เพราะอะไรเธอถึงถูกเลือกจากดวงจิตที่ยิ่งใหญ่เธอไม่อาจรู้ แต่วันเวลานับพันปีอขิทโร ณัลล์ ก็ตัดสินใจเลือกหวายิน เด็กน้อยผู้มีวิถีญาณ นำเขาออกจากมนตร์สะกดที่จองจำเขาไว้เนิ่นนาน และนับแต่บัดนั้นเขาก็เป็นเสมือนเงาที่ติดตาม คุ้มครอง ปกป้อง ดูแล หวายินมาตลอด
หากแต่หวายินมิช่แค่สาวน้อยธรรมดาแต่เธอมีพลังพิเศษที่กว่าผู้หญิงธรรมดาและนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอกลายเป็นที่ต้องการของอำนาจลี้ลับบ้างอย่าง ซึ่งไม่ปรารถนาจะให้อขิทโร ณัลล์ผู้ซึ่งล่วงรู้ทุกสรรพสิ่ง แต่กลับไม่รู้ที่มาของตัวเอง
จากความผูกพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยการปกป้องคุ้มครองเด็กน้อยคนหนึ่ง ค่อยแปรเปลี่ยนเป็นบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นที่แม้ณัลล์และหวายินก็ยังไม่เข้าใจ เมื่อเขามิใช่มนุษย์ธรรมดาไร้ซึ่งตัวตนมีเพียงจิตที่มุ่งบำเพ็ญเพียร ส่วนเธอก็คือคนที่ต้องคุ้มครอง และอยู่เคียงข้างไม่ว่าวันเวลาจะผ่านผัน กี่ชาติเปลี่ยนผัน
ในที่สุดความลับแห่งตัวตนกำลังค้นพบเค้าลางที่สำคัญ เมื่อมีการค้นพบหลักฐานที่เกี่ยวพันกับตัวเขา นำพาหวายินและดวงจิตปกป้องกลับคืนสู่ประเทศไทย แต่นั้นก็นำพาอันตรายอันใหญ่หลวงมาสู่หวายิน และข้อแลกเปลี่ยนที่ณัลล์ต้องตัดสินใจ แต่นั้นก็ยังไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่มันคือจุดเริ่มต้นแห่งอขิทโรลูกปัดมนตรา แต่เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร หาเพียง ณ เวลานี้ ณัลล์จะอยุ่เคียงข้างและคุ้มครองหวายินก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ
เรื่องนี้ก็ยังลังเลๆ เพราะส่วนตัวชอบอ่านงานของเจ้าป้าเพราะตัวพระเอก นางเอก รักกันดูดดื่ม ชอบแบบโรแมนติกหวานแหวว อันนี้เป็นรสนิยมส่วนตัว จำพวกไร้ซึ่งความรัก ผิดหวัง พระเอกตาย นางเอกพิการ รันทด ไม่อ่านอ่ะค่ะ มันเศร้า....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
มาว่ากันถึงนิยายค่ะ เจ้าป้าขา สนุกมากมายเหมือนเดิมค่ะ หนุอ่านไปอยากจะได้ลุกปัดอย่างนี้สักเม้ด จะได้มีผู้ค้มครองหน้าตาดีๆแบบพี่ณัลล์มาอยู่ข้างกายจริงๆ ผู้ชายอารายก็ไม่รู้น่ารักจังค่ะ ถึงจะบำเพ็ญตบะเป็นพันปีแต่เป็นคนที่เข้าสมัยซะไม่มี มีรสนิมยม แถมรักเด็กอีกต่างหาก และคอนเซปต์เดิม รักนางเอกสุดหัวใจ แม้จะไม่เข้าใจตัวเองก็ตาม
แต่ว่าพูดถึงอสมาบ่อยคิดถึงจังค่ะ แต่ว่าได้อ่านแบบไม่จบบริบูรณ์มันค้างคาใจจังเลยค่ะเจ้าป้าขา เล่มสอง ลูกปัดเสน่หาออกมาไวๆนะคะ ก่อนฟีน่าจะใจขาดไปเสียก่อน