แม้จะรู้ว่าบ้าบอสิ้นดีกับการก้าวเข้าสู่คฤหาสน์แม๊คฟาเรนด้วยฐานะนางบำเรอของลูเชียส แม๊คฟาเรน หมาป่าผู้เดียวดาย แต่เพื่อปณิธานที่แรงกล้าที่จะทำให้ความฝันของคุณยายบุญธรรมผู้ซึ่งเหลือลมหายใจสุดท้ายเป็นจริง เอมิเลียหรือเอมิกาก็จะทำ แต่เธอมีอะไรที่จะตบตาผู้ชายเช่นลูเชียสได้ว่าเธอคือนางบำเรอตัวจริงที่ถูกส่งมา และยังต้องหาหนทางให้รอดพ้นจากการทำงานในตำแหน่งที่แอบแฝงเข้ามา
เอมิเลียสวยถูกตาต้องใจเขาเป็นมาก แต่บางอย่างในตัวของเอมิเลียก็ไม่ทำให้ลูเชียสเชื่อได้อย่างสนิทใจว่าเธอคือนางบำเรอตัวจริง และสิ่งที่เขาคาดไว้ก็ไม่พลาดไปจากที่คิด แต่ไม่ว่าเอมิเลียจะเป็นใคร หากเมื่อเขาถูกใจเธอขนาดนี้ เขาก็จะทำให้เธอได้ทำหน้าที่ที่ปลอมตัวเข้ามา ส่วนความลับที่เธอกล้าตบตาเขา มันคือเป้าหมายต่อไปในการค้นหาความจริง
ที่จริงเธอควรจะเสียใจไม่ใช่หรือที่ต้องกลายเป็นนางบำเรอของลูเชียส ถ้าไม่เพราะสิ่งที่กระทำต่อเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนประดุจคนรักกันปฏิบัติต่อกัน และสิ่งที่ทำให้เธอซาบซึ้งใจยิ่งกว่าอื่นใด ความลับของการก้าวเข้ามาสู่ชีวิตเขา ไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนไป แต่ลูเชียสกลับทำให้สิ่งที่เอมิเลียไม่คาดฝัน เขายินดีจะช่วยเธอค้นหาความลับที่ซ่อนไว้ในหอคอยครวญครางแห่งแม๊คฟาเรน
ไม่มีทางที่ลูเชียสจะยอมให้เอมิเลียเสี่ยงกับเรื่องราวที่เป็นปริศนาของหอคอยเพียงลำพัง แต่ยิ่งค้นหาเท่าไร ความลับของมันก็ยิ่งทำให้เขาและเอมิเลียถูกคุกคามยิ่งขึ้น และนั่นก็ผลักดันให้ลูเชียสต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีสิ่งใดซ่อนเอาไว้ แต่ถ้าความลับนั่นสำคัญแค่ไหน ก็ไม่เท่าการที่ทำให้ลูเชียสได้รู้แก่ใจตัวเองว่า สำหรับลูเชียสแล้ว เอมิเลียไม่ใช่เป็นแค่นางบำเรอ หากเธอคือผู้หญิงที่เขาพร้อมที่จะมอบตำแหน่งคุณผู้หญิงแห่งแม๊คฟาเรนให้คนเดียว
ไม่รู้ว่าเอมิเลียต้องขอบคุณสิ่งใดที่นำพาผู้ชายเช่นลูเชียสมาสู่ชีวิต หากไม่มีเขาปณิธานที่เอมิเลียตั้งใจไว้ก็อาจจะไม่สำเร็จ แม้ว่าความลับที่ได้รับการคลายปมอาจจะหมายถึงบางอย่างที่เกี่ยวพันกับครอบครัวของเขา แต่ลูเชียสกลับยอมที่จะเปิดเผยมันเพื่อให้ความฝันของเธอเป็นจริง