กลีบบัวกลางใจ ซั่นเฟย กลีบบัวกลางใจ ซั่นเฟย แม้จะรู้ว่าช่างงมงายและโง่เขลาสิ้นดีหากหลันซื่อก็ไม่อาจตัดใจจากรักแรกในชีวิตได้ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวผู้สูงศักดิ์คนใดก็ไม่เคยทำให้หลันซื่ออยากจะเดินเข้าสู่พิธีวิวาห์ได้เลยทว่าระยะทางที่ห่างไกลจากอดีตที่ไม่สมหวังกำลังช่วยให้ผู้ชายที่ตาบอดในรักเช่นเขาอาจจะเปิดใจรักใครสักใครหากการกลับมาสู่สถานที่ที่ไม่ชวนจดจำกลับทำให้เขาหวนรำลึกถึงสตรีที่มีบางอย่างชวนให้นึกถึงชูเหอ สตรีคนใดกันเล่าบนแผ่นดินนี้จะไม่ตกลงไปในหลุมเสน่ห์ของหลันซื่อบุตรชายคนโตของหลี่ชินอ๋อง หากชูเหอผู้ต่ำต้อยก็รู้ควรดีว่า จงอย่าได้เปิดเผยความรู้สึกส่วนลึกในใจให้ผู้อื่นรับรู้และที่สำคัญนับจากวันที่บังเอิญได้พานพบกัน เธอไม่ใช่ชูเหอคนเดิมอีกแล้วหากเธอคือพระชายาในนามของเจี่ยนชินอ๋อง และถ้าไม่ใช่เพราะเหตุสำคัญเธอก็คงไม่มีวันได้พบหลันซื่อตลอดไป เพราะความหวังจะแก้ไขปริศนาสำคัญในชีวิตของน้องสาวจนหลันซื่อพลั้งเผลอทำในสิ่งที่เห็นแก่ตัวกับชูเหอไปหากเขาก็พร้อมจะช่วยเหลือเธอกลับคืนและนับตั้งแต่หลันซื่อได้สอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวในชีวิตของชูเหอก็เหมือนว่าเขาเสมือนได้พบสหายผู้รู้ใจ แม้เป็นได้แค่เพียงสหายก็มากเกินกว่าที่ชูเหอจะวาดหวังไว้แล้วทั้งชาติกำเนิดต่ำต้อย ซ้ำยังเป็นพระชายาม่ายแต่ทำไมกันทั้งที่เธอบอกตัวเองเช่นนั้นกลับยังรู้สึกเจ็บปวดในยามที่เห็นว่าบางทีอาจมีสตรีผู้จะเข้ามาครองใจของหลันซื่อได้ในอีกไม่นานเมื่ออยู่ใกล้ก็เหมือนห่างไกล การกลับไปดำรงเป็นพระชายาม่ายในสถานที่อันคู่ควรกับชูเหอคงเป็นสิ่งที่ถูกต้องเป็นที่สุด นี้คงเป็นดวงตาที่มืดบอดที่สุดสหายผู้รู้ใจเช่นนั้นหรือ แท้จริงแล้วไม่ใช่เลยแต่ชูเหอคือสตรีผู้อยู่ในใจเขาต่างหากม่านหมอกของคำว่ารักแรกฝังใจได้สลายไปตั้งแต่เมื่อใดเขาก็ไม่อาจบอกได้หากคงเป็นเพราะชูเหอ ผู้หญิงที่เรียบง่ายหากแต่เข้าใจในความเป็นหลันซื่อคนนี้กระมังถึงทำให้เขาได้รู้จักความรักอีกครั้ง และครั้งนี้หลันซื่อจะไม่ยอมให้อุปสรรคใดๆมากั้นขวางระหว่างกันอีก แม้ว่าเธอจะมีสถานะเป็นหญิงม่าย มีอะไรที่ชูเหอคู่ควรกับหลันซื่อด้วยหรือแต่จะให้ผลักไสเขาไปเธอก็ไม่อาจทำได้อีกต่อไป