ตอนบูชิตพิชิตรัก
ทั้งๆที่สร้อยปวีณาก็แสนจะดีจนน่าจะมีใครคว้าเธอไปเป็นภรรยา แต่ทำไมเธอถึงต้องเป็นสาวโสดมาจนถึงป่านนี้ ซ้ำร้าย ข่าวลือผิดๆก็ยังบอกว่าสร้อยปวีณาเป็นหญิงผู้รักหญิงด้วยกันอีก มันจริงซะที่ไหนกัน เธอก็เฝ้ารอรักแท้จากใครสักคน แต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นบูชิต เพื่อนสนิท
ใครว่าเขาแค่ตลกไร้สาระ ความรู้สึกของบูชิตที่มีต่อสร้อยปวีณาน่ะคือความรักล้วนๆ แต่พยายามแค่ไหน สร้อยปวีณาก็ไม่เคยเชื่อเลยสักที่ว่าหลายปีที่ผ่านมา เขาอุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเองเท่าไรเพื่อสุดที่รักคนนี้
จริงหรือว่านี้คือความรักไม่ใช่แค่ความผูกพัน แต่เมื่อสร้อยปวีณาได้ลองทบทวนหัวใจตัวเอง ทุกครั้งที่มีบูชิต ไม่ว่าจะเจ็บปวดหรือทุกข์ร้อนเพียงใด บูชิตก็ทำให้เธอยิ้มได้เสมอ
อาจจะไม่มีดอกไม้หรือบรรยากาศแสนโรแมนติค แต่ทุกอย่างก็มาจากใจของผู้ชายล้นๆคนหนึ่งที่ชื่อว่าบูชิต ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาถือว่าสร้อยปวีณาคือแฟน ไม่ว่าเธอจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม จนตอนนี้ ก็ถึงเวลาแล้วที่สุดที่รักของเขาควรรู้ความจริงจากของเขาเสียที
ตอนกระต่ายมองพระจันทร์
จากความไม่ชอบหน้า แปรเปลี่ยนเป็นความประทับใจ แต่ดูเหมือนกระต่ายสาวเช่นเธอจะคงได้เฝ้ามองพระจันทร์เท่านั้น เพราะเขาแสนจะเก็บตัวและขี้อาย จนเธอเองก็ไม่รู้จะทำเช่นไรให้ความรู้สึกที่มีในหัวใจได้สื่อออกไปให้เขาได้รับรู้
ใช่ว่าพระจันทร์จะไม่แอบมองกระต่าย แต่เขาหวาดกลัวเหลือเกินว่าความรู้สึกที่มีให้จะเป็นแค่ความรู้สึกฝ่ายเดียว จนเขาได้ล่วงรู้ความลับเล็กๆของกระต่ายน้อย ว่าเธออาจจะมีใจให้กับเขา แต่ชายหนุ่มผู้ขี้อายเช่นเขาจะทำเช่นไรดีให้เธอได้รู้หัวใจ
สิ่งเล็กๆที่พระจันทร์ทำให้เธอ กระต่ายจะกล้าหวังหรือไม่นะว่ามันคือไมตรีดีๆที่เขาทอดมา และเมื่อเธอยื่นมือไปรับความสัมพันธ์ครั้งนี้ มันก็ทำให้หัวใจที่เฝ้ารอแสนอบอุ่น
พระจันทร์ไม่คิดว่าสิ่งที่กล้าทำในวันนั้นจะส่งผลถึงวันนี้ วันที่เขาได้มีโอกาสเคียงข้างกระต่ายน้อย ไม่ต้องเป็นพระจันทร์ให้เธอต้องลอบมองข้างหน้าต่างอีกต่อไป ขอบคุณความกล้าเพียงน้อยนิดที่เขากล้าเผยใจ
ตอน มุก-Fine
วันเวลาที่ไฟน์แอบรักได้จบลงแล้วพร้อมกับคำว่าผิดหวัง ทำไมผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นไม่ใช่เธอ แต่กลับเป็นผู้หญิงคนอื่น ความรักที่หวังไว้ก็จบสิ้นลง แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่า แท้จริงยังมีใครบางใครรอคอยที่จะได้พบเธออยู่
อดีตได้ผ่านไปแล้ว ความสบายที่มุกเคยรู้จักก็หมดลง เขาและครอบครัวต้องต่อสู้กับความจริงของฐานะของครอบครัว และเปลี่ยนมาเป็นพ่อค้า แม้จะประสบความสำเร็จสักเท่าไร แต่ลึกๆในใจมุกเขาก็ยังรู้สึกว่าด้อยกว่าไฟน์ จนไม่รู้ว่าความรักที่เขามีให้ต่อเธอจะสมหวังหรือไม่
