นาคิดาไม่มีทางรู้เลยว่าทัวร์ที่เธอขนานนามว่าทัวร์พี่เลี้ยงเด็ก มีความหมายบางอย่างที่ลึกล้ำและแอบแฝงอยู่มากกว่านั้น ในเมื่อเธอครอบครองดอกไม้เจ้าสาวที่แสนศักดิ์สิทธิ์มาเนิ่นนานหลายปี แต่ยังไม่มีวี่แววจะสละโสด เดือดร้อนถึงเพื่อนสาวที่จ่อคิวรออยากเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์มานานปี ต้องรีบจัดการตัวอาถรรพ์อันร้ายกาจอย่างนาคิดาให้เป็นฝั่งเป็นฝาไปเสียที และเมื่อหมอดูและหมอเดาทั้งหลายฟันธง คอนเฟิร์มว่า ทัวร์งวดนี้จะให้นาคิดาได้สามีชัวร์ ทุ่มทุนแค่ไหนพวกเธอก็ยอมลงทุน
ไม่รู้เพราะเวรกรรมอันใดจึงตกมาอยู่กับชาตรูป เมื่อเขากลับกลายเป็นความหวังสุดท้ายของบิดาและมารดาที่จะหาทายาทมาสืบสกุลจันทร์ศก แต่ให้ตายคนอย่างชาตรูปที่แสนเอาแต่ใจเนี่ยนะจะคิดแต่งงานเพียงเพื่อความต้องการของคนอื่น หากแต่ความคิดที่ชาตรูปไม่คิดว่าจะเกิดกับคนอย่างเขาได้ กลับจู่โจมเข้าสู่หัวใจอย่างไม่ทันตั้งตัว มารู้ตัวอีกที เขาก็หวงแหนและหึงหวงผู้หญิงแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันเพียงสามวันเท่านั้น
ไม่รู้ว่าฟ้ากำลังจะเล่นตลกอะไรหรือเปล่า เมื่อผู้ชายที่นาคิดาเกิดพอใจขึ้นมาคนนี้ กลับทำให้เธอคลางแคลงใจว่าเขาคือชายจริงหรือเปล่า แต่จะให้มันค้างคาใจแบบนี้ไม่มีวัน แม้จะต้องทุ่มสุดตัวเพื่อพิสูจน์ความจริงเธอก็ยอม เพียงเพื่อความแน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับความรู้สึกกระทันหันกับพ่อเนื้อทองคนนี้
เพราะเธอคือนาคิดา ผู้หญิงที่ชาตรูปปักใจจองแล้ว อะไรที่เธอทำแสนจะเหมาะสมและถูกต้อง รวมทั้งอาการทอดสะพานเสริมคอนกรีดมาให้ ถ้าเป็นหญิงอื่นละก้ออย่าหวังว่าเขาจะยอมรับ แต่นี้คือผู้หญิงที่เขาอยากจะร่วมเรียงเคียงหมอนเป็นที่สุด อะไรที่คิดว่ายากก็กลับง่ายดาย แต่ในความราบรื่นนั้นบางอย่างที่จะเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงต่อความรักของทั้งสองกำลังจะมาเยือน
ทางรักที่แสนสดใสไร้ปัญหา แท้จริงแล้วกลับมีแต่สิ่งกีดขวางทางรัก เมื่อประกาศิตจากปากของบิดาของนาคิดาเอง ที่ไม่ยอมรับในตัวของชาตรูปอย่างไม่มีคำอธิบายใดๆ แม้จะรักชาตรูปเพียงใด แต่เมื่อหัวใจเธอก็ยังต้องเลือกผู้ชายที่รักเธอที่สุด แม้จะเจ็บปวดจากความรักครั้งนี้ โดยที่ไม่รู้เหตุผล นาคิดาก็ต้องทำ
