ชุดต้องรอด Wolf by Ozma ชุดต้องรอด  Wolf  by Ozma ต่อหน้าทุกคนเขาคือ เดรค คัลลาแฮน บาทหลวงหนุ่มผู้เปรียบเสมือนตัวแทนของพระเจ้า แต่ใครเลยจะรู้ว่าแท้จริงสาธุคุณเดรค มีอะไรมากกว่าที่ใครๆจะมองเห็น สำหรับเขา ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่ากลิ่นของเงินตรา และเขาก็ไม่สนใจด้วยว่าของที่เขาขายออกไปจะเป็นสิ่งใด แม้แต่สิ่งนั้นจะเรียกว่า “ข่าว”แต่เพราะสินค้าชิ้นสำคัญทำให้ชีวิตของเดรคต้องตัดสินใจประการสำคัญ โอนาทาห์ สาวอินเดียนแดง ผู้มีเรือนผมประดุจทองคำและดวงตาสีฟ้าเจิดจรัสคู่นั้น  ผู้หญิงที่สอนให้เดรครู้จักกับอารมณ์อ่อนไหวและอ่อนหวานที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่เมื่อหนทางของสงครามที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้เธอและเขา เดรคจะทำเช่นไร เมื่อเขาคือบาทหลวงผู้ลือนาม และเธอคือหญิงสาวแห่งเผ่าเซเนคา และมันคือรักต้องห้ามที่บังคับให้เขาต้องเลือกเพื่อต้องรอด เม้นท์ส่วนตัวนะคะ เล่มที่สองแล้วนะคะ สำหรับรีวิวในชุดต้องรอด ฟีน่าหยิบเอาเล่มของพี่เอ็ม ออสม่ามารีวิวกันต่อเลย แต่เล่มนี้จะค่อนข้างแปลกไปจากเล่มอื่นของชุด ที่เราจะนับถอยหลังไปไกลกว่าเรื่องอื่น เอาเป็นว่านับกันง่ายๆว่า ตั้งแต่อเมริกายังไม่ได้ประกาศอิสรภาพจากอังกฤษแล้วกันค่ะ ยังไม่มีประธานาธิบดีคนแรกที่ชื่อจอร์จ วอชิงตัน  คนไร้พื้นประวัติศาสตร์อเมริกาแบบฟีน่าก็อ่านแบบเอาฟะ ไปหาความรู้กันเอาดาบหน้า อย่างที่คำโปรยเกริ่นนำ พระเอกของเล่มนี้ ไม่ใช่คนธรรมดา หากแต่เป็นถึงบาทหลวง แต่รับรองได้อย่างหนึ่งว่า ไม่ต้องกลัวว่านางเอกเราะจะไปสึกพระ(ฝรั่ง) จนบาปกรรมหรอกนะคะ เพราะพี่เดรคของเรา ก็ไม่ได้ศรัทธาในศาสนาสักเท่าไร หากแต่ความจำเป็นบังคับให้เขาต้องใช้คำว่าบาทหลวงในการดำรงชีวิต อาจจะดูตะขิดตะขวงใจไปบ้างเรื่องแกใช้ศาสนาหาเงิน หากแต่รับได้ เพราะแกไม่ได้เป็นประเภท เอาแต่ได้ฝ่ายเดียว แกก็ยังมีมุมดีๆให้เราได้มองเห็นว่า มนุษย์ไม่ได้มีแค่สีขาวกับสีดำ ความที่คุ้นเคยงานเขียนกันมาบ้าง ก็ยังแปลกใจว่าพี่เอ็ม จะเขียนงานให้ออกมาสั้นๆได้ยังไง อ่านมากี่เล่มก็ค่อนข้างยาวกันเลยทีเดียว แต่ปรากฏว่าอ่านแล้วเพลินมากๆค่ะ เพราะเนื้อเรื่องที่ฟีน่าใบ้กินกับประวัติศาสตร์ ทำให้อยากรู้มากว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเนื้อเรื่องของเล่มนี้ พระเอกไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ใช่คนเลว