ไฟน์ไม่เคยรู้เลยว่าใครกันที่แอบห่วงใยเธอ เธอไม่เคยรับรู้ว่ายังมีมุกพ่อค้าที่แสนใจดีคนหนึ่ง ส่งต่อความห่วงใยนั้นมาให้เธอไม่เคยขาด เธอไม่ได้รังเกียจที่เขาเป็นแค่พ่อค้าขนมหวานแสนธรรมดา แต่เธอไม่รู้ต่างหากว่าเขามีสิ่งที่เรียกว่ารักให้เธอ
มุกไม่ได้หายไปเพราะหมดกำลังใจ แต่เขาจะกลับมาเพื่อความเหมาะสมกับไฟน์ เพราะเมื่อเขาคิดจะรักผู้หญิงสักคน ทุกอย่างต้องพร้อมที่จะให้เธอได้ภาคภูมิใจในตัวเขา และวันนี้ไฟน์ก็พร้อมและกล้าพอที่จะมาอยู่เคียงข้างพ่อค้าขนมแสนธรรมดาเช่นเขา
ตอนช่องว่างระหว่างรัก
ทำไมกันผู้ชายที่มะลิวัลย์ถูกสเปกไปเสียทุกอย่างต้องดันเป็นปัถย์ผู้ชายที่มีปณิธานแน่วแน่ว่าการมาเรียนดนตรีครั้งนี้เพื่อเอาไปจีบสาวคนอื่น ใช่แล้วเธอหึงหวง เธอริษยา อิจฉาผู้หญิงคนนั้น แล้วทำไมผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นถึงไม่ใช่เธอ
ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่ปัถย์ตามหาจะเป็นมะลิวัลย์ เขาพยายามทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆเธอ แม้จะต้องสมัครไปเรียนร้องเพลงก็ยอม และแม้จะรู้เต็มอกว่าโดนกลั่นแกล้ง เขาก็ยังเต็มใจจะให้มะลิวัลย์กลั่นแกล้ง
มะลิวัลย์ไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงใจร้ายเลย แต่เธออยากให้ความรักของปัถย์ไม่สมหวังเสียจริงๆ แต่ยิ่งคิด ยิ่งภาวนา ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แต่แล้วสิ่งที่มะลิวัลย์ไม่คาดคิดก็ได้รู้ ผู้หญิงที่เธอชิงชังมาตลอดกลับเป็นเธอนั่นเอง
ปัถย์จะไม่ยอมให้ความพยายามทั้งหมดที่ทุ่มเททำลงไปต้องจบลงเพียงแค่นี้ เขาจะยื้อมะลิวัลย์เอาไว้ข้างกายให้ได้ แม้จะต้องรอคอยปัถย์ก็ยอม เพราะมะลิวัลย์คือผู้หญิงที่ทำให้เขาได้รู้จักกับคำว่ารักที่แท้จริง
อภินิหารกระแจะจันทร์
เพราะชาร์มมี่คือลูกสาวสุดที่รักของชาคระ ความแสบสันต์ของกระแจะจันทร์จึงไม่ด้อยไปกว่าวีรกรรมของพ่อ และเมื่อสาวน้อยคนนี้เกิดเป็นที่ถูกใจของสามหนุ่มลูกพ่อศิน วีรกรรมของชาร์มมี่จึงทำให้ใครๆต่างก็ต้องยอมรับในความเป็นกระแจะจันทร์ แม้แต่วศินเองที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบพ่อของแม่หนูน้อย แต่สำหรับชาร์มมี่แล้ว แสนจะถูกใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เป็นเรื่องสั้นขัดตาทัพ หาตัวตนหรืออะไร อันนี้ไม่ทราบได้ ในเล่มนี้จะแบ่งกันออกเป็นห้าตอน และเป็นแนวความรักของหนุ่มสาวเสียสี่ตอนและตอนสุดท้ายเป็นการพูดถึง ตัวละครเก่าๆที่แบ่งเป็นสองฝ่าย(ในความคิดของฟีน่าเอง) มุมแดงลูกรักของคนเขียน อีตาแช่มรักและลูกสาว มุมน้ำเงิน ที่รักและหลานรักของฟีน่า พี่ศินและหนุ่มสาม ว.
