ใจก้องรัก ลินอลิน
ใจก้องรัก ลินอลิน แค่ริเที่ยวผับและซดเหล้าจนเมามายในครั้งนั้นทำให้รมิตาต้องจดจำความผิดพลาดในวันนั้นไปจนตาย เพราะความไร้สติยับยั้งชั่งใจจนเผลอตัวมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้า ที่ขอให้การเจอะเจอครั้งนั้นเป็นเพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิตของเธอ แต่ดูเหมือนว่าคำสวดภาวนาของรมิตาจะไม่เป็นจริงเพราะชายคนนั้นกลับกลายเป็นคุณอาของเธอ
ไม่ใช่แค่รมิตาที่เหมือนโดนน็อกกลางอากาศหากก้องฟ้าเองก็ไม่ต่างกัน แต่ดูเหมือนหลานสาวนอกไส้คนนี้จะไม่ได้มีทีท่าใดๆความสงสัยในชั่วขณะหนึ่งของก้องฟ้าก็เป็นปริศนาที่เขาต้องการคำตอบ แต่อีกใจ เขาก็ขอให้สาวปริศนาคนนั้นไม่ใช่รมิตาผู้มีศักดิ์เป็นหลานสาวของเขา เพราะจะมองอย่างไร มันก็ไม่ถูกต้องเลยแม้แต่น้อย
แค่ต้องปั้นหน้าทำเป็นไม่รู้เรื่องราวใดๆต่อหน้าก้องฟ้าก็ลำบากลำบนพอแรงอยู่แล้ว แต่นี้ถึงขนาดว่าต้องฝึกงานกับก้องฟ้าอีกความลับมันจะเป็นความลับอีกไหมยิ่งใกล้กันก็ยิ่งทำให้รมิตาหวั่นไหวกับก้องฟ้าเสียเหลือเกิน แถมคุณอาเจ้าปัญหาก็ขยันหว่านเสน่ห์ใส่แบบนี้แล้วรมิตาจะทำยังไงดี
แม้ในคืนนั้นกับณ ตอนนี้รมิตาอาจไม่เหมือนกันแต่ก้องฟ้าก็มั่นใจในสัญชาตญาณของตัวเองว่ารมิตาใช่สาวปริศนาในค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลืมไม่ลงต่อให้เธอได้ชื่อว่าเป็นหลานสาวก็แล้วไง ในเมื่อไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก้องฟ้าจะไม่ยอมถอยอีกต่อไป แต่เขาจะบุกจะรุกรานพื้นที่หัวใจของรมิตาให้เธอดิ้นไม่หลุด
ท้ายที่สุดแล้วรมิตาก็ไม่อาจห้ามความหวั่นไหวของผู้ชายคนแรกในชีวิตได้แต่ความรักต้องห้ามมันจะเป็นไปได้หรือ แม้ก้องฟ้าจะเป็นแค่คุณอากำมะลอ แต่ใครกันเล่าจะยอมรับสถานะที่หมิ่นเหม่เช่นนี้ได้แต่ไม่ว่าอุปสรรคจะมากมายเพียงใด เธอจะไม่ยอมปล่อยมือจากก้องฟ้าเป็นอันขาด
หนทางรักที่ก้องฟ้าเลือกมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหากเต็มไปด้วยข้อจำกัดมากมาย แต่ไม่มีสิ่งใดทำให้เขาท้อหรือถอดใจจากรมิตาได้ใครเลยจะรู้ว่าพรหมลิขิตได้ขีดให้รมิตาเป็นของเขานับตั้งแต่เธอถือกำเนิดมาเด็กน้อยที่เขาอุ้มชูมาแต่เล็กแต่น้อยผู้นี้สักวันหนึ่งเธอจะเปลี่ยนสถานะจากหลานสาวมาเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจ
Create Date : 02 ตุลาคม 2557 |
|
4 comments |
Last Update : 2 ตุลาคม 2557 9:48:09 น. |
Counter : 10685 Pageviews. |
|
|
|
