กวินมาภา แอลลี่ กวินมาภา แอลลี่ ความฝันของมาภาไม่ใช่เป็นแค่บาริสต้าไปจนวันตายแต่คนมากความสามารถแบบเธอต้องไปไกลได้กว่านั้น และเมื่อโอกาสลอยมาอยู่ตรงหน้ามีหรือที่มาภาจะไม่คว้าเอาไว้ หากบางอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่เธอคิดหรือว่าแท้จริงเธออาจจะเป็นได้แค่เพียงคนชงกาแฟที่ดีเท่านั้นแต่กลับเป็นหัวหน้าใครไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย แค่ปัญหาที่กวินต้องมารับมือกับความล้มเหลวของคู่หมั้นทางธุรกิจก่อไว้ยังไม่พอยัยตัวร้ายกลับส่งปัญหาใหม่ที่ชื่อมาภาให้เขาอีก แม้กวินจะมีเหตุผลลึก ๆ บางประการที่ไม่ต้องการเข้าไปยุ่งกับร้านกาแฟที่ใกล้จะล้มละลายหากแววบางอย่างของมาภาทำให้กวินไม่อาจละทิ้งแม่หนูน้อยที่เต็มไปด้วยไฟแห่งทำงานและความทะเยอทะยานอย่างมาภาได้เลย แม้จะไม่ชอบหลาย ๆ สิ่งในตัวของเจ้านายที่ไม่ทันตั้งตัวแบบกวินหากแต่มาภาก็ต้องยอมรับว่าเขานี้ล่ะคือของจริง จากความไม่พอใจ อึดอัดหรือใด ๆ ก็ตามทีที่มาภาเคยตั้งอคติกับเขาได้เปลี่ยนไปยิ่งได้รู้จักมาภาก็รู้ดีว่ากวินมีดีพอที่เธอควรจะถ่ายทอดความรู้ของเขามาเป็นของเธอบ้างแต่สิ่งที่มาภาไม่ทันตั้งตัวก็คือเมื่อไรกันที่ความรู้สึกที่ไม่ควรมีได้เกิดขึ้นกับเธอจากความนับถือกลายเป็นความรัก แต่มันผิดและบาป เพราะกวินคือคู่หมั้นของเจ้านายตัวจริงของเธอ เพราะเหตุร้ายที่เกิดขึ้นกวินจึงรู้ดีว่ามาภาควรอยู่ในที่ที่เธอควรได้แล้วนั่นก็คือข้างๆเขาแม้ว่าพันธะทางสังคมที่มีมันจะเป็นเพียงแค่สิ่งที่มาจากคำว่าธุรกิจล้วนๆก็ตามทีหากคนอย่างกวินก็รู้ดีว่าเขาควรทำเช่นไรกับมัน แต่บางครั้งความสามารถในการจัดการที่น่าเหลือเชื่อของกวินก็ไม่ได้หมายความรวมไปถึงการบริหารสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกและอารมณ์อันอ่อนไหวของผู้หญิงที่ชื่อมาภาได้จนมันเกือบทำให้เขาต้องเสียเธอไป สิ่งที่ทำให้มาภาทนกับสถานะไม่ชัดเจนก็คือความรักหากความรักก็ทำให้เธอตาบอด จนเมื่อเธอลืมตามองความจริง เช่นไรเธอคือคนมาทีหลังคนผิดที่สังคมจะต้องตราหน้าไปจนวันตายว่าแย่งผู้ชายของคนอื่นเมื่อกวินไม่อาจหยิบยื่นสิ่งที่มาภาปรารถนาได้ก็คือการเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายสัญญาณนี้บ่งบอกว่าถึงเวลาที่เธอต้องไปก่อนที่ทุกอย่างจะย่ำแย่ไปกว่านี้ ไม่ใช่กวินต้องการให้ความสัมพันธ์คลุมเครือแต่เขากำลังรอเวลาที่เหมาะควร