ม่านม่านชิงหลัว จวงจวง ม่านม่านชิงหลัว จวงจวง เมื่อตื่นจากนิทราเธอจะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปร่างกายที่นับจากนี้จะมีแต่หลี่ชิงหลัวเท่านั้น  แม้ยากจะตัดใจหากมีความหมายอันใดจะให้หวนรำลึกถึงอดีตที่จากมาบัดนี้สิ่งที่สำคัญคือการยืนหยัดอยู่ให้ได้ภายใต้ภาวะที่บีบคั้นเมื่อเธอคือลูกสาวคนที่สามแห่งมหาเสนาบดี ผู้ไร้ความสามารถอันโดดเด่นทว่าโลกที่จากมาทำให้หลี่ชิงหลัวเข้าใจ ไยต้องอวดอ้างเนื้อทองแต่ต้นมือสู้เก็บไว้ใช้ในยามคับขันไม่ดีกว่าหรือ วันคืนที่หมุนเวียน เดือนปีที่ผ่านไปบ่มเพาะให้หลี่ชิงหลัวเข้าใจ สตรีคือฐานอำนาจ  มิอาจทำได้ดั่งใจหมายหากเธอจะไม่ยอมเป็นดั่งสกุณาตัวน้อยถูกจับขังไว้ในกรงทอง หากปรารถนาตนหรือจะหาญสู้สวรรค์ลิขิตเป็นชายผู้ถูกลงทัณฑ์ให้ต้องอยู่คำสาปแห่งรักทั้งสองคนได้ปรากฏตัวขึ้น จื่อหลีนั้นคือพี่ชายผู้แสนดีหลิวเจว๋ ชายผู้ประดุจดั่งอันธพาล ที่ไม่คิดละเว้นแม้เพียงสตรี นกน้อยเยี่ยงหลี่ชิงหลัวอิสรเสรีคือสิ่งที่เธอเฝ้าฝันถึงตลอดเวลามิเสียแรงที่เรี่ยวแรงและทุนรอนที่ทุ่มเทไปจะให้ดอกออกผลเช่นนี้   เมืองหลวงและอำนาจแห่งราชสำนักคือโพยภัยที่สามารถกลืนกินเธอได้ทุกห้วงขณะ  เช่นนี้มิสู้เด็ดเดี่ยวออกหาเรือนพักกายไม่ดีกว่าหรือ   ทว่าสิ่งหนึ่งที่หลี่ชิงหลัวกลับไม่เคยคิด   แม้เธอจะหักหานรานน้ำใจผู้รักเธอสักปานใด   ก็ไม่อาจทำให้หลี่ชิงหลัวลบเลือนจากใจเขาได้เลย ผิดด้วยหรือที่คิดมีรักแต่มันสายเกินไปหากไม่ใช่เพราะปณิธานอันแน่นเหนียวที่จื่อหลีมี   ยามนี้หญิงข้างกายคงต้องเป็นหลี่ชิงหลัวแม้น้ำใจที่ถูกสะบั้นในวันนั้นจะเจ็บร้าวลึกสักเพียงใดหากคืนวันในภายภาคหน้าแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่รอเคยจื่อหลีคนนี้อยู่   ความยิ่งใหญ่ของสตรีทั่วหล้าจะเป็นของหลี่ชิงหลัว ดรุณีน้อยผู้ตราตรึงไม่รู้ลบเลือนความไร้พิธีรีตองและพยศเหมือนดั่งแมวป่า  คือเสน่ห์ที่ทำให้หลิวเจว๋ถูกดึงดูดสู่คุณหนูสามแห่งบ้านเสนาบดีหลี่อย่างไม่ทันรู้ตัว เมื่อพลันเข้าใจในหัวใจตัวเองเขาก็สาบานต่อสวรรค์ว่าจะปกป้องยอดพธูในดวงใจ  หากเพราะทิฐิมานะในใจหญิงงามมีมากมายจนเกินคณานับไมตรีที่หลิวเจว๋ยัดเยียดให้หลี่ชิงหลัวจะถูกตัดรอนอย่างไม่ไยดี คืนวันที่ผ่านหลี่ชิงหลัวได้เข้าใจห่างไกลสุดฟ้า  ดวงตามิสบกัน  แต่ทำไมดวงใจคำนึงเพียงชายผู้เดียวด้ายแดงที่ถูกผูกไว้เมื่อใช้หนทางที่ห่างไกลก็ไม่อาจตัดขาด หนีสุดหล้าเพื่อมาพบพานเช่นนั้นจริงหรือ  หรือท้ายที่สุด  เมื่อเธอถูกลิขิตให้เป็นหลี่ชิงหลัวทั้งที่กำเนิดแต่เดิมที่นั้นจะไม่ใช่เธอจึงต้องก้มหน้ารับในสิ่งที่เป็นอำนาจอันหอมหวานแต่เต็มไปด้วยคราบเลือดคือสิ่งที่เธอต้องเป็น  