ในที่สุดก็อ่าน Tales of the Otori เล่ม 3 จบ (เมื่อวานอ่านเล่ม 3 ครึ่งเล่มที่เหลือ รวดเดียวเลย) ... เอามาจดบันทีกไว้หน่อย



อึม ...

เริ่มต้นตรงไหนดี ... เริ่มตรงเกริ่นสั้นดีกว่า ...ผู้แต่งคือ Lian Hearn ... Tales of the Otori มีด้วยกัน 5 เล่ม

1. Across the Nightingale Floor
2. Grass for His Pillow
3. Brilliance of the Moon

สามเล่มแรก เป็นเรื่องราวที่เล่าโดย Takeo Otori เอง ... ส่วนอีกสองเล่มหลัง

4. The Harsh Cry of the Heron
5. Heaven's Net Wide

เล่ม 4 เป็น the last tale of the Otori ... และเล่ม 5 เป็น the first tale of the Otori

เรื่องราวที่ Hearn เขียน เป็นเรื่องในสมัยเก่าก่อนแถบญี่ปุ่น ใช้พื้นที่ภูมิศาสตร์ของญี่ปุ่น แต่ว่าตัวละครต่างๆ เค้าได้สร้างเองขึ้นมา ... แต่ Hearn ได้ผสมเอาวัฒนธรรม การกิน การอยู่ ต่างๆ ของชาวญี่ปุ่นสมัยก่อน ไว้ ได้อย่างน่าสนใจ (ถึงแม้ว่าเราไม่รู้ว่ามันผิดถูกมากน้อยแค่ไหน ... แต่เราว่ามันลงตัวดี) ... เรื่องราวคร่าวๆ เกี่ยวกับสงคราม แย่งดินแดนกัน



ออกแนวๆ นิยายจีน แต่ก็มีของฝรั่งมาปนด้วย ... แบบ สามก๊กบวก กับ Lord of the Ring ก็ได้มั๊ง คือ มนุษย์เกิดมาไม่เท่ากัน (อันนี้เราไม่ค่อยชอบนัก อย่างใน Lord of the Ring เราก็ไม่ชอบนักในส่วน มันฝรั่งจ๋าไปหน่อย) มีพวก warriors, outcasts (คนชั้นต่ำยิ่งกว่าสุนัข), Kikuta, Muto คนที่เกิดมาก็มีความสามารถติดตัวมาแต่เกิด ... แต่ตัวละครพวกนี้ก็ไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องมันขัดหูขัดตาเรานะคะ ... เราคิดว่า ถ้าใครชอบพวกละครจีนอิงประวัติศาสตร์ น่าจะชอบเรื่องนี้ค่ะ

อาจจะมี spoil บ้าง แต่เราจะทำตัวหนังสือสีขาวไว้ เผื่อใครที่อ่านแล้ว อยากจะออกความเห็น หรือ คนไม่เคยอ่านแต่อยากจะลองอ่านดู จะได้ไม่เสียอรรธรสซะก่อน

Across the Nightingale Floor



เป็นเรื่องเริ่มต้นของชีวิต Takeo ที่ต่อมาจะกลายเป็น warlord ที่ยิ่งใหญ่ ... หลังจากที่เค้าได้พบกับ Shigeru ชีวิตเค้าก็เปลี่ยนไป ... ตัวละครอีกตัวที่เพิ่มเข้ามาก็คือ Kaede เป็นตัวละครหลักอีกตัว ซึ่งต่อมาเค้าก็หลงรักกัน (ไม่ spoil นะ) ... ตัวละครอีกตัวคือ Muto Kenji เป็นคนที่มีความสามารถสูง (ถ้าเป็นหนังกำลังภายในก็เรียกว่าเป็นผู้มีวิทยายุทธ์แก่กล้า) ... ส่วนตัว Takeo เอง ก็พบว่าตัวเองเป็นพวกที่เรียกว่า Kikuta คือเกิดมากับความสามารถพิเศษ เช่นว่า หูดีมาก (เหมือนสุนัข) คล่องเคล่ว ว่องไว แยกร่างได้ (แบบนินจา) ทำต้วล่องหนได้ อะไรทำนองนั้น ... เรารักตัวละคร 3 ตัว คือ Shigeru, Takeo, Kenji มาก (ไม่รู้ทำไม)