หากคิดว่ากำแพงสูงใหญ่ที่เรียกว่าพ่อตาไม่ปลื้ม จะขวางคนอย่างชาตรูปได้ ก็ต้องบอกว่าเสียใจ เขาไม่เคยพลาดอะไรที่ต้องการ ภายนอกเขาอาจจะไม่มีพิษสงใดๆ แต่หารู้ไม่ว่าเขามีความเป็นผู้ชายในตระกูลจันทร์ศกอย่างเต็มเปี่ยม ร้ายกาจเกินกว่าใครจะรับมือได้ ถ้าลงว่าเขารักนาคิดาจนหมดหัวใจแล้ว ต่อให้ต้องฉุดเขาก็จะทำ ถ้านั่นทำให้เขาได้ครอบครองนาคิดา ผิด ชอบ ชั่ว ดี คำนี้ไม่ความหมายใดๆ เพียงนาคิดาเป็นผู้หญิงของเขาตราบจนวันตาย
.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ในเรื่องนี้เป็นการจบเรื่องของหนุ่มบ้านจันทร์ศกค่ะ หลังจากปล่อยพี่พลายและภาคีเขาแต่งงานแต่งการมีลูกมีเมียกันหมดแล้ว แต่ความซวยก็ยังติดตามพี่ทองเพราะว่าทุกคนต่างหันไปใช้นามสกุลภรรยาที่รักหมด ทิ้งภาระใหญ่หลวงให้พี่ทอง แต่ก็อย่าคิดว่าพี่ทองจะทำตามที่พ่อและแม่ต้องการง่ายๆ หากแต่คนไม่คิดจะแต่งงานมีเมียก็ดันมาปิ๊งรักภายในสามวันท่ามกลาง ปราสาทหิน ณ ดินแดนกัมพูชากับสาวที่ไม่ได้สวยเลอเลิศ ติดจะหยิ่งๆ ดุๆ เสียด้วยซ้ำ แต่เพราะบางอย่างดึงดูดเขาให้สนใจในตัวเธอจนมารู้ตัวอีกทีก็ถลำใจไปไกลเกินจะกู่กลับ และปฏิบัติการจีบฉบับเร่งด่วนก็เกิดขึ้น
ดีนะสาวเจ้า เขามีใจให้อยู่ ทางจะสะดวกอยู่ แม้จะมีอุปสรรคบ้างจากพี่ชายที่สุดหวง แต่อะไรก็ไม่เท่า พ่อตาที่เกิดมีความแค้นบางอย่างกับบ้านจันทร์ศก จนความโดนกีดกันแบบโรมิโอกับจูเลียต แม้นางเอกจะทำตามคำพ่อ แต่พระเอกมีหรือจะยอม ในเมื่อเกิดมาเป็นพระเอกแอลลี่แล้ว บุกอย่างเดียวไม่มีถอย อยากได้ต้องได้ ขืนคิดมาก มัวแต่ติดเกรงใจ ไม่ใช่พระเอกแอลค่ะ และก็ตามฟอร์ม ผู้หญิงของฉัน ว่าที่พ่อตาก็ห้ามไม่ได้ และสุดท้ายความจริงบางอย่างที่ทำให้ครอบครัวทั้งสองไม่ถูกกันก็เปิดเผยขึ้นพอๆกับที่นางเอกก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตที่เหลือกับพระเอก
แหมพระเอกแอล ก็ยังคงคอนเซปต์เดิม รัก ลุ่มหลงหัวปักหัวปำกับนางเอก ทุกอย่างทำเพื่อนางเอกได้เสมอ ลงว่าถ้าได้รักแล้ว เพื่อให้ได้นางเอก เขาทำได้หมด คือถ้าแอลเปลี่ยนไปเขียนพระเอกกินหญ้าแทนข้าว ฟีน่าคงงงล่ะ และขอบอกว่าตัวปลอม อิๆๆๆ