วันนี้ขอนำเสนอรีวิวของนักเขียนใหม่กันบ้างค่ะ คือที่ซื้อก็ด้วยเหตุผลสุดคลาสสิคของตัวเองก็คือ ชอบนิยายพระเอกแทนตัวว่าคุณอา แก่ สปอร์ต ใจดี อะไรทำนองนั้นค่ะ ก็เลยซื้อมาลองแบบไม่อ่านตัวอย่างหรือใดๆทั้งสิ้น อยากอ่านต้องลองเอง อยากบ่นหรือชมต้องเสียเงินซื้อเอง
ก็อย่างที่อ่านคำโปรยอะไรทำนองนั้น อาหนุ่มกับหลานสาวนอกไส้ ปีนกำแพงคำว่าเหมาะสมมารักกัน แต่เดี๋ยวก่อน คนอ่านอาจจะงงว่า ในคำโปรยบอกว่านางเอกไปมีอะไรกับคุณอาแบบไม่รู้จักกัน จะเป็นไปได้หรือ เป็นไปได้ค่ะ ความที่นางเอกกับพระเอกเจอกันตอนนางเอกเป็นเด็กมากๆ แล้วก็ห่างกันไป ไม่เคยเจอกันตอนโตเลย พระเอกก็ไปทำงานอยู่ต่างประเทศไม่เคยกลับบ้านจนตอนนี้ จึงไม่แปลกที่ดันไปเกิดเรื่อง one night stand ขึ้นมา นางเอกที่แบบว่าไม่น่าเลย ไม่น่าแอบหนีเที่ยวแถมกินเหล้าแบบลืมไปว่าตัวเองคออ่อน ก็ได้แต่ภาวนาว่าให้มันจบไปในคืนนั้น แต่ฟ้าไม่เป็นใจ ส่งชายผู้นั้นมาเป็นคุณอาของเธอ ที่ต้องพยายามทำเป็นหนูไม่รู้ หนูไม่ใช่ แต่ความลับบนโลกนี้ไม่มีจริง พระเอกออกจะสงสัยอยู่แล้วว่าเธอคือผู้หญิงคนนั้น และเมื่อแน่ใจ ก็เดินหน้าจีบหลานสาวตัวเองแบบชนิดที่ว่า ต่อให้ใจแข็งแค่ไหน เจอความดีเลิศของเขาไป ไม่รักก็ให้มันรู้ไป แต่ว่าความรักมันก็ต้องมีอุปสรรคจากคำว่าคุณอา คุณหลานมันค้ำคอ แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันแม้แต่นิดเดียว แต่คนรอบข้างทำใจลำบากการเปลี่ยนมุมมองความสัมพันธ์ต้องห้ามนี้ให้เป็นเรื่องถูกต้อง ก็เลยต้องมีอุปสรรคนิดๆให้ต้องฝ่าฝัน เดี๋ยวมันจะไม่มีสีสันในชีวิต
ก็สมกับที่คนเขียนเขาบอกนะคะว่า คุณอาก้อง สมควรเอามาทำสามีที่ดี คือทัศนคติของคุณพระเอกเป็นอะไรที่น่าหลงรัก เขาไม่ได้ชอบมีอะไรชั่วข้ามคืนกับผู้หญิง แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่อยากมีอะไรกับใคร แต่คนที่เขาอยากมีความสัมพันธ์ด้วยต้องเป็นคนที่เขาคิดว่าใช่ คิดว่าถูกใจและคิดว่าจะสานสัมพันธ์ไปไกลกว่าแค่การนอนกันคืนเดียวเพื่อปลดเปลื้องอารมณ์ แล้วทำไมหวยมาออกที่นางเอกล่ะ ก็เพราะเขาเองดันถูกใจสาวปริศนาคนนี้ และมีหลายๆปัจจัยทำให้มันลงเอยบนเตียง แน่นอนว่าเขาตั้งใจแล้วว่า เขาจะไม่ปล่อยให้เธอจากไปเงียบๆ แต่คิดจะจริงจัง ทว่าสาวเจ้าก็หายไป พอมาเจอนางเอกที่คิดว่าใช่ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ใช่ เขาเลยต้องหาทางพิสูจน์ข้อสงสัยในใจ และเมื่อมั่นใจ คุณอาก้องก็ยิ่งเป็นชายหนุ่มที่แสนน่ารัก ไม่มีมุกทำอะไรให้นางเอกเสียใจ รักนางเอกคนเดียว ดูแลและเอาใจใส่แบบสุดๆ ไม่หลงเชื่ออะไรที่ปรักปรำนางเอกง่ายๆ อุปสรรคอะไรก็ไม่ท้อ ที่สำคัญซึ่งน่าจะถูกใจสาวๆ คือหื่นแบบเลือก มีแค่นางเอกคนเดียวเท่านั้นที่เขาจะทำตัวเจ้าชู้ใส่ ตัวร้าย ตัวอิจฉาก็เลยไม่อาจทำอะไรได้ เนื่องจากพระเอกค่อนข้างนิสัยดีในเรื่องผู้หญิง
