แค่ได้เห็นสภาพของสาวน้อยที่พิรัลไม่รู้จักชื่อแต่เรียกขานว่าหมูหยองจะโทรมสุดขีด ไร้การดูแลตัวเองอย่างสิ้นเชิง ในฐานะช่างแต่งผมแถวหน้า ก็คันไม้คันมืออยากจะจับสาวเจ้ามาแปลงโฉม แต่จะทำเช่นไรให้เธอคนนั้นยอมที่จะก้าวเข้ามาในร้านทำผมได้ล่ะ แต่แล้วคำภาวนาของพิรัลก็เป็นจริง แถมนีรภาก็ยังซุ่มซ่ามจนเข้าทางที่จะทำให้พิรัลมีข้ออ้างจับเธอมาเป็นตุ๊กตาส่วนตัว
ความงามกับสาวอารมณ์ติสต์เช่นนีรภา ยังไงก็ไม่มีวันเข้ากัน แต่เมื่อความผิดที่ไปทำร้านแต่งผมของพิรัลพังพินาศ นีรภาก็ต้องรับข้อเสนอสุดประหลาดในการไปเป็นหุ่นให้ช่างทำผมจัดการ แต่ทำไปทำมากลับกลายเป็นว่าเธอต้องมามีผู้พัฒนาบุคลิกภาพส่วนตัวแทน งานนี้ใครจะว่าเธอโชคดี ขอเถียงใจขาด นีรภาขอกลับไปเป็นแบบเดิมจะดีกว่า
ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ความรู้สึกที่มีต่อนีรภาเปลี่ยนไป พิรัลหวงแหนความน่ารักของนีรภาจนไม่อยากให้ใครเห็น ให้ใครสังเกต แต่เขากำลังจะต้องมาต่อสู้กับศัตรูหัวใจตัวฉกาจ ผู้ชายที่ดูยังไงก็มาดแมนกว่าช่างแต่งผมเช่นเขา แถมอายุอานามของฝ่ายนั้นก็ไม่ได้ห่างกับนีรภาลิบลับเช่นเขา โคแก่มาดเมโทรเช่นเขาก็คงได้แต่อวยพรให้นีรภามีความสุข
ที่นีรภาเปลี่ยนไปไม่ใช่เพราะคนอื่น แต่เพราะพิรัลคนเดียว ถ้าเขาไม่ตัดรอนความสัมพันธ์ เธอก็คงไม่เป็นเช่นนี้ แต่ในที่สุดนีรภาก็ได้ค้นพบผู้ชายที่น่ารัก เป็นสุภาพบุรุษและสามารถฝากชีวิตไว้ได้ และความเข้าใจผิดครั้งนั้นก็ทำให้เธอได้รู้ว่าแท้จริงแล้วที่ผ่านมา มันคือความรัก
แม้จะรู้ว่าความรักครั้งนี้ต้องอดทนสักแค่ไหน พิรัลก็จะรอ เพราะความรักที่มีให้นีรภามีแต่ความจริงใจ แม้จะต้องผ่านด่านน้องสาวที่แสนหวงเขา พี่ชายที่ไม่อยากได้น้องเขยเมโทรจัดและไม่ได้มีอาชีพแบบผู้ชายปกติเขาทำกัน แต่พิรัลก็จะใช้ความจริงใจและระยะเวลาเป็นเครื่องทดสอบว่าความรักของเขาเป็นรักบริสุทธิ์
ที่กรุณารีวิวนิยายเรื่องนี้ให้ณ มน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เป็นเรื่องของพระเอกที่เป็นช่างแต่งผมฝีมือดี เกิดอาการคันมืออยากจะแปลงโฉม สาวน้อยที่เห็นผ่านหน้าร้านด้วยความโทรมมากๆ หัวฟู ไม่เคยดูแลตัวเอง จนเขาแอบเรียกว่าหมูหยอง ได้แต่คิดว่าจะทำไงให้เธอยอมเข้าร้าน แล้วพรหมลิขิตก็เล่นตลกเมื่อนางเอกเกิดต้องเข้าร้านทำผม งานนี้ก็เข้าทางแถมด้วยความซุ่มซ่ามทำให้นางเอกต้องมาชดใช้หนี้สินกับพระเอก ที่เขายื่นข้อเสนอให้มาเป็นหุ่นให้ช่างในร้านลองหัว แต่สุดท้ายพระเอกก็รวบไปจัดการเองหมดเพราะตั้งใจจะแปลงโฉม แถมด้วยการสอนนางเอกให้ทำเป็นผู้หญิงมากกว่าสาวห้าว ที่ไม่อ่อนหวานเลย พูดจาก็ห้วนๆ บุคลิกภาพก็ติดลบ
