เพียงเพราะภาพวาดของนริศราเป็นที่ถูกใจเศรษฐีหนุ่มชาวอิตาเลี่ยน เธอจึงถูกเชื้อเชิญมาสู่ที่นี้ และด้วยอันใดไม่อาจบอกได้ นริศรากลับถูกส่งกลับมายังดินแดนที่เธอไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคยและไม่ใช่ตัวเอง หากเมื่อฟื้นคืนสติมาเธอกลับกลายเป็นเนเฟอร์ ภรรยาสุดที่รักของเอสธาร์ ชาร์มาล เอลเรียส ไม่ว่านริศราจะปฏิเสธสักเพียงไร ก็ไม่มีใครเชื่อว่าเธอไม่ใช่เนเฟอร์
ในวันที่ควรจะเต็มไปด้วยความสุข หากมันกลับกลายเป็นวิวาห์สีเลือด เนเฟอร์ เจ้าสาวที่เขารอคอยกลับถูกฆาตกรรม แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเอลเรียสก็ไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงที่เขารักที่สุดต้องจากไป ทว่าเมื่อเธอฟื้นขึ้นมา เธอกลับบอกใครต่อใครว่าเธอไม่ใช่เนเฟอร์ แต่เป็นผู้หญิงคนอื่นซึ่งไม่ใช่ภรรยาของเขา แต่ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ในหัวใจของเอลเรียส เธอก็คือผู้หญิงที่เขารักไม่เสื่อมคลาย
แม้ความจริงที่นริศราพร่ำบอกกับสามีของเธอ เขาจะยอมรับในความจริงนี้ แต่เธอก็ยังหวาดหวั่นเมื่อเอลเรียสยังคงมองเธอเปรียบประดุจภรรยาที่เขารัก แล้วหัวใจอันแสนอ่อนไหวของนริศราจะทานทนต่อเสน่ห์ของจอมทัพผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อย่างเขาได้หรือ แม้จะเตือนตัวเองว่าเธอไม่ใช่เนเฟอร์ หากกำแพงนั้นก็สั่นคลอนลงทุกที หากไม่เพราะความจริงที่อาจจะบอกว่า บางทีผู้ที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมตัวเธอในวันวิวาห์อาจจะเป็นสามีที่พร่ำบอกว่ารักใคร่เธอเป็นที่สุด
คนสุดท้ายบนโลกนี้ที่ต้องการทำร้ายเนเฟอร์ก็คือเขาเอง แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรกล่าวหาความรักที่เขามีแด่เธอด้วยข้อหาอุกอาจเช่นนี้ และนั่นเป็นสิ่งที่เอลเรียสยอมไม่ได้ หากนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจไว้วางใจได้ ผู้ร้ายตัวจริงที่อาจจะก้าวเข้ามาทำลายความรักนี้เมื่อไรก็ได้ สำหรับเอลเรียสแล้ว ศึกสงครามใดก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับปกป้องหัวใจของตัวเอง
นริศราอาจเคยสงสัยในรักของเอลเรียส แต่ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่า เธอก็ได้ครอบครองของล้ำค่า นั้นก็คือความรักอันยิ่งใหญ่ ทว่าอุปสรรคแห่งรักไม่ได้สิ้นสุด แต่มันกำลังเริ่มขึ้น และมันก็เป็นดั่งเช่นเชื้อไฟที่ไม่ได้แค่บ่อนทำลายความรักของเธอและเขาเท่านั้น แต่มันอาจจะทำลายทุกสิ่งที่อย่างเป็นอยู่ก็เป็นไปได้
สำหรับเอลเรียส เนเฟอร์หรือนริศราสำคัญกับเขาเสมอ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ชาตินี้หรือชาติไหน เขาจะมีเธอประทับอยู่ในความทรงจำตลอดไป ความรักระหว่างกันจะเป็นนิรันดร์ แม้แต่เวลาที่ผันผ่านไปแค่ไหน เขาก็จะรักมั่นและบากบั่นได้ครองคู่กับเธอตลอดไป