ส่วนแม่หนูมุมิ จะว่าไปก็น่ารักดีนะคะ ความที่เป็นลูกสาว หลานสาวคนเดียว ก็เลยเป็นที่รักของคนทั้งครอบครัว ไม่ใช่เด็กดื้อ น่ารำคาญหรือชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว เป็นเด็กในกรอบและโอวาท แต่ความผิดพลาดครั้งเดียวเปลี่ยนทั้งชีวิต มุมิอาจเป็นเด็กอายุน้อย แต่เธอก็ไม่ปล่อยให้ใครมาปั่นหัวหรือทำตัวงี่เง่าให้น่ารำคาญใจ แต่บางที่ก็แบ๊วแบบงงๆ หรือบางทีก็งงกับความเป็นหญิงสาวหลายบุคลิกของเธอ ตกลงจะเป็นไงกันแน่ มีความสับสนอยู่บ้างในบางฉาก แต่รวมๆกันแล้ว มุมิก็ถือว่าเป็นนางเอกที่จัดไว้ว่าใช้ได้เลยล่ะ ไม่ทำให้รู้สึกว่า หล่อนช่างไม่น่าเป็นนางเอกที่โชคดีเอาเสียเลยนะ
มาถึงช่วงบ่นบ้าแยกแยะแนวหรือไม่แนวจุดไหนนะคะ ในความรู้สึกว่าสนุกดีก็คือว่า มันเป็นนิยายแนวน่ารักๆ พระเอกรักนางเอกที่ให้ความรู้สึกแบบฟีลกู๊ดค่ะ อ่านแล้วไม่มีดรามา ไม่โศกา (ยกเว้นช่วงวัดใจในท้ายเล่มเล็กน้อย) ตัวอิจฉามีบทอยู่บ้างแต่สั่นคลอนอะไรไม่ค่อยได้ เพราะพระเอกเป็นพวกเจ็บแล้วจำ ไม่มียามเมื่อลมรักพัดหวนคืน ดังนั้นใครที่ไม่คิดอะไรมากมาย ต้องการอะไรแบบเบาๆ พระเอกทุ่มเทเพื่อนางเอก มุ่งมั่นในการได้นางเอกมาเป็นภรรยา และให้นางเอกได้แบบไม่มีขีดจำกัด ท่านก็จงลองไปอ่านดูนะคะ เพราะอ่านเอาสนุก มันก็สนุกจริงๆนั้นเอง
และอีกอย่างที่ชอบคือปกนิยาย เป็นอะไรที่รู้สึกว่าชอบมากนะคะ ง่ายๆ เรียบๆ แต่สวยและดูดีมากเลยค่ะ ดูอ่อนหวานและน่ารักไปในคราวเดียวกัน
แต่คนอ่านแบบฟีน่า ไม่ใช่คนปกติ แต่มาพร้อมกับปัญหาทุกครั้งที่อ่านนิยาย จะอ่านแบบไม่คิด ไม่ซีเรียสบ้างก็ไม่ค่อยจะได้ แม้จะพยายามแล้ว เพื่อลดๆ ความเรื่องมาก แต่มันก็รู้สึกเองทุกครั้งไปที่อ่าน ประการแรกคือ ฟีน่าเป็นคนโบราณ ยังไม่คุ้นเคยเลยจริงๆ นะคะกับการใช้ภาษาปาก หรือภาษาที่อยู่ในวงเล็บคำพูดออกมาใช้เป็นการพรรณาเนื้อความหรือเนื้อเรื่องต่างๆ คืออ่านแล้วรู้สึกว่ามันผิดที่ผิดทางอย่างไรชอบกล อย่างเขียนว่า ครั้งแรกก็สะบะละฮึ่ม คือเราก็พยายามจะทำใจว่ามันเป็นนิยายแนวโรแมนติคคอมเมดี้ละกัน แต่นิสัยแม่แก่ก็แก้ไขลำบากจริงๆค่ะ สารภาพเลยว่าตอนอ่านเรื่องนี้ คิดถึงอีกเรื่องที่อ่านไปสักพักใหญ่ๆ อย่างเรื่องเจ้าสาวสิบแปด ที่สำนวนเล่มนั้นสวิงสวายเหลือเกิน แต่ยังดีว่าเล่มนี้ไม่ถึงขนาดนั้นนะคะ บอกตรงๆว่าถ้าขนาดนั้นก็คงจะมึนเอาการกว่านี้
