เหตุเกิด ณ ชายทุ่ง

"เฮ้ย..นาถวันนี้ไปเตะบอลไหมวะ" โบ้ ชวนเพื่อนกึ่งลูกน้อง .. เขาสองคนทำงานที่เขียงหมูเฮียเหลียง มีหน้าที่คอยขับรถส่งหมูที่ชำแหละแล้ว

"ไม่อยากไปเลยพี่.. วันนี้ยังไม่ได้สูบยาเลย เฮียก็ไม่อยู่ไม่รู้จะเบิกเงินกับใคร" นาถบ่นงึมงำ

"พูดถึงยา กรูก็อยากว่ะ" โบ้ตอบ

"ทำไงกันดีอ่ะพี่"

"ไม่รู้เหมือนกันว่ะ" สองหนุ่มกรรมกร มองตากันท้อ ๆ

*************************************
วันนี้..ตาลอารมณ์ไม่ดีนัก.. เลยเดินสะบัดหน้าออกจากบ้านไปอย่างไม่สบอารมณ์ แม่นะแม่.. บ่นได้บ่นดี กะแค่ไปเจอบุหรี่ของเพื่อนในกระเป๋าที่เขาแอบซุกไว้นานจนลืม ตาลมุ่งหน้าไปทางด้านหลังของบ้าน ที่เป็นป่าละเมาะ.. กระชากกิ่งไผ่แห้ง ๆ ริมทางติดมือมาอันหนึ่ง กวัดไกวฉวัดเฉวียน..ฟาดสะเปะสะปะ ไปสองข้างทางอย่างพาล ๆ

เขาเดินข้ามสะพานปูนเล็ก ๆ ที่ชาวบ้านช่วยกันมาสร้างไว้สำหรับข้ามคลอง ที่น้ำแห้งเหือดไปหมดแล้วสำหรับหน้าแล้งอย่างนี้.. ทิวไผ่สูงท่วมศรีษะ ทางเดินเริ่มแคบลงจากทางปูนกลายเป็นลูกรังสีแดง เขาเริ่มห่างจากบ้านผู้คนเข้าสู่ท้องนาที่เวิ้งว้าง เพราะผ่านการเก็บเกี่ยวเรียวรวงไปหมด เหลือทิ้งไว้แต่ตอฟางสั้น ๆ ผุดอยู่เต็มท้องนา ด้วยอารมณ์ที่ฮึดฮัดมาจากบ้านเมื่อครู่ .. เริ่ม
เย็นลง และแปรเปลี่ยนเป็น เหงา..ในที่สุด เขาทรุดตัวลงใต้ต้นมะขามเตี้ย ๆ ที่สองวันก่อนเขาและพรรคพวกยังมาปีนป่ายเล่น

ช่วงนี้ปิดเทอม เพื่อนหลายคนไปอยู่กับญาติต่างจังหวัด บ้างพ่อ-แม่ ก็พาเข้ากรุงเทพฯ บ้างก็นัดกันเป็นกลุ่มไปเที่ยวทะเล ส่วนเขาจำเป็นต้องช่วยแม่ขายของที่หน้าบ้าน บ้านเขามีอาชีพขายขนมจีน ทั้งหน้าร้านและส่งตามบ้านผู้คนในหมู่บ้านเล็ก ๆ ห่างจากตัวอำเภอเกือบ 20 กิโลเมตร จะซื้ออุปกรณ์การเรียนที ก็ต้องนั่งรถสองแถวไปหาซื้อในตัวอำเภอหรือไม่ก็ตัวเมือง

ตาลเอนกายลงใต้ต้นมะขาม.. เหม่อมองไปบนท้องฟ้ากว้าง ป่านนี้ออฟกับเพื่อนกลุ่มใหญ่คงสนุกกับการเล่นน้ำทะเลที่ชะอำ ส่วนก้านคงสนุกกับการท่องเที่ยวในเมืองหลวง ห้างสรรพสินค้านานาที่มันเล่ามาทางสายโทรศัพท์เมื่อคืน ก้านเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขา มันชวนเขาไปด้วยเหมือนกัน แต่เขาไม่อาจจะทิ้งแม่ไปได้ อย่างน้อยทุกวันที่เขาได้มีโอกาสเรียนมหาวิทยาลัย
ปีหนึ่ง ก็เพราะร้านขายขนมจีนของแม่

