เสน่หาผีเสื้อราตรี ณรมล (จรสจันทร์)
โลกของช่อมาลีในยามกลางวันและกลางคืนช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อแสงตะวันอำลา จากเลขาสาวผู้แสนจะธรรมดาแปรเปลี่ยนเป็นผีเสื้อราตรีที่งดงามยั่วยวนให้ผู้คนคลั่งไคล้หากแต่ความจำเป็นไม่อาจทำให้ช่อมาลีหลีกหนีไปจากความจำเป็นที่บีบบังคับให้เธอต้องเก็บงำความลับเอาไว้ว่าเจ้านายทั้งในยามกลางวันและในยามกลางคืนของเธอก็คือคนเดียวกันพชร ผู้ชายที่เธอต้องระมัดระวังหัวใจให้ดี แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้านายที่แสนดีหากเขากลับกลายเป็นผู้ชายที่พร้อมจะล่อลวงเธอให้มีความสัมพันธ์เพียงชั่วข้ามคืนท่ามกลางความแสงสี
ต่อให้พชรเป็นผู้ชายที่พร้อมขึ้นเตียงกับผู้หญิงสวยๆสักคน แต่กฏที่เขาไม่เคยจะละเมิดก็คือสมภารแบบเขาไม่ริจะกินไก่วัด หากเมื่อยามได้พบกับผีเสื้อราตรีที่ทำให้เขาหวั่นไหวเกินกว่าที่เคยพบมาพชรก็แทบอยากจะต้อนไก่สาวอย่างม็อทเข้ามาเป็นของตัวเองทว่าอะไรบางอย่างก็บอกให้พชรรู้สึกว่าช่อมาลีเลขาคนใหม่ที่แสนจะต่างไปจากม็อทกลับทำให้เขารู้สึกคล้ายคลึงกันจนพชรสับสนในตัวเอง
นอกจากต้องมาคอยระวังความลับไม่ให้เปิดเผยแล้วอีกอย่างที่ช่อมาลีกำลังต้องเผชิญอยู่ก็คืออันตรายที่อยู่ในมุมมืดที่มาพร้อมกับพชรฆาตกรรมโหดเหี้ยมที่ก่อคดีกับผู้หญิงที่พชรสนใจ การปกป้องตัวเองจากเสน่ห์อันล้นเหลือของเจ้านายของเธอเองนับว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแต่บางทีสิ่งที่ควรจะทำกับสิ่งที่หัวใจคิดมันเดินสวนทางกันอย่างรุนแรง กว่าจะรู้ตัวอีกทีหัวใจของเธอก็เผลอมอบให้กับพชรไปอย่างไม่ทันตั้งแต่หากมันก็คงเป็นแค่ความรู้สึกฝ่ายเดียวซึ่งจะไม่มีวันเป็นจริงได้
แม้ส่วนลึกจะเต็มไปด้วยความกังวลทั้งจากเรื่องร้ายแรงของผู้ร้ายที่อยู่ในเงามืด และความไม่แน่ใจในหัวใจตัวเองแต่พชรก็พร้อมจะพิสูจน์ความจริงที่เขากังขาในใจว่าผู้หญิงที่เขาสนใจทั้งในกลางวันและกลางคืนคือผู้หญิงคนเดียวกันและเมื่อความจริงไม่อาจปฏิเสธได้พชรก็ไม่สนใจแล้วว่าเขาจะละเมิดกฏในใจของตัวเองแค่ไหนสิ่งเดียวที่พชรต้องการคือได้ตัวช่อมาลีมาเป็นผู้หญิงของเขาเท่านั้นและเขาก็มั่นใจว่าจะปกป้องเธอจากอันตรายที่คืบคลานเข้ามาใกล้ได้
หากช่อมาลีเคยกังวลหรือไม่กล้าที่จะรักแต่ตอนนี้ช่อมาลีได้รู้แล้วว่าเวลาของคนเราบางทีอาจจะแสนสั้นเกินไปเมื่อเธอรักต้องทุ่มลงไปให้สุดทาง เมื่อถึงเวลาจะได้ไม่เสียใจที่เคยได้รักผู้ชายแสนดีแบบพชร และความฝันก็เป็นความจริงผีเสื้อราตรีที่ต้องใช้ชีวิตสองโลกเช่นเธอก็ได้เป็นในสิ่งที่เธอควรได้รับตั้งแต่แรกไม่ว่าเธอจะเป็นช่อมาลีหรือม็อท มันก็เป็นเธอเพียงคนเดียว
ความโสดเคยเป็นสิ่งที่พชรหวงแหนแต่ตอนนี้มันไม่มีความสำคัญอีกแล้ว เวลาแห่งความรักไม่มีคำว่าสั้นไป หรือน้อยไปเมื่อเรื่องร้ายได้ผ่านไป พชรก็พร้อมจะมัดช่อมาลีไว้ด้วยสัญญาของคำว่าการแต่งงาน ผีเสื้อตัวน้อยที่แสนงดงามจะไม่มีวันโบยบินไปไหนได้อีกแล้วยกเว้นแค่ในหัวใจของเขาแต่เพียงผู้เดียว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เพราะนิสัยส่วนตัวที่ว่า ถ้าหากอ่านนิยายของใครแล้วเกิดถูกใจ เล่มต่อไปจะตามมาอย่างง่ายดาย จะไปตามหางานเก่าๆ มาอ่านด้วยเลย เพราะหลังจากที่อ่านบ่วงรักผีเสื้อไปแล้ว รู้สึกว่าชอบ โดนใจในแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนที่ฟีน่าช๊อบชอบ ก็ไล่ตามหาผลงานเก่าของนักเขียน เป็นเหมือนการอ่านย้อนหลังเรื่องกันเสียเลย เพราะเสน่หาผีเสื้อราตรีเป็นเล่มแรกก่อนที่จะมาเป็นบ่วงรักผีเสื้อนะคะ ซึ่งถ้าจะอ่านกันจริงๆ ฟีน่าก็แนะนำให้อ่านเสน่หาผีเสื้อราตรีก่อนจะดีกว่า จะรู้จักตัวละครตามลำดับของเนื้อเรื่อง
เป็นแนวนิยายเรียบๆ ง่ายๆ ไม่ต้องซับซ้อนอีกเช่นกัน เมื่อนางเอกมีชีวิตสองภาค ในยามกลางวันเธอก็คือเลขาสาวคนหนึ่ง แต่ในยามกลางคืนเธอจะกลายเป็นนักร้องสาวสุดฮอท และก็ดันลำบากตรงที่เจ้านายคนใหม่ของเธอทั้งยามกลางวันและกลางคืนคือพระเอก งานนี้ต้องพยายามทุกหนทางไม่ให้เขาจับไม่ได้ หรือจับได้ช้าที่สุด เพราะไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงที่ลูกน้องคนหนึ่งคือคนที่เขาอยากจะวางแผนล่อลวงขึ้นเตียง ขืนถ้ารู้ว่าเธอก็คือเลขาตัวเอง ก็อาจจะมีสภาพไม่ต่างกันกับเจ้านายจอมชีกอคนอื่นที่เธอเคยเจอหรือเปล่า และบนความลับที่ต้องปกปิด ก็พ่วงมาด้วยคดีฆาตกรรมจากใครสักคนหนึ่งที่น่าจะเกี่ยวพันกับพระเอก และเมื่อความลับไม่ลับอีกต่อไป สถานภาพที่กลายเป็นคนที่พระเอกสนใจ อันตรายจึงมาถึงตัวนางเอก หากมันก็ทำให้เรื่องเลวร้ายได้รับการคลี่คลายว่าใครคือฆาตกรตัวจริง
เป็นนิยายแนวน่ารัก ผ่อนคลาย ให้ความบันเทิงใจแบบไม่ต้องอะไรมากมายนะคะ (แต่แอบคิดมากเองไปบ้างตามประสาฟีน่า) พระเอกก็แนวๆ เจ้าชู้ตัวพ่อ เพราะรูปหล่อ มีฐานะ แถมทำธุรกิจในโลกกลางคืน สาวๆ เลยเข้าหาเยอะแยะ ก็ one night stand กันไปตามประสา หากสิ่งที่ตั้งมั่นคือไม่คิดจะเคลมลูกน้องตัวเอง เพราะมันเสียการปกครอง แต่เมื่อนางเอกเป็นลูกน้อง ก็ต้องขอคืนคำสักหน่อย แต่พระเอกไม่ได้เป็นประเภทว่าต้องปล้ำให้ได้ ไม่งั้นนางเอกจะไม่ได้ทำงาน เพราะเล่นแนวสมภารหยอกไก่วัด พอให้ไก่วัดให้ลืมตัว ก่อนจะจับกิน ก็เลยมาในรูปแบบที่น่ารักๆ มากกว่านะคะ พระเอกเองก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่า ฉลาดน้อยไปนิดที่ไม่เฉลียวใจเลยว่าลูกน้องสาวสองคนนี้แท้จริงคือคนเดียวกัน เขาสงสัยแต่หาข้อพิสูจน์ไม่ได้ แต่ระหว่างนี้ก็จีบๆ หยอดๆไปก่อน กลายเป็นแนวเจ้านายกับเลขา ให้รู้สึกอมยิ้มเล็กๆ ปนความรู้สึกว่าบางทีพระเอกก็เกือบเข้าข่ายล่วงละเมิดลูกน้องตัวเอง ดีนะตรงที่เขาแอบมีใจให้นางเอกนิดๆ ไม่งั้นจะไม่ชอบเจ้านายแนวที่ไม่สนใจอะไร แค่คิดลากลูกน้องสวยๆ มาขึ้นเตียง เพราะพระเอกจะไม่ชอบให้พนักงานในบริษัทของตัวเอง แต่งตัวยั่วยวนเลย และเขาก็ไม่เคลมลูกน้องตัวเองไม่ว่าเวลาไหน เพราะมันเสียการปกครอง มีนางเอกนี้ล่ะ แหวกกฏเหล็กพระเอกมาหมด และการที่พระเอกสงสัยในตัวผู้หญิงสองคนที่เขาสนใจ ก็เลยทำให้ตัดประเด็นไปว่าเขาสองใจออกไป พระเอกรู้ความจริงเร็วด้วย ทำให้เราไม่ตะขิดตะขวงใจในประเด็นนี้ไปด้วยค่ะ