เธอจึงยอมที่จะโลภมากขอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของหลันซื่อเป็นดอกบัวดอกน้อยที่เบ่งบานในหัวใจของบุรุษที่เธอหลงรักได้อยู่เคียงข้างกันตราบจนวันตายเพียงเท่านี้ก็ความสุขที่ชูเหอปรารถนาแล้ว   Create Date : 08 กรกฎาคม 2558 1 comments Last Update : 8 กรกฎาคม 2558 15:06:26 น. Counter : 4894 Pageviews. Share Tweet

ดองกันจนเล่มต่อออกมาแล้วค่ะ ถึงได้ฤกษ์งามยามดีเอานิยายชื่อไพเราะแบบนี้มาอ่านนะคะ แต่ก่อนจะอ่านก็พอจะได้ยินคร่าวๆ มาบ้างว่าเรื่องราวเป็นเช่นไร ซึ่งของแบบนี้ไม่ลองกับตัวเองไม่รู้กันง่ายๆ หรอกนะคะว่าจะหมู่หรือจ่า แรกเริ่มต้นเรื่องก็ชวนให้รู้สึกขัดใจกันเล็กน้อยกับตัวพระเอก เขาเป็นพวกรักปักใจ แม้จะรักเขาข้างเดียวก็ตามที จนเหมือนกับว่าจากนี้จนวันตายก็จะบูชารักที่ไม่สมหวัง จะไม่มองใคร ไม่คิดแต่งงานกับใคร ซึ่งความคิดแบบนี้ก็ทำให้คนรอบข้างกังวลไปกับพระเอก เพราะในสังคมยุคนั้น การแต่งงานเป็นสิ่งสำคัญ และเมื่อเขาคิดได้หรือว่าอยากหนีไปให้ไกลจากสถานที่เดิมๆ เขาจึงไปอยู่ชายแดนเสียเลยนี้ และการอยู่ในดินแดนห่างไกลก็น่าจะดีขึ้น การกลับมาเมืองหลวงอีกครั้งจึงต้องรับมือกับเรื่องวุ่นวายของน้องสาวที่กำลังจะแต่งงาน จะหันหน้าไปปรึกษาใครก็ไม่เห็นทางนอกจากเพื่อนรักของน้องสาวที่เขาแทบจะลืมเลือนเธอไปแล้ว แล้วการพบเจอกันอีกครั้งก็ทำให้พระเอกได้ช่วยเหลือนางเอกจากญาติของสามีผู้ตายจากไป ทิ้งปัญหาไว้ให้เธอมากมาย ซึ่งการช่วยเหลือตอนนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกันเกิดขึ้น แต่มันเหมือนเพื่อนผู้รู้ใจกันมากกว่า แน่นอนว่าพระเอกไม่เคยรู้เลยว่านางเอกน่ะแอบหลงรักมาตั้งแต่เป็นสาวรุ่นจนบัดนี้ ถ้าไม่เพราะเหตุการณ์บางอย่างบอกเขาว่า เธอไม่ใช่แค่เพื่อนแต่คือคนที่เขารักต่างหาก ใครชอบแนวที่พระเอกค่อยๆ ก่อร่างสร้างรักนะคะ คงน่าจะชอบเลยทีเดียว เพราะว่าพระเอกเป็นพวกรักมั่นคงมาก ขนาดรักแรกพี่ท่านยังติดตรึงในใจชนิดว่าจะไม่ลืมจนวันตาย ก็ยังคิดอยู่ว่านางเอกจะมาแทรกได้ตรงไหนยังไงเนี่ย แต่นั่นละ เป็นนางเอกก็ต้องมีช่องทางกันบ้างละ ความรักของคนคู่นี้ไม่หวือหวาเลยแม้แต่น้อยเดียวค่ะ อย่างที่บอกว่าพระเอกเป็นพวกรักแรกฝังใจ เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนในทำนองคิดจะตบแต่งมาเป็นเมียเลย