นี้เป็นยิ่งกว่าคำบอกรักของลูเชียสเสียอีก แม้ชั่วชีวิตลูเชียสไม่คิดว่าหอคอยครวญครางแอบซ่อนอะไรไว้ แต่เมื่อความจริงปรากฏขึ้น ลูเชียสก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าความลับของมันทำให้เขาแทบช็อก แต่มันก็คุ้มค่า เพราะมันคือสาเหตุที่นำพาเอมิเลียเข้ามาสู่ชีวิตของเขา นับแต่บัดนี้ เขาจะไม่ใช่หมาป่าผู้เดียวดายอีกต่อไป แต่จะมีเธอเป็นคู่ครองร่วมทุกข์ร่วมสุขต่อไป และเขาจะไม่มีทางให้ความรักของเขา เจ็บปวดรวดร้าวดั่งเช่นความลับของหอคอย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
สำหรับเรื่องนี้ก็ยังคงมุกเดิมคือการที่นางเอกก้าวมาสู่ชีวิตพระเอกด้วยการเป็นนางบำเรอ แต่เธอมีเหตุผลที่ทำเช่นนั้น คำขอร้องจากคุณยายบุญธรรมที่ป่วยหนักและทิ้งข้อความไว้ว่ามีปริศนาบางอย่างในหอคอยแห่งแม๊คฟาเรน นางเอกที่อยากทำให้คุณยายสมหวังจึงแอบปลอมตัวไปเป็นนางบำเรอของพระเอกที่เพื่อนส่งมาให้ แต่การเข้าสู่ชีวิตของพระเอกไม่ได้ง่ายดายเลย เพราะพระเอกเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่เธอใจแทบละลาย แต่ก็ต้องพยายามหาทางเอาตัวรอดจากการเป็นของพระเอกจริงๆ แต่ข้อพิรุธหลายอย่างของนางเอกก็ทำให้พระเอกจับได้ว่านางเอกไม่ใช่อย่างที่อ้างไว้สักนิด และยิ่งได้คำยืนยันจากคนส่งมาด้วยว่าเธอคือตัวปลอม หากพระเอกถูกใจนางเอกขนาดนี้มีหรือจะปล่อยไป ก็เลยคาดคั้นจนได้ความจริงว่าทำไมนางเอกถึงยอมเอาความสาวของตัวเองมาเสี่ยง สุดท้ายเขาเองนั่นล่ะต้องกลายมาเป็นผู้ช่วยของนางเอกเพื่อไขปริศนาหอคอยของตระกูลตัวเอง แม้ความจริงจะทำให้เขาแทบช็อกว่าบางเรื่องราวความรักที่เศร้าแอบซ่อนอยู่ แต่อย่างน้อยหอคอยนี้ก็นำพานางเอกมาหาเขา
หลังจากเล่มก่อนอ่านไปแล้วชอบพระเอก นางเอก แต่เล่มนี้บอกตรงๆว่าหวั่นๆกลัวจะไปเจอแนวตบจูบเต็มขั้นอะไรทำนองนั้น แต่อ่านแล้วค่อยยังชั่วค่ะ เพราะพระเอกในเล่มนี้ยังคงความเป็นพระเอกที่ฉลาดหลักแหลมช่างสังเกตว่านางเอกผิดปกติ และไม่นิ่งเฉยที่จะค้นหาความจริง เพราะบางเล่มตรรกะงงๆ สงสัยแต่ไม่หาคำตอบ มารู้เอาเองตอนท้ายก็ออกแนวโกรธเกรี้ยวใส่นางเอก ฟีน่าชอบพระเอกที่รู้ว่าควรทำอะไรให้หายสงสัย ไม่ใช่แค่หน้ามืดคิดจะนอนกับนางเอกลูกเดียว และที่ชอบมากคือเมื่อรู้ว่านางเอกหลอก ไม่ได้โกรธแบบฉันจะลงโทษเธอแม่คนหลอกลวง แล้วใช้ถ้อยคำน่าตบหน้าสักที เพราะอย่างน้อยพระเอกก็ถูกอกถูกใจนางเอกมาก่อน และไม่บ้าที่เปลี่ยนจากชอบมาเป็นเกลียดในทันที