ตัวนางเอกเองก็จัดว่าเป็นนางเอกที่ค่อนข้างน่ารัก เหมาะสมกับพระเอก ในตอนเป็นนักร้องในผับ เธอก็มีนิสัยอีกแบบหนึ่ง เปิดเผยกว่า แต่ในภาคเลขาเธอก็เป็นอีกคนที่เก่งเรื่องงานและช่วยพระเอกทำงานได้อย่างจริงจัง ซึ่งมันก็ดีตรงที่ว่าเนื้อเรื่อง พระเอกทำงานทำการจริงจัง ไม่ใช่ลอยไปลอยมา และบอกแค่ว่ารวยด้วยธุรกิจอะไร นางเอกก็เลยมีบทบาทว่ามีความสามารถจริงๆ ไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียว
คาดว่าคงเป็นสไตล์ของนักเขียนที่มาในนิยายแนวน่ารัก อ่านเอาสบายใจนะคะ งานนี้ไม่มีตัวอิจฉาน่ารำคาญที่มาแย่งบทบาท แย่งซีนทำให้นางเอกน้ำตาตก คือมีมาแบบร้ายแป๊บๆ แล้วหล่อนก็จากไปเพราะดันไปทำตัวเอง ไปลุ้นตัวฆาตกรจะดีกว่าใครเป็นใคร ซึ่งพอเดาได้อยู่ เนื่องจากมันมีอยู่ไม่กี่คน และก็พอเข้าใจในเหตุผลของการฆ่าด้วย (เพราะสไตล์นี้เห็นบ่อยจากซีรียส์ฆาตกรรมเลือดสาดที่ดูอยู่) ดังนั้นประเด็นลุ้นตัวคนร้ายตัวจริง ก็ไม่ได้ลุ้นมาก หรือลุ้นจนตัวโก่ง หักมุมอะไรแบบนั้น แต่ให้อ่านเอาความกุ๊กกิ๊กน่ารัก เจ้าเล่ห์นิดๆของพระเอก แต่ถ้ารักแล้วรักเลย พยายามให้นางเอกต้องเป็นของเขาคนเดียวให้ได้ ทางรักสะดวกโยธิน ไม่มีคุณหญิงแม่มาเจ้ายศเจ้าอย่าง สบายใจกันไปถ้าจะรักพระเอก
และถ้าใครอ่านเล่มนี้ต่อจากบ่วงรักผีเสื้อแบบฟีน่า จะได้เข้าใจว่าอาภีมจากเล่มนั้นสมเป็นคาสโนวาตัวพ่อจริงๆ เล่มของตัวเองยังไม่เห็นชัด แต่เล่มนี้เห็นๆ กันเลยว่าพชรกับภีมพลนี้เสือผู้หญิงตัวจริง ไม่มีโม้กันเลย แต่พอได้พบคนที่เขารัก ก็พร้อมจะเลิกความเจ้าชู้แล้วรักผู้หญิงคนเดียว เป็นอะไรที่ตอบโจทย์ผู้หญิงที่ต้องการนิยายที่อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกนี้สีชมพูอะไรทำนองนั้นนะคะ
แนะนำสำหรับคนที่ชอบนิยายไม่ต้องคิดมาก อ่านสบายๆ ไม่ต้องการดรามาในชีวิตเพิ่มเติม เพราะเรื่องนี้ไม่ทำให้คุณเสียน้ำตากับพระเอกตัวร้ายทั้งสิ้น เนื้อเรื่องเขียนมาเพื่อการผ่อนคลายจิตใจให้ฝันหวานๆ ไปว่านางเอกโชคดีจริงๆที่มีคนมาหลงรักที่แสนสมบูรณ์แบบเช่นนี้ ไว้ให้ฟิน ให้จิ้นนะคะ ระหว่างเสน่หาผีเสื้อราตรีกับบ่วงรักผีเสื้อ อันไหนถูกใจกว่ากัน ก็ตอบยากนะคะ ถ้าชอบแนวหวานกว่า บ่วงรักผีเสื้อจะเป็นแบบนั้น เพราะอาภีมเขาปกป้องดูแลน้องอายแบบสุดๆ ส่วนเรื่องนี้จะมีปมในเรื่องมากขึ้น อย่างเรื่องฆาตกรรม ทำให้มีความเข้มข้นในอีกระดับหนึ่งค่ะ แต่ฟีน่าก็ชอบทั้งสองเล่มนะคะ เพราะฟีน่าชอบนิยายแนวอ่านแล้วผ่อนคลายแบบนี้ค่ะ อ่านจบแล้วไม่จิตตก แต่อ่านแล้วรู้สึกดีชีวิตหวานๆ แบบที่ชีวิตจริงคงจะหาแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว อย่างน้อยนิยายก็ทำให้เพ้อฝันไปได้ชั่วคราวก็ยังดีนะคะ