มาแบ่งพูดถึงกันคนละตอนเลยนะคะ สำหรับตอนบูชิตพิชิตรัก อยากจะถามคำถามหนึ่งหลังจากอ่านจบเลยว่า อีตาบูชิตนี้มันเป็นญาติข้างไหนของอีตาแช่มลูกชังของฟีน่าหรือไงค่ะ นิสัย(ใจจริงอยากเรียกแรงกว่านี้) ถอดแบบนังแช่มมาประหนึ่งฝาแฝด โคลนนิ่งกันมา ดังนั้น เจ้าตัวคนเขียน คงไม่ต้องถามว่าฟีน่าปลื้มอีตาบูชิตแค่ไหน คำตอบได้เท่ากับแช่มรักนั่นล่ะ
ไม่เอาค่า ช่างล้นเสียเหลือเกิน บูชิตเอ๋ย พูดจาดูเหมือนจะเล่นๆตลอดเวลา เป็นฟีน่าก็ไม่เชื่อหรอกว่าแกจะรักฉัน ยังกะเพื่อนหยอกกันมาตั้งแต่เรียน สร้อยเขาไม่เอามาทำแฟนแต่แรกก็สมควร ความโรแมนติกสอบตก ขอแต่งานกลางร้านส้มตำ แหม ก็ไม่ได้อยากได้บรรยากาศ ท่ามกลางร้านหรู มีไวโอลินคลอ แต่พี่คร้าบ ขอแบบให้เป็นงานเป็นการหน่อยเถอะ โอ้ว ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ และอีกหนึ่งในความไม่แนว ฟีน่าไม่ค่อยชอบเพื่อนรักมาเป็นแฟนกันนี้ล่ะคะ ดังนั้น บูชิตกะฟีน่าจึงยังไม่ผ่านด้วยประการหลายด้าน
ตอนกระต่ายมองพระจันทร์ เป็นแนวต่างคนต่างก็แอบรักกัน แต่ไม่กล้าบอกรักกัน เพราะชายหนุ่มก็ขี้อาย ส่วนผู้หญิงจะเอ่ยปากก่อนก็ไม่ได้อีก ตอนนี้ดูจะเป็นตอนประเภทน่ารักๆค่ะ จากความไม่ชอบหน้าแรกๆ แต่สุดท้ายก็ชอบเขาเพราะเสียงดนตรีสื่อรักที่พระเอกแต่งนั้นล่ะ เพราะเขาเป็นนักแต่งเพลงมือดี
บอกแล้วว่าปัญหาของการอ่านเรื่องสั้นคือ มันค่อนข้างจะรวบรัด การดำเนินเรื่องสั้นๆ ไวๆ ก็ยังไม่ทันได้อินหรือเข้าใจว่าอะไรเปลี่ยนไปให้สาวกระต่ายชอบหนุ่มพระจันทร์ได้ แต่ที่เห็นได้ชัดคือความอบอุ่นของผู้ชายขี้อายที่ไม่รู้จะทำไงกับการจีบสาว แค่ร่มหนึ่งคัน สายฝนก็เป็นสื่อรักชั้นดี เป็นตอนที่ออกแนวน่ารักที่สุดในห้าตอนนี้แล้วค่ะ
ตอนมุก-FINE เห็นชื่อตอนครั้งแรกคิดว่าพระเอกชื่อไฟน์แหง ปรากฏว่าไม่ใช่เลยค่ะ นางเอกต่างหากชื่อไฟน์ พระเอกชื่อมุก รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ ผู้ชายชื่อมุก เลยไม่ค่อยอินเท่าไร และเริ่มต้นเรื่องด้วยอาการอกหักรักสลายของสาวไฟน์ จนเดือดร้อนพ่อค้าขายวุ้น จริงๆนะคะ พระเอกขายวุ้น อยากจะดามอก แต่ติดที่เขาคิดว่าเป็นแค่พ่อค้าวุ้นที่แม้จะไม่ได้จนต๊อกต๋อยแต่การเป็นพ่อค้าตามตลาดนัด มันก็คงเทียบไม่ได้กับสาวออฟฟิศ แม้อดีตจะเป็นลูกคนมีเงิน การศึกษาดี แต่การงานมันดูไม่น่าคู่ควร กว่าจะสาวจะรับรักก็พอควร
