ไม่มีสิ่งใดบนโลกนี้ที่คนอย่างเด็กซ์เตอร์ต้องการแล้วไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิง และเมื่อเหยื่อรายล่าสุดที่เขาต้องการคือสุพรรณิการ์ ดาราสาวสวยที่แค่ความสวยของเธอก็ทำให้เขาทำคลั่งใจ แต่ยิ่งได้รู้ว่าเธอคือมือที่สามซึ่งบังอาจจะทำให้คนในครอบครัวของเขาร้าวฉาน แบบนี้เด็กซ์เตอร์ก็มีสิทธิ์จะฉุดรั้งเธอให้มาเป็นของนางบำเรอของเขาใช่ไหม
จู่ๆ ที่ชีวิตที่เคยสงบราบรื่นเหมือนอย่างที่เคยเป็นกลับพลิกตลบไปเมื่อผู้ชายสุดห่าม ระห่ำอย่างเด็กซ์เตอร์ก้าวเข้ามาในชีวิตของสุพรรณิการ์ แถมยังยัดเยียดข้อหาน่ารังเกียจอย่างชู้รักกับญาติของตนให้อีก แล้วแบบนี้จะให้เธอทำเช่นไรได้ถ้าไม่ใช่หนีเท่านั้น หนีไปให้ไกลจากผู้ชายที่อาจจะทำให้หัวใจของสาวน้อยอย่างเธอหวั่นไหว แต่ถ้าเธอไม่หลีกลี้ให้ไกล สิ่งที่เธอสูญเสียอาจไม่ใช่แค่พรหมจรรย์ หากเป็นหัวใจ
ซานฟงต่อสู้กับความต้องการที่จะจับคู่จากมารดามายาวนาน หากในวันที่เขาเบื่อหน่ายที่สุด ฟ้าก็ประทานนางฟ้าที่แสนบริสุทธิ์มาให้เขาได้หมายปอง แต่ก็เหมือนชะตากลั่นแกล้ง รชาดาไม่ใช่สาวน้อยที่เขาคิดจะจับเธอมากลืนกินได้อย่างง่ายดาย ถ้าไม่ใช่แค่เธอเป็นคนที่แม่เขารักและเอ็นดูประดุจลูกสาวแล้ว รชาดาก็เป็นคนมีเจ้าของโดนจับจองด้วยแหวนหมั้น หากจะรู้ว่ามาทีหลัง แต่ซานฟงไม่คิดจะยอมแพ้ให้กับใครทั้งสิ้น เขานี้จะคือตัวจริงของรชาดา
แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าซานฟงคือคนที่เธอไม่ควรมีใจให้ที่สุด แต่รชาดาก็อ่อนวัยและอ่อนเยาว์เกินกว่าจะห้ามหัวใจตัวเองได้ หากเธอก็ต้องเตือนหัวใจตัวเองด้วยว่าเธอมีคู่หมั้นที่แสนดีอยู่แล้ว แม้จะไม่ได้รักกันแต่อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่ชายที่แสนดีตลอดมา หากจะเสี่ยงรักซานฟง คงไม่แคล้วเจ็บปวดเจียนตาย ทว่าเขามีสิทธิ์อะไรมาบังคับขู่เข็ญให้เธอถอนหมั้นด้วยนะ ไม่มีวันที่เธอจะยอม ยกเว้นเหตุผลดีๆสักข้อที่ควรทำคือความรัก
เด็กซ์เตอร์รู้ว่าผิด ผิดที่เข้าใจผิดในตัวสุพรรณิการ์ แต่นักโทษที่ทำผิดยังมีสิทธิ์ได้รับการอภัย แล้วทำไมเธอถึงจะลงโทษเขารุนแรงนัก เอาซิ หนีได้ หนีไป ยิ่งหนีเขาก็จะยิ่งไล่ เพราะไม่ใช่แค่เด็กซ์เตอร์ติดเนื้อต้องใจในตัวเธอ แต่เพราะสิ่งอื่นที่มากกว่านั้น รัก คำที่เขาไม่เคยเชื่อมั่นหรือยึดถือมาก่อนเลย หากเขากลับไม่กล้าพูดมันออกไปให้สุพรรณิการ์ได้ยิน
นี้เธอโลภเกินไปหรือไร แม้จะได้ครอบครองเด็กซ์เตอร์ทุกทาง หากสิ่งเดียวที่สุพรรณิการ์ต้องการจากเขาเป็นเพียงสิ่งเดียวคือความรัก ความรู้สึกที่จะให้ทุกอย่างที่เลวร้ายกลับดีขึ้น ทว่าเธอจะมีวันได้ยินคำนั้นจากปากเด็กซ์เตอร์หรือเปล่า เมื่อทุกอย่างกลับดูเลวร้ายลงทุกที