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เริ่มต้นเรื่องด้วยนางเอกที่วาดภาพแล้วเกิดถูกใจเศรษฐีหนุ่มชาวอิตาเลี่ยนขึ้นมา เธอจึงถูกเชิญมาเที่ยวคฤหาสน์ของเขา แต่ด้วยลิขิตบางประการ นางเอกจึงถูกส่งกลับไปยังสถานที่ลี้ลับซึ่งเธอไม่รู้จัก และอยู่ในร่างของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่เธอ ที่สำคัญเธอต้องอยู่ในร่างของภรรยาของชายคนอื่นด้วย แต่ไม่ว่านางเอกจะบอกเช่นไร ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อนางเอกเท่าไร แม้นิสัยใจคอนางเอกจะไม่เหมือนเดิมเลยก็ตามที สำหรับพระเอก แม้เขาจะไม่อยากเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อเพราะนางเอกไร้ความทรงจำทุกอย่าง และความคิดก็ต่างไป แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร เขาก็รักนางเอกมั่นคง และความดีของพระเอกหรือความผูกพันบางประการที่ซ่อนไว้ลึกๆ ทำให้นางเอกก็รู้สึกว่าเธอเองก็รักเขาไม่ใช่น้อย
ความรักก็ดูเหมือนจะราบรื่น ถ้าไม่เพราะนางเอกเข้าใจผิดว่าพระเอกคือคนที่คิดจะฆ่าเธอในวันแต่งงานเพราะพระเอกมีแผนบางอย่าง ซึ่งความคิดนีทำให้พระเอกรับไม่ได้ จนต้องหาทางพิสูจน์ว่าสำหรับเขาแล้ว นางเอกสำคัญที่สุด ซึ่งมันก็ทำให้นางเอกหมดข้อกังขา แต่ทุกอย่างก็ไม่ราบรื่น เมื่อความจริงว่าใครคือคนคิดจะทำร้ายนางเอก และผลของมันก็เลวร้ายยิ่งไปกว่าเดิม ที่ท้ายสุดนางเอกจึงได้รู้ว่าทำไมถึงถูกส่งกลับไปในยุคปริศนานั้น
ฟีน่าไม่เคยอ่านของนักเขียนคนนี้นะคะ เป็นการลองของใหม่แท้ๆ อ่านแล้วเป็นไง ชอบไหม สนุกไหม โอเคเลยค่ะ นิยายสนุกดี อาจจะไม่ใช่พล็อตประหลาด เมื่อนางเอกถูกส่งกลับไปในร่างของใคร แต่เธอจะทำยังไงดีล่ะ นี้ไม่ใช่เธอเลย ดีที่ว่าพระเอกเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายดาย เมื่อเธอยืนกรานว่าไม่ใช่คนเดิม เขาก็ไม่ว่าอะไร อดีตเขาเคยทำให้เธอรักเขาได้ ตอนนี้เขาก็จะทำให้เธอรักเขาเหมือนเดิมให้ได้
พระเอกเนี่ยได้ใจค่ะ เรียกได้ว่า เขารักนางเอกมากๆ รักแบบไม่สนใจใคร ขนาดว่าพระเอกเป็นท่านแม่ทัพที่เก่งกาจ เพียบพร้อมไปทุกอย่าง แล้วไงล่ะ ก็ฉันรักนางเอกคนเดียว สนใจเธอคนเดียว พระเอกเนี่ยน่ารักมากค่ะ อ่านแล้วแบบว่า ถ้านางเอกไม่ตกหลุมรักพระเอกเนี่ยคงใจแข็งเกินไปล่ะ ชอบมากที่เขาไม่สนใจว่านางเอกจะเป็นใคร ฉันรักเธอที่สุด แม้ว่าจะแอบคิดว่าที่รักเนี่ย เพราะรักที่หน้าตาหรือว่าอะไร แต่เท่าที่อ่านๆ ก็รับได้นะคะ เพราะพระเอกก็ชอบตัวตนใหม่ของนางเอกไม่น้อยไปกว่าตัวตนเดิมของเธอ
นางเอกอาจจะดูเหมือนพยายามสร้างให้เธอโก๊ะๆ แปลกแยกแตกต่างและดูน่าพิเศษกว่าสาวในเมือง เมื่อเธอยิงธนูได้ สนใจเรื่องบ้านเมืองต่างไปจากนางเอกคนเดิมที่เป็นกุลสตรีขนานแท้ แต่ก็โอเคอยู่ค่ะ อาจจะประหลาดใจกับคนรอบข้างแทนมากกว่าว่าช่างเข้าใจอะไรง่ายดายดีค่ะ แต่คงเพราะเนื้อเรื่องไม่ได้ต้องการความซับซ้อนอะไรมากมาย แต่ดำเนินเรื่องให้เห็นว่าพระเอกรักนางเอกแค่ไหนเสียมากกว่า เน้นหวานๆ นางเอกจึงเป็นตัวของตัวเองได้ค่อนข้างมาก เพราะจะเช่นไรพระเอกก็รักค่ะ จัดว่าเป็นคนโชคดีกันไป
ความสนุกและการดำเนินเรื่องออกไปในทางน่ารัก หวานๆนะคะ เพราะอย่างที่บอกว่า มันเริ่มต้นที่พระเอกรักนางเอกที่สุด ไม่ใช่เมื่อนางเอกบอกว่าฉันไม่ใช่เจ้าสาวคุณ พระเอกจะสติแตก เกลียดนางเอก(ซึ่งอันนั้นคงงงว่านางเอกมันผิดตรงไหน พระเอกบ้าไปหน่อย) พระเอกมีสติคิดตลอด และเขาก็รับได้ เพราะในตอนที่นางเอกโดนลอบฆ่า เธอก็เหมือนคนตายไปแล้ว ตอนนี้ไม่ว่านางเอกจะเป็นเช่นไร เขาก็ยินดี เพราะสวรรค์คงปรานีให้เธอกลับคืนมาหาเขา
บรรยากาศในเรื่อง เอาให้เห็นภาพง่ายๆ ก็ประมาณเทพนิยายหรือแนวดั่งดวงหฤทัยค่ะ เมืองในหิมะ สวยงาม สูงส่งไปด้วยวัฒนธรรม เมืองก็เจริญรุ่งเรือง ร่ำรวยอะไรแบบนั้น ภาพของเรื่องดูมันดั่งภาพวาดที่เต็มไปด้วยความงดงามและความเชื่อ อ่านแล้วเหมือนเรื่องเจ้าหญิงเจ้าชายอะไรแบบนั้นค่ะ จะมีมาเป็นจุดพีคของเรื่องก็ตอนที่พระเอกเจอศึกหนักที่นางเอกต้องเข้าไปช่วยพระเอกจัดการคนร้ายนี้ล่ะ จะเป็นช่วงตื่นเต้นสุด
นิยายโดยพร้อมรวมดำเนินเรื่องได้น่ารักชวนฝันมากค่ะ พระเอกนี้รักนางเอกอย่างเห็นได้ชัด ชนิดว่าไม่ต้องเดาหรอกว่าเขารักนางเอกแค่ไหน เรียกว่ารักที่สุดในหัวใจแล้วล่ะ แต่สิ่งที่ทำให้สะดุดที่สุดคือตอนจบค่ะ มันห้วนมากจนงงว่า นี้ฉันอ่านอะไรข้ามไป หน้ากระดาษหมด หรือถูกฉีกตอนจบทิ้งไปดื้อๆ นางเอกถูกส่งกลับมายุคปัจจุบัน นางเอกสติแตกจะหาทางกลับไปหาพระเอก แล้วเธอก็เจอเขาซึ่งก็คือคนที่เชิญนางเอกมา นางเอกดีใจได้เจอเขาอีกครั้ง พระเอกบอกว่ารอเธออยู่มานานแล้ว กอดกัน นางเอกรู้สึกคุ้นเคยคนรอบตัวว่าทุกคนคือคนที่เคยเจอในยุคก่อนแล้วก็จบ อะไรกันคะ พระเอกชื่ออะไรในยุคนี้ ทำมาหากินอะไร เป็นใคร หน้าตาเป็นไง สูงต่ำดำขาว แล้วรักนางเอกยังไงกันค่า ไม่รู้เลย ห้วนและสั้นมากค่ะ นางเอกถูกส่งกลับมา นางเอกได้ทำความรู้จักกับพระเอกสักนิด บอกชื่อบอกเสียงหรืออะไรสักอย่างที่จะทำให้รู้ว่า ยุคนี้เขาได้ทำความรู้จักกันสักนิดก็ยังดีนะคะ
แม้นิยายจะใช้พื้นคำว่าเรารักกันตั้งแต่ชาติปางก่อน ความผูกพันเรามี และเราจากกันด้วยโศกนาฏกรรม แต่มันก็รวบรัดและห้วนมากเลยล่ะที่จบแบบดื้อๆแบบนี้ กำลังอินความรักเลย โดนถีบตกฝันกลางวัน มานั่งงงว่าจบล่ะ รักกันล่ะ ได้ไงอ่ะ โอเคจบแบบนั้น แล้วต่อตอนพิเศษอีกตอนก็ยังดีนะคะ แต่นี้ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย อยากให้ต่ออีกนิดหนึ่งนะคะ มันจะดีกว่านี้ แต่นี้สะดุดหัวทิ่มบ่อไปเลยว่าอะไรฟะ มันเลยทำให้เรื่องนี้ขาดการจบเรื่องนี้ล่ะคะ มันไม่สมบูรณ์ ขาดอารมณ์ที่ทำให้เคลิ้มฝันต่อไป มันไม่จบแบบสมบูรณ์ อดีตชาติเป็นไงก็ไม่รู้ เดาเอาเอง เอาแค่ว่าพระเอกนางเอกมาคุยกันว่า มันจะเป็นยังงั้น ยังงี้ก็ยังพอได้ แต่ไม่มีอะไรสักนิดค่ะ
สรุปแล้วเล่มนี้สนุกและหวานมาตลอดนะคะ แต่มาตกม้าตายตอนจบนี้ล่ะ มันจบแบบไม่จบเลยค่ะ งงงันและอึ้งไปชั่วขณะ คิดว่าฉันพลาดอะไรไปตรงไหนเนี่ย ทำไมนึกอยากจะจบก็จบแบบนี้ละค่า ไม่กี่หน้าก่อนนางเอกกับพระเอกเพิ่งพลัดพรากกัน นางเอกฟื้น เจอพระเอกโผเข้ากอด แล้วก็เขียนว่าจบบริบูรณ์ คนอ่านเหมือนถูกเอาไม้ตuหัวให้งงๆแล้วจากไป ถ้าตอนจบเขียนได้ทอดยาวกว่านี้ บริบูรณ์กว่านี้คงดีกว่าค่ะ เพราะอะไรที่ทำมาดีก็ชะงักเอาที่ตอนจบไปหมดเลย