จุดนึงที่เรารู้สึกที่งกับ Hearn มากก็คือว่า

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]ถึงแม้ว่า Shigeru จะตายไปแล้ว หลังจากถูก Iida และ Otori พวกเค้าเองหักหลัง และก็ถูกจับไปทารุณ ... และก็ตายไปในที่สุด ... Shigeru ตายตั้งแต่เล่มแรก ... แต่เล่มสอง เล่มสาม เราก็ยังคิดถึง Shigeru อยู่

แม้ว่าเราเพียงแค่เริ่มอ่านเล่มแรก ... ความรู้สึกที่ Hearn บรรยายว่า มีคนรัก Shigeru มากเพียงใด มันเข้ามาในหัวเรา (ผู้อ่าน) ได้ยังไงก็ไม่รู้ ... รู้สึกเหมือนกับว่า เราเป็น Takeo และก็รู้สึกผูกพันธ์ รัก และ เคารพ Shigeru มาก ... แล้วก็ Kenji อีก ... รู้สึกว่า เรื่องราวที่ทั้ง 3 คนร่วมกัน มันช่างเป็นเรื่องราวความหลังที่ล้ำค้า และน่าจดจำยิ่งนัก (ทั้งที่เรื่องราวในหนังสือที่ Hearn แต่ง มันก็ไม่กี่หน้าเอง) ... แปลกดี

ในเล่มนี้ ไม่ค่อยมี action มากนัก ... เรื่องราวของ Kaede ออกแนว ยืดยาดนิดหน่อย แต่ก็ไม่ถือว่ายืดยาด เมื่อเทียบกับหนังสือหลายๆ เล่ม ... เรื่องราวดำเนินไป มีเหตุให้ทั้งสองมาพบกัน และรักกัน

หลังจากที่กลุ่ม Shigeru ได้พบกับ Iida ตื่นเต้น ดี การแนะนำตัวละครใหม่ๆ ก็ทำได้ลงตัว ... เรื่องราวตอนจบตื่นเต้นเร้าใจ และก็มีพลิกเล็กน้อย ... ซึ่งก็ทำได้รวดเร็ว เด็ดขาดดี

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]ตอนที่ Takeo ถูกหักหลังโดย Kenji เราชอบนะ รู้สึกสงสาร Shigeru มากเลย ... เศร้าบอกไม่ถูก ... ไม่อยากให้ Shigeru ตายเลย

ตอนจบที่เราไม่ชอบมากๆ ของหนังสือเรื่องนี้ และเราคิดว่ามันไม่เข้าท่า ... แต่ว่ามันสั้นๆ นะ ไม่ได้ยืดยาวอะไร (แต่มันขัดใจเรา) แต่มันดูจงใจจะผูกปมไปเล่มต่อไป อย่างไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ ก็คือ

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]หลังจากที่ Kaede ฆ่า Iida ตาย ... Takeo มาพบเข้า ... เห็นศพ Iida ตายเลือดสาดอยู่ ... ทั้งสอง horny ขนาดที่ทนไม่ได้ ต้องนอนด้วยกันเลย -_-" มันเกินเหตุไปนะ เราว่า ... แต่ก็คิดว่า เค้าคงจะต้องการผูกปมไปภายหลังคือว่า Kadedo ท้องลูกของ Takeo ในภายหลัง

จุดที่เราให้ความสำคัญที่สุดในเล่มนี้คงเป็น ความสงสัยในตัว Shigeru ที่ Takeo รู้สึก ... เค้าจริงใจ หรือ แสแสร้ง เค้าต้องการอะไรจาก Takeo ... ความจริงมันเป็นยังไงแน่ ... ซึ่งเราก็จะมารู้คำตอบในเล่มที่สอง ... ซึ่งก็เป็นคำตอบที่สนุกและน่าสนใจทีเดียว