แต่พอนางเอกสวยก็เริ่มหวง แถมมีคนมาจีบ ที่ดูท่าจะภาษีดีกว่า เพราะเป็นนักศึกษาวิศวะที่ดูยังไงก็แมนกว่าช่างผม แถมอายุก็ไม่ห่างกันขนาดนี้ แต่สุดท้ายที่พระเอกคิดว่าต้องกินแห้วก็ไม่ใช่เพราะนางเอกไม่ได้ชอบเจ้าหนุ่มนั่นเลย แต่รักแท้ต้องมีอุปสรรค ไหนจะน้องสาวที่หวงพระเอก พี่ชายของนางเอกก็หวงบ้าง แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปเพราะความรักของพระเอก ที่อาจจะต้องรอนางเอกต้องเรียนให้จบก่อน
อ่านแล้วก็น่ารักดีค่ะ เบาๆสบายใจ ไม่ต้องหาเหตุผลอะไรมาก ตามประสานิยายแบบแจ่มใสนั่นค่ะ พระเอกอาจจะไม่ใช่นักธุรกิจหนุ่ม แต่ดันมาเป็นช่างแต่งผมระดับนานาชาติ ที่ไม่ได้แต่งตัวแมนเลย ออกจะเมโทรจ๋า จนมีแต่คนคิดว่าแกเป็นเกย์ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย พระเอกจะรักนางเอกมาก แถมโคแก่ด้วยค่ะ นางเอกนี้ยังเรียนปวช.อยู่เลย แต่พระเอกนี้จะเข้าสามสิบอยู่แล้ว แทบจะพรากผู้เยาว์เลย พระเอกก็เลยค่อนข้างจะให้เกียรตินางเอกมาก ไม่กล้าจะทำอะไรมากเพราะสาวเจ้ายังเรียนอยู่ อย่างมากก็ได้แค่กอด หอมแก้ม มีจูบบ้าง แต่เพราะมีเหตุผล
แต่มีประการเดียวที่ฟีน่าขอกรี๊ดว่าไม่เอา คือตอนที่พระเอกคิดจะแก้แค้นไอ้หนุ่มที่มาจีบนางเอก แล้วเขาคิดว่ามาหักอกนางเอก เลยแกล้งเป็นคู่ขาเจ้าหนุ่มนั่นให้อายสาวๆ ที่ไม่ไหวคือไปจูบปากหนุ่ม แถมจับก้น แผนจะได้เนียนๆ อ๊าย ไม่ไหวนะคะ แม้แกจะมาขยะแขยงตัวเองก็ตามทีเถอะ แต่ไม่ต้องลงทุนขนาดนั้นจะดีกว่าไหม แต่น่ะพระเอกแกรักนางเอกมากเลยเป็นแค้นแทน แต่เอาเป็นว่าพระเอกเรื่องนี้รักนางเอกมาก แต่รักแบบมีสติ รักแบบผู้ใหญ่ที่รอคอยและทำเพื่อนางเอกมากมาย ความสวยของนางเอก พระเอกจะเป็นบันดาลให้หมด จนขนาดวันงานรับปริญญา ยังจัดการทุกอย่างให้นางเอก ประหนึ่งพ่องาน ครอบครัวนางเอกไม่ต้องทำอะไรเลย
ส่วนนางเอกนี้ อาจจะตกแนวของฟีน่าไปนิดเพราะเป็นสาวน่ารักแต่ห้าว พูดจาไม่ค่อยมีหางเสียง ประเภทเด็กช่างจริงๆ สัมมาคารวะอาจจะน้อยไปหน่อย แต่ก็ไม่ดูหยาบกระด้างสักเท่าไรค่ะ ยิ่งตอนนางเอกอยู่กับเพื่อนนี้ ออกแนวไม่หวานเลย แต่ฟีน่าไม่ได้รู้สึกแย่มาก เพราะสมัยเรียน ปวช.ก็แบบนี้เลย นางเอกก็เลยดูไม่ได้แปลกๆ เด๋วหวาน เด๋วห้าว ส่วนที่ชอบคือนางเอกฉลาด ทันหนุ่มหล่อที่มาจีบว่า หล่อแต่กินไม่ได้ หวั่นไหวเรื่องพระเอกง่ายไปนิด แต่นะ เด็กอายุสิบเจ็ด สิบแปดเอง จะให้วุฒิทางอารมณ์มั่นคงแบบสาววัยยี่สิบกว่าๆก็คงไม่ได้