และพิเศษหน่อยอีตรงหนุ่มบ้านจันทร์ศกเป็นพวกสบรักในพริบตากันดีค่ะ ไม่ต้องลีลา ไม่ต้องคิดมาก รักก็รัก หวงแหนจนเข้าขั้นน่าจะบ้า หึงแม้กระทั่งคนที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย จนเที่ยวพาลไปหมายหัวชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่องเนี่ย พี่ทองเอ๋ย โดยเฉพาะคุณเก้ง ไกด์หนุ่มที่อายุสั้นลงทุกวันเพราะฤทธิ์หึงแอบแฝง
ส่วนนางเอก ฟีน่าเธอแปลกนิดๆ ค่ะแม้ภายนอกจะดูไม่สนใจไยดีอะไร แข็งๆ ไม่ได้น่ารักอ่อนหวานอะไร แต่เนื้อแท้แล้วเธอเป็นน่ารัก และพ่อเนื้อทองของเราก็มองเห็นรูปทองภายในเวลาอันสั้น ที่สำคัญเธอเป็นคนเด็ดเดี่ยวดีนะคะ จากการที่ตัดสินใจจะพิสูจน์ว่าพระเอกใจตรงกันกับเธอหรือเปล่า อาจจะบ้าบิ่นเกินหญิงดีๆเค้าทำกันแต่เพราะเธอพร้อมจะเคลียร์ใจไปเลยว่ายังไง ถือว่าใช้ได้ค่ะ
แต่ฟีน่าว่านางเอกแกเปลี่ยนอารมณ์ง่ายดีค่ะ มะกี้รัก ตอนนี้ไม่แน่ใจ เอหรือพระเอกจะไม่จริงจัง โลเลทางความรักนิดหนึ่ง แต่อาจจะเพราะประสบการณ์ที่ไม่ดีนักก็เลยเป็นคนขี้ระแวง และเริ่มต้นเหมือนนางเอกจะเป็นคนมุ่งมั่นมาก แต่ไหงพอโดนพ่อขัดขวางกลับถอยง่ายๆ แต่อาจจะเพราะเธอไม่อยากทำให้พ่อเสียใจด้วยมั๊งค่ะ เลยทำให้คิดจะเลิกรากับพระเอกง่าย
ที่ติดใจอีกนิ๊ดหนึ่งคือ นางเอกทำไมเชื่อคำพูดง่ายๆจังเลยจนเข้าใจผิดพระเอกใหญ่โต ไม่ค่อยเหมือนนางเอกคนอื่นที่เชื่อมั่นพระเอกทุกอย่าง แต่สงสัยเพราะความเชื่อที่โดนฝังมาตลอดว่าพระเอกน่าจะมีคนเหมาะสมกว่าอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้น่ารำคาญอะไรมากมายเพราะพี่ทองจัดการตามที่ควรจะเป็น นางเอกเลยเข้าใจผิดแป๊บเดียว
สำหรับแอลลี่ คนที่อ่านบล็อกประจำไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฟีน่าลำเอียงรักแบบตาชั่งไม่จำเป็น เขียนอารายมาฟีน่าก็ชอบหมดล่ะ จะชอบมากชอบน้อย เท่าไรก็เท่านั้นเอง ดังนั้นในชุดตระกูลจันทร์ศก ฟีน่าพูดได้เต็มปากว่า ฟีน่าชอบพี่พลายมากกว่าค่ะ พี่ทองก็ชอบแต่น้อยกว่าพี่พลายค่ะ
เหตุผลคือ พี่นองน่ะได้ใจตามประสา ที่ยังไงพระเอกก็โดนใจไม่เคยเปลี่ยนแปลงค่ะ ดีเลิศประเสริฐจนหาได้เฉพาะนิยายเท่านั้น ไม่รักก็บ้าแล้ว แต่นางเอกที่เปลี่ยนไปมาง่ายดายไปหน่อยค่ะ เด๋วรัก เด๋วต้องตัดใจ เด๋วไม่เชื่อใจกันบ้าง สงสัยเพราะต้องให้มีความรู้สึกหลายด้านบ้างค่ะ ไม่งั้นมันจะทำให้เรื่องเรื่อยๆเกินไปมั๊งค่ะ
