แค่ความคิดว่าจะมีแฟนสักคน นิรันตราก็ยังไม่เคยมีอยู่ในหัวแม้แต่น้อยถ้าไม่เพราะภารกิจลับๆที่ได้รับจากคุณพ่อสุดที่รักเพื่อให้สืบหาคนร้ายตัวจริงที่แฝงกายอยู่ในตระกูลดัง แสงสุรียฉัตรเธอคงไม่ต้องมาทำอะไรที่ดูไม่เข้าท่าที่สุดในชีวิตกับการยื่นใบสมัครเพื่อเป็นหนึ่งในหญิงสาวผู้เหมาะสมกับตำแหน่งนายหญิงแห่งแสงสุรียฉัตร นิรันตราไม่ได้สนใจหรอกว่า ทายาทหนึ่งเดียวอย่าง ทรรศน์จะเป็นเช่นไร เพราะสิ่งเดียวที่เธอสนใจคือคนร้ายต่างหาก
ถ้านิรันตราใช้ความไม่เหมือนใครเพื่อเป็นจุดสนใจทรรศน์ต้องยอมรับว่ามันได้ผล แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่แค่แผนแม้แต่น้อยทั้งๆที่นิรันตราเป็นหนึ่งในคนที่ส่งใบสมัครเพื่อเข้ามาสู่ตำแหน่งว่าที่ภรรยาของเขาแท้ๆแต่เธอกลับไม่ค่อยจะยินดีสักเท่าไรที่จะให้เขาเข้าไปพัวพันด้วยสักนิด แบบนี้มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ผิดปกติแต่ก่อนที่ทรรศน์จะได้คำตอบจากนิรันตราเขาเองกลับรู้สึกถึงบางอย่างในตัวเองที่กำลังจะไม่เหมือนเดิม
ทุกอย่างผิดแผนไปหมดจากที่วางไว้แม้ว่ามันจะทำให้นิรันตราโล่งอกที่ไม่ต้องกล้ำกลืนเล่นบทสาวน้อยผู้คลั่งรัก แต่มันก็ทำให้เธอต้องหาหนทางเพื่อทำให้แผนการใหม่แนบเนียนกว่าเดิมและที่นอกเหนือจากการควบคุมของเธออีกอย่างก็คือเป้าหมายอย่างทรรศน์รุกประชิดตัวและหัวใจรวดเร็วเกินกว่าจะที่นิรันตราจะรู้ตัวหากเมื่อเขาคือบุคคลที่สำคัญที่สุดของแผนลับๆนี้ เธอจะปล่อยให้มันเป็นมากกว่างานได้หรือ
ความจริงที่บังเอิญได้รู้ทำให้ทรรศน์สับสนหรือสิ่งที่เขาแสดงออกไปจะมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่รู้สึกแต่สำหรับนิรันตรามันก็เป็นเพียงแค่หน้าที่สายลับจำเป็นทว่าไม่ว่าในสายตาของนิรันตราแล้วเขาจะเป็นแค่ใครสำหรับเธอ แต่สำหรับทรรศน์นิรันตราสำคัญกับเขาเสมอ
นิรันตราอาจจะโกหกคนอื่นได้แต่เธอไม่อาจจะโกหกตัวเองได้ ทรรศน์ไม่ใช่แค่เป้าหมายของภารกิจแต่เขาคือผู้ชายที่เธอให้ความสำคัญเหนือกว่างานแล้วผู้หญิงธรรมดาอย่างนิรันตราจะคู่ควรและเหมาะสมกับตำแหน่งคุณผู้หญิงของแสงสุรียฉัตรได้หรือ
ความเหมาะสมทุกอย่างอยู่หัวใจของทรรศน์คนเดียวเท่านั้นแม้ว่าเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับอาณาจักรของเขาจะถูกเปิดเผยหากแต่ภารกิจรักกำลังเริ่มต้นขึ้นต่างหากถ้าแผนการแรกจะถูกวางแผนเพื่อวางกับดักคนร้าย แต่นับจากนี้มันคือแผนเพื่อต้อนนิรันตราเข้าสู่กับดักรักของเขาแต่เพียงผู้เดียว
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ผ่านๆตาตั้งแต่สมัยน่าจะลงเวบนิยายออนไลน์รุ่นๆที่ยังพอมีเวลาอ่านอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ติดหรือว่ากรี๊ดมาก พอมาเป็นเล่มเมื่อหลายปีก่อนฟีน่าก็ไม่ได้ตามซื้อหามาเก็บหรอกนะคะ จนปีนี้เล่มที่สี่(ที่คาดว่าน่าจะเป็นเล่มจบของชุดนี้) ออกมา ก็คิดว่าไหนๆก็อยากอ่านเล่มที่สี่ซื้อตั้งแต่เล่มแรกเลยแล้วกัน เอามาอ่านใหม่แบบครบถ้วนก็คงจะดี ก็เลยเป็นที่มาของการซื้อนิยายของแก่นฝันยกชุดค่ะ