และที่โดนใจคือ เมื่อรู้แล้วว่านางเอกไม่ได้เป็นนางบำเรอจริงๆ เขาก็คิดกับนางเอกแบบผู้ชายและผู้หญิงคู่หนึ่งซึ่งถูกใจกันและกัน และพร้อมที่จะมีอะไรกันด้วยเต็มใจ สมัครด้วยกันมากกว่า แม้อาจจะดูตะขิดตะขวงใจนิดๆ สำหรับฟีน่า แต่ก็ดีกว่าจะให้รู้สึกว่าพระเอกมองนางเอกเป็นแค่คนสนองความใคร่บนเตียงนอนเท่านั้น พระเอกจะรักและหวงนางเอกมาก ปกป้องคุ้มครองตลอดเวลา และได้เขานี้ล่ะเป็นคนช่วยจัดการไขความลับทั้งหมด
ส่วนนางเอก ดูเธอจะบ้าบิ่นมากค่ะกับการเสี่ยงเข้ามาในฐานะนางบำเรอ ซึ่งดูแล้วมันคิดน้อยไปนิดหนึ่งว่าจะอาจจะรอดพ้นการต้องทำหน้าที่เช่นนั้นจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ เธอก็พร้อมจะเสี่ยงเพื่อคนที่รัก นางเอกโชคดีที่พระเอกเป็นคนฉลาด เก่ง และมีเหตุผลในระดับที่เรียกว่าดีคนหนึ่ง ไม่งั้นนางเอกคงได้กินคำเยาะเย้ยถากถางแทนคำเอาใจขนาดนั้นแน่นอนค่ะ เพราะการที่เธอเข้ามาอาจทำให้บ้านพระเอกปั่นป่วนไปเลย แต่ดีที่ว่าความกตัญญูของนางเอกนี้ล่ะนำพามาให้พบพระเอก
อ่านแล้ว ผ่านค่ะ เพราะอย่างน้อยพระเอกก็ไม่งี่เง่า ฉลาดทุกเรื่องดันไม่ยอมหาความจริงเรื่องนางเอก ไม่งั้นคงจะแบบ ไหนว่าพระเอกมันฉลาดหลักแหลมในการบริหารไง นี้เขาเล่นหาข้อมูลนางเอกได้ แม้จะไม่รู้ทุกอย่างแต่ก็รู้แล้วว่านางเอกมีเบื้องหลังเป็นใครมาจากไหน วิเคราะห์ได้ว่านางเอกไม่ใช่คนที่ต้องการมาล้วงข้อมูลธุรกิจเขา สมกับที่ได้ฉายาว่าหมาป่าเดียวดาย ค่อยสมกับฉายาหน่อยค่ะ และมีอีกหลายส่งเสริมว่าพระเอกเก่งจริง อย่างตอนรู้ว่านางเอกต้องทำตัวเป็นสปายสาวค้นหาความลับอะไรบ้างอย่างในบ้านเขา เพราะสังเกตเป็นความผิดปกติของห้องนอนนางเอกว่าเป็นเช่นไร
ฟีน่าไม่ชอบนิยายแนวตบจูบ เอะอะพระเอกที่ปากบอกเกลียดนางเอก แต่จับนางเอกขึ้นเตียงตลอดเวลา ปากอย่างใจอย่างนี้หว่า แต่เรื่องนี้ดีที่พระเอกแสดงออกว่าชอบพอนางเอก แม้จะยังไม่ถึงขนาดว่ารัก ไม่เคยมีคำพูดเจ็บด่านางเอกสักครั้ง ออกจะชวนให้อ่อนระทวยไปกับพระเอกแบบนี้ เป็นฟีน่าก็ปฏิเสธพระเอกไม่ได้แน่นอนค่ะ