เมฆสีขาว.. ลอยละล่องบางเบาเป็นกลุ่มก้อน บ้างก็เป็นรูปนก บ้างก็เป็นรูปปลา บ้างก็เป็นเหมือนนางฟ้ามีปีกบาง เฮ้อ.. อาจจะเพ้อฝันไปหน่อยสำหรับหนุ่มวัย 17 ปีอย่างเขาที่มองฟ้าแล้วจินตนาการไปต่าง ๆ แต่ก็นั่นแหละ เสียงคนงึมงำ ๆ ดังเข้ามาในโสตประสาท เขาผงกศรีษะมองเห็นชายสองคนหอบถุงขยะสีดำมาโยนเผละตรงกองขยะ ตรงที่เขาเดินผ่านมาเมื่อครู่ใหญ่ แล้วรีบวิ่งจากไป ชายสองคนไม่ทันสังเกตว่ามีคนนอนอยู่ใต้ต้นมะขามนี้คงจะเพราะความรีบร้อน หรือจะด้วยอะไรก็แล้วแต่สัญชาติญาณบอกตาลให้วิ่งไปที่ถุงขยะแล้วแกะปมเชือกด้วยมือสั่น ๆ

กลิ่นคาวเลือดโชยมาชวนผะอืดผะอม.. โอ…มันเกิดอะไรขึ้น เสียงคนเดิน ดังเข้ามาใกล้ เขาละมือแล้วรีบวิ่งไปหลบตรงคลองที่แห้งเหือด… ตัวสั่น ใช้ลำต้นมะขามบังตัวเองไว้มิดชิด แนบลำตัวกับดินมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เสียงโยนสิ่งหนัก ๆ ลงบนกองขยะอีกตุ้บ! นั่นมัน ลูกน้องของเฮียเหลียง พ่อค้าหมูที่ตลาด สองคนนี้ติดยา แม่บอกว่าอย่าเข้าไปใกล้ แล้วนั่นสองคนนั้นทำอะไรกัน.. ทำไมเอาถุงขยะสีดำ มีกลิ่นคาวเลือดมาทิ้งประเจิดประเจ้อแบบนี้

เสียงสองคนนั้นคุยกันงึมงำ ๆ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง ดังห่างออกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสองคนนั้นลับตาไป เขาค่อย ๆ ออกจากที่ซ่อนตัว ไม่สนใจที่จะปัดเศษฝุ่นผงออกจากร่างกาย วิ่งมาแกะถุงดำที่มันเอามาทิ้งไว้ คาวเลือดพวยพุ่งออกมาจากถุงดำ จนเขาต้องเบือนหน้าหนี แล้วค่อย ๆ หันหน้ามามองเข้าไปในถุงขยะสีดำก้อนเนื้อและติดไขมันเขรอะเลือดกรุ่นกลิ่น กระจายจน
เขาผงะ แล้วออกวิ่งตุปัดตุเป๋กลับมาที่บ้าน เหงื่อแตกซิก เขาเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง .. แม่อ้าปากหวอ ตาค้าง ก่อนจะละล่ำละลัก

"ปะ...ไป ..จะ..แจ้ง..ตำรวจ" แม่เอ่ยออกมาอย่างยากเย็น

ตาลบึ่งมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว .. พบจ่าเหม็น ตำรวจที่แก่คราวพ่อ เขารีบเล่า ๆ ๆ .. จ่า รีบวิทยุไปแจ้งสารวัตรทันทีเมื่อฟังเรื่องจบ