ความรู้สึกแรกของเขาที่มีต่อนางเอก มันไม่ได้มาแนวเจอหน้ารักเลย หากแต่คนอย่างเดรค สิ่งแรกที่เขาคิดคือผลประโยชน์ แต่การที่เขาค่อยๆได้รู้จักกับโอนาทาห์ สาวผิวขาวแต่ร่างกายหากจิตใจคืออินเดียนแดงอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้เดรคได้มุมมองดีๆ และรู้แล้วว่า แท้จริงคนขาวที่พยายามเพียรบอกว่า พวกชนเผ่าทั้งหลายล้วนแต่ป่าเถื่อน ไร้อารยะ แท้จริงพวกเขามีจิตใจอันแสนบริสุทธิ์และดีงามเพียงใด เขาเองทั้งๆที่เป็นบาทหลวง ตัวแทนของพระเจ้า กลับมีแต่ความด่างดำแห่งบาปมากกว่าด้วยซ้ำไป รักของเดรคจึงเป็นความรักที่ค่อยๆเกิดจากการได้เห็นความใสซื่อบริสุทธิ์ของนางเอกที่ให้เดรคเปลี่ยนไปอีกคน จากคนที่เห็นแก่เงินตรา เขาก็คิดถึงคนที่ตัวเองรักมากก่อน คืออิฉันพ่ายแพ้ผู้ชายแบดๆ เสมอมาค่ะ คุณพี่เดรคนี้ลุกส์ล่วงตาประชาชนด้วยความมีเมตตา แต่แอบร้าย โดนใจฟีน่าเป็นที่สุด และสำหรับคนที่เขารักอย่างนางเอก เขาทำได้ทุกอย่าง เมื่อเขาเลือกจะรักนางเอก เขาต้องละทิ้งทุกอย่าง แต่เขาก็ทำได้ และสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่าพี่เดรคโคตรเท่ก็คงเป็นคำพูดที่พี่เดรคตอนเปิดเสื้อคลุมให้พี่ชายนางเอกเห็นว่าภายใต้ชุดบาทหลวงมีชุดที่พร้อมรบมากกว่าชุดที่จะไปให้พรใคร เพราะเขาเลือกที่จะปกป้องนางเอกมากกว่าคนอื่น สิ่งอื่นหรือองค์ประกอบรอบๆตัวเขา พร้อมกับคำสัญญาที่ให้กับพี่ชายนางเอก คือมันทำให้ฟีน่ารู้สึกเลยว่า เดรครักนางเอกมาก และเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งมาก และเราเองก็จะเห็นในเนื้อเรื่องต่อๆมาว่า เดรคทำอะไรเพื่อโอนาทาห์บ้าง เขารักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตามที เธอคือรักแรกที่ทำให้ชายผู้มีผ้าคลุมแห่งศาสนจักรคลุมกายแต่หัวใจกลับเหมือนคนบาป มองเห็นความสวยงามของโลกนี้ ต่อให้เขาต้องถูกคนทั้งโลกชิงชังเขาก็พร้อมให้เกลียด ถ้ามันทำให้นางเอกมีความสุข แค่นี้ฟีน่าก็กรี๊ดพี่เดรคมากมาย ถ้าโลกนี้มีสีดำ นั้นก็คือพี่เดรค โอนาทาห์ก็คือสีขาว เธอเป็นคนผิวขาวที่ถูกเลี้ยงดูให้เป็นอินเดียนแดงไปจนถึงแก่นของจิตวิญญาณ จะมีฉากที่ทำให้เห็นเลยว่าเธอรักการเป็นอินเดียนแดงขนาดและมันซึ้งมากกับสิ่งที่เธอพูด และทำให้พระเอกเข้าใจว่า ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ก็ไม่สำคัญจริงๆ ถ้าหากคนเรายังมีหัวใจที่เรียกว่ารัก มันจะติดตามเราไปไม่ว่าเราจะรู้หรือไม่ว่าคนที่เรารักอยู่ส่วนไหนของโลกนี้   