ทว่าทุกอย่างบีบให้เขาต้องหาทางจัดการทุกปัญหาเพื่อยื้อมาภาไม่ให้ไปต่อให้กวินต้องทุ่มเทและฟาดฟันกับคนที่เคยเป็นพันธมิตรเขายอมเพราะว่าไม่มีสิ่งใดสำคัญเท่ากับผู้หญิงที่ชื่อมาภาอีกแล้วเพียงเพราะเธอคนเดียวที่อาจจะเข้ามาทำให้หลายๆอย่างในชีวิตของเขาผิดแผนไปหมดหากแต่การที่มีเธอก็ทำให้กวินได้รู้จักรักและใช้ชีวิตอยู่กับความสุขที่มีแค่เพียงได้อยู่กับผู้หญิงที่ชื่อมาภา   Create Date : 07 กรกฎาคม 2557 11 comments Last Update : 7 กรกฎาคม 2557 13:58:23 น. Counter : 11869 Pageviews. Share Tweet

ในที่สุดกวินมาภาของออกมาสักทีค่ะหลังจากเลื่อนวันออกมาหลายวัน แต่กว่าจะได้มาก็หลายวันทำการอยู่ได้มาก็รีบอ่านก่อนจะไม่มีเวลาอ่าน แถมเล่มหนามากด้วยค่ะหนาเป็นประวัติการณ์ของนิยายแอลลี่กันเลยทีเดียวค่ะ เนื้อหายาวๆแบบนี้เป็นเรื่องของบาริสต้าสาวไฟแรงที่เธอความฝันอยากจะเป็นเจ้าของร้านและเมื่อเธอกำลังมีปัญหากับที่ทำงานเดิมและถูกยื่นข้อเสนอที่แสนน่าสนใจมากที่เรียกว่าเธอแทบจะเรียกว่าเป็นเจ้าของร้านเสียเองมีหรือจะไม่คว้าเอาไว้แต่ที่เธอไม่คิดว่าจะเจอคือสารพัดปัญหาที่คนมีความสามารถแต่ด้อยประสบการณ์จะเข้าใจและทำให้เธอได้รู้จักกับเจ้านายอีกคนที่ทำให้เธอหวาดระแวงยิ่งนักแต่เมื่อได้ร่วมงานกันก็มีหลายๆอย่างเปลี่ยนไปทั้งดีและร้ายเปลี่ยนเธอจากสาวด้อยประสบการณ์ทำงานที่เธอรักให้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่ต่างจากอาจารย์และสอนให้เด็กที่แอ๊บใสซื่อแต่มีมุมร้ายๆให้รู้ว่ายังมีระดับที่ร้ายกว่าจนเธอรับมือแทบไม่ทัน แต่ความรักแบบที่พระเอกเคยประกาศว่าจะไม่มีวันทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัดจะลงเอยได้อย่างไรเพราะเขาเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วและอุปสรรคมากมายซึ่งหากรักไม่มั่นคงพอทุกอย่างคงจบลงอย่างไม่สวยงามเลยแม้แต่นิดเดียว จากโปรเจ็คส์ที่คิดว่าจะเขียนเป็นเล่มไม่หนามากขยายมาเป็นเป็นเล่มหนาประหนึ่งว่าเอาหมอนหนุนกันได้เลยทีเดียวค่ะเห็นเล่มตอนแรกตกใจเลย อะไรจะหนาได้ขนาดนั้น โชคดีที่อ่านหนังสือไวไม่อย่างนั้นคงใช้เวลาอ่านกันนานหลายวันเลยทีเดียวค่ะกับเรื่องนี้อย่างที่เล่าไปคร่าวๆว่านางเอกเป็นบาริสต้าแต่เรื่องราวมันไม่ได้อยู่ในแค่วงการร้านกาแฟหรอกนะคะเพราะพระเอกแท้จริงแล้วเขาอยู่ในธุรกิจกลางคืน