ต่อด้วยปัญหาก็ยังไม่ออกจากประเด็นเดิมคือการเล่าเรื่อง บางคำที่หยิบมาใช้ มันไม่ได้ทำให้จินตนาการของเราแบบว่าเพริดแพร้วไปสักเท่าไร อย่างคำว่า น้ำหวานในโพรงปาก คือบอกเลยว่า ในหัวจิ้นได้อย่างเดียวคือน้ำลายค่ะ อ่านแล้วจิ้นกระเจิงไปเลย ถ้าใช้คำว่า รสหวานของริมฝีปากก็จะแบบว่าชวนให้กรี๊ดอยู่ หรือบางคำที่บอกว่าจะหาว่าดัดจริตก็ได้นะคะ แต่ได้ยินคำนี้ในนิยายรักแล้วสะดุ้งใจเลยคือ คำว่าปวดขรี้ (จริงๆ ไม่มี รี้ ด้วยซ้ำไป) แม้จะไม่ใช่นางเอกพูด แต่คือไม่คุ้นเลยค่ะกับนี้ ไม่ใช่คำว่าขี้วัว ขี้ควาย ที่จะได้ไม่รู้สึกอะไร จะว่าเรื่องมาก สะดิ้งก็ยอมรับค่ะ
คำผิด บอกได้เลยว่าค่อนข้างเยอะค่ะ ทั้งการใช้คำผิดอย่างเช่น เพื่อนพระเอกบอกว่า พระเอกเทศน์ราวกับพระ ก็เขียนเทศน์เป็นเทศ ซึ่งเทศนี้เป็นคำวิเศษณ์ที่ไว้ขยาย อาจจะแปลได้ว่าต่างประเทศ อย่างเช่นเครื่องเทศ แต่ถ้าเทศนา ต้องเขียนด้วยคำว่าเทศน์แบบนี้ หรือคำผิดแบบที่อาจจะพิมพ์ผิดพลาด หลุดหูหลุดตาการตรวจงาน เจอค่อนข้างบ่อยและเยอะพอสมควรเลยค่ะ อาจจะเพราะว่านี้คือหนังสือทำมือด้วยหรือเปล่าทำให้ไม่มีบก.ช่วยเก็บงานอีกรอบหนึ่ง เลยเจอคำผิดมากไปสักนิด สำหรับคนที่สายตาไม่ค่อยเจอคำผิดแบบฟีน่านะคะ
สำนวนภาษาก็ยังมีการใช้ผิด ซึ่งไม่เกี่ยวกับการใช้ภาษาปากมาเป็นภาษาเขียน คำหนึ่งที่เห็นค่อนข้างบ่อยในบ่อยนิยาย จนฟีน่าเองชักไม่มั่นใจตัวเองแล้วว่า เข้าใจผิดเองเลยหรือเปล่าก็คือคำว่า ใจเต้นระส่ำ คือไม่เคยเจอนะคะ เคยเจอแต่คำว่า ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เพราะคำว่าระส่ำ ที่น่าจะมาจากคำว่าระส่ำระสาย แปลว่ากระจัดกระจาย เสียกระบวน วุ่นวาย ไม่เป็นระเบียบ เช่น บ้านเมืองระส่ำระสาย กองทัพแตกระส่ำระสาย แต่ตอนนี้บอกเลยว่าตกลงฉันเข้าใจผิดว่ามันใช่ไม่ได้หรือมันใช่ได้กันแน่ มึนและงงมากค่ะ
การใช้คำบรรยายเลิฟซีนของพระเอกและนางเอก ยังใช้คำได้ไม่สละสลวยสักเท่าไร บางคำเป็นคำดิบแต่ไม่ใช่คำหยาบคายนะคะ แต่มันไม่รู้สึกถึงความสวยงามในบทรักตรงนั้นสักเท่าไร ในการเขียนนิยาย นักเขียนมักจะพูดว่า การเขียนบทเลิฟซีนเป็นปราการด่านหิน คือมันเขียนยากมาก เขียนดีก็งดงาม เขียนไม่ดีก็ออกมาอีกแบบหนึ่ง ซึ่งเล่มนี้การบรรยายบทแบบนี้ ยังจัดว่าทำได้ไม่ดีเท่าที่ควรค่ะ คำบางคำก็ตรงไป ถ้าใช้คำหลบ คำซ่อน หรือคำแฝงนัย จะทำให้เนื้อหาตรงนี้ดูสวยขึ้นอีก
เนื้อหาการทำงานทำการของพระเอก จัดว่าเล่าเรื่องได้เข้าใจง่าย มองเห็นภาพและเข้าใจ มีความรู้สึกว่าคนเล่า เล่าได้ในแบบของคนที่เข้าใจในลักษณะงานของพระเอก แต่พอมาเป็นงานอีกอย่างที่พระเอกต้องทำเพื่อเอาชนะอุปสรรค บอกได้เลยว่ากลับรู้สึกว่ายังไม่ใช่สักเท่าไร มันดูค่อนข้างง่ายไป แม้จะพยายามบอกว่ามีอุปสรรคการทำงานแบบไหนบ้าง แต่การได้มาซึ่งความสำเร็จแม้จะไม่ถึงที่สุด ก็รู้สึกว่าง่ายดายไป ขัดกับงานหลักของพระเอกที่มองเห็นภาพได้ชัดเจนกว่า และเชื่อได้มากกว่า