หลีกเลี่ยงได้ก็จะพยายาม ไม่ว่าเบื้องบนจะอยากบังคับแค่ไหน เขาก็พยายามหาทางออก แล้วแบบนี้จะมารักนางเอกได้ยังไง จะว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดก็ว่าได้ค่ะ นางเอกเริ่มต้นจากคำว่าเพื่อนของน้องสาวก่อน แล้วค่อยได้รับการเลื่อนตำแหน่งมาเป็นเพื่อนผู้รู้ใจของตัวเอง นางเอกรับรู้ในทุกอย่างของพระเอก เป็นที่ปรึกษา เป็นอะไรมากมายชนิดที่พระเอกก็ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่ทำให้สบายใจได้ถึงขนาดนี้คือคนที่เขารัก แต่ใช่ว่าพระเอกจะเป็นพวกฝ่ายรับอย่างเดียว เขาก็ปฏิบัติกับนางเอกเรียกว่าค่อนข้างดีเลยทีเดียว ให้การปกป้องคุ้มครอง แก้ปัญหาหลายๆ อย่างให้นางเอก จึงเป็นรักที่ค่อยๆ มา ค่อยๆ เติมให้เต็ม กว่าจะมารู้อีกทีพระเอกเขาก็รักนางเอกไปแล้ว ต่างไปจากนางเอกเธอรักเขาและจะรักจนหมดใจต่อไป แต่ถ้าใครชอบความหวือหวา ร้อนแรงในการดำเนินนิยาย หรือแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดเจนว่ารักมาก หวงมาก หวานมากๆ จนมดแทบจะขึ้นนิยาย ขอบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แน่นอนค่ะ พระเอกรู้ตัวเรียกว่าช้ามาก แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนของนางสาวตัวเองขนาดนี้ ก็อาจจะเพราะว่าเธอเป็นสตรีอ่อนแอต้องได้รับการปกป้อง แต่ความจริงๆ ไม่ใช่เลย เพราะเขารักและเป็นห่วงนางเอกต่างหาก นิยายก็เลยเหมาะกับคนที่ชอบเรื่องที่ค่อนข้างจะปูพื้นยาวในขอบเขตของความหนาที่มากกว่ารักให้ออกมาเป็นแบบนี้ จะค่อยๆ เห็นพัฒนาการว่าอะไรทำให้พระเอกรักนางเอก มารู้ตัวอีกทีรากฐานก็แน่นอนราวกับคอนกรีตเสริมใยเหล็กไปแล้ว ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้นางเอกจะไม่ได้ต่ำต้อยเหมือนเมื่อก่อนก็ตามที หากแต่สถานะพระชายาม่ายนี้ละ ทำให้เหมือนรู้สึกกันไปว่าพระเอกเลือกนักมักได้แร่กันไป แต่ใครเลยจะรู้ว่าแกได้แร่อะไรไปครอง ซึ่งอ่านไปแล้วจะชอบนางเอกมากกว่าพระเอกนะคะสำหรับเรื่องนี้ หายากมากที่ชอบนางเอกมากกว่า เพราะเธอเข้มแข็งและสู้คนเอาเรื่อง เมื่อเธอเป็นลูกสาวของอนุภรรยาในบ้าน ที่แทบไม่มีใครหลียวแลอยู่แล้วนางเอกจึงเรียนรู้วิธีเอาตัวรอด แต่การแต่งงานไปเป็นพระชายาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องมาช่วงชิงอะไรมากมายกับญาติของสามี