ดูแลบรรดาผับทั้งหลายหากแต่ร้านกาแฟคือส่วนหนึ่งของการร่วมหุ้นแปลกๆของเขากับคู่หมั้น ความร้ายของพระเอกเล่มนี้ของแอลลี่จึงไม่เป็นรองใครเลยค่ะ(ปกติพระเอกแอลลี่ก็ร้ายลึกและร้ายเปิดเผยทุกเล่มอยู่แล้วนะ) แถมตอนแรกเขาก็ไม่ได้รู้สึกยินดีที่จะต้องมาเป็นพี่เลี้ยงลูกน้องคนใหม่คนนี้ด้วยแต่เพราะแววที่เด็กมันมี ความสนุกที่จะสอนคนให้เก่งจึงทำให้เขาใกล้ชิดนางเอกมากจนมันกลายเป็นความรัก แต่สิ่งที่ต่างไปจากพระเอกเล่มอื่นคือเขาไม่คิดจะประคบประหงมนางเอกให้เป็นเด็กในโอวาทและคอยให้เขาดูแลไปจนวันตายหรือแม้แต่กางปีกปกป้อง ประเภทน้องไม่ต้องพี่ดูแลเธอเองแต่เขาจะสอนให้นางเอกร้ายและมีเล่ห์กลในวงการธุรกิจแบบที่เขาเป็นเพราะธุรกิจที่เขาทำมันอยู่ในโลกสีเทาที่ไม่ได้ขาวหรือดำไปเสียเลยถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในวงการเครื่องดื่มก็ตามทีหากแต่ธุรกิจไหนก็ต้องร้ายไว้ป้องกันตัวเสมอและนางเอกเองก็เหมือนจะใช่สำหรับพระเอกค่ะเธออาจจะเหมือนเป็นแค่เด็กที่มีความมุ่งมั่นแต่มีอีกตัวตนแฝงอยู่ เธอชอบเอาชนะต้องไม่แพ้ เมื่อเล่นเกมส์เธอจะไม่ยอมเสียอะไรไปและต้องได้มันตามที่ต้องการหรือมากกว่าเท่านั้น นางเอกจึงเหมือนศิษย์เอกของเขาที่เทรนมาแล้วไม่เสียหลายที่เพียงแค่มองตาก็รู้ใจว่าเขาต้องการอะไรในเรื่องธุรกิจลักษณะเป็นเมียพี่ต้องคุมทุกอย่างให้ได้ ไม่ได้เป็นแค่เมีย แต่เป็นมือซ้ายขวากันเลยที่เดียว เรียกว่าเพื่อนคู่คิด มิตรคู่หมอน ความที่เป็นเล่มหนาเนื้อหามันก็เลยจัดได้เต็มค่ะทั้งเรื่องการเฉือนคมกันในเรื่องธุรกิจที่สอนให้นางเอกได้โตขึ้นจากประสบการณ์เหล่านี้และการขายของแบบขายนิยายพ่วงนิยายแบบที่แอลลี่สันทัดกรณีเรียกว่ายังคงมากันหลากหลายเล่มเช่นเดิม คนเคยๆอ่านก็คงจะคุ้นชื่อกันล่ะเก็บเล็กผสมน้อยกันเลยทีเดียว ตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผมเธอขายของแบบจัดเต็มตามเดิมไม่ให้เสียชื่อแอลลี่ฟีน่าเป็นคนไม่มีปัญหาเรื่องนิยายเล่มหนาก็เลยรู้สึกว่าดีค่ะไม่ต้องมานั่งรำพันว่าจะรีบจบไปไหน จัดมาจะรออ่าน หลังจากเคยอ่านนิยายแนวๆวงการผับบาร์มาสักเล่มสองเล่มก็อยากรู้เหมือนกันว่าแอลลี่จะเขียนออกเป็นไง ส่วนตัวหลังจากอ่านแล้วนะคะ แรกๆฟีน่าก็ยังไม่ได้ชอบแม่หนูมาภานี้เท่าไร ดูเหมือนจะใสๆ แบ๊วๆ แต่พออ่านไปสักระยะไม่ใช่ล่ะ แม่คนนี้มีมุมร้ายๆแบบแปลกๆที่เรียกว่าซ่าส์จนเกือบไม่ชอบเล็กน้อยตามประสาคนเรื่องมากนะคะโดยเฉพาะฉากก๋ากั๋นกับยัยเพื่อนสาวในผับ ทำเอาคนหัวโบราณแบบฟีน่าอึ้งนิดๆ แต่ส่วนในแง่การทำงานก็คืออีกประการที่บอกเล่าความเป็นผู้หญิงที่มีไฟแรงมากมากจนเกินไปแทบจะเผาทุกคนที่ขวางให้ตายดับไปเลย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีเลยความที่ฟีน่าเป็นคนคลั่งความสมบูรณ์แบบไม่ต่างจากนางเอกและแรงแบบนางเอกเข้าใจเธอนะคะแต่จากเหตุการณ์เหล่านี้มันค่อยๆสอนนางเอกให้โตขึ้น จากฝีมือของพระเอกค่ะ และเมื่อนางเอกนิ่งขึ้นโตขึ้น พอจะดูแลตัวเองได้ ก็รู้สึกว่ามาภาค่อยๆถูกใจ เพราะเธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาแต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าทำให้เธอกร้าวแกร่งแบบข้ามขั้นหรอกนะคะแต่ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบได้ต่อให้เก่งยังไงก็ต้องให้พระเอกเจ๋งกว่าถูกต้องแล้วค่ะ ทั้งหมดทั้งมวลของเรื่องนี้ฟีน่าชอบตัวพระเอกมากที่สุดเพราะฟีน่าชอบผู้ชายดุ นิ่งๆ เย็นชา ไม่พูดมากใช้การกระทำสื่อสารมากกว่าจะมาคอยพูดพร่ำพรรณา ตัวคุณกวินก็แบบนั้นเลยค่ะเขาไม่ได้ชอบหรือหลงรักนางเอกประเภทที่ว่า เห็นหน้าใสๆ แล้วจะเรียกใช้บริการกามเทพออกจะรำคาญด้วยซ้ำที่ยัยนี้เข้ามาในเวลาที่ผิด แต่ความรักความหวงแหนมันเริ่มเกิดขึ้นด้วยความใกล้ชิด การรู้จักตัวตนมากขึ้นและพระเอกก็ไม่คิดจะให้เธอเป็นเด็กน้อยที่ต้องการความช่วยเหลือจากเขาตลอดเขาต้องสอนให้เธอแกร่งแบบที่เขาเป็น ถ้าอยากได้ตำแหน่งเมียเขา เธอต้องมีสมองและมือที่จะยืนหยัดข้างเขาเพราะเขาไม่อาจอยู่กับเธอไปจนวันตายแต่สิ่งที่เขามีมากกว่าเธอคือพลังที่จะปกป้องเมียตัวเองให้พ้นจากพวกอันธพาลเล่นไม่ซื่อซึ่งสิ่งเหล่านี้นางเอกไม่จำเป็นต้องใช้สิ่งที่ในโลกสีเทาที่เขามีหรอกแต่เขาจะเตรียมไว้ให้เธอเอง ตรงนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้รู้สึกชอบตัวพระเอกของเรื่องนี้ค่ะตรงที่เขาสอนให้รู้จักโลกของการทำงาน การต่อสู้ฟาดฟันไม่ให้นางเอกเป็นแค่เพียงกระต่ายน้อยจอมเพ้อฝันไปวันๆว่าโลกนี้สีชมพูมีแต่คนจะคอยปกป้องเธอจากทุกอุปสรรค มีปัญหาต้องลงมือแก้ไขหนีจากมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ในส่วนของด้านความรู้สึกแม้ว่าพระเอกจะดูเหมือนเย็นชาหรือเหมือนจะเข้าใจอะไรยากว่านางเอกต้องการอะไรแต่ก็เข้าใจว่าพระเอกไม่ได้ประเภททำตัวงี่เง่าประเภทผู้ชายคิดน้อยแต่ความที่เขาวางแผนบางอย่างไว้เงียบๆ และรอให้นางเอกพูดถึงความต้องการออกมาตรงๆแต่เธอกลับไม่พูดทนเก็บทุกอย่างไว้ในใจ เพราะจะให้นางเอกพูดอะไรได้เพราะทุกอย่างมันคลุมเครือไปหมดประเด็นที่จะไปรู้สึกว่าพระเอกและนางเอกงี่เง่าจึงไม่มีนะคะเนื่องจากมันมีเหตุผลมากพอจะให้ผู้หญิงคิดแบบหนึ่ง ผู้ชายก็ทำอีกแบบหนึ่งระบบความคิดและการจัดการของผู้หญิงกับผู้ชายมันก็ไม่ค่อยจะเหมือนกันสักเท่าไรอยู่แล้วเป็นสีสันให้ออกไปทางนิยายพ่อแง่แม่งอนกันสักหน่อย ดีที่ว่าเป็นนิยายแบบแอลลี่ปัญหาประเภทมือที่สาม นางและนายอิจฉาก็เลยไม่มีค่ะ เขามีปัญหากันสองคน โวยวายมากๆพระเอกก็จัดการสยบเด็กดื้อคิดมากไปตามประสาพระเอกที่ไม่พูดมากใช้การกระทำจัดการทุกอย่าง เรียบร้อยกันไปค่ะ ความละเอียดในด้านธุรกิจที่ยกมาฟาดฟันกันในเรื่องตามประสาแอลลี่อีกเช่นกันเมื่อไรที่เธอบ้าอยากจะเขียนอะไรสักอย่างจะทำตัวพุ่งใส่กันแบบจัดเต็มมาเลยงานนี้ก็เลยกินกาแฟกันหลายชอตคนอ่านแทบจะตาค้างเลยค่ะเพราะซัดเต็มเหนี่ยวเท่ากับความหนาของเล่ม คาเฟอีนจัดหนักมากทั้งชา กาแฟ ชอคโกแลต แถมพ่วงมาด้วยเหล้าเบียร์เต็มอัตราให้สมกับมีธุรกิจสีเทาไปด้วยในตัว ดังนั้นคุณพระเอก นางเอกของแอลลี่จึงทำงานทำการเผื่อแผ่คนอ่านเรียบร้อย ส่วนที่ติดในใจสักเล็กน้อยนะคะความที่เล่มหลังๆ เลิฟซีนมาแบบแผ่วๆหรือไรก็ไม่รู้ แต่มาเล่มนี้จัดหนักจนฟีน่าออกจะงงๆเลยทีค่ะบางคำที่ใช้ต้องเรียกว่ารู้สึกไปเลยว่าแรงไปสักหน่อยนะคะ เพราะจริง ๆ แล้วเนื้อหาสาระสำคัญของเรื่องเนี่ยมันอยู่ที่การฟาดฟันกันในเรื่องธุรกิจที่นางเอกจะทำยังไงให้ร้านที่ทำได้กำไรรวมทั้งการพิสูจน์ตัวเองว่าเธอเก่งสมกับที่พระเอกสอนมาในเรื่องการทำงานเลิฟซีนของสมภารที่แหกคำพูดจับไก่วัดกินก็เลยทำเอาอึ้งๆเล็กน้อยนะคะยังพอไหวที่นางเอกไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาแต่เธอแอบร้ายเดียงสาจนซ่าส์ลมแทบจับในตอนแรกไม่งั้นถ้าเธอเปลี่ยนลุคส์จากคนเรียบร้อยมาเป็นสาวร้อนรักเนี่ยเราคงจะรับไม่ได้เลยล่ะ ฟีน่าไม่ได้เป็นคนใสๆที่ประเภทว่าฉันไม่อ่านนิยายที่มีเลิฟซีนเด็ดขาด คืออ่านได้หมดล่ะอายุจนขนาดนี้แล้ว แค่เพียงว่ารู้สึกมันใช้คำพูดบางฉากแรงไปนิดนะคะมันไม่ได้จำเป็นหรือทำถ้าหากตัดออกมันจะทำให้นิยายนี้ขาดอะไรไปความสนุกมันอยู่ตรงจุดอื่นไม่ใช่จุดนี้ค่ะ เป็นสิ่งที่คิดว่าไม่ใส่ก็ได้นะคะ อาจจะทำให้ไม่สะดุ้งตอนอ่านสักเท่าไรคือถ้านิยายคนอื่นฟีน่าก็อาจจะเฉยๆประเภทว่านักเขียนชื่อประมาณนี้เขาเขียนเลิฟซีนแรงอยู่แล้ว ก็คือแนวทางของเขาแต่พอดีอ่านแอลลี่มาทุกเล่ม ความรู้สึกของตัวเองคือว่า เลิฟซีนแบบแอลลี่ไม่ได้แรงอะไรตั้งแต่ไหนแต่ไรจะมีแบบว่าสุดๆก้ออย่างไฟรักตรึงใจหรือรักคืนเรือนใจแต่ไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าใช้คำนี้กันเลยหรือเท่าเล่มนี้นะคะ เรียกว่าคนที่อาจจะไม่แนวคนเลิฟซีนแรงสักเท่าไร แล้วบางคนอาจจะสงสัยว่าแล้วฟีน่าไม่รู้สึกหรือว่ามันผิดในแง่การที่พระเอกมีคู่หมั้นแล้วแต่ยังมาวุ่นวายกับนางเอกอีกในจุดนี้ไม่ค่ะเพราะว่าพระเอกกับคู่หมั้นไม่ได้รักกันเลยแต่มีเหตุให้ต้องหมั้นกันที่ยังไงก็ไม่ต้องกลัวว่าจะรักกันอยู่ดีจึงไม่ผิดที่พระเอกคิดจะจับนางเอกมาทำเมียทั้งๆที่มีแหวนหมั้นคานิ้วอยู่ตรงข้ามกับนางเอกที่เธอรู้สึกผิดแต่อย่างที่เขาบอกว่าบาปมันหอมหวานแต่เพราะคำว่ารักมันมีเหตุผลเหนือทุกอย่างเธอจึงพร้อมจะกล้าเจ็บและใช้เหตุผลว่าขอให้มันคือสิ่งที่เธอเอาไว้เรียกว่าประสบการณ์ที่อ่อนหวานและขมขื่นใจในคราวเดียวกันแต่กว่าจะไปถึงปลายทางมันก็ต้องมีเรื่องราวมากมายที่สอนให้ทั้งคู่ได้เจ็บปวดกันบ้างล่ะ แต่ถ้าตัดในการบ่นเรื่องคำพูดแรงๆที่ใช้ในเลิฟซีนออกฟีน่าบอกได้ว่าชอบกวินมาภานะคะ ชอบมากกว่าสองเล่มที่ผ่านมาอย่างแนบอุราฯหรืออินทีวรฯเสียอีก เพราะความร้ายและเย็นชาแบบคุณกวินนี้ล่ะเป็นเสน่ห์มากบางคนอาจจะรู้สึกว่าคุณกวินใช้เมียตัวเองต่อยอดธุรกิจแต่ฟีน่ากลับรู้สึกว่าคนอย่างคุณกวินก็ต้องทำแบบนี้และต้องได้ผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมียถึงจะสมกันดีรักคือการสอนให้โต ให้เข้าใจโลกให้มีเขี้ยวลับและอย่าให้ใครมาเหยียบหรือรังแกเราได้ มีทั้งพระเดชและพระคุณปกครองคน รักไม่ได้มาในรูปแบบที่เรียกว่าแรกพบเพราะคนที่ทำงานในโลกกลางคืนผู้หญิงสวยแค่ไหนดาหน้าเข้ามาหาหมดแล้วแต่ต้องเป็นคนที่ใช่สำหรับตัวเองจริงๆถึงจะเอาผู้ชายคนนี้อยู่หมัดแบบนางเอก ความรักไม่ใช่การประคบประหงมให้อยู่โลกสีชมพูหรือเปลือกที่สวยงามเพราะมันมียาพิษอยู่ทั่วไปเหมือนความลับบางอย่างพระเอกที่ทำให้นางเอกพอจะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงเป็นคนแบบนี้ความจริงที่เจ็บปวดและมันก็สร้างความรักที่บริสุทธิ์ขึ้นมาจนเรียกว่าจริงๆแล้วกลายเป็นว่าความซึ้งของเรื่องนี้ถูกฉากของพ่อแม่คุณกวินชิงเอาไปเลยค่ะเรียกน้ำตาได้เลยทีเดียว