อย่างที่บอกล่ะคะว่า มองกันในแง่ความเป็นนิยายอ่านง่ายๆ แบบสไตล์แจ่มใสล่ะได้เลยค่ะ ไม่ต้องอะไรมาก หวานๆ อ่านเล่นๆ ไม่ได้รู้สึกว่าเสียดายเงินถ้าหากซื้อมา เพราะพระเอกน่ารักดี จากแค่หวังดี ค่อยๆ เห็นความน่ารักของนางเอก จนรู้ว่ารักเขา แต่ที่ชอบกว่าคือความเป็นผู้ใหญ่ของพระเอก ที่ไม่ได้อยากรวบรัดนางเอกมาก ไม่ทำให้นางเอกใจแตก ประเภทปล้ำจูบนางเอก แต่แค่นิดๆหน่อยๆ แถมรอให้นางเอกเรียนจบก่อนจะดีกว่า แต่ก็ไม่ใช่คนปากหนัก ปากแข็งด้วย พอรู้ว่ารักแล้วต้องรีบทำคะแนน ต้องรีบหวาน เด๋วสาวไม่รัก เพราะอายุมันต่างกัน แต่ติดใจอยู่แค่ตรงจุดนั้นจุดเดียวล่ะคะว่าดันไปจูบปากกับผู้ชายเพื่อแก้แค้นให้นางเอก
ในเรื่องความสมจริงในการเป็นเด็กช่างศิลป์ของนางเอก ฟีน่าอาจจะไม่ได้เชื่อแบบจริงจังมาก แต่อย่างที่บอกว่าอ่านเอาสบายใจค่ะ ก็เลยไม่ได้ติดใจอะไรมาก แต่ที่ไม่ค่อยเข้าใจสักหน่อยคือ พระเอกดูจะเป็นที่ยอมรับของพ่อแม่นางเอกง่ายไปนิดค่ะ ครั้งแรกก็วางใจกันแล้ว แต่นะบรรยากาศของเรื่องคงไม่ได้เน้นความหนักหนาเท่าไรเลยพอไหว
แต่เนื้อเรื่องนี้ ช่วงแรกๆจะค่อยเป็นค่อยไปมาก จนเรียกว่ายืดไปนิด แต่ท้ายเรื่องกลับรวบรัดมาก พระเอกมารอนางเอกเรียนปริญญาตรี จบแล้ว ขอแต่งงาน แล้วก็ข้ามไปงานแต่งงานเลย มันเป็นช่วงที่กระโดดมากค่ะ สะดุดใจเวลาอ่านมากว่าช่วงจังหวะการเล่าเรื่องไม่ค่อยกลมกลืนกัน ตัดเรื่องฉับๆไปเลย ไม่ต่อกันในความรู้สึกที่อ่านสักเท่าไรค่ะ
ปกของเรื่องมันไม่ค่อยเข้ากับเรื่องเลยค่ะ เก้าอี้และชายทะเล อืมห์ จริงๆถ้าเป็นร้านทำผมอะไรแบบนั้นจะใช่มาก เพราะธีมหลักของเรื่องคือร้านทำผมนะคะ ชายหาดมันมีบทบาทแค่ตอนพระเอกไปช่วยนางเอกเท่านั้นเองค่ะ ความรัก ความสนิทสนมหรือตัวตนของพระเอก มันคือร้านทำผมทั้งนั้น
แต่เอาเป็นว่าอ่านเอาสบายใจ น่ารัก พระเอกโคแก่ที่รักนางเอกอย่างมาก ไม่เก็บ ไม่เก๊ก แสดงออก หวานใส่นางเอกเสมอเมื่อมีโอกาส ทำทุกอย่างเพื่อนางเอกได้ และพร้อมจะรอให้ถึงเวลาดีๆ เพราะคบเป็นแฟนกันตั้งห้าหกปีกว่าจะได้แต่งงานกัน ใครชอบแนวนี้ก็ลองหามาอ่านนะคะ แต่ขอบอกว่าจะหาได้ก็ตามเวบขายนิยายออนไลน์ค่ะ ตามร้านหนังสือไม่เคยเห็นเลยนะคะ