กฤษณามันตรา ชญาน์พิมพ์
ถ้าหากว่าฌาณวิเศษที่ติดตัวมาจะไม่ติดๆดับๆ แบบนี้อุษณิษาคงจะรู้อย่างแน่นอนว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของเธอจะนำความผิดพลาดอะไรมาสู่ตัวเองและที่สำคัญไปกว่านั้นเธออาจจะไม่มีวันยอมซื้อตุ๊กตาประหลาดๆ ตัวนี้มาเลยก็เป็นได้หากแต่บางทีมันอาจเป็นลิขิตของสิ่งที่ลี้ลับก็ได้ เมื่ออุษณิษามารู้ตัวอีกทีก็เมื่อเธอได้ปลดปล่อยบางอย่างที่ถูกปิดผนึกเอาไว้ที่มันจะเปลี่ยนชีวิตเธอและผู้คนอีกมากมาย
เวลาที่ถูกจองจำสิ้นสุดลงแล้วอิสรภาพอันหอมหวานอยู่เบื้องหน้าแล้ว หากแต่มันก็ยังไม่เย้ายวนใจเท่ากับอุษณิษาเพราะเธอคืออาหารรสเลิศที่เมื่อใดได้เสพก็ยิ่งทำให้เขาแข็งแกร่งและเมื่อเธอคือสิ่งสำคัญที่เขาขาดไม่ได้ ความคิดที่แสนชั่วร้ายในหัวของมหาโจรเช่นกฤษณะก็เปลี่ยนไป
อุษณิษารู้ตัวดีว่าเธอไม่ผู้หญิงที่แสนดีหรือคิดจะมาเป็นแม่พระแบบกระทันหันแต่เธอก็ไม่อาจปล่อยให้ความผิดที่ไม่ได้ตั้งใจนี้ทำความเดือดร้อนให้คนอื่นกฤษณะคือความรับผิดชอบที่เธอต้องแบกเอาไว้ แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่อุษณิษาเคยคิดเพราะคำสาปหรืออะไรก็ตามทีที่ทำให้กฤษณะเป็นแบบนี้ได้ตามจองล้างจองผลาญเขาและรวมทั้งตัวเธอไปด้วยครั้นจะหนีเอาตัวรอดคนเดียวก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเธอกลายเป็นอาหารจานหลักของกฤษณะ
ความไว้วางใจคือสิ่งสุดท้ายที่กฤษณะจะมีให้คนอื่นและยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว พวกเธอคือเพศที่ปลิ้นปล้อน หลอกลวงเป็นที่สุดหากแม่สาวตัวเล็กและแสบสันราวกับพริกขี้หนูอย่างอุษณิษากลับทำให้ความเชื่อมั่นในใจมหาโจรเช่นเขาสั่นคลอนความรู้สึกที่กฤษณะไม่คิดว่าจะมีก็ทบทวีจนผู้อาบคำสาปเช่นเขายังต้องยอมจำนน อุษณิษาไม่ได้ค่าเพียงแค่สร้างพลังให้เขาหากเธอคือดวงใจที่เขาต้องปกป้องต่างหาก
ตลอดชีวิตของอุษณิษาเธอไม่เคยที่จะมีชีวิตปกติฌาณอันแสนประหลาดและพลังที่ติดตัวมาตั้งแต่แรกเกิดส่งผลให้เธอก็ไม่ใช่คนทั่วๆไปหากแต่ความรักมันเป็นสิ่งที่พิเศษกว่านั้น และมันก็หมายถึงคนที่อุษณิษารักด้วยเขาไม่ใช่คน หรืออาจจะเป็นปีศาจ เป็นตัวดึงดูดเรื่องราวมากมายแปลกๆ บนโลกใบนี้หากความผูกพันระหว่างคนพิลึกๆ สองคนได้ทำให้อุษณิษากล้าทำในสิ่งต่างๆมากมาย รวมทั้งรู้จักคำว่ารักที่แท้จริงคืออะไร มันไม่ใช่แค่ความลุ่มหลงในรูปโฉมหากเป็นการเสียสละแม้เลือดเนื้อและจิตวิญญาณเพื่อใครสักคน