สำหรับตอนนี้ ฟีน่าค่อนข้างเฉยๆค่ะ เพราะตั้งแต่ชื่อแล้วล่ะคะ แถมมันดูเหมือนความรักตามชีวิตปกติไปนิด ไม่ได้หวานเว่อร์แบบฉบับนิยายรัก คือเห็นกันทั่วไป ไม่ได้อิจฉานางเอกเลยค่ะ อาจจะมีข้อติดใจตรง ขนาดนางเอกจะรับรักพระเอกตอนแรกยังไม่กล้า แน่ล่ะ ฟีน่าก็คงจะคิดหนัก พ่อค้าตลาดนัดนี้น่ะกับสาวทำงานบริษัทเอกชน แม้จะไม่เกี่ยวกับชนชั้น แต่มันไม่ชวนฝันเอาเลยค่ะ ดีนะคุณมุกหน้าตาดี มีภูมิหลังเป็นคุณหนูมาก่อน ก็เลยยังมีดี ถ้าไม่มีอะไรเด่นนี้คงดับค่ะ ตอนนี้สำหรับฟีน่าก็เลยเฉยๆค่ะ
ตอนช่องว่างระหว่างรัก เป็นตอนที่ฟีน่าชอบที่สุดค่ะ นางเอกเป็นครูสอนร้องเพลงที่ดันแอบอิจฉาตัวเอง เพราะไม่รู้เลยว่าพระเอกมาเรียนร้องเพลงเพื่อจะไปร้องเพลงขอเธอแต่งงาน เลยพยายามขัดขวางการเรียนสุดฤทธิ์อ่านแล้วน่ารักดี พระเอกเป็นผู้ชายในสเปคฟีน่าเสียด้วยค่ะ แล้วมะลิวัลย์ก็นิสัยคล้ายฟีน่าคือ บ้ารักคนแก่ ชอบผู้ชายอบอุ่น แฟมิลี่แมนตัวจริง เขาจะแสนดีน่ารักกับนางเอกมาก จนนางเอกเกลียดผู้หญิงที่ได้ใจพระเอกไป
ขำมากตอนพยายามจะให้พระเอกคิดดีๆที่จะขอแต่งงานหรือแกล้งสอนร้องเพลงลาวดวงเดือนไปขอแต่งงาน น่ารักมาก พระเอกก็แสนจะใจเย็นที่สุด ก็เพราะรักเขาแล้วนิ แกล้งอะไรก็ไม่เคยหัวเสียเลยแม้แต่น้อย เอาใจตลอด แต่จะมีสิ่งที่ฟีน่าไม่เข้านิดหนึ่งตรงช่วงที่พระเอกรู้ว่านางเอกจะไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วไปลากตัวเขาออกจากบ้าน ขับรถไปสนามบินเพื่อสารภาพรัก ทำไมต้องไปสนามบิน ไปเพื่ออะไร อันนี้ฟีน่าไม่เก็ทเลยค่ะ งงมากๆ เป็นประเด็นที่คิดปริศนาไม่ออก แต่ถ้ามองโดยรวมแล้ว เป็นตอนที่ฟีน่าว่าน่ารักดี แม้สุดท้ายพระเอกจะไม่ได้แก่อย่างที่สาวเจ้าคิด เพราะมาดแกล้ำอายุ แต่นางเอกก็คิดแง่ดี พอเธออายุมากขึ้นกว่านี้อีกนิด พระเอกก็ได้อายุตามมาตรฐานตัวเองพอดี ได้ดั่งใจ ตอนนี้จึงเป็นตอนที่ฟีน่าแนวมากๆ