Grass for His Pillow



เล่มนี้ เราชอบนะ ... ชอบตรงที่ Hearn เขียนได้สมดุลย์ดี ระหว่าเรื่องของ Takeo และ Kaede ... คือ เล่มแรก เราจะรู้สึกรำคาญนิดหน่อย ตอนที่ Hearn เล่าเรื่องของ Kaede ยาวไปหน่อย (อ่านเรื่องที่ Takeo เล่า สนุกกว่า) ... แต่เล่มนี้ ... เรื่องในส่วน Kaede น่าสนใจมากกว่าเดิม ... ชอบตอนที่ Kaede กลับมาบ้าน ... แล้วพบว่ามีอะไรให้ต้องทำมากมาย ... จะเอาเงินมาจากไหน จะเลี้ยงคนยังไง จะดูแลครอบครัวยังไง ... มี Shizuka คอยช่วยเหลืออยู่ด้วย ... ซึ่งอ่านไปเราก็ลุ้นและคิดๆๆ ว่าถ้าเราเป็น Kaede เราจะทำยังไงดี ... จะเชื่อ Shizuka ดีมั๊ย

ในอีกส่วนนึงก็เรื่องราวของ Takeo และ Tribe ... ซึ่งก็ดำเนินไปได้ พอเหมาะดีนะ ... หลายรสชาติ ... ความสัมพันธ์ระหว่าง Takeo และ Tribe และก็พ่อของเค้าด้วย ... อ่านไป คิ้วผูกโบว์ไปด้วย

แล้วก็ในส่วนที่ Takeo ถูก Tribe ตามล่า ... สนุกสนาน ลุ้นตัวโก่ง เลย ... แล้วปมต่างๆ ที่ทำให้เราสงสัยในเล่มแรก ได้ถูกเปิดเผยด้วย

ตอนจบ ... อีกแล้ว ... เราไม่ชอบ

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]การแต่งงานระหว่าง Takeo และ Kaede ... ตอนที่เค้าพบกัน ไล่ Shizuka และ Kendo ไป ... แล้วก็รีบแต่งงาน ... เราก็เข้าใจนะ ว่านั่นเป็นสิ่งที่ Shigeru สั่งเสียไว้ และก็จะทำให้เค้าดินแดงทั้งสองเป็นดองกัน ... และก็จะได้กำลังสนับสนุนเพิ่ม ... แต่ว่า ตอนที่เค้าพบกันและตัดสินใจกัน ... Hearn เน้นไปที่ passion มากกว่า reason ... เราว่ามันเกินไป ... เหมือนกับว่าทั้งสองคน mad มากไป ไม่สมเหตุสมผล ... เค้าทั้งสองไม่ใช่เด็กๆ แล้ว (คนสมัยนั้น อายุขนาดนี้ก็เป็นพ่อเป็นแม่คนกันแล้ว ... ต่างกับสมัยปุจจุบันอย่างเราๆ ... ถ้าอายุแบบนี้ก็ยังถือว่าเด็กมาก) ... คือ ทั้งสองยืนยันจะแต่งงานกันแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ... Kaede ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลย ว่าตัวเองน่ะ ไปทำอะไรไว้กับ Fujirawa ... น้องสาวของตัวเองก็อยู่ใกล้มือมาร ก็ยังทำโดยไม่ยั้งคิด ... Arai ก็ต้องไม่พอใจแน่ ... มันออกแนว stupid เกินไปสำหรับคนระดับนี้

แต่ก็เข้าใจว่า Hearn ต้องการดำเนินเรื่องผูกปมไปถึงเล่มสาม ... พอเข้าเล่มสาม เราก็ลืมๆ ตอนจบของเล่มสองได้เหมือนกัน