อะไรคือปัญหาระหว่างเขาและเธอ ซานฟงไม่เข้าใจ ความรู้สึกทั้งหมดที่มียังไม่พออีกหรือที่จะทำให้รชาดาเชื่อมั่นในตัวเขาและความรัก แต่จะให้เขาปล่อยมือจากรชาดาเขาก็ทำไม่ได้ ยิ่งรักมากเท่าไร ความเจ็บปวดที่คนรักกันมอบให้เพียงเพราะความไม่ไว้วางใจกันยิ่งทำให้เขาเจ็บได้กว่าใครๆ
เพียงเพราะเธออ่อนไหวและไม่มั่นใจในความรักที่เขามีให้เธอแค่นั้นหรือ รชาดาถึงได้ใจร้ายกับผู้ชายที่รักเธอขนาดนี้ เธอไม่รู้จะชดใช้ต่อซานฟงอย่างไรดี เธอทำผิดต่อคนที่รักเธอที่สุด ทอดทิ้งให้เขาอยู่กับความทุกข์จากเรื่องโง่ๆ เพียงชั่ววูบของเธอ รชาดาไม่หวังอะไรมากไปกว่าอย่างน้อยก็ขอให้เขากลับมารักใคร่ ห่วงใยเธออีกครั้งก็พอ
การที่คนสองคนจะอยู่ด้วย มีความสุขด้วยกัน มันต้องมีหลากหลายองค์ประกอบ รักและความเข้าใจคือสิ่งสำคัญ หากมีรักแต่ไม่กล้าเอ่ยออกไป ความหวั่นไหวที่มีในหัวใจก็อาจทำลายรากฐานที่อ่อนแอให้พังทลายได้ พอๆกับถ้ามีแต่รักแต่ไร้ความมั่นใจในกันและกัน รักจะดำรงอยู่ได้เช่นไร แต่หากหัวใจมีทั้งสองอย่างควบคู่กันไป ความมั่นคงและยั่งยืนจะอยู่เคียงคู่กับความรักไปเนิ่นนาน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ยังไงก็สองคู่นะจ๊ะ ไม่งั้นไม่ใช่มณีจันท์ของแท้ อิๆๆๆๆ ว่าด้วยคู่แรกพ่อหนุ่มเด็กซ์เตอร์หนุ่มสุดท้ายของบ้านคิงส์ ที่มาเล่มนี้ก็เป็นช่วงต่อจากพันธะเถื่อนที่ว่าด้วยความเข้าใจของเขาซึ่งคิดว่านางเอกเป็นมือที่สาม เมื่อผนวกกับสาวเจ้าสวยโดนใจ แกเลยเกิดอาการพ่อพระอยากขัดขวางให้ญาติตัวเองไม่ต้องเสียใจและอยากได้ตัวเธอมาด้วย แต่แน่นอนเธอไม่มีวันยอมง่ายๆ คิดจะจับ ก็ต้องหนี แต่หนียังไงก็ไปไม่พ้น และสุดท้ายก็เรียบร้อยโรงเรียนคิงส์ไปอีกคน และก็ทำให้ความเข้าใจผิดกระจ่างใสไปเลย หลังจากนั้นก็เข้าล็อก เธอคือผู้หญิงของเขา หากเพราะความไม่เข้าใจกันก็ทำให้เกิดเรื่องราวและอุปสรรคมากมายเพียงเพราะไม่กล้าบอกรักนี้ล่ะ แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันได้ แม้จะต้องมีเสียน้ำตากันไปบ้าง
ส่วนคู่สอง เป็นแนวความใกล้ชิดบวกกับความสวยใสไร้เดียงสาของสาวเจ้าทำเอาหวั่นไหว แต่ต้องเพียรห้ามใจว่า นางเอกมีคู่หมั้นแล้ว แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจริงๆ ยังไงก็ต้องให้ถอนหมั้น เขานี้ล่ะเหมาะสมที่สุด อิดออดนักหรือ จัดการเองก็ได้ แต่เพราะความอ่อนไหว คิดมากไปนิดของนางเอกก็ทำร้ายจิตใจเขาไปไม่น้อย แม้จะน้อยใจปนรักแต่จะทำไงก็โง่รักเขาไปแล้ว แต่ที่สำคัญคนที่บังอาจทำให้เกิดเรื่องนี้มันต้องชดใช้ เรื่องราวถึงได้จบลงแบบสุขใจ