เธอคือนิยามแห่งคำว่าบริสุทธิ์ต่อโลกอันดำมืดที่คนขาวทั้งหลายพยายามจะลากคนอินเดียนแดงเข้าไปสู่วงจรแห่งสงคราม และเธอก็มีแต่คำว่าใสซื่อ คิดสิ่งใด ก็กล้าบอกไปตรงๆ เธอคือแรงกระตุ้นให้เดรคได้กล้าทำให้สิ่งที่เขาเคยคิดว่าเป็นไปไม่ได้ หากคนอย่างสาธุคุณเดรค คัลลาแฮนจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้ จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมโอนาทาห์จึงเป็นผู้หญิงที่อยู่เหนือทุกสิ่งที่เดรคจะกล้าทำ เพราะเธอมีค่ายิ่งกว่าคำว่ารักเสียอีก เนื้อหาของเล่มนี้นะคะ จะอยู่ในการเล่าถึงชีวิตของชนเผ่าอินเดียนแดงที่ชื่อเผ่าเซเนคา ฟีน่าสารภาพเลยว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน ชื่อที่คุ้นหูก็คงเป็นเผ่าโมฮอว์คแค่นั้นจริงๆ นอกนั้นดับสนิทค่ะ เอ๋อกิน ไม่รู้จักแม้แต่นิดเดียว แต่ถึงแม้ว่าฟีน่าจะไม่รู้จักเลยก็ตามที แถมมีคำทับศัพท์ของภาษาชนเผ่ามาด้วย แต่มันไม่ได้อ่านยากหรือรู้สึกว่าน่าเบื่อ เพราะการเล่าเรื่องที่ชวนให้ติดตามว่าชาวอินเดียนแดงจะทำเช่นไร เมื่อเขาถูกบังคับให้เลือกฝ่ายว่าจะเข้าข้างอังกฤษหรือฝรั่งเศส เราจะรู้จักเผ่าชื่อแปลกๆ เหล่านี้มากขึ้น ได้เห็นความเชื่อ ขนบธรรมเนียมอะไรที่ดูไกลจากวงจรชีวิตเรา และทำให้เราได้ฉุกคิดว่าจะเป็นคนเผ่าพันธุ์อะไร ถ้าคุณเคารพในคำว่าธรรมชาติและใช้ชีวิตให้กลมกลืนไปกับสิ่งแวดล้อม นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องแล้ว อารยะของแต่คนแต่กลุ่มคืออะไร เหมือนที่พระเอกได้รู้แล้วว่าคนอินเดียนแดงที่ถูกกล่าวหาว่าป่าเถื่อนกลับเต็มไปด้วยมิตรไมตรียิ่งกว่าคนขาวด้วยกัน ที่ฆ่าแม้แต่คนในครอบครัวเดียวกันเพียงเพราะคำว่าสมบัติ  กลับไปพูดถึงเรื่องความรู้ทั่วไปของอินเดียนแดงนะคะ จริงๆ ฟีน่าก็มีมึนกับทับศัพท์บ้าง แต่พอคุ้นๆก็เริ่มเข้าใจล่ะว่าเขาแทนความหมายว่าอะไร ใส่มาแค่พอประมาณ รวมทั้งการเล่าเนื้อหาความเป็นชนเผ่าได้กำลังดี ไม่จัดว่ายัดเยียดให้เราต้องเมากัน เนื้อเรื่องจึงไม่หนักมากในจุดข้อมูล เพราะว่าความหนักของมันจะอยู่ที่การเอาตัวให้รอดจากภาวะที่จะเรียกว่าสงครามแล้วต่างหาก ความหวานความน่ารักของเรื่อง แค่มีพี่เดรคและสิ่งที่เขาทำเพื่อโอนาทาห์ทุกประการ ฟีน่าก็หลงรักพี่เดรคมากๆแล้วค่ะ ทำให้เนื้อเรื่องที่เหมือนจะจั่วหัวว่ามันต้องเครียด   เตรียมทิชชู่ซับน้ำตา ต้องเปลี่ยนประเด็นไปซับน้ำลายหกกับความหล่อร้ายของพี่เดรคแทนอะไรทำนองนั้น การชิงไหวชิงพริบของตัวละคร