และอีกเรื่องที่แปลกนิดๆ คือปกติแอลจะใส่เนื้อหาเรื่องอาชีพพระเอกหรือนางเอกค่อนข้างมาก แต่เล่มนี้รายละเอียดเรื่องชาแห่งไร่ชาจันทร์ศกกลับน้อยจนน่าแปลกใจค่ะ เพราะเนื้อหาไปเทให้เรื่องทัวร์กัมพูชาแทนค่ะ ก็เลยผิดธรรมดาไปนิดค่ะ แต่จุดนี้ฟีน่าไม่ซีเรียสเพราะตัวเองบ้าปราสาทหินค่ะ ของแบบนี้เลยชอบมาก เหมือนได้ไปใหม่อีกรอบ และฟีน่าก็ไม่ติดใจมากมายเพราะจริงๆมันเป็นนิยายรักไม่ใช่หลักสูตรสอนเรื่องไร่ชาอยู่แล้วแค่แปลกนิดหนึ่งเท่านั้น
ในเล่มนี้ฟีน่าจะหลุดขำอีตอนพี่ทองแอบหึงและไม่พอใจคนที่เข้ามาใกล้นางเอกตลอดเวลาทั้งที่เขาไม่รู้เรื่องเลย แหมพี่ทองแกอันธพาลในใจเอาเรื่องค่ะ คิดแต่จะทำให้คนโน่นคนนี้อายุสั้นไปเรื่อย ขำดีค่ะ เป็นไปได้หนอ หรือตอนที่ขำพรืดเลยคือพี่สะใภ้นางเอกพูดถึงศิวลิงก์ให้เด็กเข้าใจง่ายๆว่ามันคืออะไรนี้ล่ะคะ ขำอ่ะ
เรื่องความหวาน ความน่ารักน่ะไม่ต้องพูดถึงค่ะ เพราะนิยายของแอลลี่ไม่มีตัวอิจฉามาให้เปลืองพื้นที่ในการอ่านค่ะ เล่มนี้ไม่มีตัวอิจฉาใดๆเลยค่ะ ยกเว้นพ่อนางเอกที่เป็นอุปสรรคใหญ่หลวง แต่เมื่อผ่านได้ก็ฉลุย แต่ที่รู้สึกแปลกๆคือ พี่สะใภ้นางเอกที่เป็นเพื่อนกัน จู่ๆทำไมบทถึงหายไปราวกับหมดค่าตัวจ้างอย่างนั้นด้วยหนอ ทั้งที่เหมือนจะมีบทบาทอยู่ไม่น้อย ตอนท้ายเลยปล่อยพี่ชายและหลานมารับค่าตัวแทน หรือว่าเราอ่านเพลินเกินจนอ่านตกหล่นไปหว่า เด๋วอ่านซ้ำรอบสองจะดีใหม่ค่ะ
รายละเอียดในเล่มนี้ ตอนแรกฟีน่าคิดว่าจะเน้นไปทางไร่ชามากกว่าค่ะ แต่ปรากฏว่ากลับกลายเป็นแอลลี่พาทัวร์กัมพูชาแทนค่ะ เนื้อหาส่วนใหญ่จึงไปทางออกทริปทัวร์กับแอลลี่แทนค่ะ แต่ฟีน่าโอเคเลยค่ะ เพราะชอบเที่ยวอยู่แล้ว และตัวเองก็ไปมาแล้วแทบจะทุกที่ ที่แอลพูดถึง ก็เลยอิ๊น อินกับตรงช่วงนี้ค่ะ
คำพูดอุปมา อุปไมยบางอย่าง ก็แบบว่าลึกล้ำดีค่ะ อย่างตอนที่พี่ทอง หงุดหงิดที่อะไรไม่เป็นดั่งใจ และเปรียบประมาณว่าอยากให้ฤาษีทุรวาสมาให้มาสาปทั้งนางเอกและหลานให้กำลังถดถอย ตอนแรกก็คิดว่าฤาษีทุรวาสคือใครหว่า ดีนะมาเฉลยประโยคต่อไป เลยไม่ทำให้งงมากนัก แต่เล่มนี้เจอคำเปรีบเปรยทำนองเน้นไปทางวรรณคดีไทยพอสมควรค่ะ คนอ่านเข้าใจอย่างฟีน่าชอบค่ะ แต่ถ้าไม่ค่อยเข้าใจอาจจะงงๆได้นะคะ แต่ฟีน่าชอบนะ เพราะไม่ค่อยมีใครเข้าใช้กัน แปลกและทำให้เราอยากรู้ว่าคืออะไร