หกเล่มกันไปแล้วที่อ่านของมณีจันท์กัน พระเอกก็ยังคงสไตล์หล่อลากไส้ รวยซะอยากถามว่าพ่อคุณ ใช้กี่ชาติจะหมด ฉลาดกันไปถึงไหน ใจร้ายกับศัตรูไม่วายเว้น เพลย์บอยตัวเอ้ และยังทำให้คนอ่านอิจฉาริษยานางเอกได้ตลอดเวลา แต่เด็กซ์เตอร์กับซานฟงจะมีจุดที่ต่างกันนิดหนึ่งตรงนิสัยที่เด็กซ์เตอร์จะปากแข็งกว่าเพราะอดีตที่เลวร้ายของตัวเอง เขาเลยไม่เชื่อในรักแท้ เมื่อมีความรักเลยไม่กล้าจะบอกเพราะกลัวสาวเจ้าจะไม่ไยดีเอาด้วย ไม่เหมือนซานฟงที่จะเป็นคนกล้าพูดกว่า ปากกับใจแสดงออกมาในทิศทางเดียวกัน ตัวฟีน่าเลยจะชอบซานฟงมากกว่านิดหนึ่งค่ะ
ส่วนนางเอก ไม่ได้แค่สวยแต่ต้องมีสมองค่ะ ร่ำเรียนกันสูงๆ ไม่ได้จนต่ำเตี้ยเรี่ยดินเป็นนางซินยุคสองพันกว่าๆ ไม่ได้สวยแต่ยามแปลงกายในชุดดีๆ แต่สวยอยู่แล้ว แต่อะไรไม่ทำให้ฟีน่าชอบที่เธอมีความคิด ร่ำเรียนหนังสือ อาจจะโง่และตาบอดเรื่องรักบ้างก็รับได้ เพราะความรักทำให้ความสามารถในการใช้สมองทำเรื่องฉลาดๆ ลดลงได้เสมอ สองสาวนี้ถึงมีความเก่งแต่ก็ต่างกันในนิสัยพื้นฐาน สุพรรณิการ์ดูจะรับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้นจากน้ำมือของเด็กซ์เตอร์ผู้ชายสุดระห่ำคนนี้ได้ใจเย็น มีเหตุผล แต่ยังไงก็สู้ความสุดขั้วของพระเอกไม่ได้
ส่วนรชาดา เป็นสาวน้อยใสซื่อ อ่อนต่อโลก ขาดความมั่นใจในหลายๆเรื่องโดยเฉพาะเรื่องรัก จนทำให้พระเอกช้ำใจไปเล็กๆ ส่วนตัวของฟีน่าเลยชอบสุพรรณิการ์มากกว่า
คงต้องเลิกพูดคำว่าชอบหรือไม่ชอบไปแล้วค่ะ เพราะทำตัวประหนึ่งแม่ยกไปแล้วนี้ค่ะ อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้เป็นตอนสุดท้ายของชุดคิงส์ ที่รอคอยมาตั้งนาน กว่าจะออกมาให้จบเซ็ทปิดเรื่องให้หายค้างคาใจ แค่ปิดเรื่องไม่พอแต่เรื่องนี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องพันธนาการนางฟ้าด้วยค่ะ อะไรที่ติดอยู่ในใจว่าเหตุการณ์ต่างๆเป็นเช่นไรก็กระจ่างเสียที เสียเวลารอคอยไปนิดก็โอเคค่ะ
ด้วยความว่าเรื่องนี้ต่อจากพันธะเถื่อนเลยจะมีเนื้อหาต่อจากเรื่องนั้นและตัวละครมาปรากฎมากหน่อยค่ะให้เราได้รู้เรื่องราวต่ออีกนิดซึ่งมันก็มีเหตุจากเล่มนั่นเกิดเรื่องในเล่มนี้ ฟีน่าบอกไม่ถูกว่าชอบคู่ใครมากกว่ากัน เพราะชอบซานฟงมากกว่าเด็กซ์เตอร์ แต่ชอบสุพรรณิการ์มากกว่ารชาดา แต่ฝ่ายพระเอกนี้ไม่เท่าไรค่ะเพราะฟีน่าชินกับความปากแข็ง ตอนแรกอยากได้แค่เป็นอีหนูแต่ได้เขาแล้วก็ตาสว่างและหลงเขาหัวปักหัวปำเสียเหลือน่ะอีตาเด็กซ์เตอร์ นี้เป็นนิสัยปกติของพระเอกแบบมณีจันท์ไปแล้ว
