:30:23 น.		3 comments
Counter : 1182 Pageviews.
Share Tweet