ทำให้รู้เลยว่า ตัวละครมีความฉลาดสมกับที่ปูเรื่องมาให้เลยนะคะ ทุกตัวที่ได้ชื่อว่าเป็นคนระดับหัวหน้า ไม่เว้นแม้แต่นางเอก ที่โตมากับการเป็นสาวอินเดียนแดง งานนี้ไม่ได้มามุก พระเอกเป็นฮีโร่คนเดียวแกทำได้ทุกอย่างจนดูว่าแกไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา  แต่โอนาทาห์ก็เป็นผู้นำได้ ซึ่งมันถูกต้อง เธอคือคนอินเดียนแดง ต่อให้หญิงก็ต้องมีจิตวิญญาณนักสู้ ขืนรอให้พระเอกปกป้องอาจจะตายได้ เหมือนที่พระเอกไม่คุ้นกับการให้ผู้หญิงเดินนำ จนนางเอกต้องบอกว่าขืนให้พระเอกใช้ธรรมเนียมคนขาว ได้ตายกันทั้งสองคน อันนี้จริงค่ะ นี้มันเดินในป่านะ ไม่ใช่เดินในห้าง และขอบอกว่าถ้าใครได้อ่านจริงๆ คุณอาจจะต้องแบ่งใจให้เป็นสองเพราะคุณอาจจะหลงรักพี่ชายที่แสนดี ประหนึ่งพระเอกละครเกาหลีที่เสียสละอย่างพี่ชายนางเอก เขาควรจะได้ชื่อว่า โอปป้ากายันวาเคียอะไรทำนองนั้น รักของเขาคือการเสียสละ แม้ครอบครองไม่ได้ และประโยคที่เขาได้ท่องบทกลอนที่เป็นคำอำลาก็กินใจมาก จนแบบว่าน้ำตาเอ่อเลยทีเดียว รักของเขาอาจจะมากมาย หากแต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็นตัวเขาทำให้เขาไม่อาจจะทำให้สิ่งที่ปรารถนาได้เลยจวบจนวันสุดท้ายของชีวิต แต่ความสุขของเขาก็คือการได้เห็นคนที่เขารักได้ปลอดภัยในอ้อมกอดของคนที่รักเธอไม่ต่างจากเขา ซึ้งมากค่ะ มาแย่งซีนพี่เดรคได้เลยทีเดียว และตอนจบของเรื่องนี้ แม้จะเป็นตอนจบที่อาจจะเดาพอได้ ตั้งแต่เข้ากลางเรื่อง แต่ฟีน่าก็ยังกรี๊ดและอยากจะรู้เลยว่าจะมีภาคต่อไหม หรือจะให้จิ้นไปเอง มโนไปเองว่าเป็นไง คือมันน่ารักมากกก และคิดถึงคำสัญญาบางประการกันเลยทีเดียวค่ะ ความรู้สึกส่วนตัวของฟีน่ากับเล่มนี้นะคะ ฟีน่าชอบมากกกกกกกเลยค่ะ พี่เดรคกับพี่ชายนางเอกน่ารักมาก แต่ขึ้นอยู่ว่าสาวๆจะชอบรสนิยมแบบไหน  การเล่าเรื่อง แม้จะเป็นเนื้อหานิยายที่เหมือนจะหนัก แต่เขียนมาได้ชวนให้ติดตามและอยากรู้เรื่องต่อไป  ไม่เอาแต่ข้อมูลจนขาดความสนุกและหวานแบบนิยายรัก คือมันผสมกันพอดีค่ะ  ส่วนสาระของความเป็นอินเดียนแดง ก็กำลังดีค่ะ ทำให้เราได้เข้าใจชีวิตของคนอินเดียนแดงมากขึ้นและเชื่อว่านี้คือเรื่องราวของคนอินเดียนแดง ไม่ใช่เป็นการเขียนนิยายอินเดียนแดง แต่อ่านยังไงก็เป็นนิยายไทย บรรยากาศคิดถึงเวลาอ่านนิยายแปลปกหนุ่มล่ำ สาวระทวยอะไรทำนองนั้นค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าจะอ่านยาก ส่วนที่อยากให้เพิ่มเติม