บาปในใจของเขาคือสิ่งใดโลภะที่มากมายและกระหายใคร่ครอบครองหรือไร เวลาที่ผ่านมาเหมือนว่าคืออนันตกาลแต่ความไม่สิ้นสุดกลับว่างเปล่าไม่เหมือนตอนนี้กฤษณะมีจุดหมายในชีวิตแล้ว อดีตความรักเคยทำให้เขาต้องคำสาปตอนนี้เขาก็เหมือนยังคงอยู่ในมนตราเช่นนั้นอยู่ แต่มันไม่ได้ร้อนประหนึ่งไฟที่แผดเผาเขาจากนรกหากมันกลับหวานล้ำด้วยคำว่ารัก จากนี้จนสิ้นนิรันดร์
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ในที่สุดก็เข็นนิยายในชุดบาปปรารถนา หรือเราเรียกง่ายๆ ว่าเจ็ดบาปออกมาด้วยสักเล่มหนึ่งเสียที แรกเริ่มเดิมทีเล่มแรกของชุดอาจจะใช่กฤษณามันตรา แต่คือบุหลันยาตรา แบบที่หลายคนคงพอทราบ แต่มีความไม่สะดวกหลายประการครั้นจะคงแผนเดิมไว้ งานนี้คนอ่านอย่างเราๆ คงได้รอกันเจ็ดปีเลยทีเดียว พี่โจรดำก็เลยออกมาให้เราอ่านกันก่อนนะคะ
ยังคงเป็นนักเขียนที่จิตใจใฝ่รักในภารตะกันไม่เลิกรา วนๆ เวียนๆ ประทับตราเข้าออกแถวนี้เหลือเกินค่ะ เขียนไปหลายเล่มแล้ว เล่มนี้ก็ยังคงรักถิ่นฐานนี้อยู่ จากที่แค่มันเป็นการถ่ายรายการแนวเรื่องลี้ลับนิดๆ ลวงโลกหน่อยๆ ตามประสารายการแบบนี้ แต่กลับกลายเป็นว่ากำลังเจออาถรรพ์ของจริง ที่นางเอกไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งด้วยเลย แต่เพราะความไม่รู้และมีอะไรบันดาลให้เป็น ตุ๊กตาไม้กฤษณาที่เย้ายวนให้เป็นเจ้าของตัวนั้นไม่ใช่ตุ๊กตาปกติ และเมื่อได้รับการปลุกขึ้นมาอำนาจที่ถูกสะกดกำลังทำให้นางเอกและคนรอบข้างต้องเดือดร้อน ดังนั้นนางเอกจึงต้องเหมือนกับว่าปลงๆ ที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ปีศาจร้ายที่อยู่ข้างกายกลับไม่ร้ายเท่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์เต็มตัวเสียอีก ความโลภในใจของคนคือตัวแปรสำคัญให้ชีวิตเธอและมหาโจรปีศาจอย่างกฤษณะกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่มันก็ทำให้ทั้งคู่ได้เข้าใจในหัวใจของตัวเองว่ารักได้บังเกิดขึ้นแล้ว
ตอนแรกก็คิดว่าจะรีวิวตั้งแต่หนังสือประกาศวางขาย แต่คิดแล้วไม่เอาดีกว่านะคะ กลัวต้องมานั่งคุยคนเดียว ปล่อยให้คนได้อ่านกันไปบ้างเราจะได้มีคนเม้ามอยส์ได้บ้าง พอเริ่มเห็นทยอยได้รับแบบนี้ รีวิวก็มาแล้วจ้า อย่างที่เกริ่นๆ ไว้ว่าเล่มนี้แรกเริ่มคือเล่มที่สองของชุด แต่ต้องสลับมาทำก่อนก็ไม่มีปัญหา ขนาดเล่มแยกกิ่งก้านสาขาอย่างพยัคฆบถยังออกมาก่อนได้เลย เอาเล่มนี้มาเปิดก่อนก็ดีอยู่เหมือนกันนะคะ แต่จะเกี่ยวกันยังไง เราจะเล่าทีหลัง
