นายท่านปั้นรัก จั้นชิง นายท่านปั้นรัก จั้นชิง เพราะเซียงจิ่วเอ๋อร์คือลูกสาวคนเดียวที่ถูกรักใคร่และทนุถนอมเกินกว่าที่ผู้เป็นบิดาจะห้ามปรามได้แม้แต่เรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตอย่างการแต่งงานเซียงจิ่วเอ๋อร์ก็ยังหาเรื่องปั่นป่วนสิ่งที่กุลสตรีดีงามพึงนิ่งเฉยด้วยการหาหนทางทำลายชื่อเสียงของตนแต่เธอไม่คิดว่าบุรุษแปลกหน้าผู้ที่เธอเลือกให้มาเป็นคนโชคร้ายจะไม่ใช่คนที่ควรต่อกรด้วยแม้แต่น้อยอย่างฮั่วจิ้งเทียนกว่าจะรู้ตัวว่าพลาดเซียงจิ่วเอ๋อร์ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับความลับที่ฮั่วจิ้งเทียนกุมมันไว้ แม้ตลอดชีวิตฮั่วจิ้งเทียนจะไม่สนใจสิ่งใดยิ่งได้ชื่อว่าเป็นอิสตรีแล้ว พวกเธอคือสิ่งที่คนเช่นเขาจะหลีกหนีให้ใกลแต่กลับกลายว่าทั้งๆที่เขาพลาดท่าเสียทีกลอุบายตื้นๆของเด็กสาวจอมแก่นอย่างเซียงจิ่วเอ๋อร์แทนที่นายท่านฮั่วที่ใครๆต่างก็กริ่งเกรงจะสั่งสอนสาวน้อยที่มีตาแต่ไร้แววคนนี้ให้เข็ดหลาบเขากลับสนุกไปกับแผนร้ายๆของเซียงจิ่วเอ๋อร์ได้แต่ก่อนที่เขาจะผลั้งเผลอผูกพันกับความรู้สึกนี้เกินกว่าจะไถ่ถอนตัวเองได้ก็หมดเวลาที่เซียงจิ่วเอ๋อร์จะสนุกกับมันแล้ว ความรู้สึกที่มีอาจจะเป็นรักแรกที่ยากตัดใจหรือแค่ความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบสหายรู้ใจหากเซียงจิ่วเอ๋อร์ก็ไม่อาจให้คำตอบกับตัวเองได้แต่อย่าหวังว่าฮั่วจิ้งเทียนจะหลบหนีเธอไปได้เพราะเธอจะวิ่งไล่บุรุษผู้นี้จนเขาไม่อาจผลักไสเธอให้พ้นจากเส้นทางชีวิตของเขาได้ทว่าสิ่งที่เซียงจิ่วเอ๋อร์ไม่ทันเตรียมรับมือก็คือความจริงของตัวฮั่วจิ้งเทียนเขาไม่ใช่พ่อค้าธรรมดา แต่เขาคือผู้นำของสำนักธาราสวรรค์ผู้เคร่งครัดจริงจังและทุกลมหายใจเข้าออกของเขาก็คือการค้าดังนั้นเวลาแห่งความเบิกบานของเธอจึงค่อยๆหมดไปจนเซียงจิ่วเอ๋อร์ไม่มั่นใจแล้วว่าเธอทำในสิ่งที่ถูกหรือผิด เพราะต้องการผลักไสทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วฮั่วจิ้งเทียนจึงทำในสิ่งที่ผิดมหันต์ไม่ใช่ใครที่สร้างความเจ็บปวดให้เกิดกับเซียงจิ่วเอ๋อร์แต่เป็นจากน้ำมือของเขาล้วนๆ กว่าจะรู้ตัวและเข้าใจว่าเขาพลาดพลั้งสิ่งใดไปสายตาที่เคยมองเขาอย่างเทิดทูนกลับไม่เหมือนเดิมอีกแล้วมือคู่น้อยที่เขาเคยได้เกาะกุม กลับสลัดเขาทิ้งอย่างไม่ไยดีคล้ายดั่งคนไม่เคยรู้จักกัน หากความรักทำให้โลกงดงามแต่กับเซียงจิ่วเอ๋อร์มันทำให้โลกของเธอขมขื่นยิ่งนักการถูกมองด้วยสายตาผิดหวังและไม่เชื่อใจทำให้เธอได้รู้ถึงความจริงและใช้มันสร้างบทเรียนให้เธอเติบโตขึ้นจากที่ไม่เคยสนใจสิ่งใด ชั่วขณะหนึ่งเหมือนเซียงจิ่วเอ๋อร์จะได้รู้จักทุกสิ่งที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนรักที่หวาน พานไปเป็นขม และต่อให้ฮั่วจิ้งเทียนสำนึกผิด เธอจะมั่นใจได้เช่นไร เมื่อยอมรับในสิ่งที่รู้สึกมาเนิ่นนานฮั่วจิ้งเทียนจะให้ทุกสิ่งอย่างเพื่อให้ได้เซียงจิ่วเอ๋อร์มาเป็นผู้หญิงของตนแม้ว่าครั้งนี้การจะได้เธอมาครอบครองจะยากลำบากเพียงใดเพียงเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับเธอได้รู้ว่าไม่มีชายใดคู่ควรกับเซียงจิ่วเอ๋อร์เท่ากับเขาอีกแล้วเพราะถ้าเขาคือเหยีย เธอก็คือจิ่วเอ๋อร์เหยียเอ๋อร์ก็เปรียบเสมือนเขาและเธอที่เกิดมาคู่กัน   Create Date : 23 สิงหาคม 2557 2 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2557 9:48:09 น. Counter : 4836 Pageviews. Share Tweet

รอคอยจั้นชิงมาแสนนานในที่สุดเธอก็มาให้เราได้อ่านกันเสียทีขนาดว่าตั้งใจจะหยุดรีวิวนิยายของแจ่มใสสักระยะ เนื่องจากช่วงนี้รีวิวถี่กันเกินไปผิดวิสัยที่ฟีน่าจะไม่ชอบรีวิวสนพ.ไหนซ้ำๆกัน เพราะว่าคนรีวิวขี้เบื่อแต่จั้นชิงและมากกว่ารักเป็นอะไรที่ห้ามตัวเองไม่ได้ ได้ของต้องรีบอ่าน รีบรีวิวจะได้มีเพื่อนคุยเยอะๆค่า ติดยี่ห้อจั้นชิงคนอ่านโรคจิตแบบดิฉันเลยติดความซาดิสต์มาด้วย มันต้องน้ำตาท่วมจอ เอาละทิชชู่พร้อมลงมืออ่านดีกว่า แต่เรื่องนี้เริ่มต้นมาด้วยนางเอกแนวลูกสาวกำนัน เอ๊ยไม่ใช่ลูกสาวพ่อค้าใหญ่ที่รักลูกสาวมากมาย ประเภทว่าปากก็ดุไปงั้นล่ะแต่สุดท้ายก็ให้ท้ายลูกสาวตลอดเวลา ทำให้นางเอกเรื่องนี้ออกแนวสาวน้อยจอมแก่นไม่ทำตัวเป็นกุลสตรีแสนดีสักเท่าไร ยิ่งเมื่อพ่อจะคิดจับเธอแต่งงาน หนทางเด็กๆที่คิดได้คือต้องทำให้ตัวเองเสื่อมเสียไม่มีใครอยากแต่งงานด้วย และพระเอกก็คือตัวเลือกที่ดีที่สุดแต่ไม่ใช่ว่านางเอกจู่ๆจะเลือกพระเอก หากเธอก็พอจะมีแผนบางอย่างในใจเอาไว้ซึ่งนางเอกก็ดันซวยที่ไปเลือกพระเอก เพราะแทนที่เขาจะช่วยให้แผนเธอสำเร็จกลับกลายเป็นว่าไปทำให้เขาเหนือกว่าในเรื่องความลับที่ต้องการปิดบังแต่ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบความรู้ทันของเขาหากสาวน้อยที่อ่อนต่อโลกแบบนางเอกก็หลงรักคนอย่างพระเอกได้ง่ายดายจนทำอะไรที่ผิดพลาดไปมากมาย และเป็นที่มาของดรามาจี๊ดๆใจกันไป แต่ท้ายที่สุดพระเอกผู้เข้าใจผิดก็ต้องเป็นฝ่ายงอนง้อตามประสานิยายที่นางเอกต้องได้รับการเอาอกเอาใจ คุณหลอกดาว! (สำนวนโบราณอีกแล้ว)พูดคำนี้ได้ไหมค่ะ ทิชชู่ ผ้าเช็ดหน้าเตรียมเก้อ กรีดร้องโวยวายจั้นชิงตัวปลอม ของจริงต้องน้ำตารินกว่านี้ กะแบบว่าตาปูดตาบวม(หล่อนลืมดูขนาดเล่มว่าบางจะตายไป) ดันไม่ใช่เลยค่าเจ็บจี๊ดหนึ่งประมาณโดนเข็มตำปลายนิ้ว ยังไม่ทันรู้สึกรู้สาอันใด หรือต่อมความซาดิสต์พัฒนาให้มีเลเวลสูงขึ้นยังไม่รู้รสชาติปวดร้าวจู่ๆก็ลงเอยกันแล้ว ทึ้งหมอน ไม่ใช่ฟิน แต่ไม่ๆๆๆอยากได้จั้นชิงแบบเรียกน้ำตาตะหาก โฮๆๆๆร้องไห้เองก็ได้ว่าพลาดไปแล้วที่ต้องการความดรามา แล้วหันมาเสพความน่ารักแทน อย่างคำโปรยนั่นล่ะค่า นางเอกแก่นๆ ผู้เป็นลูกสาวสุดที่รักแสนแสบแม้ไม่มีวรยุทธ์แต่เธอชื่นชอบการใช้พิษเป็นยิ่งนัก นางเอกเองก็เป็นเด็กสาวเอาแต่ใจดังนั้นงานนี้ก็เลยมาในรูปแบบเด็กจอมป่วนที่พยายามเข้าไปปั่นหัวให้พระเอกวุ่นวายยุ่งเหยิงสุดๆดีที่สาวเจ้าเป็นคนที่พระเอกมีใจ ไม่งั้นเธอคงโดนจัดการไปนานแล้วเพราะความซ่าส์ของแม่คุณ บางทีก็รู้สึกว่าเธอนี้ช่างคิดน้อยมากมากจนถ้าเอามาทำเมียตกลงจะได้เมียหรือได้น้องสาวมาแทน เล่นอะไรไม่รู้เวล่ำเวลาก็มีก็เลยไม่ได้รู้สึกว่าตอนที่พระเอกเข้าใจผิดในตัวนางเอกจะทำให้ฟีน่าโศกาอาดูรไปกับชะตาชีวิตของนางเอกนะคะต้องบอกว่านังหนู ก็หล่อนทำตัวให้เขาคิด ต่อปากต่อคำเล่นซะจนกลายเป็นเหมือนนิสัยเอาแต่ใจขนาดนั้นพระเอกต่อให้ฉลาดหลักแหลมเป็นผู้นำแค่ไหน พลาดไปก็เข้าใจได้ เรียกว่างานนี้แทนที่จะเข้าข้างนางเอกแบบจั้นชิงเรื่องอื่นๆแบบที่ว่าพระเอกทำไมเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ กลายเป็นว่าเข้าข้างพระเอกแทนค่ะหรือเพราะฟีน่าไม่ค่อยแนวนางเอกแก่นๆ ซุกซนจนเกินขนาดก็ไม่รู้แต่ใช่ว่านางเอกจะไม่น่ารักเธอก็น่ารักในแบบสดใสร่าเริงเป็นขั้วที่ต่างจากพระเอกที่เคร่งขรึมและจริงจังอย่างสิ้นเชิงถ้าไม่ได้เจอนางเอก พระเอกคงไม่รู้จักรักใครหรือล้อเล่นกับใครได้ เรียกว่าเป็นหยินหยางของกันและกันก็ว่าได้ จะโทษใครก็คงต้องโทษตัวเรา คาดหวังน้ำดรามาเล็กๆไม่ถึงขนาดเสียน้ำตาจนหมดตัวแต่เล่มนี้จั้นชิงคงกลัวคนอ่านปวดร้าวเกินไปเลยจัดเมนูของว่างมาให้ค่ะแต่เราเองชินกับสไตล์ของจั้นชิงแบบไหน เลยรู้สึกว่าเรื่องนี้เนื้อเรื่องมันเบาๆพล็อตเดิมๆ ไปนิดหนึ่ง จริงๆมันก็เดาได้แทบทุกเล่มนั้นล่ะแต่เล่มนี้เดาง่ายมากเกินไปนิดหนึ่งค่ะ อะไรในเรื่องก็พากันง่ายดายตามไปด้วยพระเอกน่ะ เป็นสไตล์ที่ถูกใจฟีน่าอยู่ ผู้ชายดุ เย็นชาเคร่งขรึมแต่แพ้ทางนางเอกคนเดียว ค่อนข้างฉลาดในทุกเรื่อง มีงี่เง่าเล็กน้อยมากในเรื่องนางเอกที่ฟีน่าแก้ต่างให้พระเอกไปแล้วว่า ก็นางเอกทำตัวเองด้วยล่ะพระเอกรอดพ้นข้อหาไปได้อย่างสวยงาม นางเอกก็น่ารักดี แต่ยังไม่ดึงดูดใจให้รักใคร่ เอ็นดูแบบสุดๆเนื้อเรื่องก็จบแบบงงๆนะคะ บอกตรงๆเลย คือมันจบได้ห้วนมาก รวบรัดมาก ตัวละครที่คิดว่าน่าจะร้ายไฉนดันยอมแพ้ง่ายๆ ก็เข้าใจว่าซาบซึ้งในความดีของนางเอกแต่ประหนึ่งเป็นนางอิจฉาละครไปนิดหนึ่ง เกือบจะร้ายกาจมาตลอดเพราะชอบพอในตัวพระเอกถอดใจเสียดื้อๆ แต่เอาเถิด ถือว่าได้อ่านจั้นชิงเสียทีหลังจากที่ร่ำร้องอยากอ่านมานาน อาจจะไม่โดนใจแบบสุดๆ แต่ก็อ่านตลอดรอดฝั่งแบบไม่ทิ้งไม่ขว้าง แต่ว่าจั้นชิงเปี๋ยนไป๋แต่ถ้าจะให้ดีแฟนคลับขอแบบจี๊ดใจเหมือนเดิมจะดีกว่านะค่า รอคอยอยู่เสมอๆค่า   โดย: ฟิลิเซียน่า 25 สิงหาคม 2557 9:48:54 น.

พี่ทิพได้ฟีน่าแหละที่แนะให้อ่านนิยายของจั้นชิง เลยซื้อมาอ่านซะติดใจเกือบครบ แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ดราม่าน้ำตานองแต่ขึ้นชื่อว่า จั้นชิง ก็สอยมาแลวจ้า ฟีน่ามีเรื่องอะไรแนะนำอีกมั้ย พี่จะรอหนูรีวิวแล้วค่อยซื้อ อิอิ   โดย: พี่ทิพ IP: 171.96.244.106 25 สิงหาคม 2557 18:22:50 น.