ฟีน่าอ่านตัวงานเป็นไฟล์จะเจอปัญหาเดิมคือการตัดคำ จัดหน้าที่มีปัญหาตลอดว่าตัดคำได้เสียรสชาติในการอ่านมาก คือถ้าจัดหน้าได้สวยกว่านี้คงจะทำให้หนังสือเล่มนี้ดีไปกว่านี้อีกนะคะ และคำบางคำในเรื่องนี้เป็นคำที่เราไม่คุ้นเคยเลยค่ะ ฟีน่าจึงเจอปัญหาการออกเสียงไม่ถูกต้อง ถ้ามีคำกำกับข้างหลังนิดหนึ่งจะดี อย่างเช่นคำว่า เออโรควอยซ์ จะอ่านไงดีล่ะให้ถูกต้อง สรุปคืออ่านว่า เออ-โร-ควอยซ์ กว่าจะออกเสียงถูกต้องไปถามคนเขียนมา ต่อไป ฟีน่าคิดว่าหลายคนก็อาจจะเจอปัญหาคล้ายฟีน่าคือ นึกภาพไม่ออกกันเลยทีเดียวว่า สิ่งที่นิยายพูดถึงอยู่ตรงส่วนไหนของอเมริกา ฟีน่าเองก็เป็นคนชอบดูสารคดีอยู่แล้ว ก็ยังมีงงได้เลยนะคะ ถ้าจะเพิ่มในส่วนของพวกแผนที่หรืออะไรเพิ่มเติมเข้าไปเพื่อช่วยให้อ่านง่ายขึ้นก็น่าจะดีนะคะ และปัญหานี้ฟีน่าก็เลยไปคุยกับพี่เอ็ม ออสม่า พี่เอ็มก็เลยให้แผนที่มา ฟีน่าก้อเลยเอามาแปะไว้ให้ด้วยเลยเผื่อใครจะสนใจ ว่าแต่ละเผ่าอยู่ตรงไหน เดินทางกันยังไงค่ะ รีวิวก็จบไปอีกเล่มแล้ว เล่มที่สามจะเป็นคิวของใครก็รออ่านได้นะคะ แต่สำหรับพี่เอ็ม ฟีน่าก็รอเล่มใหม่กันต่อไปค่ะ เพราะเล่มนี้ทำให้ฟีน่าไม่ผิดหวังกับการเชื่อใจในฝีมือของพี่เอ็มจริงๆ สนุกมากเลยค่ะ ส่งท้ายค่ะ ฟีน่าบอกไว้ข้างต้นว่าไปขอแผนที่จากพี่เอ็มมาให้ เผื่อให้คนที่อ่านได้มองภาพได้ง่ายขึ้นค่ะ วงกลมสีแดงคือเผ่าเซนาคา เป็นเผ่าของนางเอกนะคะ แล้วก็จะมีอีกหลายเผ่า แต่ฟีน่าไม่ใส่ภาษาไทยให้ แต่ถ้าอ่านไปก็จะทำให้รู้ว่าใครอยู่ตรงไหนนะคะ    Create Date : 20 ธันวาคม 2556 2 comments Last Update : 20 ธันวาคม 2556 9:52:26 น. Counter : 6371 Pageviews. Share Tweet

นามปากกานี้เคยอ่านแต่เขย่ารักมาเฟียในเว็บ เห็นเป็นนิยายติดอันดับต้นๆ ที่ผู้อ่านเยอะ แต่เราอ่านแบบเกือบไม่รอด เพราะรำคาญการเน้นถึงความบอบบางของนางเอกเป็นระยะๆ เลยไม่ได้ตามอ่านภาคสองต่อ (ถ้าตอนนี้ใครมาถามถึงเนื้อเรื่อง บอกตรงๆ ว่าจำไม่ได้ จำได้อยู่อย่างเดียว ความเป็นไซส์ XXXS กับ XXXL ของนางเอกพระเอกเท่านั้น) ทีแรกว่าจะลาขาดกับนามปากกานี้ แต่อ่านรีวิวนี้แล้วชักน่าสน ขอบคุณสำหรับรีวิวดีๆ ค่ะ   โดย: ข้าวปั้น IP: 122.111.7.230 20 ธันวาคม 2556 10:31:55 น.

แสดงว่ารสนิยมเราอาจจะต่างกันนะค่า เพราะว่าเขย่ารักมาเฟีย เป็นเล่มที่ฟีน่าชอบมาก คือชอบความคิดของนางเองค่ะ เธออยู่ได้ด้วยตัวเองโดยไม่จำเป็นต้องมีพระเอกประมาณนั้นค่ะ   โดย: ฟิลิเซียน่า 2 มกราคม 2557 8:59:56 น.