ถ้าคุณอยากได้นางเอกแสนดีแบบอย่างบัวบูชาจงลืมมันไปเสียตอนนี้เลยค่ะ เพราะยัยหนูนิดแสบทรวงจริงๆ ภาพลักษณ์ตัวเล็กที่ดูไม่น่าร้ายกาจเป็นแค่เปลือกที่เอาไว้หลอกตาคน เมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงปกติ โตมาพร้อมกับฌาณวิเศษและดวงตาเห็นวิญญาณ หนูนิดคงไม่ทำตัวเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ได้ และดูเผินๆ นางเอกของเราเป็นพวกไม่แยแสใคร ไม่ใจดีกับใครถ้าไม่ได้รับผลประโยชน์ตอบแทน แต่ลึกลงไปแล้วหนูนิดเป็นคนใจอ่อน ขี้สงสารแต่ใช้คำพูดร้ายๆมาปกปิดมันไว้ว่าเธอไม่ใช่คนดี เธอเขี้ยวลากดินนะ แต่เราจะเห็นตลอดว่าเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่ แต่ที่แน่นอนคือถ้าไม่จิตแข็ง หัวไวคงต่อกรกับกฤษณะไม่ได้ง่ายๆ และอีกอย่างที่ช่วยยืนยันคำโบราณ เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น เพราะสเป็กหนูนิดตรงข้ามกับพี่โจรดำแกทุกอย่าง แต่สุดท้ายดันได้คนรักแบบอีพี่โจร ไม่รู้จะขำหรืออะไรดีที่เป็นแบบนี้นะหนูนิด
ปกติแล้วพระเอกพิมพ์นิยมในแบบที่ฟีน่าชอบคือคนนิ่งๆ ขรึมๆ ซึ่งอีตามหาโจรแบบกฤษณะนี้แทบจะควรต้องตกมาตรฐานแต่พี่แกมาในมาดยียวนกวนประสาท ย้วยจนไม่รู้จะอะไรดี วาจาก็เลี่ยนๆ เป็นลิเกแขกกันเลย อ่านไปก็ไม่รู้จะขำหรือจะฉิวในความเป็นพี่โจรดำของแกดี คำพูดแต่ละอย่างที่หลุดออกมาช่างหน้าด้าน ตีขลุมและมากมายมหาศาลที่ต้องบอกว่าเอาเถิดสมกับการเป็นแกแล้วละ คนแบบนี้มีคนเดียว พระเจ้าคงทุบบล็อกเสร็จหลังจากทำเรียบร้อย มันกลายเป็นเสน่ห์แบบแกจะหน้าด้านไปกว่านี้ได้อีกไหม จะหนักกว่านี้ฉันก็รับได้แล้วขนาดฟีน่าเป็นพวกเส้นลึกขนาดที่แทบจะขุดไม่เจอยังต้องยอมกันเลยทีเดียว เรื่องนี้ฟีน่าหลุดขำกับคำพูดของพี่โจรตลอด มันคือเสน่ห์ของแกจริงๆ หรือคำเรียกขานหนูนิดก็เรียกว่าพี่แกช่างคิดจริงๆ กระจิ๋วหลิว เห็นภาพเลยว่านางเอกตัวเล็กแค่ไหน ที่ทำให้หนูนิดแอบฉุนเลยว่า จะหาว่าหล่อนเตี้ยก็พูดมาเลยดีกว่าไหม แต่ไม่ใช่ว่าพี่โจรจะมีแต่มุมชวนให้ปลงใจ เพราะเมื่อเวลาแกร้ายเรียกได้ว่าปีศาจดีๆ นี้เอง อย่าไปคิดทำให้พี่โจรแกโกรธจะดีต่อชีวิตตัวเองเป็นที่สุด
