รีวิวภาคหนึ่งก็จัดการลงไปให้อ่านกันแล้วทั้งคนที่เคยอ่านตั้งแต่เขย่ารักมาเฟียภาคหนึ่งออกใหม่ๆ หรือว่าตอนนี้ก็ตามที เล่มนี้จะดูต่างไปจากเล่มแรกค่อนข้างชัดเพราะจะเป็นเล่มที่พูดถึงครอบครัวในเมืองไทยของนางเอกบ้างครั้งนี้เราจะเห็นอะไรที่น้ำเน่ามากกว่าเล่มแรกเด่นชัดมากค่ะมุกสาวใสไร้สติแบบสาวไฮโซหรือว่าความจุกจิกบางประการที่ทำให้นางเอกต้องตัดสินใจปกปิดความเป็นตัวเธอไว้ในรูปของรำไพพิมพ์หญิงสาวที่ใสๆ มากกว่าจะเป็นแฮกเกอร์สาวแต่อย่างไรเสียเนื้อหาหลักของเรื่องก็ยังคอยอยู่ค่ะ เพราะเมื่อสลัดสังคมจอมปลอมทิ้งไปได้ก็ถึงเวลาตามหาเงื่อนงำบางอย่างไกลถึงอเมริกา และที่นี้เองมันก็เหมือนการได้กลับคืนบ้านเกิดของนางเอกเพื่อที่เธอจะได้ค้นหาว่าใครคือแฮกเกอร์ตัวจริง เขาคนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนเธอคนที่เคยไว้วางใจก็ได้ แต่มันจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่เพื่อนที่เคยมีอุดมการณ์เดียวกันจะเปลี่ยนไปไหมรวมถึงการเปลี่ยนบางอย่างในชีวิตของนางเอกที่มันจะผูกมัดนางเอกไปจนวันตายเพราะสถานะที่เธอเลือกมันยิ่งใหญ่มากมาย


เราคงไม่ต้องเกริ่นนำหรืออารัมภบทกับการพูดถึงตัวนางเอกและพระเอกกันแล้วนะคะเพราะว่าได้รู้จักกันไปตั้งแต่รีวิวแรกแต่เล่มนี้จะเริ่มเปิดเผยความเป็นตัวนางเอกและพระเอกอีกแบบหนึ่ง โดยเฉพาะนางเอกที่ทำให้รู้ว่าอะไรทำให้เธอต้องเสแสร้งเป็นคนอีกแบบทั้งที่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นจะว่าไปนางเอกก็เป็นคนพันหน้า ร้อยบุคลิกอยู่ไม่น้อยนะคะถ้าไม่ใช่พระเอกเป็นคนมองคนได้ลึกซึ้งกว่าคนปกติ คงไม่รู้ว่าลึกๆ นางเอกเป็นเช่นไรหนูพรีมไม่ได้เก่งเฉพาะเรื่องคอมพิวเตอร์แต่แอ๊บแบ๊วได้เนียนจริงๆ ประหนึ่งดาราฮอลลีวูดกันเลยทีเดียว


แต่ที่ได้เห็นมุมมองที่กว้างขึ้นก็คือตัวพระเอกเล่มแรกก็รู้อยู่ว่าป๋าเอเดรียนเขาก็รักรำไพพิมพ์ไม่น้อยหากเล่มนี้จะมีความเป็นผู้ชายธรรมดามากขึ้น ผู้ชายที่มีความอ่อนโยนมีความน่ารักมากขึ้นกว่าเดิม รู้จักอารมณ์หึงหวงแบบคนรักกันพึงมีมากขึ้นแต่อย่างไรก็ตาม เอเดรียนก็คือเอเดรียน เขาไม่ใช่มาเฟียแค่เฉพาะชื่อเรื่องบอกแต่มันแทรกซึมอยู่ในทุกอณูของความเป็นเอเดรียน ขนาดมีความรักแล้วแท้ๆอย่าไปคาดหวังเลยว่าจะมาพร้อมกับคำพูดเลี่ยนๆ น้ำตาลเรียกพี่ ดอกไม้งามๆ เซอร์ไพรส์อลังการล้านแปดจงลืมมันไปได้เลยค่ะ หาไม่เจอจริงๆ แต่ถึงจะไม่เจอสิ่งเหล่านี้แต่กลับรู้สึกว่าความรักของเอเดรียนมีมากขึ้น เพราะการปกป้องนางเอกในรูปแบบต่างๆที่บางครั้งก็ทำให้เกิดอาการหมั่นไส้ยัยหนูพรีมนิดๆ