หากครานี้หลี่ชิงหลัวจะไม่ยอมให้ชะตากรรมลิขิตชีวิตแต่เป็นเธอเองที่ยอมเล่นไปตามครรลอง ที่สุดแล้ว  สตรีนั้นเกิดมาเพื่อการใดหมากสำคัญบนกระดานแห่งอำนาจหรือเพื่อให้ชายที่รักถนอม  ทั้งจื่อหลีและหลิวเจว๋ต่างก็ไม่อาจเลือกในสิ่งที่ตนปรารถนาได้ทุกประการหนึ่งนั้นมีปณิธานระคนแค้นเพื่อมารดาที่รักและแผ่นดินอันสำคัญหากอีกหนึ่งเพื่อความชอบธรรมแห่งโอรสสวรรค์  หลี่ชิงหลัวผู้ควรถูกเอาใจใส่อยู่แต่ในห้องหอกลับต้องถูกชักเชิดไปตามแผนกลศึกแห่งแผ่นดินก็ย่อมมีผู้ชนะเพียงหนึ่ง ไม่ต่างจากการพิชิตใจยอดหญิงแห่งแผ่นดินหากใครเล่าจะได้ครอบครองมณีเลอค่าผู้เร้นกายอยู่ใต้อาภรณ์ของสตรี  เมื่อหนึ่งสมหวังอีกหนึ่งก็ต้องร้าวรานอยู่กับความพ่ายแพ้  แม้จะยื้อยึดไว้สุดหัวใจแต่ก็ไร้ความหมาย เพราะผู้ที่กุมความลับของหัวใจมิใช่จื่อหลีหรือหลิวเจว๋หากแต่คือหลี่ชิงหลัว  สตรีผู้อยู่เหนือสตรีทั้งปวง   Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2557 8 comments Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2557 16:44:44 น. Counter : 16439 Pageviews. Share Tweet

เม้นท์ส่วนตัวนะคะ พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของพระเอกในเล่มนี้ผ่านคำโปรยค่ะแต่ว่าในส่วนของคอมเม้นท์คงทำไม่ได้อย่างแน่นอนนะคะถ้าใครคิดจะอ่านต้องการลุ้นเอาเองว่าสองชายผู้องอาจ ผ่าเผยแห่งแคว้นหนิงผู้ใดจะได้ชนะศึกรักนี้ได้นางเอกไปครองจงอย่าอ่านจ้าเพราะข้าน้อยจำเป็นต้องสปอยส์บางส่วนเพื่อรีวิว และขอพูดก่อนเลยว่าในที่สุดข้าพเจ้าก็ได้อ่านแล้ว หลังจากรอคอยมานาน สามปีที่รอคอยหนังสือเรื่องนี้เลยทีเดียวค่ะบางคนที่รอก็ถอดใจกันไปแล้ว แต่ส่วนตัวยังคอยได้และการรอคอยก็ถือว่าคุ้มค่าทีเดียวค่ะ เพราะหนังสือที่ได้มางามมากราคาที่จ่ายไปสมกันอย่างยิ่ง ในแง่ความสวยของหนังสือ และในส่วนของตัวเนื้อเรื่องก็เป็นส่วนต่อไปที่พูดถึง และสำหรับหลายคนรวมทั้งฟีน่าก็อยากรู้ว่าชื่อเรื่องแปลว่าอะไรฟีน่าก็ลองถามๆคนที่เขาอ่านจีนได้ แปลว่าประมาณนี้ค่ะ ม่านม่านแปลว่าอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ส่วนชิงหลัวที่เป็นชื่อของนางเอก ในท้ายเล่ม3แปลไว้ว่าเถาวัลย์สีเขียวค่ะ อย่ามารวมกันเลยนะคะ งงความหมาย 5555 ม่านม่านชิงหลัวเป็นการนิยายแนวข้ามภพข้ามชาติอีกเล่มหนึ่งค่ะ เมื่อนางเอกที่เกิดในยุคปัจจุบันกลับตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าจากสาวอายุยี่สิบกว่าเธอต้องมาอาศัยอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยหกขวบ ในโลกที่เธอไม่รู้จักไม่ใช่จีนในยุคโบราณตามที่ประวัติศาสตร์รู้จัก หากคล้ายคลึงจนเธอก็แปลกใจแต่จะมีค่าอันใดที่จะตีโพยตีพาย