อ่านจบแล้วรู้สึกยังไง ในฐานะที่พอจะรู้กันทั่วไปทั้งวงคนอ่านแล้วว่าอิฉันน่ะลำเอียงรักแบบเต็มขั้นไปแล้ว กรุณาอย่าเชื่อไปเสียหมดนะคะ ต้องลองอ่านเองจะดีกว่า จะได้รู้ว่าโดนหรือไม่โดนนะคะ เล่มนี้เป็นเล่มเปิดตัวของชุดนี้ บางคนอ่านจบแล้วอาจจะมีสิ่งที่ค้างคาใจกันในเล่มนี้มากมาย ไม่ต้องแปลกใจค่ะ เพราะชุดนี้มีอยู่ด้วยกันเจ็ดเล่ม แต่ละเล่มก็เป็นเรื่องของแต่ละคน ไม่จำเป็นต้องรออ่านทั้งเจ็ดเล่มพร้อมกัน เพราะตามที่เขาแซวกันมา เจ็ดเล่ม เจ็ดปีนะคะ หนังสืออาจจะเหลืองไปก่อนก็ได้ ซื้อมาก็อ่านเลยค่ะ ไม่ต้องรอ ส่วนความรู้สึกหลังการอ่าน ปกติฟีน่าไม่ใช่คนที่มาทางนิยายแนวขำๆ สักเท่าไรแต่เรื่องนี้โดนเสน่ห์ของดำอย่างพี่โจรเข้าไปเต็มๆ พี่แกไม่ได้เป็นปีศาจแสนดีอะไรเลยนะคะ เปิดเรื่องมาโชว์ความโหดของแกเลย ชนิดที่ขนพองสยองเกล้ากันได้ง่ายๆ แต่ที่ชอบพี่โจรก็คือความหน้าด้านของแกนี้ละคะ ซึ่งเราอ่านไปก็อาจจะรู้สึกว่าเป็นพระเอกแบบไหนเนี่ย หาความดีแทบไม่เจอเลย ทำทุกอย่างแบบคนไร้หัวใจ เห็นแก่ตัวที่สุด แต่เราจะค่อยๆ เข้าใจว่าอะไรเปลี่ยนกฤษณะในอดีตให้กลายมาเป็นมหาโจรที่เป็นอมตะแบบตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ถูกความรักหลอกลวงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากหญิงที่เป็นที่รักหรือคนอื่นๆ เปลี่ยนให้เขาไม่ต้องการคำว่ารักอีกต่อไป ซึ่งนางเอกอย่างหนูนิดจอมแสบก็ไม่น่าจะเป็นคนที่ทำให้กฤษณะได้รู้จักความรักอีกครั้งเลย เพราะเธอไม่ใช่สาวน้อยแสนหวานอะไรแบบนั้น แต่อะไรกันเล่าถึงได้เป็นเช่นนี้
คงต้องเรียกว่าความผูกพันและการได้ล่วงรู้ถึงความลับบางอย่างของกฤษณะหรือเปล่าก็ไม่อาจบอกได้ หรือเพราะความห่วงหาอาทรลึกๆ ในใจที่ผ่านมาทางการกระทำในเชิงปกป้องของเขา แม้จะเป็นการประกาศปาวๆ ว่าเพียงแค่ดูแลรักษาอาหารชั้นยอดอย่างหนูนิดก็ตามที ผู้หญิงต่อให้แก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าส์แค่ไหน มาเจอคนที่ใช้ตัวเองเป็นเหมือนปราการให้แบบที่กฤษณะทำจะไม่ใจอ่อนได้ไง ถึงสิ่งที่กฤษณะจะกล้าทำเพียงเพราะคำว่าอมตะก็ตามที มันก็หวานล้ำดีอยู่นะคะ ก็เข้าทำนองปากร้ายแต่ใจเป็นห่วงอะไรทำนองนั้น ความรักของสองคนนี้จึงบังเกิดเพราะคำว่าการเสียสละเพื่ออีกฝ่ายโดยแท้จริง