แต่นางเอกในเล่มนี้ ฟีน่าแอบหมั่นไส้ยัยหนูเพิร์ลเอาการ น้องเอ๋ยจาหูเบาอะไรขนาดนั้น แถมทำตัวเป็นนางเอ๊ก นางเอก ที่ตอนมีตัวอิจฉามาร้องไห้โฮๆ ว่าท้องกับพระเอก เธอก็พร้อมจะเป็นนางเอกที่แสนดีหลีกทางให้
คือถ้าเป็นกรณีของสุพรรณิการ์ฟีน่ายังพอเข้าใจนะคะ เพราะอีตาเด็กซ์เตอร์ปากแข็ง รักนะแต่ไม่ออกปากบอก เพราะกลัวสาวเจ้าไม่รักตอบ แต่ซานฟงน่ะไม่ใช่ เขานุ่มนวลกว่า ให้เวลาและให้เกียรติมากกว่าตั้งเยอะ จนฟีน่าไม่เข้าใจน้องหนูเธอนิดๆว่า จะคิดมากไปหรือเปล่า อ่อนไหวเกินไป บาดแผลทางหัวใจก็ไม่มี ทะเบียนสมรสก็จดให้ ความมั่นใจมันเต็มร้อยขนาดนี้ ยังหนีอีก ความรักทำให้คนตาบอด แถมความไม่มั่นใจไปด้วย ดีนะยัยตัวร้ายมีมุกรอบสองแต่ไม่เชื่อล่ะ ถ้าหนูเพิร์ล ยังหวั่นไหวและอยากทำตัวเป็นนางเอกที่แสนดีรอบสอง ฟีน่าจะไม่เอาแหง ของของฉัน จะยังไงก็ต้องรัก ต้องหวง และต้องมั่นใจในกันและกันหน่อย แต่ฟีน่าชอบตอนเอาคืนนังตัวร้ายของคู่นี้ค่ะ ต้องเอาแบบนี้ ให้เจ็บจนจำไปเลยว่าอย่าคิดลองดีทำอีก เพราะมันไม่คุ้ม
ในส่วนที่มีอะไรอยากคอมเม้นต์ พูดถึงจุดที่ตัวร้ายที่ทำให้มีเรื่องวุ่นของคู่เด็กซ์เตอร์เนี่ย ไม่รู้ฟีน่าไม่เห็นเองหรือเปล่าเพราะชีไร้ตัวตนมากมาย มาจากไหนหว่า จู่ๆก็มา เป็นมือถือสามที่มีอิทธิพลมากมาย และอยากรู้ว่าหล่อนจะเป็นยังไง เด็กซ์เตอร์จะจัดการยังไงแม้จะรู้ว่าคงไม่เหมือนอีกคู่ก็ตามที แต่มันอยากรู้ค่ะ น่าจะบอกนิดหนึ่ง
เรื่องหนีอีกเรื่องหนึ่ง สุพรรณิการ์จะหนีเก่งมาก หนีรอบแรกนี้เข้าใจค่ะว่าแผนแยบยลมาก แต่ไอ้หนีรอบท้องเนี่ย ทำไมมันง่ายดายนัก เด็กซ์เตอร์น่าจะส่งคนจับตามองมากกว่าเดิมแล้วอ่ะ แต่ง่ายกว่าครั้งแรกเสียอีก แอบงงเล็กน้อย และรู้สึกว่าเล่มนี้ ฉากหนีมีบ่อยมาก เน้นหนีเป็นกิจวัตรกันเชียว
และที่มาอีกแล้วน้องหมาผู้น่ารัก แม้เล่มนี้จะเป็นพันธุ์โดเบอร์แมนสุดโหดก็ตาม แต่เมื่ออยู่ในมือนางเอกแล้วมันจะกลายเป็นหมาน่ารัก น่าฟัดไปในทันใด ช่างเป็นหมาที่รู้ว่าใครเป็นคนที่ควรจะประจบประแจงจริงๆ
แต่ถึงจะบ่นโน่น บ่นนี้มากมายยังไง ฟีน่าก็ยังชอบนิยายของมณีจันท์เหมือนเดิมค่ะ ด้วยปัจจัยหลักๆคือ พระเอกไม่ได้รวยเลื่อนลอย มีหลักมีการ นางเอกไม่ง่อยกินเกินเหตุ ต่ำต้อย จนเป็นดอกดินอะไรแบบนั้น คิดยังไงก็ไปกันได้แบบลำบากไปนิด แต่ที่สำคัญคือมีหัวสมองนี้ละคะ ไม่งั้นคงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง