อินทีวรฑาหก แอลลี่
อินทีวรฑาหก แอลลี่ ใครเลยจะรู้เหตุผลแท้จริงที่ทำให้ฑาหกต้องกลายเป็นคาสโนวาในวันนี้เพราะรักแรกที่แสนเจ็บปวดทำพิษ แต่เปล่าเลยเขาไม่ได้ถูกสลัดรักทิ้งอย่างไม่ไยดี เพียงแค่ทำไมสวรรค์จึงไม่ปรานีเขาเลยเพราะคนที่สอนให้ฑาหกรู้ว่ารักคืออะไร ไม่ใช่เธอแต่เป็นเขา ทีวอนเพื่อนรุ่นน้องที่เขารักเป็นที่สุด
ไม่ใช่แต่ฑาหกเท่านั้นที่ต้องโทษทัณฑ์ของพิษแรกรักอินทีวรก็คือเหยื่อที่ไม่เข้าใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างกันตลอดมากลับถูกฑาหกสะบั้นทิ้งจนไม่เหลือเยื่อใยใดๆระหว่างกันและมันควรจะสอนให้เธอจดจำไม่ใช่หรือว่าผู้ชายอย่างฑาหกไม่คู่ควรกับความรักที่เธอมีให้เขาตลอดมาแต่หัวใจไม่รักดีก็ไม่เคยเชื่อฟังซ้ำร้ายมันทั้งยินดีและร้าวรานในยามที่ได้พบฑาหกอีกครั้ง
แท้จริงฑาหกควรดีใจไม่ใช่หรือเมื่อความจริงที่เขาไม่รู้เพียงเพราะจะด้วยเหตุใดก็ตามที ทีวอนหรืออินทีวรไม่ใช่รุ่นน้องหนุ่มหากแต่เธอคือสาวน้อยที่ผูกใจเขาไว้ตั้งแต่เขายังไม่รู้ความจริงสิบปีที่ไม่อาจหวนคืน ฝันร้ายที่กัดกินเขามาตลอดเวลาตอนนี้ฑาหกจะทวงรักแรกกลับมาให้จงได้โดยที่เขาไม่สนใจวิธีการว่าจะต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบไหน
หากจะบอกว่าตลอดเวลาอินทีวรไม่รอก็คงไม่ใช่เธอยังคงเฝ้ารอฑาหกมาตลอด และเมื่อวันที่เขากลับมาหัวใจที่ไม่เคยเสื่อมคลายความรักก็พร้อมจะรับเขาหากแต่จะรักมากเพียงใดอินทีวรก็ยังต้องเลือกใช้สมองควบคู่ไปกับหัวใจเพราะผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พี่สองคนเดิมของเธออีกแล้ว แต่เขาคือฑาหกคาสโนวาหนุ่มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ แล้วเธอล่ะในวันนี้เธอก็ยังอยู่ในคราบทีวอนไม่เปลี่ยนแปลง
ถ้าอดีตฑาหกเคยโง่เขลาสักเพียงใดแต่ตอนนี้เขาเติบโตพอจะรู้ว่าคนที่เขาควรสนใจไม่ใช่ใครอื่น แต่คืออินทีวรเท่านั้นรูปลักษณ์ภายนอกจะเป็นเช่นไรไม่สำคัญเท่าเนื้อในหากว่านี้คืออินทีวรเขาก็รักเธออย่างไร้เงื่อนไขและพร้อมจะพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นว่าผู้ชายอย่างฑาหกที่เคยร้อนแรงประดุจเปลวไฟแต่เพราะความรัก เขาก็พร้อมจะเป็นสายน้ำไหลเย็นหล่อเลี้ยงดอกไม้ในหัวใจที่ชื่อว่าอินทีวรให้เบ่งบานด้วยความงดงามตลอดไป
Create Date : 11 มีนาคม 2557 |
|
10 comments |
Last Update : 11 มีนาคม 2557 15:57:49 น. |
Counter : 9575 Pageviews. |
|
|
|
รีวิวแอลลี่กลับมาอีกแล้วค่ะ คนที่เป็นแฟนแอลลี่จะไม่ต้องรอนานสำหรับเล่มนี้ อินทีวรฑาหก ก็เป็นเล่มต่อจากแนบอุราปัชชุนนะคะและเป็นหนึ่งในชุดของตระกูลวงศ์สินสู่ใจ ที่จะเริ่มจากพู่กลิ่นกานน แนบอุราปัชชุน และต่อด้วยอินทีวรฑาหกแต่ยังไม่จบง่ายๆค่ะ เพราะยังเหลือหนุ่มๆอีกสองคนที่ยังไม่มีคู่ แอลลี่ย่อมต้องจัดแจงเป็นแม่สื่อแม่ชักให้ต่อไป
จากคำโปรยที่เขียนไปก็คงพอจะเดาออกแล้วว่าเรื่องราวเป็นเช่นไรใช่แล้วค่ะเพลย์บอยหนุ่มที่ดันมีอดีตรักแรกที่ทำเอาเขาสับสนในตัวเองจนไม่อาจยอมรับได้และมันผลักดันให้เขาต้องพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ใช่ผู้ชายกินกันเองด้วยการกระทำที่ยอดฮิตนั่นก็คือเป็นคนเจ้าชู้มันเสียเลย แต่ทุกอย่างกลับมาพลิกผันเมื่อเขามาได้รู้ความจริงก็คือไอ้หนุ่มรุ่นน้องที่ทำให้เขากลุ้มใจเสียแทบแย่แท้จริงไม่ใช่เด็กผู้ชายหน้าสวยแต่มันเป็นผู้หญิงแท้ๆ แล้วแบบนี้เขาจะรอช้าทำไมเสียเวลากับความโง่และชะตาเล่นตลกไปถึงสิบปีงานนี้ต้องเดินหน้าจีบและจัดการหาทางทำให้สาวเจ้ามาเป็นศรีภรรยาให้ได้สมกับที่ตาบอดมานาน แต่ชื่อเสียๆที่สั่งสมมาหลายปีก็ชักเริ่มเล่นงาน ซึ่งก็ต้องอาศัยความจริงใจความหน้าด้าน หน้าทนเข้าสู้ประการเดียวเท่านั้น
ถ้าคุณหนึ่งจากแนบอุราปัชชุนจะเป็นมนุษย์ที่ประหนึ่งว่านี้หรือคือหุ่นยนต์หรือเปล่าพี่สอง ฑาหกก็ช่างต่างไปจากพี่หนึ่งแบบเห็นได้ชัดเลยล่ะ แม้ว่าฟีน่าจะปกตินิยมพระเอกแนวขรึมๆหน่อยนะคะแต่พี่สองก็มีเสน่ห์แบบแบดๆของแกล่ะ มีลูกล่อ ลูกชน แถมถ้ารุกแล้วเนี่ย เดินหน้าแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและยังคงคอนเซปต์อมตะนิรันดร์กาลคือฉลาดไม่มีวันหลงกลยัยตัวร้ายหรือตัวโกงที่ไหนให้เสียชื่อความเป็นพระเอกแอลลี่เด็ดขาดค่ะซึ่งนี้เป็นสิ่งที่ต้องการเวลาอ่านนิยายค่ะประเภททำงานเก่งแต่ดันเชื่อทุกคนยกเว้นนางเอกนี้สงสัยจะไม่ไหวนะคะประเด็นอื่นๆจึงไม่ต้องกลัวค่ะ รักน่ะแน่นอน รักมาตั้งแต่วัยรุ่นแค่มีเหตุให้ต้องสติแตกเพราะคิดว่ารักชายไปพักใหญ่แต่เมื่อความจริงเปิดเผยขึ้นมา ไม่มีกลัว ไม่มีเก๊ก ไม่รอแล้ว ใจร้อนสุดๆได้ใจคนอ่านค่ะ ต้องรีบค่าคุณพระเอก วางมาดระวังจะอดมีเมียนะจ๊ะ
ถ้าพระเอกจะบอกว่าตัวเองช้ำรักอยู่คนเดียวก็ไม่ใช่เพราะตัวนางเอกอย่างทีวอนเองก็ไม่ต่างกันและเธอกลับไม่รู้เลยว่าทำไมพี่ชายที่สนิทกันเป็นที่สุดถึงทิ้งเธอไปทีวอนจึงเรียกว่าน่าสงสารกว่าตัวพี่สองด้วยซ้ำเพราะตัวพี่สองยังเข้าใจว่าทำไมถึงต้องห่างกันสักพัก และเมื่อรักเปลี่ยนเป็นน้อยใจเสียใจแต่เจือด้วยรักแรกที่ไม่ลืมเลือนทีวอนก็อาจจะมีภาคงี่เง่าไปบ้างแต่ก็น้อยนิดมาก เพราะนางเอกก็ยังฉลาดไม่ต่างกัน มีเป๋ไม่มั่นใจในความรักบ้างแต่ท้ายที่สุดก็กลับมาแบบเดิม เพราะคนที่ต้องเชื่อที่สุดก็คือพระเอกค่ะประเด็นเป๊ะเหมือนเดิม ถูกต้องสำหรับมาตรฐานนิยายแอลลี่นะคะ