ตอนสุดท้ายอภินิหารกระแจะจันทร์ หุๆๆ ตอนนี้ทำเอาฟีน่าแปลงกายเป็นคุณหญิงป้าฟีน่า กรีดร้องในเฟซบุ๊คส์อย่างบ้าคลั่ง ประหนึ่งคนบ้าว่าไม่เอา ฉันไม่เอายัยชาร์มมี่มาเป็นหลานสะใภ้ เพราะตอนนี้ ชาร์มมี่ของพี่แช่มดันไปโดนอกโดนใจหลานรักของฟีน่า พ่อหนุ่มสาม ว. ของพ่อศิน
ที่ใครก็รู้ว่าฟีน่าเลิฟพี่ศินเลยรักหลานชายสามคนนี้มาก แต่ฟีน่าไม่ชอบอีตาแช่มที่สุด เรียกว่าอคติเกลียดพ่อชาร์มมี่สุดหัวใจ แต่สามหนุ่มนี้ดันมาถูกใจชาร์มมี่แถมก็ทำตัวอันธพาลกะลักพาตัวแม่สาวน้อยสุดแสบ เลยโดนเล่นงานซะ ไม่ทิ้งลายลูกสาวค่ายมวย แต่เผอิญคุณหญิงป้าฟีน่าหลงหลานชายทั้งสามที่สุด จึงลำเอียงรักเข้าข้าง สามว. แต่พูดกันตรงไปตรงมา เจ้าหลานแสบน่ะทำเด็กผู้หญิงก่อน แต่ความที่ลุ้นกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ ก็เลยเข้าข้างสุดๆ
พูดกันตรงไปตรงมา ถ้าเกิดจะให้ชาร์มมี่มาเป็นเจ้าสาวของใครสักคน ฟีน่าก็ว่ายังไม่เหมาะค่ะ ไม่ใช่เพราะเกลียดพ่อ พาลลูกนะคะ แต่เพราะชาร์มมี่แสบเกินไป ถ้าเป็นเพื่อนสนิทต่างเพศนี้ได้เลย หรือจะเป็นหัวหน้าเจ้าสามหนุ่มนี้คงฮา แต่ถ้าเป็นแฟนคงจะดูไม่เข้ากันอย่างแรง เจ้าสาวไม่มีเคมีแบบเลิฟเลยค่ะ อันนี้ไม่ได้ลำเอียงอันใด แม้ฟีน่าไม่ได้รักชาร์มมี่เท่าไรก็ตามที่
แต่อย่างที่บอกว่า อ่านเอาฮาได้ แต่ถ้าอ่านเอาไปจิ้นต่อ ฟีน่าจิ้นไม่ขึ้นเลยค่ะ เพราะคุณหญิงป้าฟีน่าลมสว้านจับ เรียกหา ยาหอม ยาลม ยาดม ยาหม่องให้วุ่นเต็มเฟซเลย อาการหล่อนหนักมาก แทบส่งไปทำบายพาสหัวใจได้ แต่เอาแบบขำๆอย่าไปคิดมาก
ตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก แม้จะบำเพ็ญตัวลำเอียงเข้าข้าง แต่สำหรับเรื่องสั้นกะฟีน่าไม่ใช่ของคู่กันค่ะ ความที่มันสั้นไป มันยังไม่อินกับเนื้อเรื่องของนิยาย และตัวเนื้อหานิยาย เป็นประเภทเบาสมองเสียมากกว่า