เพราะปีศาจไร้หัวใจรักอย่างกฤษณะมารู้ว่ารักก็เพราะสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่หนูนิดทำให้เช่นกัน แต่อย่าไปคิดว่าจะไปเจอนิยายแนวหวานอบอุ่นอะไรทำนองนั้นถึงแม้จะเปิดใจให้กัน เมื่อสองแสบอยู่ด้วยกัน มันก็เลยต้องคงคอนเซ็ปต์เดิมต่อไป เพียงแต่ความรักมันทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นและอ่อนหวานมากขึ้นกว่าตอนที่ไม่รู้ว่ารัก การปกป้องจึงเพิ่มมากขึ้นไปด้วย รวมไปถึงการแลกด้วยชีวิต
สำหรับส่วนของการเป็นสาระความรู้ คนเขียนเป็นพวกหลงใหลในวัฒนธรรมอินเดียอยู่แล้วอย่างที่รู้ๆกันดี ในเล่มนี้จะพูดถึง กถักกฬิ ที่หลายคนอาจจะไม่เคยรู้จักมาก่อนว่าคืออะไร เป็นเช่นไร หรืออย่างเครื่องดื่มชื่อแปลกๆ อย่าง กัศมิรี ไจ เราพอจะได้เคยได้ยินคำว่าไจมาก่อน แต่กัศมิรี ไจคืออะไร และมันเป็นหนึ่งในสิ่งที่เราเริ่มรู้สึกว่ากฤษณะไม่ได้มองหนูนิดเป็นแค่อาหารที่เขาไว้แค่เสพ หากมีความสำคัญ แต่เพราะอะไรกัศมิรี ไจ จึงสำคัญถึงเพียงนั้น คือสิ่งที่ต้องอ่านเองค่ะ ซึ่งทั้งหมดในส่วนของเนื้อหาก็คงไม่ต้องอรรถาธิบายมาก ฟีน่ารู้ถึงการทำงานอยู่แล้วจึงเข้าใจในส่วนนี้ดีค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง เป็นด้านที่ค่อนข้างชอบกับการใส่ใจในเรื่องเนื้อหาที่จะเอามาใส่ในเรื่อง ไม่ใช่วิชาการณ์จ๋า แต่ใส่มาแค่พอประมาณ ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นนิยายท่องเที่ยวอินเดียหรือไม่ก็ความรู้ทางด้านสังคมและวัฒนธรรมกันไปจนไม่ใช่นิยายรัก
และที่ขาดไม่ได้ในงานแบบพี่ทอฟฟี่ บู๊ล้างผลาญปานจะเป็นทายาทอาหลอง ก็ยังคงเส้นคงวา ระเบิดภูเขาเผากระท่อม เข้าป่าปิ้งไก่อะไรทำนองนั้นอยู่ และเพิ่มดีกรีหนีเข้ารกเข้าพงให้มากขึ้น เมื่อเรื่องนี้เราจะได้พบกับตัวละครรับเชิญที่ดันปรากฏตัวมาแล้ว เป็นพระเอกไปแล้วอย่างอภิมันยุในพยัคฆบถ บางอย่างที่เคยพูดไว้ในเล่มของเขาก็มาปรากฏในเรื่องนี้ อะไรคือสิ่งที่อภิมันยุไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องเหนือธรรมชาติอีก แต่ดันไปได้เมียเป็นเสือ เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่เกิดก่อนพยัคฆบถนะคะแต่เขียนเสร็จทีหลัง หรือแม้แต่ตัวละครอย่างวิศวนาถที่มาจากชุดเสืออีกเช่นกัน และเขาก็รอเป็นพระเอกในบ่วงพาฬก็มาสร้างความยียวนกวนประสาทให้กับเนื้อเรื่องอีกคน