มีบทบาทน้อยมาก แต่ทรงพลังที่สุด คือตูมเดียวปิดประเด็นไม่ว่าจะเป็นฉากอะไร พระเอกบอกรัก ขอแต่งงานหรือการตอกฝาโลงคนที่ต้องการเห็นความย่อยยับของทั้งสองคนอะไรก็สู้ฉากนั้นได้ค่ะฟีน่าประทับใจฉากพ่อกับแม่ของคุณกวินที่สุดแล้วล่ะในเรื่องนี้เลยชอบตัวตนของคุณกวินมาด้วย ผู้ชายที่ไม่ค่อยพูดเท่าไร ค่อนข้างจะดุ ขี้หึงขี้หวงจนบางครั้งน่ากลัว อะไรที่เป็นของเขา คุณกวินไม่ชอบให้เป็นของคนอื่น เขาจะร้ายและเอาแต่ใจมาก แต่ก็เป็นผู้ใหญ่พอจะเอานางเอกให้อยู่หมัดและรู้จักที่จะจัดการเรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าจะต้องทำเช่นไรเขาอาจจะไม่ใช่ผู้ชายประเภทสุภาพบุรุษจ๋า แต่มีความดิบและเถื่อนในตัวเอง ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็แกร่งพอจะยืนหยัดกับธุรกิจในโลกสีเทาที่เขาเลือกแล้ว อ่านเล่มนี้จบแล้วก็รอเล่มต่ออย่างคุณาอาโป ที่ได้ยินมาว่าจะแรงไม่ต่างจากเล่มนี้เลยค่ะก็ต้องรอดูว่ามันจะแรงแค่ไหน ถึงแม้ว่าส่วนตัวจะไม่ได้อยากให้แรงแบบนั้นเลยก็ตามทีเพราะเรื่องนี้ฟีน่าชอบเนื้อเรื่องและตัวพระเอกนะคะเพราะถือว่าเป็นคุณกวินจัดเป็นพระเอกแบบในฝันของฟีน่าคนหนึ่งเลยนะคะเหมือนที่รู้สึกชอบแบบที่ชอบคุณศิน คุณดล คุณยุนไปเลยทีเดียว   โดย: ฟิลิเซียน่า 7 กรกฎาคม 2557 13:59:50 น.

ตอนแรกเห็นเล่มแล้วแอบกลัว......หนามาก แต่พอคุณฟีน่าบอกว่าเป็นพระเอกแนวพี่ศินกะคุณยุนเท่านั้นแหล่ะ จัดเลย   โดย: yaya IP: 1.46.199.83 7 กรกฎาคม 2557 15:15:16 น.

5555 เล่มหนา ฟี่น่าเลยคุยยาวเลย ต้องรีบไปสอยมาบ้าง แล้ว วันหยุดยาวนี้ น่าจะอ่านจบ   โดย: สิ IP: 171.98.74.112 7 กรกฎาคม 2557 15:54:39 น.

รีวิวได้สุดยอดมากๆๆค่ะ ขอไปหามาอ่านด้วยคนค่ะ ขอบคุณๆๆค่ะ   โดย: สุขใจอ่าน IP: 203.146.246.164 7 กรกฎาคม 2557 17:01:22 น.

สวัสดีค่ะ แอบสิงเข้ามาอ่านมานานแล้ว ชอบเวลาคุณรีวิวนิยายมากค่ะ ตรงดี ^^ เรื่องนี้เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ เพิ่งอ่านจบ ชอบทุกอย่างยกเว้นฉากเลิฟซีนนี่แหละค่ะ รู้สึกแรงไปนิด ใช้คำพูดตรงไปหน่อย ไม่ถึงกับหยาบคาย แต่ดูผิดแนวแอลลี่ไปหน่อย แต่ยังไงก็ชอบมากเหมือนเดิม   โดย: Littlepig IP: 192.99.5.126 7 กรกฎาคม 2557 17:03:01 น.