อย่างน้อยการได้เป็นคุณหนูลูกเสนาบดีก็ดีกว่าเป็นลูกยาจกแต่มันจริงหรือเมื่อเธอรู้เลยว่าการเป็นคุณหนูสามที่เคยไร้ตัวตนคนนี้ต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอดในอนาคตเพราะยังมีแม่และคนใกล้ชิดที่เธอต้องพาไปให้ถึงฝั่งเช่นกัน การที่จิตใจของเธอเป็นผู้ใหญ่เกินวัยกว่าเด็กหกขวบทำให้นางเอกได้เปรียบในเรื่องต่างๆหากแต่ความอ่อนต่อโลกที่แก่งแย่งชิงดีกันในเรื่องอำนาจก็เป็นส่วนหนึ่งที่ค่อยนำเธอไปสู่วังวนที่นางเอกไม่ต้องการ รวมทั้งการได้พบปะกับบุรุษที่เพียบพร้อมสองคนทั้งสองสร้างความจดจำที่ต่างกัน ชายหนึ่งนุ่มนวล สุขุม คู่ควรกับการนับถือหากอีกชายหนึ่ง เสเพล ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ แต่เพราะว่าปณิธานของทั้งคู่ที่แม้จะเหมือนกันคือรักในตัวนางเอกหากความมุ่งหมายบางประการของทั้งคู่ต่างกัน จึงกลายเป็นรักสามเส้าที่ต้องมีหนึ่งคนเจ็บปวดจากพิษรัก สมดั่งที่ว่า ไม่มีผู้ใดได้ในสิ่งที่ตนปรารถนาไปเสียทุกประการได้หนึ่งก็ต้องเสียอีกหนึ่งเสมอ ข้าน้อยอยากจะหัวร่อด้วยความดีใจที่เคยอ่านงานของคุณหลินโหม่วมาหลายเล่มม่านม่านฯจึงไม่ทำให้ข้าน้อยหน้ามืดตาลายคล้ายจะวิงเวียนกับสำนวนแบบคุณหลินโหม่วแล้วจำได้ว่าอารมณ์แรกที่อ่านจอมนางคู่บัลลังก์ไป เจอแบบนั้นแทบถอดใจเพราะไม่มีพื้นภาษาจีนสักนิดเดียว นับหนึ่งยังไม่ถึงสิบเลยแต่ยากเย็นเพียงใดก็ผ่านด่านหินมาแล้ว เมื่อถึงคราวม่านม่านฯ จึงผ่านฉลุยในสำนวนมีงงๆไปบ้าง แต่ไม่ถึงกับว่าชะงัก ต้องหยุดพักแล้วอ่านใหม่พื้นฐานวิชากล้าแข็งมากขึ้นจริงๆ และอีกประการหนึ่งความที่นิยายเล่มนี้นางเอกไม่ใช่คนในยุคอดีตตั้งแต่กำเนิดเธอเป็นสาวสมัยเรา จึงมีคำพูดแบบคนยุคเราปะปนในเรื่องด้วยจึงไม่ทำให้นิยายเรื่องนี้อ่านยากเกินไปด้วยค่ะ ความคิดความอ่านของนางเอกจึงเป็นสิ่งที่เราๆจะเข้าใจในการกระทำมากว่าเพราะเป็นคนร่วมสมัยกับเรา นางเอกจึงเป็นสาวสมัยที่ออกจะแก่นแก้วและหาญกล้าในหลายๆ ประการคิดอ่านที่ล้ำยุคและผิดสมัยประเพณีกันสักหน่อย สำหรับคนที่อ่านคำโปรยแล้วคิดว่าเป็นรักสามเส้าใช่หรือเปล่า ใช่ค่ะ แท้จริงมันหลายเส้านั่นล่ะ มีรักซ้อนซ่อนรักกันหลายคู่ แต่เราโฟกัสที่ตัวนางเอกและสองชายที่รักเธอและมีบทบาทต่อเนื้อเรื่องจะดีกว่าค่ะ อย่างที่ในคำโปรย ชายหนึ่งสง่าผ่าเผยอบอุ่นเป็นที่สุด แต่อีกชายเป็นแบดบอยแบบคุณชายผู้เอาแต่ใจสำหรับหญิงผู้พ่ายแพ้ชายเลวแบบฟีน่ายังไงก็ต้องเลือกหลิวเจว๋เป็นแน่นอน จื่อหลีไม่ได้ผิดแต่เขามาช้าไปนิดหนึ่ง ดูสุขุม หากแต่ภาวะกดดันรอบตัวจื่อหลีทำให้เขาเป็นชายที่ไม่อาจจะทำในสิ่งที่นางเอกต้องการได้ทั้งหมดแน่นอน ฟีน่าจึงเลือกเชียร์หลิวเจว๋ไว้ก่อนซึ่งในเล่มแรกเนี่ยจะต้องลุ้นกันตลอดเลยว่าใครกันนะจะมาวินได้ครอบครองนางเอกในท้ายเล่ม