Brilliance of the Moon



พอเข้าเล่มสาม ... ก็จะเน้นไปที่การรบ ยุทธศาสตร์การรบ ... ซึ่งก็เขียนได้ง่าย ตื่นเต้น แต่ไม่ซับซ้อนขนาดที่ผู้หญิงก็อ่านสนุกได้ (ไม่รู้ผู้ชายอ่านแล้วจะคิดว่าไม่สนุกเปล่าก็ไม่รู้) ... แต่เราคิดว่าผู้ชายก็น่าจะรู้สึกสนุกนะ ... Hearn ไม่ได้เน้นมากไปในการรบ แต่ว่าจะเน้นไปที่การคิดของตัวละคร การตัดสินใจว่าจะรบดี หรือไม่รบดี จะรบยังไง ทำยังไงดี ... จะเชื่อที่ prophecy บอกดีรึเปล่าที่ว่า สันติจะมาถึง แต่ต้องแลกด้วยเลือด ... จะมีการรบเกิดขึ้น 5 ครั้ง ... จะชนะ 4 และแพ้ 1 (ไม่ spoil นะ) ... และก็การไว้ใจ เพื่อนสนิท มิตรภาพ ความจงรักภักดี ... จะถูกหักหลังรึเปล่า ... เขียนได้ดี

ระหว่างที่ทำการรบ ก็หวาดระแวง Tribe ไปด้วย ... ซึ่งก็ทำให้ตื่นเต้นดี

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]ก็ลุ้นลึกๆ และแอบเดาไปด้วยว่า ลูกคนที่จะฆ่า Takeo เนี่ย จะเป็นใคร ... จะเป็นลูกชาย Takeo กับ Yuki รึเปล่า ... หรืออาจจะเป็นที่ลูกชาย หรือ ลูกสาวที่ อาจจะมีกับ Kaede ทีหลังก็ได้ (เรายังไม่ได้อ่านนะ ... ใครอ่านเล่ม 4 แล้วก็อย่า spoil เด็ดขาด)

การรบทำได้รวดเร็ว ไม่ยืดยาดดี ... สนุกค่ะ ... มีเรื่องราวของ Shizuka และ Kenji เพิ่มเข้ามาตอนหลัง ทำให้เรารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นอีกครั้ง (เพราะเรารักตัวละครสองตัวนี้) ... และก็เรื่องราวสนุกๆ ปน humor เล็กๆ ให้เรายิ้มได้ (ไม่เครียดจนเกินไป)

ส่วนที่เราไม่ชอบคือ ตอนที่ Kaede ตัดสินใจกลับบ้าน ... ในหัวเราตอนอ่านตอนนี้คือ แบบ ... She is mad again. Is she naive or stupid (or mad)? แบบนี้ก็คิดได้ ... รอ (รึว่าลืม) มาตั้งนาน แล้วอยู่ดีๆ ก็รอไม่ได้ แค่รอให้ Takeo กลับมาก่อน ... ไร้เหตุผลไปหน่อย ... เป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็น่าจะรู้เหตุรู้ผลแล้ว อะไรควร อะไรไม่ควร

ตอนที่ Kaede ไปอยู่บ้าน Fujirawa เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ... มันยืดยาดไป .... โดยเฉพาะก่อนจบ ... บรรยายบรรยากาศบ้าน Fujirawa ยืดยาด อ่านไปหลับไปเลย ... (ซึ่งก็เหมือนสองเล่มที่ผ่านมา) เพราะมันเป็นตอนใกล้จะจบ

การสู้รบของ Takeo สนุกดี บทบางคนจะตายก็ตายไปเลย เร็วดี สายฟ้าแลบเลย ... แต่ก็แอบขัดใจคือ ทำไม่ต้องทำให้ Takeo เป็นแบบนั้นในตอนจบด้วย

[spoil ตัวหนังสือสีขาว -->]คือ ทำไมต้องทำให้ Takeo มือแหว่งด้วย ... คิดว่า ผู้แต่งคงจะมีปมไปสำหรับเล่มต่อไป ... แต่ หนังสือ ควรจะสมบูรณ์ในตัวมันเอง ... มันขัดใจคนอ่านอย่างเรา ว่างั้น 555 ... หลังจากถูกพิษแล้ว ... Takeo เกือบตายมิตายแหล่ นอนซมอยู่ตั้งนาน ... มือก็แหว่งไปแล้ว ... Makoto ออกไปตามหา Kaede ... กลับมาแล้วแบบ ... เอ่อ มีการให้คนที่เพิ่งหนีพ้นมือมัจจุราช ขีี่ม้าในสภาพอากาศแบบนี้ไปหา ศรีภรรยาสุดที่รัก ในดินแดนที่ไกลโพ้น ... ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ให้ตายซิ ... เราว่ามันไร้สาระมาก ... ไปถึง แล้ว Takeo กับ Kaede พบกัน ... เราละแบบ ... เฮ้อ ผิดหวังมาก ... คือ เน่า และไร้เหตุผลสุดๆ ... ต้องบอกว่า เล่มนี้ตอนนี้เราผิดหวังมาก ... แต่มันก็สั้นๆ ก็เลยไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่กับหนังสือเล่มนี้ ... เพราะเล็กน้อยมาก ... แล้วก็อีก ทำไมต้องทำให้ Kaede หัวโกร๋นด้วย ... คงจะจงใจสร้างปมอะไรบางอย่าง สำหรับเล่มต่อไป

โดยรวม ถือว่าสนุก เกือบๆ 100% แต่ก็ไม่ ... มาเสียตอนท้ายในบทโรแมนติกระหว่างทั้งสองนิดหน่อย ... แต่การสู้รบ บทสรุบโดยรวมของเนื้อเรื่อง จบได้ดีค่ะ

ตอนนี้เริ่มอ่านเล่ม 4 ไม่ได้เท่าไหร่ ... ลุ้นๆ ว่า ลูกคนไหนจะเป็นคนที่ทำให้คำพูดของ prophecy เป็นจริง

โดยรวมของทั้ง 3 เล่ม

จริงๆ ต้องบอกว่า เป็นหนังสือที่เราชอบมาก มีหลายจุดที่ชอบ แต่ก็มีจุดที่เราไม่ชอบอยู่บ้าง

เริ่มจากจุดน่าสนใจของหนังสือชุดนี้ ... อย่างที่พูดไปคือ มันเป็น tales ที่เล่าโดยตัว Takeo เอง ... อ่านไปแล้ว ผู้เขียนทำให้เราเหมือนกับว่า เราเป็นตัวละครตัวนั้นเอง เหมือนกับว่าเราหลุดเข้าไปเป็นละครตัวนั้นๆ เองซะอย่างนั้น ... ทำให้เราคิดล่วงหน้าไป คาดเดาความคิดของตัวละครไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นความคิดของ Takeo เอง หรือแม่แต่ Kaede ... คือ ถ้าเราเป็นตัวละครนี้ เราจะทำยังไงดี ตัดสินใจยากจัง ... และนี่เราว่ามันคือเสน่ห์ของหนังสือชุดนี้ ... ทำให้เราคิดตาม จินตนาการตาม วางแผนตาม ประกอบกับลุ้นตัวโก่งไปด้วย ... แล้วก็ทำให้วางหนังสือไม่ลง ... นอกจากนี้ก็เป็นพวกรายละเอียดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นลักษณะตัวละคร อาหารการกิน เทศกาลต่างๆ ดินฟ้าอากาศ ... Hearn เขียนได้ลงตัวดี

ข้อดีอีกข้อนึงของหนังสือเล่มนี้คือ เรื่องดำเนินไปเร็วมาก ไม่ยืดยาด (มียืดบางส่วน ซึ่งเดี๋ยวจะพูดอีกที) คือ คนอ่านกำลังจินตนาการอยู่เลย ว่าเอ ถ้าเป็นเรา จะทำยังไง ... พลิกไปอีกหน้า เรื่องราวที่ผูกไว้ คลี่คลายซะแล้ว ... พอคลี่คลาย ปมใหม่มาอีกแล้ว ไม่นาน คลี่คลายอีกแล้ว ... รวดเร็วมาก ... ซึ่งต่างกับหนังสือหลายๆ เล่มที่ กว่าจะเข้าเรื่องได้ ... ใครชอบหนังสือที่ไม่ยืดยาด ดำเนินเรื่องรวดเร็ว ... เล่มนี้ไม่ผิดหวังแน่

อีกจุดที่เราชอบมากคือ (ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี) ... คือ ... Hearn จะเล่าเรื่องผ่านตัวละครหลัก Takeo ... ในมุมมองของ Takeo ... แล้วก็เล่าผ่านตัวละครตัวอื่น ... ในเรื่องราวที่ดำเนินขนานกันไป ... จนมาบรรจบพบกัน ... กลายเป็นเหตุการณ์เดียวกัน ... น่าสนใจมากๆ ... นี่เป็นอีกจุดทีีทำให้เราหลงรักหนังสือชุดนี้

..........................

