คำถามที่เจอในเฟซส่วนตัวและเพจเมื่อเอาปกนิยายเล่มนี้ลงก็คือ นิยายใหม่คุณศรีสุรางค์หรือคะ คำตอบก็คือไม่ใช่ค่ะ เป็นผลงานreprint นะคะ เนื่องจากว่าเล่มนี้มีคนตามหากันอยู่ ทำให้ราคาในตลาดมือสองค่อนข้างสูงและหาไม่ค่อยได้ เจ้าของงานก็เลยตัดสินใจทำเองเสียเลยค่ะ ดังนั้นหลายคนจึงน่าจะเคยอ่านรีวิวเล่มนี้ตั้งแต่เวอร์ชั่นแรก ซึ่งตอนนั้นฟีน่าเขียนไว้สั้นๆ ไม่เคยเขียนรีวิวยาว คิดว่าไหนๆ ก็ทำใหม่ ก็รีวิวใหม่เสียเลยค่ะ ตามประสาความเวิ่นเว้อมาตามอายุที่มากขึ้น

ต้องบอกก่อนว่านิยายเรื่องนี้ การเล่าเรื่องจะเล่าด้วยสรรพนามบุรุษที่ 1 นะคะ ก็คือนางเอกเป็นคนเล่าเรื่องทั้งหมด เมื่อเธอเป็นนักเขียนสาวไส้แห้งตัวจริง ที่จู่ๆวันหนึ่งก็ต้องไปแต่งงานกับญาติที่ห่างกันสุดกู่แบบพระเอก เพราะเขาถูกบังคับจากพินัยกรรมว่าถ้าไม่แต่งงานกับนางเอก จะไม่ได้รับมรดก นางเอกที่ออกแนวเห็นใจพระเอกหน่อยๆ และมีความจำเป็นบางประการทำให้ยอมทำเรื่องที่บ้าบิ่นนี้ แต่เธอก็พยายามที่จะบอกตัวเองว่าอย่าหลงรักพระเอก และไม่อยากจะบอกใครว่าเธอเป็นใครในชีวิตพระเอก ซึ่งดูจะไม่ได้ผลเลย เมื่อสามีปลอมๆของเธอ กลับขยันทำให้เธอเหมือนตกไปในหลุมรักแบบไร้ทางปีนป่ายขึ้นมา สาวที่ไม่เคยรู้จักคำว่ารักอย่างนางเอกหรือจะไปต้านทานเสน่ห์แบบผู้ชายที่ดีแบบนี้ได้ยังไง แต่ความจริงมันมีอะไรแอบแฝงมากกว่าที่เธอรู้ จนไม่รู้ว่าจะโกรธ จะโมโหหรือจะทำตัวยังไงดีความความลับและความรักครั้งนี้

เป็นอะไรที่น่ารักมาก ทั้งๆที่อ่านรอบสองแบบเต็มๆ คือมันเป็นนิยายแนวที่รวมพล็อตนิยายน้ำเน่าเข้าไว้ด้วยกันค่ะ แต่เป็นน้ำเน่าในเงาจันทร์กันสุดๆ แน่นอนว่าแค่เปิดเรื่องมาก็มุกแต่งงานเพราะพินัยกรรมกันแล้ว แต่จะมีพล็อตน้ำเน่าอะไรอีกอันนี้ก็บอกไม่ได้นะคะ มันจะกลายเป็นสปอยส์เรื่องเสียหมดค่ะ คนอ่านต้องไปลองอ่านนะคะ

แต่ที่บอกว่าน่ารักมันคืออะไรล่ะ พระเอกซิคะ นางเอกไม่ต้องไปสนใจเธอหรอกค่ะ เสียเวลาเปล่าๆ เพราะน่าริษยาเกินไป ใครอยากอ่านนิยายที่พระเอกแสนดีที่สุดในสามโลกนะคะ จงอ่านเลยค่ะ คุณป่าโมกข์ของเราจะหวานอะไรขนาดนั้น รักนางเอกอะไรขนาดนี้ เริดเลอเพอร์เฟคทรงคุณค่าที่เราคู่ควรจริงๆ ทำทุกอย่างเพื่อหลงบุหลันได้หมด ชัดเจนในความรู้สึกมาก แม้จะต้องแอบเก๊กท่าเล็กน้อยในตอนแรก เพราะกลัวว่าไก่จะตื่น แต่หลังจากต้อนเป้าหมายเข้าสู่กรงวิวาห์ได้ งานนี้ก็มากันเต็มที่แบบไม่มียั้ง ไม่เกรงใจคนไร้คู่แบบเรากันเลยทีเดียว แบบนี้คงไม่ต้องถามว่าจะหวานขนาดไหน เอาซิค่า เบาหวานจะขึ้นเอาได้ และไม่น่าเชื่อว่าคนนิ่งๆ เป็นผู้ใหญ่แบบคุณโมกข์ก็จะมีมุมเอาแต่ใจที่น่าให้ทำแบบนั้นนะคะ ถ้าเราเป็นนางเอก อาจจะบอกว่าน่าจะทำตั้งนานแล้วค่ะ ทอดสะพานคอนกรีตเสริมใยเหล็กรอล่ะ ข้ามได้สักที รอจนสะพานจะสึกแล้วค่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะคะ พร้อมมานานแล้วค่ะ แต่พอดีว่าคุณโมกข์เป็นสุภาพบุรุษเลยต้องมีมาดนิดหนึ่ง ให้อภัยได้เพราะความหล่อ เอ๊ยความดีทั้งหมดทั้งปวงค่ะ

ส่วนนางเอก ลืมไปดีกว่าไหมคะ คาดว่าจะไม่ดี จะหาว่าริษยาเกินไป หลงบุหลันมีดีอะไร แค่ยัยช่างมโนนิดๆ เวิ่นเว้อพอประมาณ แต่ส่วนดีที่เราไม่รู้หรอก ยกเว้นคุณโมกข์คนเดียวที่เขาเห็นคือ ความดีในตัวของหลงบุหลันเอง ขนาดเจ้าตัวยังไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ทำมันสร้างความรู้สึกที่ดีให้กับใครไว้บ้าง เพราะเธอคิดแค่ว่ามันเป็นสิ่งที่เป็นเรื่องปกติที่ควรทำเท่านั้นเอง

แล้วสำหรับคนที่เคยมีเล่มนี้แล้วในการพิมพ์ครั้งแรก อาจจะสงสัยว่าพิมพ์ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนแค่ไหน ตอบได้ว่าไม่ต่างกันค่ะ ฟีน่าเองช่วงท้ายเล่มก็มีเลือนๆ ไปบ้าง นึกว่าเพิ่มตอน แต่จริงๆไม่ใช่ค่ะ เหมือนเล่มก่อนทุกประการนะคะ ดังนั้นใครมีเล่มนี้อยู่แล้ว อยากจะประหยัดเงินก็ไม่ต้องซื้อเล่มใหม่ก็ได้นะคะ แต่ถ้าชอบอยากสะสมปกใหม่หรือไม่มีเล่มนี้ก็แนะนำค่ะ แอบบอกกันก่อนเลยว่า ให้รีบอ่านนะคะ เพราะว่าเล่มต่ออย่างคุณป่ารักกำลังจะมาในเร็วนี้ค่ะ ไม่นานเกินรอ พิมพ์แบงค์ไว้อาจจะแห้งไม่ทันด้วยนะคะ หรือถ้าลืมแล้วก็หยิบมาทบทวนใหม่ก็ดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ

คงไม่ต้องถามว่ารู้สึกเช่นไรกับนิยายรวมมิตรพล็อตนิยาย แน่นอนว่าความชอบก็สมกับเป็นงานนิยายของคุณศรีสุรางค์ค่ะ ฟีน่าเป็นแฟนนิยายมาทุกเล่ม เรื่องนี้ก็เป็นเล่มที่ตั้งแต่อ่านครั้งแรกก็หลงรักคุณโมกข์ไปเลย รวมทั้งน้องชายของคุณโมกข์ไปด้วย เนื้อเรื่องที่อ่านแล้วอมยิ้มกับความน่ารักของตัวละคร ไม่มีดรามาให้ปวดร้าวจิตใจ ไม่มีน้ำตาให้ต้องเสียไปในความบาดใจของตัวละคร ไม่ต้องบ่นเรื่องคำผิด สบายใจที่สุดเวลาที่อ่านค่ะ แค่ลุ้นว่าจะชอบมากหรือน้อยก็เท่านั้นเองค่ะ แต่สิ่งที่ยังคงเป็นนิยายแบบคุณศรีสุรางค์อีกประการก็คือ การสอนใจคนหลังจากอ่านจบ ในบางครั้งการที่เราอ่านนิยายสักเล่มหนึ่ง จากครั้งแรกที่เราอายุประมาณหนึ่ง ครั้นพอเราอายุมากขึ้น ความชอบอาจจะเปลี่ยนไป บางคนชอบมากขึ้น บางคนชอบน้อยลงขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของคนอ่าน แต่เล่มนี้สิ่งที่ฟีน่ายังเหมือนเดิมที่ไม่ใช่ความรู้สึกอมยิ้มในตอนอ่านก็คือ ประโยคที่ชอบที่สุดในเล่มนะ เป็นคำพูดที่สร้างความรู้สึกในแง่บวกกับเรา จริงๆต้องบอกว่าสาวโสดไร้คู่อย่างเราจะดีกว่านะคะกับประโยคนี้
“...อย่าสูญเสียความหวังและจินตนาการของคุณไปเลยค่ะ ที่ไหนสักแห่งจะต้องมีคนแสนดีสักคนสำหรับคุณอยู่แน่ๆ ขอเพียงคุณสองคน หมั่นทำดีให้แก่กัน อย่าทำร้ายต่อกัน ไม่ว่าด้วยกาย วาจา หรือใจ ห่วงใยกัน อย่าทอดทิ้งกัน แบ่งปันกันในทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วคุณก็จะเป็นคนที่เขารัก และทำให้เขารักคุณได้ในที่สุด...”