ไพเราะมากจริงจ้ะ

  

กระบี่มีหมอกเหรอ
ถึงทำให้แม่สีน้ำเคลิ้ม

  

สวัสดีตอนดึกๆ ค่ะ นายแจม, พี่ทิกิ และตาพราน

กระบี่มีหมอก..แต่ต้องติดวงเล็บตัวโต๊ โต ว่า ต้องนั่งถึงเช้านะ..ถ้าให้ตื่นมาเจอ..ฝันไปล่ะซี..ถึงจะได้ อิอิ

มีกลอนต่อค่ะ.. แต่งไว้ในถนน เอาไว้นี้ด้วยละกัน

----------------------------------------

ดาวระยิบ พริบพราว ราวกับว่า
แพขนตา หลุบหลับ ขยับเคลื่อน
สายลมแผ่ว พัดพา มาแต้มเตือน
ดาวจะเลือน เดือนลา..อุษาลาง

พยับหมอก เลาเลา สีเศร้าสร้อย
ใจคนคอย มองหา ฟ้าสว่าง
ชะเง้อแง้ แลเขม้น ตามเส้นทาง
ยังรกร้าง เวิ้งว่าง เหมือนอย่างเคย

แพขนตา หลุบหลับ กระหยับถี่
ร้อนวาบที่ หางตา นิจจาเอ๋ย
เขาคงลืม คงหลง คงละเลย
พอแดดเผย แสงจ้า .... คงมาเคียง

หวี่วิ้ววิ้ว วี้ดว้าด น่าหวาดเสียว
จันทร์ครึ่งเสี้ยว เลือนลบ เหมือนหลบเสียง
ดาวหรุบหรู่ รางลา ไม่มาเรียง
แอบหลีกเลี่ยง คนดู อยู่หรือดาว?

ในคราคืน มืดคล้ำ ดำกระด่าง
ใจเวิ้งว้าง ตกเป็นทาส อากาศหนาว
ยังผูกติด ฝันเฟื่อง เป็นเรื่องราว
เหมือนยินข่าว จากลม พลิ้วพรมมา

ม่านสลัว มัวหม่น มืดจนเศร้า
ใจหงอยเหงา อาลัย ใดนักหนา
ภาพภวังค์ ซ้อนซ้ำ นองน้ำตา
รักโรยรา พาโอดโอย ระโหยแรง

นั่งนับคอย ผ่านนาที ที่ทดท้อ
เพื่อเฝ้ารอ รุจี ทวีแสง
ด้วยหัวใจ ถูกพราก อยากเปลี่ยนแปลง
ทะนงแข่ง แสงจ้า..ของตาวัน

ฟ้ากระจ่าง รางเรือง เหลืองเรื่อเรื่อ
หนาวจิกเนื้อ เจ็บไป ถึงในฝัน
โสต* แว่ว นกกา มารำพัน (* อ่าน = โส-ตะ)
ตื่นมาทัน สีทอง..ผ่องอำไพ

แล้วจะเชื่อ ไหมเล่า ถ้าฉันเล่า
ระหว่างเรา ต่างเหมือน เพื่อนรู้ไหม
สะดุ้งกลาง ดึกดื่น ทุกคืนไป
เพราะร้างไร้ คนกอดตอบ คอยปลอบโยน

ณ วันนี้ มีฝัน ฉันรับ..ใช่ !
แม้จะไม่ องอาจ แลผาดโผน
เป็นได้เพียง หญ้าพื้นพื้น ขึ้นแซมโคน
เจ็บเมื่อโดน เหยียบขยี้ ตรงที่กาย

หามีผ้า ห่มคลุม นุ่มหนาให้
เพราะห่างไกล ห่างกัน ขวัญปลิวหาย
ขอให้เธอ เข้มแข็งกว่า อย่าเดียวดาย
อุ่นแดดสาย จักอาทร ผ่อนร้ายลง