อยากจะเปิดตอนจบอ่านเลยแต่กลัวไม่ลุ้น ซึ่งมันดีมากค่ะที่ใจแข็ง เพราะถ้าคุณเปิดตอนจบอ่านเพื่อจะรู้ว่าใครเป็นพระเอก จะไม่สนุกเลยทีเดียว สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวรักซับซ้อนซ่อนเงื่อนปมและการแย่งชิงใจคนรักแบบฟีน่า รู้สึกอึดอัดในตอนแรกเลยทีเดียวว่านางเอกจะเลือกใคร ต้องเลือกหลิวเจว๋ซิ นิสัยแบบนี้แย่ขนาดไหนแต่เป็นคนที่นางเอกสามารถเปิดเผยตัวตนกับเขาได้มากที่สุด จื่อหลีต้องเป็นโอปป้าแสนดีที่เป็นพระรองนะดูมันมีการแอบแช่งแต่เนิ่นๆ และแล้วก็มาถึงจุดหักเหในความรักซึ่งพูดได้เลยว่าฟีน่าสงสารตัวนางเอกและคนที่ถูกคำว่าอำนาจบังคับไม่ให้ได้อยู่กับผู้หญิงที่ตนรักได้ได้แต่ภาวนาว่าสวรรค์คงเมตตาให้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ รักและบัลลังก์ นิยายจีนมันสนุกก็ตรงนี้ล่ะค่ะการจะรักใครสักคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ประเภทแรกสบตาก็นึกรักในทันใดน้ำใจที่โอ่อ่า เปิดเผย ผู้รู้สำเนียง สนทนาก็รู้ใจ ก็บันไดไปสู่ความรักแต่ทุกอย่างก็ไม่ใช่จบเพียงแค่ ยามดีถิ่นงาม ทุกอย่างราบรื่นเสมอไปรักแรกอาจจะไม่ใช่สุดท้ายในชีวิต กว่าจะลงเอยกันได้ต้องมีอุปสรรคให้ฝ่าฝันกันเลือดตาแทบกระเด็นนางเอกและพระเอกเองก็ต้องใช้เดิมพันที่สูงส่งมากนั้นก็คือชีวิตและตระกูลตัวเองมาเสี่ยง หากแผนสำเร็จทุกอย่างก็งดงามแต่ถ้าพ่ายแพ้ก็ต้องทุกข์ตรม ทุกตัวละครมีที่มาที่ไป มีเหตุผลในการกระทำ มีความลับที่แอบแฝงไว้ต้องค่อยๆอ่านแล้วจะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้นเช่นนี้ อาจจะไม่ได้เหมาะกับคนที่ชอบนิยายแนวรักที่ไม่อยากอ่านอะไรซับซ้อนนะคะเพราะกว่าจะรักกันได้นี้ใช้เวลาสักระยะหนึ่งที่นางเอกและพระเอกจะยอมรับกับใจตัวเองว่ารักอีกฝ่ายหนึ่ง ยิ่งตัวนางเอกเองที่ไม่ค่อยจะชอบหน้าพระเอกตั้งแต่แรกด้วยอยู่แล้วหากจุดหักเหทั้งหลายที่ทำให้เธอมองเขาด้วยสายตาเป็นมิตรขึ้นและภาวะที่ต้องหักใจให้กับรักที่เกิดขึ้นกับอีกชายที่แม้จะบางเบาแต่ก็ร้าวใจไม่นาน แต่ถ้าเมื่อยอมรับว่ารักแล้วต่อให้ขึ้นเขาลงห้วย ยากลำบากสักเพียงใดทั้งสองคนก็ไม่หวั่นค่ะ แถมบางช่วงยังต้องลุ้นแกมปวดใจว่าทำไมยังต้องมีอุปสรรคอะไรกันขนาดนั้นอีกจะรักกันก็ยากล่ะ ยังต้องมีวิบากกรรมพรากอีก ถ้าถามว่าชอบใครมากกว่าระหว่างนางเอกกับพระเอกฟีน่าชอบพระเอกมากกว่าค่ะ เพราะเขารักแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นปณิธานเดียวของพระเอกคือต้องได้อยู่กับนางเอก สิ่งอื่นใดเขาไม่สนใจแม้การกระทำบางอย่างจะทำให้เขาและเธอต้องเหมือนตกนรกทั้งเป็นแต่เพื่อชีวิตนางเอกแล้ว