แถมให้นะคะ เพราะถ้าใครอ่านเล่มนี้จะเห็นความบ้าอย่างของคนเขียนที่ใส่ลงไป นั่นก็คือถ้วยจาน ชุดนี้คือWedgwood ชุด white ที่คุณพี่โฉดกวินชื่นชอบ Wedgwood ชุด ซินัวร์ซีรีย์ ของพี่โฉดกวิน   โดย: ฟิลิเซียน่า 7 กรกฎาคม 2557 17:19:13 น.

ส่วนของหนูมาภาจะออกแนวน่ารักๆค่ะ Wedgwood ชุดcuckoo แบบใหม่ที่ฮาลิควินทำให้ เป็นชุดของมาภา wedgwood ชุด cuckoo แบบดั่งเดิม wedgwoodชุด peter rabbit ของมาภาเช่นกันค่ะ เห็นแต่ละชุดแล้วแบบว่า ผัวแบบ เมียแบบจริงๆ   โดย: ฟิลิเซียน่า 7 กรกฎาคม 2557 17:21:25 น.

ใส่รูปจานชามมาให้เห็นภาพค่ะว่ามันเป็นไง คือช่วงนี้ฟีน่าก็บ้าพวก bone china คือกันแต่เราไปกันละรสนิยมก็เลยนึกไม่ออกคือกัน จนต้องไปถามมาให้ค่ะ   โดย: ฟิลิเซียน่า 7 กรกฎาคม 2557 17:22:24 น.

ลืมใส่มัคของคุณพี่โฉดเลยต้องมาใส่ให้ดูว่า นี้ล่ะแก้วที่พี่โฉดเอาไปใส่ชอกโกแลตที่ร้าน   โดย: ฟิลิเซียน่า 7 กรกฎาคม 2557 17:39:39 น.

อ่านจบแล้ว เป็นเรื่องที่พระเอกนางเอกทำงานทำการกันจริงจังเรื่องนึง แต่จะมีติดๆ ก็เลิฟซีนที่มีมากกว่าเรื่องหลังๆ อย่างที่คุณฟีน่าฯ บอก ซึ่งปกติ เป็นคนที่อ่านเลิฟซีนได้ ฉากเรตได้ แต่เป็นความรู้สึก/ความชอบส่วนตัวจริงๆ ที่ไม่ค่อยชอบสำนวนเลิฟซีนของแอลลี่ ไม่ใช่ว่าภาษาหยาบหรืออะไร แค่อ่านแล้วรู้สึกไม่ลื่นสำหรับเรา เลยอ่านข้ามเป็นส่วนมาก พอมาเจอเรื่องนี้ ที่มีหลายฉาก เลยเสียอารมณ์ไปพอสมควร โดยเฉพาะเลิฟซีนในผับของเพื่อนพระเอก เอ่อ.. มันเกินไปหน่อย ไม่อาย ไม่ยับยั้งชั่งใจกันเลย อ่านแล้วรับไม่ค่อยได้จริงๆ ส่วนในแง่ตัวละคร พระเอกยังคงเป็นผู้นำ เผด็จการสูง แต่ไม่ได้ทะนุถนอมนางเอกแบบไข่ในหินเหมือนเรื่องอื่น ตัวนางเอกเอง มีความตั้งใจจริง ยังเด็ก แต่มีความเฮี้ยวในตัว แต่ตัวละครที่สนใจมาก กลับเป็นคุณา-อาโป นางเอกพระเอกเรื่องต่อไปมากกว่า โดยรวมๆ ถึงจะหนา แต่ก็อ่านได้รวดเดียวจบ ไม่ถึงกับถูกใจมากเป็นพิเศษ   โดย: ฟ้าใส ในเงาจันทร์ 8 กรกฎาคม 2557 17:06:29 น.

เห็นชื่อเรื่องแล้วสงสัยค่ะ กวินมาภาคืออะไร อ่านรีวิวคุณฟิลิเซียน่า ละเอียดมาก เข้าใจแล้วค่ะ แนวทำการทำงานด้วย น่าอ่านดีค่ะ พระเอกแนวนี้ ชอบๆ ขอบคุณมากๆนะคะ   โดย: lovereason 8 กรกฎาคม 2557 21:28:35 น.