การค้นหาความลับของบ้านพระเอกเนี่ย ดีนะที่ไม่ได้ให้นางเอกเป็นพวกเจอไปทุกอย่าง แต่มีผู้ช่วยดีเช่นพระเอก เพราะเขาเป็นทายาทของปราสาทย่อมจะรู้ในเรื่องบ้างอย่างที่นางเอกไม่มีวันรู้เช่นคนสร้างปราสาทนี้คือใคร แปลนของหอคอยควรไปหาที่ไหน ขืนให้นางเอกแอบทำลับหลังพระเอก แล้วไขปริศนาเองได้หมดเนี่ย มันจะเก่งเกินไปแล้ว
แม้ฟีน่าจะชอบพระเอกประเภทรักนางเอกรวดเร็ว แต่ฟีน่าก็ไม่รังเกียจพระเอกประเภทไม่ได้รักนางเอกตั้งแต่ครั้งแรกมีอะไรกัน ถ้าคุณไม่คิดจะไปนอนกับสาวอื่นหรือยังควงสาวอื่นไปด้วย แต่มีเฉพาะนางเอกและค่อยๆทำความรู้จักกันและรักกัน เหมือนเรื่องนี้ พระเอกไม่ได้รักนางเอกตั้งแต่แรก แค่ชอบมาก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรัก ชอบที่เขาไม่ได้บอกว่ารักนางเอกไปตรงๆ แต่ใช้คำพูดที่ต้องแปลอีกรอบ แต่ความหมายของมันคือความรักที่เมื่อคุณแปลความหมายได้แล้วจะซาบซึ้งใจยิ่งกว่า แต่แค่สิ่งที่พระเอกทุ่มเทให้ขนาดนี้ก็พอจะรู้แล้วว่ารัก ถ้าไม่เช่นนั้นคงจะไม่บังคับให้นางเอกยอมรับว่าเขาคือสามีของนางเอก
ส่วนของฉากของเรื่องที่ใช้ประเทศสก็อตแลนด์เป็นหลัก ต้องยอมรับว่าเนื่องจากคนเขียนไปเที่ยวมา ไม่มีอะไรที่ทำให้เรารู้สึกว่าการเขียนเรื่องนี้ เขียนด้วยการเปิดหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวแล้วตัดแปะสถานที่ที่เอา อ่านแล้วได้ความรู้สึกว่าสมจริงค่ะ ตรงนี้ฟีน่าชอบค่ะ จริงๆการเปิดหนังสือท่องเที่ยวก็ไม่ผิด แต่การที่เราเคยได้ไปในสถานที่นั้นจริงๆ ย่อมได้เปรียบกว่าเพราะมีรายละเอียดปลีกย่อยที่เราไม่รู้ถ้าไม่เคยไป
อย่างที่เคยบ่นไปว่านิยายของนักเขียนคนนี้จะเริ่มต้นสัมพันธ์ด้วยคำว่านางบำเรอ แต่เรื่องนี้ฟีน่าก็ยังรับได้นะคะ น่าจะมีเหตุผลที่ใช่มากกว่านางฟ้ามือใหม่ แต่ที่ยังรู้สึกว่าไม่สำคัญจริงๆคือฉากเลิฟซีนค่า ฮอทกันอีกแล้ว วัดไม่ได้ว่าเล่มก่อนกะเล่มนี้อะไรฮอทกว่ากัน เพราะเล่มนี้พระเอกจากหมาป่าเดียวดายกลับกลายเป็นหมาป่าบ้ากามได้เลย ซึ่งฟีน่าชอบที่นิยายน่ารัก อ่านสนุกมากกว่าเลิฟซีนล่ะ ซึ่งบางฉากพระเอกนี้หื่นขึ้นตาจริงๆ สมควรที่นางเอกจะเรียกแกว่าพวกบ้ากามได้จริงๆ