ความรู้สึกที่มีต่อเล่มนี้นะคะเป็นเล่มที่อ่านแล้วขัดใจมาก ขัดใจตั้งแต่อ่านตอนออกใหม่ๆแล้วค่ะคือขัดใจแรกมันทำให้เราค้างเติ่งต่อไป ขนาดคิดว่าจะไม่อ่านแล้วแต่เผลอไปอ่านแล้วติดอยู่บนยอดไม้ทั้งที่อ่านคร่าวๆ แล้วเชียว ขัดใจต่อมาคือเวอร์ชั่นพิมพ์ครั้งแรกของฟีน่าตัวหนังสือเล็กมากค่ะอ่านลำบากสุดๆ ปวดตามาก ไม่สบายตาเอาเสียเลย กลายเป็นว่าตอนอ่านจริงจังฟีน่าอ่านหนังสือไม่ได้ ต้องอ่านในอีบุ๊คส์แทนค่ะเวอร์ชั่นพิมพ์ใหม่ไม่รู้ว่าปรับขนาดตัวหนังสือหรือยังนะคะ แต่ถ้าขนาดเดิมชีวิตวิบัติแน่นอนค่ะ


แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือยัยหนูพรีมนี้ล่ะทำแฟนคลับ(แบบฟีน่า)ขัดใจมากหล่อนทำตัวเลียนแบบยัยแครอล ณ คำสาปฟาโรต์ไปไหนย่ะเร่ร่อนไปมาและทิ้งป๋าหญ้าคาของฉันให้ต้องไปนั่งลุ้นนั่งเอาใจช่วยโดยที่มาช่วยหล่อนไม่ได้ด้วยเหตุผลบางประการที่ทำเอาป๋าแกรู้สึกว่าจะทนไม่ไหวแล้วนะจนเหมือนบางทีหนูพรีมหลงลืมไปว่าคนที่เธอไว้วางใจได้ที่สุดคือเอเดรียนไม่ใช่คนอื่นรวมทั้งการที่หนูพรีมเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงมากสูงจนลืมคิดถึงความจริงไปว่าความอัจฉริยะของตัวเอง ไม่ได้ทำให้รอดพ้นอันตรายมาได้แม้เธอจะเก่งกาจแค่ไหน แต่มันต้องอาศัยทีมเวิร์คที่เธอโดยเฉพาะการมีเอเดรียนเป็นแบ็คอัพชั้นดีขนาดนั้น


จริงๆก็พอรู้นิสัยพรีมว่าเป็นคนหุนหันพลันแล่นอยู่ไม่น้อยแต่เล่มนี้จะโชว์ให้เห็นถึงด้านลบของนางเอกมากสักหน่อยซึ่งมันก็มีเหตุผลที่เข้าใจได้ เพราะแม้ว่าเธอจะเป็นอัจฉริยะทางด้านแฮกเกอร์แต่พรีมก็ยังอายุน้อย รู้จักแต่โลกที่เธอเป็นคนลืมไปว่าอันตรายที่เธอลงมาเล่นมันเป็นของจริงซึ่งถ้าพลาด ความตายก็คือรางวัลที่ได้รับเท่านั้น ดังนั้นเวลาที่เอเดรียนออกอาการโกรธหนูพรีมแบบที่เรียกว่าองค์ลงเราเลยรู้สึกว่าสมน้ำหน้ายัยพรีมค่ะ มาล้อเล่นกับความห่วงใยของป๋าหญ้าคาของเราได้ไงเนี่ยเคืองใจแทนนะเนี่ย จนบอกได้เลยว่าเล่มสองเนี่ยฟีน่าเอนเอียงคะแนนพิศวาสส่วนตัวไปให้อีกคู่แทนเพราะเป็นอะไรที่ดูน่าติดตามไม่น้อย ไปๆ มาๆ แทบจะแย่งซีนนางเอกไปได้เลยนะคะ แต่เราเองอ่านมาจนถึงเล่มนี้ก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องมันมาแบบนี้ขืนให้หนูพรีมไม่ทำตัวลืมเป็นลืมตายแบบนี้คงไม่ใช่เธอแน่นอนเพราะความกล้าเผชิญกับความจริงและเสี่ยงกับมันก็เป็นคุณสมบัติหนึ่งที่ต้องใจเอเดรียน แต่ไอ้เราเองก็อดเคืองใจแทนไม่ได้ เพราะประเด็นที่ว่าหนูพรีมแทบจะลืมเอเดรียนไปเลยก็มี