สารวัตรอนุมัติให้นำ นายตำรวจในเครื่องแบบ 3 นายพร้อมอาวุธไปยังที่เกิดเหตุ จ่าเหม็นรีบปฏิบัติการ แล้วบอกให้ตาลไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านด้วย เขารีบขับมอเตอร์ไซค์ไปบ้านลุงผู้ใหญ่ พร้อมกับเล่า ๆๆๆๆๆ เหมือนที่เล่าให้แม่กับ

ผู้ใหญ่บ้านโทรศัพท์เรียกคณะกรรมการหมู่บ้าน เสียงเล่าลือจากปากสู่ปาก มาช่วยขึงเชือกกันผู้คนที่มาห้อมล้อม ไทยมุงเริ่มขยายวงจากกลุ่มเล็กผู้คนทุกบ้านมาออกันจนทั่วบริเวณ ตำรวจอนุญาตให้หมอจากสถานีอนามัยประจำหมู่บ้านเข้าไปในบริเวณที่ล้อมไว้..เพื่อให้ชันสูตรชิ้นเนื้อที่ส่งกลิ่นสะอิดสะเอียนนั้น… ทุกคนลุ้นกันอย่างใจจรดใจจ่อ ทุกคนมุ่งประเด็นไปที่เฮียเหลียงซึ่งหายจากบ้านไปสองวัน คงจะถูกไอ้สองคนนี่ฆ่าหั่นศพแล้วเอามาทิ้งที่ท้ายทุ่งแห่งนี้ เวลาแห่งการรอคอยผ่านไป วินาทีแต่วินาที เสียงวิพากษ์ วิจารณ์ เซ็งแซ่ไปทั่วท้องทุ่ง

*************************************

โบ้กับนาถใช้สองมือโกยเงินในลิ้นชักร้านขายของชำกันอย่างรีบเร่งมันใช้ถุงดำเป็นตัวช่วย

“เฮ้ยยย.. เราสิวะ เดี๋ยวพ่อ มึmg ก็แห่กันมาหรอก”

“กรูก็รีบอยู่ มึng ไปเก็บร้านโน้นเร็วเข้าสิโว้ย”

“เออ.. ๆ “ โบ้ข้ามฝั่งถนนเล็ก ๆ ใจกลางหมู่บ้านโกยเงินในลิ้นชักร้านขายขนมจีนใส่ถุงอีกใบ… เงินที่ได้มาหนนี้คงโข มันสองคนจะได้ไปซื้อยามาสูบกันให้เปรม โดยไม่มีใครสงสัย

"55555….. 5555555…. " หนุ่มขี้ยาสองคนหัวเราะก้องหมู่บ้านที่เงียบสงัดร้างไร้ผู้คน

*************************************

อาทิตย์อัสดง…ท้องฟ้าเป็นสีแดงฉาน ดุจดังเลือดที่ท่วมทุ่งครั้งนี้ หมอเรียกตำรวจไปซุบซิบ ๆ แล้วเก็บเครื่องมือเดินออกไปจากบริเวณนั้น ตำรวจเรียกผู้ใหญ่บ้านมากระซิบกระซาบอีก.. แล้วเสียงผู้ใหญ่บ้านก็ประกาศลั่นทุ่ง

“ไม่มีอะไรหรอกพวกเรา นี่มันเป็นเนื้อหมูที่เน่าเท่านั้นเอง สงสัยเฮียเหลียงไม่อยู่ ต้องเป็นลูกน้องสองคนขี้เกียจเปิดร้านเลยเอาหมูเน่ามาทิ้ง” เสียงผู้คนฮือฮา..กันทั่วบริเวณ..และต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน อา….ถ้าหากทุกคนจะรู้…ว่าชะตากรรมที่ต้องกลับไปเผชิญคือเงิน ทองที่สะสมไว้ ถูกอมนุษย์ฉกฉวยไปเสียแล้ว…จะเป็นอย่างไรหนอ

Create Date : 06 สิงหาคม 2549 Last Update : 25 สิงหาคม 2550 11:57:47 น. Counter : 351 Pageviews.		1 comments
Share Tweet