17. พี่ชายทั้งสองของผม

17. พี่ชายทั้งสองของผม



(RIT part)

ผมนั่งมองคุณรุจกับพี่โน่ช่วยกันสาละวนอยู่กับการจัดหนังสือคนละไม้คนละมือ หนังสือห่อปกพลาสติกอย่างดีทุกเล่ม แต่พอเริ่มเก่า ขอบพลาสติกก็จะแข็งและคม คุณรุจกลัวจะบาดมือผม แล้วหนังสือแต่ละเล่มก็หนาๆ หนักๆ ทั้งนั้น คุณรุจบอกว่า งานใช้แรงแบบนี้เหมาะกับพี่โน่ที่สุดแล้ว สุดท้ายผมเลยได้แต่นั่งให้กำลังใจพี่ชายทั้งสองของผมอยู่ห่างๆ

“จะไปทำบุญวันเสาร์หน้า ทันใช่มั้ย” คุณรุจพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ได้มองหน้าใคร ถามผมหรือเปล่านะ ก่อนที่ผมจะถามกลับไป พี่โน่ก็ชิงตอบมาซะก่อน

“อื้อ ยังครับ คืนวันอาทิตย์” คนตอบก็ตอบแบบไม่มองหน้าใครเหมือนกัน สงสัยจัง เค้าคุยเรื่องอะไรกันอยู่นะ

“แล้ว...รีบกลับทำไม หนังสือแค่นี้ ผมจัดคนเดียวก็ได้” พี่โน่เหล่หางตามองคุณรุจ ยักคิ้วให้พร้อมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์สุดๆ ผมเริ่มงง อะไรของเค้านะ

“ฉันมาขัดจังหวะนายหรือไง” คุณรุจยักคิ้วตอบ ยื่นมือไปขยี้ผมพี่โน่ที่เอียงศีรษะหลบทันควัน แต่ก็ไม่พ้นแขนยาวๆ ของคุณรุจจนได้

“ก็นึกว่าอยากจะอยู่นานๆ” พี่โน่ทำปากยื่นส่งจูบลอยมาให้คุณรุจ พร้อมทำหน้าเคลิ้มตาลอยชวนฝัน อีกฝากทำไม่รู้ไม่ชี้ หันไปจัดหนังสือต่อ ไม่โต้ตอบอะไรอีก

ผมนั่งเอามือท้าวคาง มองคุณรุจกับพี่โน่สลับไปมา นี่ผมกำลังเป็นส่วนเกินของสองคนนี้อยู่รึเปล่าเนี่ย




.....................................................................



(TONO part)

ผมตื่นมาด้วยอากรงัวเงีย อยากจะขอคุณรุจไม่ไปทำบุญด้วย ก็กลัวคนตัวเล็กจะงอน นี่เค้ายังไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนผมแอบไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ ที่มาจากต่างจังหวัด เจแปนเพื่อนรุ่นพี่ของผมกับพี่ส้ม แฟนของเค้าที่อายุมากกว่าถึง 8 ปี รุ่นพี่ผมคนนี้มันร้ายนัก พี่ส้มเจ้าหน้าที่ห้องทะเบียนเป็นขวัญใจของนักเรียนชายทั้งโรงเรียนลามถึงหนุ่มๆ มหาลัยด้วย เค้ากล้าดียังไง จีบพี่ส้มจนติด แล้วเอาไปครอบครองไว้คนเดียว ผมเคยแซวว่าสงสัยพี่ส้มจะมีความหลังกับประเทศญี่ปุ่น เลยไม่สนใจหนุ่มลูกทุ่งอย่างผม แต่เค้าก็คอยช่วยเหลือผมอยู่เสมอๆ เพราะคุณรุจเที่ยวไปฝากฝังผมกับใครต่อใครในโรงเรียน ทุกคนเลยรู้หมดว่าผมเป็นน้องชายของลูกชายคุณพิม อาจารย์ที่เคยสอนมหาวิทยาลัยนี้

ผมชอบแอบมองพี่ส้ม แต่สาบานว่าไม่เคยคิดกับเค้าแบบชู้สาวเลย เพราะเวลามองหน้าพี่ส้ม ผมมักจะเห็นใบหน้าของใครอีกคนที่ผมคิดถึง พี่ส้มเป็นผู้หญิงเอวบางร่างเล็กน่าทะนุถนอม ใบหน้าเรียวหวานอมโศก เวลายิ้มจะเห็นเขี้ยวสเน่ห์สองข้างที่หายากในวัยรุ่นหนุ่มสาวๆ สมัยนี้ เพราะฮิตจัดฟันกันเหลือเกิน เราสามคนพี่น้อง คุณรุจ ผม หนูริท ก็ไม่พลาดศัลยกรรมช่องปากยอดฮิตนี้กับเค้าเหมือนกัน แต่ที่เราจัดเพราะปัญหาฟันซ้อนเกจริงๆ ไม่ใช่เพราะแฟชั่น ผมเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าหนูริทก็เคยมีฟันเขี้ยวสองข้างเหมือนกัน เพราะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ผมก็เห็นแต่หนุ่มน้อยหน้าหวานฟันขาวเรียงเรียบ คงเพราะเหตุนี้กระมัง ภาพจำในอดีตทำให้ผมมักจะเห็นหน้าหนูริทซ้อนทับอยู่บนใบหน้าของพี่ส้มอยู่เสมอ

ผมเดินไปถึงหน้าตึก ก็เห็นคนตัวเล็กยืนหน้างอรออยู่ที่ข้างๆ รถแล้ว คุณรุจทำท่าจะโยนกุญแจให้ผมขับ แต่พอหันมาเห็นสารรูปสร่างๆ มึนๆ เค้าก็เปลี่ยนใจ

หนูริทยัดกล่องซูชิใส่มือผม ดูท่าทางเค้าจะหงุดหงิดที่ผมไม่ได้มากินข้าวเช้าด้วย เค้ามองหน้าผมเหมือนจะตั้งคำถามร้อยแปดข้อ แต่ก็ไม่ถาม เปิดประตูรถเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง

...............................................................