เขายอมทนมองเธอตายลงต่อหน้าไม่ได้หรอกฟีน่าเป็นคนเห็นแก่ตัวนะคะ เพื่อชาติก็สำคัญแต่ยังไงก็ขอให้พระเอกคิดถึงนางเอกก่อนสักหน่อยก็ดีค่ะ แต่จะหาว่านางเอกรักเขาน้อยก็ไม่ได้เพราะเรื่องเสี่ยงตายหลายอย่างก็เพื่อพระเอกเช่นกันเรียกว่ามันคือรักที่ล้ำลึกเลยล่ะ ระดับความหวานชื่นใจ อาจจะไม่ได้มากเพราะมันต้องฝ่าดงอุปสรรคชีวิตมากมายกว่าจะได้สมรักสมรสกันแต่มันก็คุ้มค่ากับการอ่านเนื้อหาของเรื่องค่ะ จะมีความซับซ้อนในการดำเนินเรื่องมาก ความรักที่มองเห็นระหว่างทั้งคู่มีความเหนียวแน่นจนทำให้เราเชื่อมั่นว่าต่อให้จะมีอีกกี่ร้อยกำแพงก็ต้องฝ่ามันไปให้ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ฟีน่าพลาดอย่างมหันต์ก็คือว่าความที่เป็นงานที่คุณหลินโหม่วเอามาแปล แล้วสำหรับตัวเองงานที่สุดยอดแห่งความประทับใจก็คือจอมนางคู่บัลลังก์เล่มนี้มีคนบอกว่าระดับความเข้มข้นไม่ต่างจากจอมนางฯฟีน่าก็คิดเลยว่ามันต้องคล้ายกัน หลี่ชิงหลัวต้องเป็นป๋ายพิงถิง หลิวเจว๋ต้องเป็นฉู่เป่ยเจี๋ย หลี่จื่อต้องเป็นเหอเสียกันเลยทีเดียวแต่ทว่าสำหรับฟีน่าแล้ว ในด้านความเข้มข้นของการวางแผนเชิงกลยุทธ์การรบไม่เท่าจอมนางฯเลยค่ะเรื่องนี้ในบางครั้งกลศึกมองออกง่ายเกินไป หรือบางครั้งก็ผิดพลาดเสียด้วย นางเอกและพระเอกเป็นผู้รู้สำเนียงแต่ยังไม่รู้ใจในการวางแผนหลายประการ ความที่เราติดจอมนางฯ พระเอกนางเอกแค่มองตาหรือว่าเริ่มต้นดำเนินการ อีกฝ่ายจะส่งไม้และรับไม้ต่อได้ทันใดไม่ต้องให้ผู้ใดมาแปลความ แต่เรื่องนี้พระเอกค่อนข้างใจร้อน มุทะลุดุดันอ่านกลยุทธ์ไม่ออกในบางครั้งความเด่นของการวางหมากทั้งปวงจึงตกไปอยู่ที่บิดาของพระเอกเป็นเสียมากเขาคือกุนซือตัวจริง จิ้งจอกเฒ่าแห่งแคว้นหนิงผู้มองเกมส์ขาดตลอด แม้จะพำนักเรียบง่ายแต่กลับกุมสารพัดความลับไว้ในมือคือคนที่ใครๆก็ดูแคลนไม่ได้เลยทีเดียว และบางครั้งจื่อหลีโอปป้าผู้แสนดีก็ก้าวล้ำหน้าพระเอกไปด้วยซ้ำ กับการศึกที่เขานำมาตลบหลังทุกแผนก็เข้าใจว่าเขาคือบุรุษเหนือแผ่นดินขืนให้ใครเก่งกว่าทุกอย่างก็คงไม่คู่ควรแต่นั่นล่ะคะ อ่านไปก็รู้สึกระแวงลึกๆไม่ได้ว่าจะเข้าทำนองหมดนาฆ่าโคถึกเสร็จศึกฆ่าแม่ทัพหรือเปล่า และฉากสำคัญของเรื่องจื่อหลีโคตรเท่แม้เขาจะมีความเห็นแก่ตัวลึกๆแต่เป็นการเห็นแก่ตัวที่ดูถูกน้ำใจเขาไม่ได้เลยทีเดียวว่าจื่อหลีเลวทรามแต่อย่างใดเป็นฉากที่เรียกว่าแทบจะดับรัศมีพระเอกไปเลย ต่อด้วยอีกบุรุษที่แม้จะไม่โดดเด่นในแรกๆแต่พอเปิดเผยตัวตนอ้านเยี่ยองครักษ์ชุดดำผู้เก่งกาจก็ทำให้ฟีน่ารู้สึกว่าเขาน่าสนใจมากแทบจะเรียกว่าตบตาเรามาได้นานพอดู ฟีน่าเลยสนใจตัวอ้านเยี่ยมาก เขาคือชายลึกลับที่ชีวิตเต็มไปด้วยปริศนากลายเป็นว่าเขานี้ล่ะ เป็นตัวละครที่แย่งความสนใจของพระเอกไปเลยในตอนท้ายเรื่องที่ปรากฏตัวบางฉากทำให้รู้สึกว่าอ้านเยี่ยเก่งกว่าพระเอกเสียอีก หลังๆฟีน่าจะเริ่มมองหาบทของอ้านเยี่ยตลอดเลย อย่างที่บอกว่าเนื้อเรื่องนี้ฟีน่าคิดว่าจะซับซ้อนและเต็มไปด้วยกลยุทธ์การรบและการชิงเมืองมากกว่านี้ค่ะแบบตอนอ่านจอมนางฯ หรือคิดว่านางเอกน่าจะเป็นหนึ่งในมือขวาของพระเอกแต่บทบาทของเธอมันไม่ถึงขนาดนั้น มีที่ช่วยพระเอกได้ก็นิดหน่อยนอกนั้นเธอจะกลายเป็นแค่ตัวประกันชั้นเยี่ยมเพราะคือหัวใจของชายที่สำคัญต่อแผ่นดิน ก็เลยมีแอบผิดหวังเล็กน้อย เหมือนที่พระเอกมีมุมที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่บุรุษที่เก่งที่สุดยังมีคนที่เก่งกว่าเขา ซึ่งมันอาจจะเป็นการทำให้เรามองพระเอกว่าเป็นปุถุชนธรรมดาไม่ได้สามารถไปในทุกด้าน ยังมีเวลาบ่มเพาะวิชาอีกมากมายแต่คนเขียนสร้างให้บางตัวเด่นกว่าพระเอกมากจนกลายเป็นข่มพระเอกไปเสียทั้งที่ตัวนั้นไม่น่าจะจับให้เด่นกว่าอย่างอ้านเยี่ยนิสัยที่พระเอกมองบางเรื่องไม่ขาดด้วย จึงยังไม่ชูประเด็นว่าเขาเป็นจอมทัพผู้เกรียงไกรในตอนนี้ได้ถ้าหากขาดมือของบิดา เหล่าองครักษ์พิเศษของบิดาเป็นผู้ช่วยกลศึกในการชิงเมืองก็อาจจไม่สำเร็จเช่นนี้ และพูดถึงการรวมสี่แคว้นในตอนท้าย เนื้อหาสั้นไปสักหน่อยค่ะและจากองค์ประกอบบนที่ตัวพระเอกเองมีจุดพลาดและด้อยให้เรารู้สึกเองว่าเขายังไม่ใช่เทพสงครามตัวจริง(นี้หล่อนจะไม่ให้เขาพลาดพลั้งบางเลยหรือไง)ก็ทำให้ยังไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงไม่นานจะรวมสี่แคว้นได้ว่องไวปานนั้น เนื้อเรื่องกับความหวานและความซึ้งถือว่าโอเคนะคะ ตอนที่พระเอกนางเอกรักและรู้ใจกันมากขึ้น สายตาของนางเอกจะไม่หวนกลับมองอดีตอีกแล้วหรือแท้จริงเธอมีสายตาเพื่อเขามาตลอดแต่ไม่เคยรู้ มันจึงตรึงใจเสมอหากแต่อย่างที่บอกว่ากว่าจะสมรักได้นางเอกที่เป็นแนวหลงยุคก็ถูกลากข้ามแคว้นโน่นไปนี้ตลอดจนฟีน่าล่ะคิดถึงแม่แครอลแห่งคำสาปฟาโรต์ แทบจะทัศนาดินแดนโบราณครบทุกแว่นแคว้นเลยทีเดียวและไอ้เราก็คิดว่าในที่สุดก็สมหวังล่ะ ไฉนเลยตอนจบถึงได้สงวนกระดาษเช่นนั้นต้องมาอาศัยตอนพิเศษของตัวละครสำคัญอ่านว่า จะเป็นเช่นไรแล้วทำไมตอนพิเศษของพระเอก นางเอกจึงไม่มีมีตอนพิเศษของตัวละครหลายตัวที่มันก็ทำให้เราเข้าใจความเป็นมาเป็นไปของพวกเขามากขึ้นซึ่งมันก็ดีนะคะ อย่างคนที่ฟีน่าเอาใจเชียร์มากที่สุดคือกู้เทียนหลินสตรีที่มีรักเดียวและไม่แปรเปลี่ยนรักให้กลายเป็นแค้นภักดีจนวันหนึ่งความรักก็มาสู่ตนเอง เป็นผู้หญิงที่นับถือน้ำใจเธอนะคะจะว่าไปนับเป็นหนึ่งในนางเอกของเรื่องนี้เลยทีเดียว หรืออ้านเยี่ยคนโปรดของฟีน่าผู้ชายคนนี้มีดีซ่อนไว้จนถ้าเรื่องราวของเขาไม่จบในเล่มมันน่าเอาอ้านเยี่ยมาเขียนเป็นเล่มหนึ่งแยกไปเลยค่ะเขาเป็นม้าตีนปลายที่ดูเบาไม่ได้เลย