อะไรอีกที่ออกจะแปลกใจ ฟีน่าสงสัยว่าในฉากแรกที่นางเอกเจอพระเอก แล้วนางเอกมอมแมมมาก เธอขอโทษพระเอกที่อาจทำให้เขาไม่พอใจ ในช่วงบรรยาย เขียนว่า นางเอกพูดเป็นภาษาอังกฤษ ไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้นี้ค่ะ เพราะฉากในเรื่องอยู่ในสก็อตแลนด์ที่ต้องพูดภาษาอังกฤษอยู่แล้ว
แม้ตอนแรกที่อ่านเรื่องนี้ ฟีน่าจะรู้สึกแปลกๆ กับฉากที่พระเอกให้นางเอกกินยาคุมฉุกเฉินหรือใช้ถุงยางอนามัยกับนางเอกตลอดเวลาที่มีอะไรกัน คงจะเพราะฟีน่าชินกับนิยายที่พระเอกที่พอรู้ตัวว่ามีอะไรกับนางเอกที่เป็นสาวบริสุทธิ์แล้วจะไม่ใช้ถุงยาง แต่พอมารับฟังเหตุผลของพระเอกในตอนท้ายก็รู้สึกว่าถ้ามองกันตามความจริง ก็ถือว่าพระเอกไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวที่ผลักภาระให้นางเอกรับผิดชอบทุกอย่างเอง หรือมุกว่าเธอท้องมาจับฉัน แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะรู้ดีว่าแม้จะรักกัน เต็มใจมีอะไรกัน แต่ต้องนึกถึงหน้าตานางเอกสักนิดหากจะต้องมาท้องกับคนที่ตัวเองมาเป็นนางบำเรอในตอนนี้ อยากให้เลือกที่จะท้องก็จากความเต็มใจของทั้งสองฝ่ายมากกว่า แม้จะไม่ชอบหรือเห็นด้วยไปทั้งหมด แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันก็ดีกว่าท้องแบบไม่พร้อม เหมือนที่นางเอกก็บอกพระเอกว่าเธอไม่เชื่อในการใช้การท้องเป็นเครื่องมัดผู้ชายสักคนหนึ่ง เพราะสุดท้ายมันก็ไม่ยั่งยืน เธออยากจะท้องเพราะความต้องการจะมีลูกด้วยกันทั้งสองฝ่ายมากกว่า
ในส่วนของปริศนาของหอคอย ตอนแรกฟีน่าก็คาดไปต่างๆนาๆ เมื่อความลับเปิดเผย ก็ถือว่าผิดคาดนิดๆ เพราะเราเดาไปไกลเชียวว่าต้องเป็นแบบนั้น แบบนี้แต่ก็ถือว่านับว่าเป็นโศกนาฏกรรมในอีกแบบฉบับหนึ่ง
สรุปแล้วเรื่องผ่านค่ะ สนุกดี ฟีน่าชอบค่ะ ชอบพระเอกที่ไม่โง่ ไม่ใช่ผู้ชายน่ารังเกียจ มองนางเอกเป็นแค่ตุ๊กตาระบายความใคร่ เป็นแบบนั้นฟีน่าไม่ชอบ แต่เขามองนางเอกในแง่ของผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจมากกว่า ไม่ข่มขืนหรือบังคับ แต่ใช้เสน่หาจากตัวและชั้นเชิงของเขาทำให้นางเอกอ่อนให้ เป็นผู้ให้และผู้รับที่ดี มีความอ่อนหวาน เอาใจใส่นางเอก จึงไม่แปลกที่นางเอกจะรักพระเอกได้ ดังนั้นฟีน่าก็จะได้ตามอ่านของนักเขียนคนนี้ต่อไปค่ะ เพราะฟีน่าชอบนิยายแนวอ่านสบายใจมากกว่านิยายมีแต่น้ำตา