และในภาคสองนี้เองปริศนาของแฮกเกอร์ปริศนาคนหนึ่งก็ได้รับการเปิดเผยขึ้นมาเขาเองจะมีบทบาทที่ค่อนข้างมากทั้งในเล่มนี้และเล่มสาม รวมทั้งในภาคต่อไปกับชุดthe black hat ด้วยค่ะ แต่ไม่ว่าเขาจะมีความเป็นตัวตนน่าสนใจขนาดไหนแต่ก็ยังไม่ทำให้ฟีน่าเอนเอียงไปเชียร์ได้เพราะว่าอิทธิพลของป๋าเอเดรียนยังเด่นชัดกว่า จริงๆคือหล่อนชอบคนแก่นั่นล่ะ


ถ้านับความบู๊ล้างผลาญ เล่มสองจะมีมากขึ้นกว่าเล่มแรกค่ะเพราะคนร้ายตัวจริงเริ่มเคลื่อนไหวมากขึ้นและเริ่มเล่นแรงกว่าเพราะต้องการปิดบัญชีนี้ให้ได้ เพราะหมากบนเกมนี้เริ่มถูกสอยออกไปทีละตัวแล้วแต่เราเองยังไม่เห็นว่านายใหญ่ของจุดเริ่มต้นเป็นใครแบบว่าต้องเก็บไว้รอลุ้นกันในเล่มสามอีกทีหนึ่ง


แต่อย่างน้อยนะคะสิ่งที่ได้ดั่งใจคนอ่านและคนลุ้นหนูพรีมกับป๋าเอเดรียนก็มาถึงเสียทีเพราะมันเป็นอะไรที่เป็นเหมือนตลกร้ายที่คนอ่านล้วนแต่ลุ้นให้หนูพรีมก็ตกลงปลงใจเป็นผู้หญิงของมาเฟียจริงๆเสียที บอกความลับให้ก่อนได้เลยว่า เล่มนี้คนอ่านสมหวังเสียทีคะ แต่จะมาตอนไหนเพราะอะไร อย่างไร ทำไมหนูพรีมถึงยอม ก็ต้องไปอ่านเองเรียกได้ว่าสมกับที่เป็นรำไพพิมพ์และเอเดรียนกันเลยล่ะงานนี้


การรีวิวเล่มกลางที่เป็นจุดต่อจากเรื่องเริ่มต้นก่อนจะไปสู่เล่มจบเนี่ยเป็นอะไรที่ค่อนข้างยากนะคะเพราะว่ามันอยู่ครึ่งกลางเรื่อง ซึ่งฟีน่าก็คงต้องบอกว่าคะแนนความชอบเล่มกลางก็เลยน้อยกว่าเล่มอื่นไปสักนิดหนึ่งแต่ว่ามันก็เป็นตัวเชื่อมเรื่องให้คลี่คลายไปรวมทั้งเปิดตัวละครที่มีความสำคัญมากก่อนที่จะปิดเรื่องลงในเล่มสามค่ะ และเล่มนี้เองจะพูดถึงอดีตของนางเอกทั้งๆที่มันควรถูกลืมเลือนไปตามเวลาที่ผ่านไปซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเกี่ยวกับหตุผลของการโค่นล้มคาลาเบรียนซึ่งทั้งหมดทั้งมวลก็สามารถใช้คำว่าพรหมลิขิตเป็นคำตอบของคำถามนี้ได้ค่ะ เพราะในเล่มที่ดูเหมือนจะเน้นไปทางบู๊ขนาดนี้แต่มันทำให้เราเห็นความรักที่เด่นชัดขึ้นของเอเดรียนเมื่อเขาไม่ได้มีหน้ากากของความเย็นชาเท่านั้น แต่เริ่มมีความรักมากขึ้นตามลำดับเขาจึงไม่ใช่หุ่นยนต์ของคาลาเบรียนแต่เป็นคนที่ใช้อำนาจของมาเฟียปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองสุดหัวใจจนแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นชีวิตตัวเองเขาก็ยอมได้