พื้นฐานส่วนตัวกับการอ่านนิยายของฟีน่าไม่แนวนิยายแบบฮาๆ เท่าไร ชอบแบบหวานเว่อร์เสียมากกว่าค่ะ และแต่ละตอนนั้น เหมือนจะไม่จบ ต้องไปต่อเอาเอง อย่างเช่นกระต่ายมองพระจันทร์ ที่จริงน่ารักดีนะคะ แต่ดูแล้วมันไม่จบ จะมีตอนที่อนุมาณว่าจบได้ก็ตอนบูชิตและตอนช่องว่างฯนี้ล่ะ
แต่บูชิตฟีน่าไม่ชอบผู้ชายแบบแช่ม ก็เลยจัดไว้ในอันดับว่าเฉยๆเสียมากกว่า ส่วนตอนคุณปัถย์ น่าจะจับมาเขียนตอนยาวได้นะคะ เพราะน่ารักดีค่ะ
และเนื้อหานิยายเป็นอะไรที่มันจับต้องได้ เหมือนเจอทั่วไปตามชีวิตของเรา อย่างที่บอกว่าฟีน่าชอบอ่านนิยายหวานๆเว่อร์ๆค่ะ ชอบความเพ้อฝันกว่านี้ แต่อย่างตอนมุกฯ มันธรรมดามาก พ่อค้าตลาดนัดกับสาวออฟฟิศ ไม่ชวนกรี๊ด ไม่ชวนอิจฉา ไม่ชวนให้เคลิ้มฝัน เขินอายบิดหมอน ว่าฉันอยากได้ผู้ชายแบบนี้มาเป็นแฟน ตอนนี้ฉันกำลังแอบเบื่อแฟนที่แสนจะธรรมดามาก มาเจอเรื่องนี้เข้า พระเอกกะแฟนตัวจริงของฉันเหมือนกันเด๊ะ และอย่างที่บอกว่านางเอกของตอนนี้เอง ขนาดจะรับรักยังต้องคิดเลย ถ้าไม่เจอว่าเขาไม่ใช่พ่อค้าธรรมดา แต่จัดว่าเป็นเจ้าของกิจกรรมระดับกลาง ก็คงไม่กล้าที่จะรับเป็นแฟน มันเลยไม่ดูโรแมนติคสักเท่าไรค่ะ
ปัญหาส่วนตัวของฟีน่ากับทายาทตระกูลแช่มนั้น ละไว้ในฐานเป็นความไร้มาตรฐานใดๆนะคะ เพราะอคติส่วนตัวที่หลายคนรู้ดีว่า ฟีน่าไม่เอาแช่มเลยไม่เอาชาร์มมี่สักเท่าไร เรื่องนี้จัดไว้เป็นตอนพิเศษที่เอาไว้ให้คลายความคิดถึงของตัวละครเก่าๆของแอลค่ะ แต่เผอิญ ฟีน่าไม่แนวบ้านนี้เท่าไร ก็เลยเฉยๆไม่ได้กรี๊ดกร๊าด ไม่เหมือนตอนอ่านพี่ศิน อันนี้จะกรี๊ดกว่า อิๆๆ อันนี้ความบ้าส่วนตัวนะคะ ไม่เกี่ยวกะอะไร ดังนั้นตอนนี้ฟีน่าเลยไม่พูดมากเพราะความแนว ไม่แนวส่วนตัวล้วนๆ
เอาเป็นว่าก็ยังเก็บสะสมกันในฐานะว่าเป็นแอลลี่ค่ะ แต่ใจจริงฟีน่าอยากได้นิยายตอนยาวมากกว่า นิยายเรื่องสั้นค่ะ เพราะมันไม่จุใจ ไม่สะใจ ไม่เลิฟๆ รักมากมาย อยากบอกต่อ อยากบ้าคลั่งผู้ชายที่รักนะแสดงออก ในหัวมีแต่นางเอกเท่านั้นแบบแอลลี่ เล่มนี้อาจจะเป็นการเขียนเพื่อความผ่อนคลายของคนเขียน ซึ่งแฟนๆก็อ่านกันได้ แต่ยังไงขอเรื่องยาวจะโดนใจกว่าคุณพี่ยกเช่นฟีน่ากว่าเยอะค่ะ