ยังดีที่มีพระเอกคอยหนุนหลังให้ถ้าไม่มีคนคอยช่วย นางเอกก็อาจจะย่ำแย่กว่านี้ก็เป็นได้ ต่อให้นางเอกเก่งแค่ไหนก็ยังสู้ผู้ชายไม่ได้อยู่ดี ส่วนถามว่าฟีน่าชอบแค่ไหน มันก็ตอบลำบากนะคะ แน่นอนว่าพระเอกในช่วงแรกที่ไม่ใช่สเปคเลยค่ะ ผู้ชายช้ำแรก(เขาข้างเดียว) งมงายมาก มากจนไม่เหลืออะไรให้ใครเลย แกรู้ตัวก็ช้า เนิบนาบมาก คนที่ชอบความหวือหวาแบบฟีน่าเลยรู้สึกว่าไม่คุ้นสักเท่าไรเลยค่ะ ความหวานไม่ค่อยมีนะคะ เพราะสายตาพระเอกมองนางเอกว่าเป็นแค่ต่างเพศที่รู้ใจกัน ออกจะเป็นความรักแบบอบอุ่นที่เต็มไปด้วยกลิ่นของความเป็นเพื่อนมากกว่าเป็นแฟน แต่จะมาเด่นในแง่ที่ว่าพระเอกเขาจะเอาใจใส่นางเอกค่อนข้างมาก ดูแลปกป้องนางเอกได้ดีเยี่ยมชนิดที่ว่าคงหาใครทำแบบนี้ให้กับนางเอกไม่ได้แล้ว ความรู้สึกว่าอ่อนหวานจะเริ่มมีมาในตอนที่พระเอกรู้ใจตัวเองไปแล้ว และต่อสู้กับทุกอุปสรรคเพื่อให้ได้แต่งงานกับนางเอก ส่วนความยากลำบากในการได้แต่งงานกันก็ไม่มากมายนัก ไม่งั้นความหวานที่มีไม่เยอะอยู่แล้ว ก็เล่นมาซะท้ายเรื่องมันจะโศกาไปอีกก็เลยไม่มีนะคะ แต่เรื่องนี้ก็แอบปล่อยให้เรื่องต่อที่ออกมาแล้วซึ่งเป็นเรื่องของน้องสาวพระเอกมาแย่งซีนไปอย่างหน้าตาเฉยในหลายฉากนะคะ คงเพราะโทนเรื่องนี้ค่อนข้างเรื่อยๆ เหตุการณ์ที่มันมีสีสันกว่าก็เลยดึงความสนใจในคู่ที่แสนจะหวานเย็นคู่นี้ไปแทนค่ะ ก็เลยเหมาะกับคนชอบนิยายค่อยเป็นค่อยไป พระเอกค่อยๆเรียนรู้ว่าไม่ต้องไปยึดติดอะไรที่ไม่ใช่ของตัวเอง คนเราไม่ได้มีแค่รักครั้งเดียวเสียเมื่อไร บางทีรักครั้งต่อไปอาจจะดีกว่าก็เป็นไปได้ สตรีผู้รู้ใจไม่ใช่สหายที่รู้ใจ หากแต่เป็นสตรีผู้อยู่ในใจต่างหาก ใครเบื่อความร้อนแรง สีสันฉูดฉาดของนิยายจะลองนิยายที่ดำเนินเรื่องแบบสโลว์ไลฟ์ก็ลองเล่มนี้ได้นะคะ ส่วนฟีน่าขอจัดไว้ในส่วนที่อ่านได้ ไม่ถึงกับกรี๊ดเพราะหักคะแนนรักปักทรวง แต่ชอบการช่วยเหลือ เอาใจใส่นางเอกทั้งที่ไม่ได้คิดอะไรอื่นเลยของพระเอก ซึ่งบ่งบอกว่าเขาเป็นคนดีมีศีลธรรมมากคนหนึ่งนะคะ ถ้าพระเอกไม่หัวทึบไปมากกว่านี้ นานจนหยากไย่จะขึ้นห้องหัวใจนางเอก จนอยากจะบอกพระเอกว่ารู้ตัวหรือยังว่ารัก คนอ่านก็จะหลับแล้วก็คงจะพูดได้เต็มปากว่าชอบมากกว่าอยู่ในโซนกลางๆ ค่อนไปทางปลอดภัยแบบนี้   โดย: ฟิลิเซียน่า 8 กรกฎาคม 2558 14:56:06 น.