มุกคลาสสิคที่เป็นความเข้าใจที่ผิด จนเราเชื่อว่ามันถูก ก็คือมุกโดนพิษต้องเอาปากดูดพิษ นี้ก็อีกเช่นกันที่บอกว่ารู้สึกนึกถึง มุกปากดูดพิษแมงมุมที่ตรงส่วนอ่อนไหวสุดของร่างกายหญิงสาว แต่เล่มนี้ไม่ถึงขนาดนั้น แค่ขาอ่อนของนางเอก เพราะสาวเจ้าคิดว่าโดนงูกัด พระเอกแสนดีก็เลยต้องดูดพิษงูให้ คือแบบว่าเราเชื่อแบบนี้มาตลอดเพราะดูละคร อ่านนิยาย แต่ความจริงแล้วเขาไม่ทำกัน เพราะปากของคนหวังดี แต่มันประสงค์ร้ายแบบไม่รู้ตัว เพราะมันสกปรกและการดูดพิษยิ่งทำให้ปากแผลช้ำมากขึ้น และคุณแน่ใจได้อย่างไรว่าจะไม่มีแผลในปากจนได้รับพิษไปเอง ซึ่งดีไปว่านางเอกจิตตกคิดไปเอง ซึ่งก็ตลกแบบงงๆว่า นางเอกที่เชื่อว่าตัวเองโดนงูกัด แทนที่พระเอกจะพาไปหาหมอกลับบอกให้นอนพัก เป็นเราก็คงไม่ยอมนอนหรอกนะ งูกัดนะ ไม่ใช่แค่ขู่ ซึ่งดีหน่อยตรงที่พระเอกยอมเล่าต่อไปสักพักใหญ่ว่า ไม่ใช่งูหรอก แต่แค่รอยที่คล้ายงูเท่านั้น แต่จริงๆ นางเอกก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่งูกัดหรอก เพราะก็สักพักเลยนะกว่าพระเอกจะมาช่วยดูดพิษให้ ป่านนี้ พิษมันคงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว สรุปเธอแบ๊วแบบงงๆ
ซึ่งถ้าให้พูดกันรวมๆ เอาแค่ว่าถ้ามองให้เป็นนิยายแนวน่ารัก ตลกนิดๆ ก็เรียกว่าผ่านค่ะ อ่านได้สนุกดีเลยล่ะ เพราะพระเอกกับนางเอกค่อนข้างน่ารักค่ะ ไม่ต้องคิดมากอะไร หวานกันไป หื่นกันไปสองคนมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งอะไรทำนองนั้น แต่ถ้าเริ่มคิดมากแบบฟีน่าจะมีข้อสะกิดใจหลายๆ ประการในเรื่องภาษาของเรื่อง ก็พยายามมองข้ามๆ ไป (ขนาดมองข้ามแล้วนะ) อ่านแก้เบื่อ แก้เครียดก็ได้อยู่นะคะ แต่ความดรามาของเรื่องในอุปสรรคของสองคนนี้ ยังไม่จัดว่าดรามาจัด เพราะตัวนิยายเองไม่ได้ปูมาเป็นนิยายโทนเข้มข้น ดรามาจัด ดรามาจ๋าอะไร มีให้ลุ้นเล็กๆ เท่านั้น ถือว่างานเล่มแรกที่ทดลองอ่าน ก็พอไหวในระดับหนึ่งค่ะ ไม่ถึงกับปลื้มสุดๆ แต่ก็เรียกว่าอ่านเล่มต่อไปได้อยู่ เพราะฟีน่ามีอีกเล่มของเขาที่ออกกับสนพ. จะลองอ่านดูว่า งานสนพ.กับงานทำมือ สำนวนการเล่มเรื่องจะเหมือนเรื่องนี้หรือต่างกันนะคะ คาดว่าอีกเล่มของเขา รีวิวก็จะมาในไม่ช้านี้ค่ะ เกือบลืมอีกนิดหนึ่ง พอดีเล่มนี้ฟีน่าซื้อแบบอีบุ๊คส์มาอ่านค่ะ ถ้าใครอยากลอง ไม่มีมีแบบรูปเล่มก็โหลดแบบอีบุ๊คส์แบบฟีน่ามาก็ได้นะคะ