และสิ่งที่อยากคอมเม้นท์เพิ่มเติมคือตรงจุดแรกที่นางเอกข้ามภพมา ฟีน่ายังไม่เจอเลยว่านางเอกมาได้ยังไง อะไรเป็นสื่อกลางจู่ๆเธอก็มา แล้วปัจจุบันของเธอล่ะอยู่ยังไง พ่อแม่ของนางเอกเป็นเช่นไรหรือในปัจจุบันจะไม่มีเธออยู่แล้ว ออกจะงงสักหน่อยนะคะ แม่ของหลี่ชิงหลัวที่ค่อนข้างมีบทบาทจนท้ายสุดเธอตัดปัญหาลำบากใจของลูกสาวด้วยทางเลือกนั้นตอนท้ายเรื่องหายไปเลยไม่มีการกล่าวถึงว่านางเอกจัดการกับเรื่องนี้ยังไงเหมือนกับคนรับใช้ใกล้ชิดอย่างเสี่ยวอวี้และหลิวอิงค่อนข้างมีบทบาทตลอดจนเล่มท้ายหายไปเช่นกัน แต่มองภาพรวมของนิยายแล้วสนุกด้วยตัวของมันเองนะคะ หากเราไม่เอาเล่มอื่นมาคอยเทียบว่าทำไมไม่เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ อ่านเพลินมากเลยค่ะ ฟีน่าอ่านตั้งแต่หกโมงเย็นไปจบเอาตีสี่โต้รุ่งกันเลยค่ะ เล่มแรกสำหรับตัวเองเป็นการวางพื้นทุกอย่างให้เข้าใจเนื้อเรื่องอาจจะอึดอัดสำหรับตัวเองไปบ้างที่ต้องลุ้นตัวโก่งระหว่างผู้ชายสองคนว่าใครจะมาวินแต่เริ่มมองเห็นนิดๆ พอเล่มสองนี้เรียกว่าสนุกมากขึ้นเลยนะคะพระเอกนางเอกเปิดใจมากขึ้น ความหวานชื่นจะมากขึ้นค่ะเป็นเล่มที่จัดว่าน่ารักสุดจากสามเล่ม เอาไว้ให้ต่อกำลังใจในเล่มสามว่าพายุรักจะโหมกระหน่ำวิบากกรรมมาเยือนกันเลยทีเดียวค่ะ ส่วนตัวนะคะสำหรับเล่มนี้ยังไงก็คุ้มค่าล่ะ ในฐานะที่สะสมงานคุณหลินโหม่วมาตลอดปกงามแถมเป็นปกแข็งเย็บกี่อย่างดี มีกล่องใส่สวยงาม รายละเอียดในด้านข้อมูลเชิงอรรถเพียบ จัดเต็มในทุกด้าน ภาพประกอบก็เป็นสี่สีค่ะ คุ้มค่าสุดๆไม่ใช่แค่เราเอาไว้เพื่ออ่านประกอบเล่มนี้แต่สร้างพื้นฐานการเข้าใจสำนวนเปรียบเปรย เสื้อผ้าหน้าผม ความหมายในเชิงสัญลักษณ์หรือองค์ประกอบทางด้านสังคมจีนเพื่อการอ่านงานนิยายจีนเล่มอื่นๆค่ะอย่างเช่นมากกว่ารักแบบนั้นเลยที่เดียวฟีน่าจะมีบ่นๆไปบ้างว่าผิดจากที่คาดหวังหวังไว้สักเล็กน้อยแต่ยังไงก็รู้สึกว่าคุ้มค่านะคะกับการอ่านงานเรื่องนี้ให้อารมณ์ของนิยายที่ต่างไปจากนิยายไทยมากเพราะนิยายจีนที่ค่อนข้างยาวแบบนี้จะมีความลุ่มลึกในเนื้อหา ปูทางเรื่องมาดีความรักมีความซับซ้อนหลายประการ วางความสัมพันธ์ไว้ดีเยี่ยมจนเราเชื่อตามเนื้อเรื่องได้เลยว่าเพราะอะไรจึงเกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นค่ะไม่น่าเบื่อที่จะอ่านด้วย แม้ว่ายังไม่อาจล้มความชื่นชอบอันดับหนึ่งของฟีน่าได้ก็ตามทีแต่ก็น่าลองอ่านนะคะ   โดย: ฟิลิเซียน่า 10 กุมภาพันธ์ 2557 16:44:19 น.

อยากอ่านๆๆๆ แต่ยังไม่ได้หนังสือเลยค่ะ แวะมาแปะใจให้คุณฟีน่าด้วยค่ะ   โดย: Sab Zab' 10 กุมภาพันธ์ 2557 21:10:04 น.