และเป็นการถามเองตอบเองว่าหากถามระหว่างพี่หนึ่ง แนบอุราปัชชุนกับพี่สอง อินทีวรฑาหก เล่มไหนหวานกว่าฟีน่าคิดว่าพี่สองหวานกว่าค่ะเพราะประการหนึ่งก็คือพี่สองไม่ใช่ยอดมนุษย์ที่ต้องวางมาดผู้นำธุรกิจรุ่นต่อไปของตระกูลหากแต่เขาคือไฟที่ร้อน รอช้าไม่ได้ ต้องรีบคว้า พี่สองจึงไม่สนใจว่าต้องทำอะไรหน้าด้าน หน้าทน โรแมนติคเลี่ยนๆ ก็ทำได้หมดขอให้ได้ทีวอนกลับคืนเขาก็จะทำและการพบเจอกันอีกครั้งของสองคนนี้ไม่ใช่อยู่ในช่วงที่ต้องห้ามอย่างเช่นในวัยเรียนการจะสานสัมพันธ์ที่หวานฉ่ำก็ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกหรือต้องห้ามแต่อย่างใดดังนั้นพี่สองจึงได้เปรียบไปตรงนี้ล่ะ แถมทีวอนเองก็ไม่ค่อยมีความงี่เง่าในนิสัยจนเกินไปด้วยจะเรียกว่าเพราะความที่ถูกเลี้ยงในคราบผู้ชาย เธอจึงตรงไปตรงมากับตัวเองไม่น้อยอาจจะมีนิสัยขี้น้อยใจหรืออะไรบ้างแต่ดูให้เป็นผู้หญิงอยู่ไม่งั้นทีวอนคงเหมือนทอมหน้าหล่อเกินไปค่ะ
ในเรื่องนี้นอกจากการดำเนินเรื่องที่พูดถึงธุรกิจทางฝ่ายพระเอกที่เกี่ยวกับธนาคารแล้วก็ยังนำเสนอเรื่องธุรกิจของฝั่งครอบครัวนางเอกที่อยู่ในวงการเสื้อผ้าส่วนตัวฟีน่าเองงานประจำของตัวเองก็อยู่ในวงการนี้ก็เลยอ่านไปจับไปว่าจะมีอะไรหลุดบ้างไหมแน่นอนว่าฟีน่าไม่รู้จักเกี่ยวกับด้านนี้ทั้งหมด แต่ในส่วนที่รู้ก็อ่านไปซึ่งมันก็ผ่านล่ะอย่างเช่นการจับโกหกของคนที่คิดจะทำลายชื่อเสียงของบ้านนางเอกด้วยหลักฐานคาตามันก็มีอยู่จริงในโลกของผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับด้านเสื้อผ้าคนอ่านแล้วอาจจะงงว่าทำได้หรือ แต่ฟีน่ายืนยันว่าทำได้จริงค่ะเพราะจับงานด้านนี้อยู่ มันเป็นการลงทุนของแบรนด์ที่ป้องการการละเมิดลิขสิทธิ์ซึ่งมันมีเหตุผลว่าทำไมถึงป้องกันได้นะคะ แต่ไม่อธิบายลึกซึ้งนะคะเพราะจะกลายเป็นเลคเชอร์วงการเสื้อผ้าแทนรีวิวนิยาย
และพูดถึงเรื่องเสื้อผ้าจะขอบอกว่าแต่ที่สะดุดสักหน่อยก็คือ เสื้อผ้ายี่ห้อลัดดาแลนด์เนี่ยยังไงฟีน่าก็ไม่คิดว่าเป็นแบรนด์เสื้อผ้านะคะนึกถึงหนังสยองขวัญที่เกี่ยวกับหมู่บ้านจัดสรร เพราะเวลาพูดถึงแลนด์จะนึกถึงบ้านแทนเสื้อผ้าค่ะ คือถ้าใช้ชื่ออื่นคงจะอินกว่าหน่อยล่ะในจุดนี้