ฟีน่าว่าช่วงแรกๆนิยายอืดไปนิดค่ะ อาจจะเพราะเน้นไปทางเนื้อหาของทางด้านกัมพูชาค่ะ พอกลับมาเมืองไทย เนื้อเรื่องมันเลยรวบรัดไปค่ะ เพราะเทรายละเอียดไปช่วงแรกเสียเยอะแล้วค่ะ ก็แค่ช่วงกบาลสเปียนก็ปาเข้าไปหลายสิบหน้าแล้วค่ะ แต่บอกได้ไหมค่ะว่าฟีน่าอ่านแล้วนึกถึงภูกระดึงเอามากๆ แถมในหนังสือก็ยังอุตส่าห์เปรียบเทียบว่าทางขึ้นช่วงแรกเอาการเหมือนซำแฮกอีก คนเคยไปภูกระดึงอย่างฟีนานึกออกเลยทันทีว่า มันเหนื่อยแค่ไหน
ที่ชอบอีกอย่างคือ ในเรื่องนี้มีปมความแค้นของคนรุ่นพ่อแม่ แต่จะแค้นเพราะอะไรต้องไปตามอ่านค่ะ ชอบที่ไม่ได้เอาความแค้นหนหลังมาทำให้ลูกหลานเดือดร้อนนักค่ะ นี้ถ้าเป็นนิยายของคนอื่นฟีน่าว่าได้อ่านแนวขมิ้นกับปูนต่อแหงเลยค่ะ เรื่องนี้ทุกคนต่างให้อภัยในสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเพื่อความสุขของลูกหลาน ส่วนพี่ทองไม่ต้องสนใจ แกประกาศแล้วว่าความแค้นมันเกิดขึ้นมาตั้งนมนาน เขาไม่สนใจ สนใจแค่นางเอกเท่านั้น และนั่นก็ทำให้พี่ทองทำอะไรที่บ้าบิ่นที่สุดสำหรับหนุ่มบ้านจันทร์ศก แหม ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้านะคะพี่ทองขา
แต่โดยรวมแล้วฟีน่าก็ยังชอบอยู่ดีค่ะ เพราะติดอกติดใจในฝีมือการเขียนของแอลลี่นั่นล่ะค่ะว่าเป็นคนที่เขียนอะไรแล้วมีข้อมูลอยู่ตลอด พระเอกนางเอกไม่งี่เง่ามัวแต่กินหญ้าน่ารำคาญ เปลืองเวลารักกัน แบบนั้นไม่ใช่นิยายของแอลค่ะ ฟีน่าเลยติดใจตามอ่านมาตลอด ไม่ต้องปวดหัวเวลาต้องมารอดูพระเอกเมื่อไรจะฉลาดเสียที นับว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของนิยายแอลลี่ค่ะ ที่ไม่ต้องเขียนนิยายแนวแค้นสามชาติล้างไม่หมดเสียที เข้าใจผิดกันจนน่ารำคาญ แต่พระเอกรักนางเอกแบบทุ่มเท เป็นอะไรที่ไม่ค่อยมีคนเขียนสักเท่าไร เพราะบางคนติว่ามันไม่มีอะไร อาจจะเรื่อยเฉื่อยไปสำหรับนิยายที่เข้าใจกันง่ายดาย แต่แอลสามารถเขียนให้มีอะไรชวนติดตามได้ตลอดค่ะ
แหม จะไม่ถามถึงเล่มต่อไปก็กะไรเลยนะน้องนะ เอาเป็นว่าขอให้เขียนคุณตุลย์เสร็จไวๆนะน้อง พี่จะรออ่าน