เคยถามคุณหลินเรื่องชื่อเหมือนกันฮะ ได้คำตอบตามนี้ครับ ชิงหลัวมาจากชื่อนางเอกที่แปลว่าเถาวัลย์สีเขียว ม่านม่าน แปลว่าแผ่ขยายออกไปเรื่อยๆ ชื่อเรื่องจริงๆ จึงแปลว่า เถาวัลย์ที่แผ่ขยายออกไป ผู้แต่งตั้งใจให้สื่อความหมายถึงตัวนางเอกที่สามารถเอาตัวรอดได้เหมือนเถาวัลย์ที่แผ่คดเคี้ยวออกไปค่ะ แต่เพราะเป็นชื่อที่สื่อความหมายดีแต่ถอดความเป็นภาษาไทยยาก จึงคงทับศัพท์ชื่อเรื่องเป็น ม่านม่านชิงหลัว แทน ตัวเนื้อเรื่องสนุกมากเลยนะครับ แต่แอบเหนื่อยใจเล็กๆว่ากว่าเค้าจะลงเอยกันนี่วิบากกรรมจะเยอะอะไรขนาดนี้ ให้เค้าสมหวังครองคู่กันเสียทีเถิ๊ด 55+   โดย: Smart IP: 183.89.32.242 10 กุมภาพันธ์ 2557 23:55:42 น.

เรื่องนี้คงได้แต่อ่านรีวิวค่ะ ไม่ได้สั่งหนังสือค่ะ แปะใจให้นะคะ   โดย: polyj 10 กุมภาพันธ์ 2557 23:58:57 น.

คุณ Sab Zab' และคุณ polyj ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณคุณsmart มากนะคะ คือการใช้ชื่อเรื่องว่าม่านม่านชิงหลัวก็ดีแล้วนะเนี่ย มันเป็นเอกลักษณ์ดีมาก พูดปุ๊บนึกออกปั๊บว่าคือเรื่องอะไร   โดย: ฟิลิเซียน่า 11 กุมภาพันธ์ 2557 9:18:20 น.

ส่งมากองอยู่ที่บ้านแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลยค่ะ วันหยุดยาวนี้ คงได่้ฤกษ์จัดการซะที รอมานานมากเลยสำหรับเรื่องนี้   โดย: ฟ้าใส ในเงาจันทร์ 11 กุมภาพันธ์ 2557 16:58:24 น.

เพิ่งได้รับหนังสือวันนี้เองค่ะ เปิดกล่องมาแล้วอยากจะกรี๊ด รูปเล่มสวยมากๆ เลยนะคะ เห็นความหนาแล้วต้องรอว่างๆๆ จริงๆ ถึงจะหยิบมาอ่านค่ะ ไม่อยากค้างคา   โดย: hiroko 11 กุมภาพันธ์ 2557 21:38:54 น.

อ่านจบแล้วเหมือนกัน ให้ 4 ดาวจาก 5 ดาว เป็นรองจอมนางคู่บัลลังก์ในแง่เล่ห์กลการศึกของพิงถิง และความทรนง องอาจของเป้ยเจี๋ย แต่ชิงหลัวกับหลิวเจ๋วก็โดดเด่นในเรื่องที่ ชิงหลัววางแผนหนีออกจากบ้านพร้อมแม่และสาวใช้ เตรียมการใช้ชีวิตด้วยตัว เองอย่างรัดกุม มีร้านอาหารและบ้านลับไว้หลบการตามหาของทุกคน รวมทั้ง สานความฝันของตัวเองด้วยการท่องไปในดินแดนต่างๆ จนได้กลับมาเจอพระเอก อีกครั้งด้วยโชคชะตา นับเป็นนางเอกข้ามยุคที่ยังคงคาแร็คเตอร์คงความคิดของ คนปัจจุบันที่หลุดเข้าไปในยุคอื่นได้อย่างไม่หลุดกรอบ ส่วนหลิวเจ๋วนี่เราว่าอาจจะไม่หล่อหรืออบอุ่นเท่าจือหลี แต่ความมั่นคงในความรัก ที่มีให้กับนางเอก ทำให้เราตกหลุมรักผู้ชายแข็งนอกอ่อนในแบบเขาตั้งแต่ตอน แรก รวมทั้งบุคลิกแบบแบ็ดบอย ปากแข็ง รักแล้วรักเลย ก็เข้าทางเราอีกนั่นแหละ เรื่องนี้ สงสารจือหลี ที่เขามีปมติดค้างมากมาย มีอุปสรรคกว้างดั่งมหาสมุทร สูง เทียมฟ้า ทำให้เขาไม่อาจมีวาสนาเคียวคู่ชิงหลัวได้ แต่บุคลิกแบบนี้แหละที่จะสูง ส่งเหนือคนทั่วหล้า ดังนั้น เราเห็นว่า ชิงหลัวเหมาะสมกับหลิวเจ๋วฉันใด พิงถิงก็ต้องคู่กับเจ้าชายสยบอุดรเท่านั้น   โดย: กั้งน้อย IP: 180.183.43.247 14 มีนาคม 2557 23:11:21 น.