ไหนๆก็บ่นไปล่ะ บ่นให้จบเลยแล้วกันค่ะอีกอย่างที่รู้สึกก็คือในช่วงท้ายเรื่องอุทิศหน้าให้กับบทบาทของตัวอิจฉาและรวมพลพรรคนางร้ายมากไปนิดหนึ่งค่ะจนพระเอกนางเอกที่มีบทบาทเข้มข้นและชวนให้ลุ้นว่าจะได้ลงเอยกันยังไงหายไปเลยค่ะที่กำลังติดตามขาดช่วงหายไป พอกลับมาอีกทีมันก็ต่อไม่ติดเพราะมันกำลังจะจบเรื่องแล้วอารมณ์ที่ต้องมานั่งสร้างใหม่มันจึงไม่พีคพอจะส่งให้เรารู้สึกว่ามันจบได้สุดเรื่องต้องติดเครื่องใหม่ กว่าจะวอร์มเครื่อง กว่าจะจุดความอินได้ จบล่ะคือถ้าไม่เว้นวรรคฉากไปค่อนข้างเยอะนะคะ อารมณ์มันจะส่งให้ตอนท้ายเรื่องเข้าถึงความสุดของตัวละครได้ค่ะมันเลยรู้สึกว่าตอนท้ายเรื่องมันไม่พีคเอาเสียเลยนะคะ เมื่ออารมณ์นิยายกลางเล่มมากกว่า
แต่เป็นเช่นไรฟีน่าก็ชอบนะคะชอบมากกว่าพี่หนึ่งสักหน่อย แต่พี่หนึ่งก็ไม่ต้องเสียใจไปฟีน่าก็ยังยืนยันว่ายัยน้องชมพูเนี่ยอยู่อันดับท้ายแน่นอนค่ะ ซึ่งนอกจากตัวพี่สองจะกินขาดในความชักช้าไม่ได้จะอดมีเมียก็ยังมีตัวละครที่หลายคนน่าจะโดนใจก็คือเจ็กจอร์จของทีวอนเป็นคุณอากึ่งคุณพ่อที่รักและหวงทีวอนได้โดนใจมาก สอนให้ทีวอนได้โตมาแบบเข้มแข็งเอาตัวรอดและหาเลี้ยงตัวเองได้แบบไม่จำเป็นต้องโตมาเป็นนางฟ้าน้อยๆที่ต้องประคบประหงมจนบอบบางน่ารำคาญคือชอบคนเลี้ยงเด็กที่ต้องผ่านวิกฤตการอันแสนจะเลวร้ายในชีวิตมาได้โดยที่นางเอกไม่กลายเป็นเด็กเสียคนเอาแต่ใจหรือกลายเป็นผู้หญิงโรคจิตและการแสดงออกถึงความรักที่เจ็กจอร์จมีให้กับทีวอนมันก็เป็นความรักแบบพ่อมีให้ลูกสาวที่แม้จะไม่เป็นลูกแท้ๆแต่เป็นหลานเขาก็รักทีวอนที่สุด ซึ่งไม่จำเป็นต้องให้เด็กกำพร้าต้องรู้สึกว่าเขาขาดเขาก็เต็มได้เพียงขอให้มีคนรักและทุ่มเทให้เขาโดนปราศจากเงื่อนไขก็พอแล้ว
และอีกตัวที่อ่านไปอมยิ้มไป มะขวิดพี่เลี้ยงและหัวหน้างานจอมโหดของทีวอน ที่ขำเพราะเจ้าหล่อนมีความงก เค็มเขี้ยวแบบรู้สึกว่าทำไมมันคุ้นๆฟะ คอมมิชชั่นคือหลักชัยในชีวิตสู้ตายถวายหัวเพื่องานที่มีคำว่าคอมมิชชั่นห้อยท้ายมาด้วยบางฉากก็รู้สึกเลยว่าอารมณ์ใกล้เคียงกับฉันเวลาลูกค้าขอต่อรองราคาสินค้าให้ไม่ได้นะ เพราะส่วนลดมันคือคอมมิชชั่นของฉัน ประมาณอารมณ์ขี้งกเหมือนกันเด๊ะเลย
รวมทั้งตัวละครได้ค่าตัวน้อยแต่ดันเรียกความสนใจได้มากผรสุถ้าไม่เพราะเหตุการณ์ในช่วงที่ฝั่งตัวร้ายออกฤทธิ์กันเต็มที่จนดันให้ผรสุเกิดคงจะแทบลืมตัวละครนี้ไปแล้วนะคะแต่เนื้อเรื่องตรงนั้นมันส่งเสริมมากค่ะก็เลยต้องรอดูกันต่อไปว่าผรสุจะได้เป็นพระเอกอีกคนหรือเปล่านะคะ ถ้ามีก็ดีนะคะชอบที่มาที่ไปของผรสุค่ะมีปม มีประเด็นให้เล่นเยอะดี