ส่วนจุดทีี่เราไม่ชอบ ... คือ ทั้งสามเล่ม มีเหมือนกันอยู่อย่างนึงคือ ... ตอนจบของเรื่อง ... ขัดใจเรามากเลย ... เราว่า Hearn เขียนตอนจบไม่ลงตัวนะ ... คือมันเหมือนกับว่า Hearn ต้องการที่จะชี้นำเรื่องราวของเล่มนึง ให้เชื่อมโยงกับเล่มต่อไป มากไปหน่อย ... คือ มันจงใจและรวบรัดไป ... อ่านจบแล้วก็ ... อึม ขาดเหตุผล มันห้วนๆ เร็วเกินจนห้วนๆ ... เราว่า ตอนจบของแต่ละเล่ม มันจะใช้ the same pace ไม่ได้นะ ... เพราะว่าระหว่างเรื่อง เร็วๆ นี่ดีนะ เพราะเดี๋ยวเหตุการณ์หลังๆ ก็จะมาอธิบาย คลี่คลายไปเอง ... แต่ตอนจบ มันต้องสมบูรณ์มากกว่านี้ ... แต่เนื่องจากมันเป็นหนังสือชุด ก็เลยทำให้เราทำลืมๆ ตอนจบของเล่มที่ผ่านมาไปได้บ้าง

อีกอย่างที่เราไม่ชอบมากที่สุด คือ ... เหตุการณ์ก่อนที่จะไปถึงจุด climax ... ยืดยาด ... แต่ดีว่าไม่ยาวที่ไหร่ ... หนังสือชุดนี้แบ่งเป็นบทๆ บนนึงก็ไม่ยาวมากนัก ... บทก่อนบทสุดท้าย หรือ บทก่อน รองสุดท้าย ทำให้เราไม่อยากอ่าน (อยากจะข้ามๆ ไปอ่านตอนจบเร็วๆ) หรือไม่ก็หลับไปเลย ... แต่พอทนๆ ผ่านไปได้ ความสนุกก็กลับมาอีกในตอนท้ายๆ ของบท ... แล้วก็สนุกไปจนจบเลย

อีกอย่างที่เราไม่ชอบคือ ... ความรักระหว่าง Takeo กับ Kaede ... เรารู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผล และงี่เง่าไป ... คนในระดับนั้น อายุขนาดนั้น ... จะมาเปรียบกับคนในสมัยนี้ อายุเดียวกันไม่ได้นะ เราว่า ... สมัยนี้อาจจะถือว่าเด็กมากๆ แต่คนสมัยนั้น อายุขนาดนั้น เค้าน่าจะเป็นผู้ใหญ่ในเรื่ืองนี้ได้แล้ว เพราะคนสมัยนั้น เค้าก็แต่งงานมีลูกกันในช่วงอายุนี้ทั้งนั้น ... ไม่รู้ซินะ ... ต่างคน ต่างความคิด

โดยรวม ดูเหมือนเราจะบ่นซะเยอะ ... แต่จริงๆ ส่วนที่เราบ่นๆ มันก็ไม่ได้ไปทำลายความสนุกของหนังสือนะคะ เรื่องเล็กน้อยมาก

สรุปคือ

ใครกำลังมองหาหนังสือดีๆ อ่าน ... เราแนะนำเล่มนี้ค่ะ ... แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า เวอร์ชั่นแปลเป็นภาษาไทย จะแปลได้ดีมากน้อยแค่ไหน ... จริงๆ เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ เราว่า อ่านง่ายนะคะ ... ศัพท์พื้นๆ ไม่ยากเลย ... ใครอยากฝึกภาษา เล่มนี้ก็ไม่น่าจะยากเกินไป (รึเปล่า?) ... อ่านแล้วน่าจะได้รสชาติดั้งเดิมดีกว่าแบบแปลนะคะ