ไปๆ มาๆ ควรเรียกว่านิยายชุดแดนภารตะเลยก็ว่าได้ค่ะ ตั้งแต่โศลกรักฯ ซึ่งมันอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องในเรื่องนี้มากนัก แต่จะปรากฏเต็มๆ ในบุหลันยาตราค่ะ ทำให้นิยายที่ดำเนินเรื่องในอินเดียของพี่ทอฟฟี่ทั้งหมดเหมือนจะเกี่ยวพันกันนิดๆ หน่อยๆ แต่แยกอ่านได้แบบเล่มใครเล่มมันนะคะ
ส่วนอะไรที่อยากจะคอมเม้นท์กันบ้าง แน่นอนว่าเรารู้แล้วว่าปมในเรื่องทั้งหลายไม่ใช่ว่าเก็บไม่หมด แต่ยังไม่เฉลยต่างหาก ประเด็นบุคคลปริศนาในเรื่องที่เขาเป็นใครเราจะไม่พูดถึงเพราะยังต้องมีบทบาทต่อไป หากที่รู้สึกนิดๆ คือว่าตอนท้ายเรื่องรวบรัดไปนิดหนึ่งค่ะในประเด็นของเพื่อนร่วมงานของหนูนิด ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีความสำคัญกับเรื่องแล้ว แต่มันรวบๆ ไปบ้าง แต่เท่าที่รู้มาก็คือความสัมพันธ์ของเตชิตกับน้ำหนึ่งจะเป็นยังไงต่อไป แต่งงานกันหรือว่าดำเนินต่อไปแบบนี้เรื่อยๆ การลงเอยของกฤษณะและหนูนิดจะเป็นยังไงนะ จะอยู่กันแบบไหนเพราะกฤษณะไม่ใช่คนปกติ จะอยู่ไทยหรืออินเดีย จะมีคำตอบในบุหลันยาตราและบ่วงพาฬนะคะ เผื่อใครสงสัยว่าเรื่องจบเหมือนไม่จบ ก็ถูกต้องแล้วค่ะ ต้องใจเย็นๆ ค่อยๆ อ่านไปจนครบชุดภารตะแล้วจะได้คำตอบ
แต่สรุปแล้วกฤษณามันตราคล้ายๆ จะเกือบเป็นนิยายเบาสมองเอาฮาปนแนวเหนือธรรมชาติ แต่ยังไม่ใช่แบบนั้น เพราะแกนของเรื่องก็คือบาปในใจของมนุษย์เหมือนที่กฤษณะต้องเจอ แม้ว่าบาปของเขาจะเริ่มมาจากคำว่ารักก็ตามที ถ้าไม่รักมากก็ไม่ละโมภมากเช่นนั้น ไม่มีใครหรอกที่ไม่มีบาปในใจ แต่เราจะจัดการกับมันเช่นไรต่างหาก การที่กฤษณะถูกเลือกให้ต้องคำสาปจึงเป็นการลงโทษแบบหนึ่ง ถึงแม้จะมีสิ่งมีค่ามากมายแค่ไหนแต่กลับไม่มีคนจริงใจเลยมันก็ไร้ค่าสิ้นดี ซึ่งกฤษณะก็ไม่ใช่คนเดียวที่ต้องผจญกับคำว่าบาป ยังมีอีกหกคนที่แต่ละคนจะมีชะตากรรมอยู่กับบาปที่เขาเลือกในแบบไหนอีกก็ต้องรอดูกันไปนะคะ แต่ที่แน่นอนก็คือเล่มหน้า บุหลันยาตราหรือพี่เหมียวอลันมาแน่นอนไม่เลื่อนพี่เหมียวแกไปเป็นเล่มสามหรือเล่มสี่ และบอกใบ้ให้นิดว่าอารมณ์ในเล่มหน้าช่างต่างจากพี่โจรชนิดที่หน้ามือเป็นหลังมือเลยนะคะ กรุณาเก็บเกี่ยวความเลี่ยนเป็นลิเกแขก ลื่นเป็นปลาไหลอินเดียของพี่โจรดำกฤษณะไว้ให้มากๆ ค่ะ เพื่อใช้ทดแทนในเล่มหน้านะคะ