ในฐานะที่เป็นแฟนคลับตัวยงของแอลลี่ก็จัดว่างานเล่มนี้ของแอลลี่ยังคงสร้างความพอใจให้กับฟีน่าได้เหมือนเดิมนะคะทั้งตัวพระเอกและนางเอกเองก็ไม่ทิ้งคอนเซปต์เดิมๆที่ต้องไม่เชื่อตัวร้าย งี่เง่ากินแต่หญ้าหรือว่าทำตัวไม่สมกับเป็นผู้นำคน การแสดงออกว่ารักหรือเปล่าอันนี้ก็ยังคงตรงไปตรงมาเหมือนเดิมรักก็ต้องพุ่งชนเต็มที่งานนี้ไม่มียอมพ่ายแพ้เด็ดขาด และยิ่งประเด็นของเรื่องนี้คือรักแรกที่ดันผิดพลาดด้านการสื่อสารที่จงใจของใครหรือชะตาเล่นตลกก็ตามฟีน่าจึงยิ่งถูกใจความคิดของพระเอกที่ประกาศกร้าวว่าเขาต้องเอารักแรกและรักเดียวของเขาคืนให้ได้ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนไม่สนใจว่าใครจะคิดว่าเขาเปลี่ยนรสนิยมไปกินกันเองก็ไม่สนเพราะสิ่งที่เขาสนใจคือนางเอก ชนะเลิศค่ะ มันต้องอย่างนี้ ไม่ตั้งแง่เอาแต่บอกว่านางเอกต้องแต่งตัวเป็นผู้หญิงเท่านั้นเขาถึงจะยอมไปไหนมาไหนด้วยก็แล้วไงเขารักที่ตัวเธอ ไม่ได้รักที่เสื้อผ้า ผมสั้นหรือยาวสักหน่อย มันไม่สำคัญเลยถ้าพี่สองมัวแต่คิดจะเปลี่ยนให้ทีวอนใส่เสื้อผ้าแบบผู้หญิงตลอดเวลาเพื่อจะไปไหนมาไหนด้วยกันแล้วเขาจะไม่โดนนินทาเนี่ยพี่สองก็คงจะไม่แมนแหงๆ
ตัวร้ายก็ยังคงกรี๊ดสลบตบกระจายแถมยังจัดมุกยามศึกเราก็รบ ยามสงบเราก็รบกันเองพระเอกนางเอกเลยไม่ต้องทำอะไรมากค่ะ แค่ดำรงความเชื่อมั่นในคนรักก็พอแล้วเพราะบรรดาตัวร้ายๆก็จะจัดการเล่นงานกันเอง และเป็นนางร้ายช่องหลากสีต่อไปค่ะจนบางทีก็แบบว่าหล่อนจะมโนเก่งไปไหนเสียสติและจริตไปไหนกันจนบางครั้งเหมือนคนขาดสติทำอะไรไม่คิดว่าตัวเองเป็นใครคุ้มค่ากับการวีนแตกต่อหน้าผู้คนขนาดแบบไม่กลัวเสียชื่อเสียงเลยหรือหรือวาจาและปากคอที่ใช้ด่าทอ คำบางคนเนี่ยชาวบ้านร้านตลาดก็ยังกระดากปากไม่กล้าพูดแต่นางอิจฉาของแอลลี่พูดได้แบบปกติมากๆ ซึ่งยังคงเป็นจุดเดียวที่ฟีน่าไม่ค่อยจะแนวสักเท่าไรตลอดมา
กลางเรื่องค่อนท้ายปล่อยให้ตัวร้ายมีบทบาทเยอะไปค่ะ จนตัวละครเอกบทหายไปทำให้ต่อเนื้อเรื่องในช่วงท้ายขาดอารมณ์ไปหน่อยค่ะ แต่ทั้งหมดก็ถือว่าฟีน่าชอบ อินทีวรฑาหกนะคะเพราะมันมีความหวานในเนื่อเรื่องมากกว่าแนบอุราฯหน่อยค่ะ แต่ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เปลี่ยนพระเอกมาเป็นพี่หนึ่งมันก็คงไม่ออกมาแนวนี้เลยล่ะพี่สองจึงเหมาะกับโครงและพล็อตนี้มากกว่าค่ะ ส่งเสริมเนื้อเรื่องกันและกันดีค่ะ ซึ่งใครเป็นแฟนแอลลี่คงจะไม่พลาดอยู่แล้วนะคะเรามารอเล่มต่อไปดีกว่าจะเป็นเรื่องของใครและเกี่ยวพันกับเล่มไหนนะคะซึ่งคงไม่น่าจะนานเท่าไร
ปล.บางคนอาจจะงงว่าอินทีวรฑาหก(อิน- ที-วอน -ทา -หก)แปลว่าอะไร อินทีวร แปลกว่าดอกบัวสีน้ำเงินค่ะ ส่วนฑาหก แปลว่าไฟค่ะ