(RIT part)

พี่โน่ทำผมเซ็งแต่เช้า อุตส่าห์รอกินข้าวด้วย เค้าก็ดันตื่นสาย พอขึ้นรถได้ก็หลับคอพับคออ่อน ผมนั่งหงุดหงิดไปได้ซักพัก แต่พอนึกขึ้นได้ว่า วันนี้ต้องไปทำบุญเลยพยายามร่าเริงเข้าไว้ คุณรุจของผม ก็อารมณ์ดีเกินเหตุ อยู่ในรถ เราไม่ค่อยได้คุยกันหรอก เพราะพี่ชายคนโตของผมเอาแต่ครางหงิงๆ ฮัมเพลงรักไปตลอดทาง ผมนั่งอมยิ้มด้วยความปลื้มใจ แค่ผิวปากฮัมเพลงเล่นๆ เทพบุตรสุดเพอร์เฟคของผม ยังไม่เพี้ยนคีย์แม้แต่โน้ตเดียว

คุณรุจยักคิ้วให้ผมในกระจกมองหลัง คงรู้ตัวว่ามีคนแอบมีความสุขไปกับเสียงเพลงของเค้าอยู่ ผมหลบสายตาวูบ บางทีผมก็มีเบื่อบ้างที่จะชื่นชมคุณรุจแบบแสดงออก เพราะถ้าจะให้สาธยาย มันช่างมากมายเสียเหลือเกิน ให้ผมชื่นชมเค้าแบบเงียบๆ กับตัวเองคนเดียว ก็มีความสุขไปอีกแบบนะ

“หนูริทเชื่อมั้ย ว่าถ้าเราทำบุญร่วมกัน ชาติหน้าเราจะเกิดมาเจอกันอีก” อยู่ๆ คุณรุจก็หยุดฮัมเพลง ถามผมด้วยเรื่องที่ผมเองก็เคยได้ยินมาบ้าง

“ริทเชื่อครับ ชาติหน้า ขอให้ริทเกิดเป็นน้องชายของคุณรุจอีกนะ” ผมทำเสียงออดอ้อนเอาใจ ไม่ใช่จะออเซาะ แต่ผมรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ

“ไม่เบื่อหรอ เป็นพี่ชาย น้องชาย แล้วถ้าสมมติว่า ชาติหน้าเราไม่ได้เกิดมาเป็นพี่น้องกันล่ะ” คุณรุจทิ้งคำถามให้ผมพร้อมกับความหมายปริศนาในดวงตาของเค้า

“ริทยินดีเป็นทุกสิ่ง ขอแค่ได้เกิดมาเจอคุณรุจอีก” ผมหลบสายตาคม บอกไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกยังไง คุณพิมจากเราเร็วเกินไป ถ้าชีวิตนี้ไม่มีคุณรุจ ทุกวันนี้จะยังมีผมมั้ย

..............................................................................





(RUJ part)


อยู่ๆ หนูริทก็โน้มตัวเอาแขนเล็กเรียวของเค้าอ้อมมาโอบรอบคอผมไว้จากด้านหลัง จมูกโด่งคลอเคลียไปทั่วแก้ม พึมพำเรียกชื่อผมน้ำเสียงออดอ้อน

“คุณรุจ...ของริทคนเดียวนะ”

ผมหัวเราะหึๆ กับกิริยาไม่รู้จักโตของเค้า “ไม่แบ่งใครเลยเหรอ ไหนบอกว่าอยากมีพี่สะใภ้ไง”

“อื๊อ! เปลี่ยนใจแล้ว ไม่เอา ไม่อยากได้” น้องชายตัวเล็กของผมทำเสียงกะเง้ากะงอดเอาแต่ใจ

“แฮ่ม!” เสียงกระแอมของคนที่หลับคอพับคออ่อนดังขึ้นทำลายบทสนทนาของเรา ผมเหลือบไปมองอย่างรู้ทัน ไอ้น้องชายตัวดีของผมยังคงสภาพหลับแน่นิ่งไม่ไหวติง ผมขยี้ศีรษะหนูริทเบาๆ แกะมือที่โอบรอบคอผมอยู่ให้คลายออก จูบไปที่ปลายจมูกคมของเค้าเบาๆ

“ขอพี่ขับรถก่อนนะครับหนูริท”

ร่างเล็กเอนหลังกลับไปพิงเบาะดังเดิม ไม่นานก็ถึงบ้านมาร์ค ไอ้ตัวแสบที่หลับมาตลอดทาง เปิดประตูลงไปก่อนเพื่อนอย่างกระปรี้กระเปร่าไร้วี่แววงัวเงีย ผมส่ายหัวกับความกะล่อนของเค้า นั่งมองโตโน่เดินไปรับของจากมาร์คมาไว้ท้ายรถ แล้วเดินมาเปิดประตูข้างผม ผายมือก้มโค้งให้มาร์คจนถึงเอวอย่างน่าหมั่นไส้

Create Date : 10 มีนาคม 2554 Last Update : 12 ธันวาคม 2554 0:29:55 น. Counter : 255 Pageviews.		0 comments
Share Tweet