นิยายแนวสายลับเล็กๆคือไม่ได้มาแบบสายลับเข้มข้นแบบนิยายแนวที่ตั้งใจเขียนกันแบบนั้นค่ะ แนวน่ารักๆ อะไรแบบนั้นก็ว่าได้เมื่อนางเอกได้รับคำสั่งกึ่งขอร้องกลายๆจากพ่อให้ช่วยเข้าไปสืบหาคนร้ายที่คิดปองร้ายกับแผนการคัดเลือกว่าที่เจ้าสาวของทายาทตระกูลดังและหนทางเดียวที่เธอจะมีเหตุผลพอเข้าไปสืบเรื่องก็คือการยื่นใบสมัครเพื่อเป็นหนึ่งในตัวเลือกนี้แม้จะไม่เต็มใจทำอะไรที่ดูไร้สาระอย่างสิ้นเชิง แต่เพื่องานสำคัญเธอก็ต้องยอมและไม่คิดว่าทุกอย่างจะผิดแผนเมื่อเป้าหมายหลักอย่างว่าที่เจ้าบ่าวของสาวๆเกิดดันมารู้จักเธอเสียก่อนและรู้ไต๋ได้ทันทีว่าเธอต้องมีเหตุผลอะไรมากกว่าสาวๆค่อนเมืองที่ยื่นสมัครมาให้เขาแต่ดูเหมือนว่าไปๆมาๆ แผนการของเธอจะสู้แผนจีบแบบเนียนๆของพระเอกไม่ได้ งานนี้นอกจากจะได้คนร้ายคนสำคัญแล้วเธอก็ยังได้ตำแหน่งที่แท้จริงของการยื่นใบสมัครจอมปลอมติดมือมาด้วย
ความรู้สึกหลังอ่านจบนิยายค่อนข้างเหมาะสำหรับคนที่นิยมนิยายพาฝัน น่ารัก ใสๆ กันเลยทีเดียวค่ะเรื่องนี้ไม่มีตัวอิจฉา ไม่มีหญ้าให้พระเอกหรือนางเอกกิน ไม่มีน้ำตาท่วมตาไม่มีปมประเด็นอะไรให้นางเอกกับพระเอกเข้าใจผิดกันตั้งแต่ต้นจนจบเล่ม คือถึงจะมีก็ไม่จัดว่านางเอกปิดปากเงียบเป็นหอยกาบอย่างไร้เหตุผลและเมื่ออธิบายไปพระเอกก็รับฟังและเข้าใจเป็นอย่าง
แถมคุณพระเอกที่ออกจะมาลักษณะพื้นฐานของชายหนุ่มที่สมบูรณ์พร้อมไปทุกด้านหล่อ รวย ไม่เชื่อในความรัก ติดจะหลงตัวเองนิดๆ แต่ดันมาเจอผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจความเป็นตัวเขาเลย ทำให้รู้สึกเสียเหลี่ยมนิดๆแต่มันก็กลายเป็นอะไรที่ดึงดูดเขา และยิ่งได้รู้ว่าเธอคนนั้นดันอยากมาเป็นภรรยาเขาเนี่ยนะ แต่กลับไม่เคยเห็นหน้าเขา ไม่รู้จักเขาแบบนี้มันต้องมีวาระแอบแฝงอะไรสักอย่าง เป็นที่มาของการตามหาความจริงแต่หาไปหามาดันหลงเสน่ห์เขาเสียเอง จึงน่าจะถูกใจคนชอบพระเอกตรงประเด็นไม่อ้อมค้อมไม่อมพะนำ แสดงออกไปเลยว่าชอบ ว่ารัก มาตามจีบและไม่สนใจว่าใครจะมองว่านางเอกนี้คงนอนมาในแผนการคัดเลือกเจ้าสาวของเขาเพราะคนที่จะตัดสินทุกอย่างก็คือเขาเอง ไม่ใช่คนอื่น
และพิมพ์นิยมอีกเช่นกันค่ะกับนางเอกแนวสายลับ(เล็กๆ)นางเอกต้องแก่นๆ บู๊ๆ ไม่ยอมคน หัวดื้อ หัวรั้นพอประมาณ ช่วยเหลือตัวเองได้ไม่จำเป็นต้องสวยแบบหยาดฟ้ามาดิน ออกแนวน่ารักเสียมากกว่าความรู้สึกช้าบ้างพอประมาณให้เอาไว้ทรมานความรู้สึกพระเอกเล็กน้อย เป็นการให้พระเอกได้มีความรู้สึกประเภทกรรมตามทันที่ปล่อยให้สาวๆหลงอยู่ฝ่ายเดียวอะไรแบบนั้น
อย่างที่บอกว่าโทนเรื่องน่ารักนะคะแต่ถ้าใครที่อ่านแนวบู๊เต็มขั้น สายลับเต็มเหนี่ยว จัดเต็ม จัดหนักกันมาสุดๆ เรื่องนี้จะเบามากไปสักนิดค่ะความที่ตัวนิยายขายความหวานน่ารักเสียมากกว่าค่ะ ฟีน่าเองมาอ่านเรื่องนี้ในตอนนี้ ต้องยอมรับว่าในแง่ความสบายๆในการอ่านเล่มนี้อยู่ในเกณฑ์ที่ถือว่าใช้ได้นะคะเพราะตัวละครอย่างพระเอกไม่ใช่คนที่งงกับความรู้สึกตัวเองนาน ไม่อ้ำอึ้งกันด้วยเรียกว่ารู้ว่าชัวร์ก็พร้อมจะวางแผนล่อนางเอกมาตกหลุมรัก แสดงออกอย่างชัดเจนตรงไปตรงมาเสียขนาดนั้น ทุกคนรอบข้างนางเอกรับรู้กันหมด แม้แต่ตัวนางเอกเองก็ดูออกรับรองว่าไร้ดราม่าอย่างสิ้นเชิงค่ะ ที่หนักสุดก็แค่ตอนที่พระเอกเกือบจะน้อยใจว่าหรือนางเอกจะไม่ได้รักเขาแบบที่เขารู้สึกเพราะแอบไปรู้ว่าเธอเข้ามาทำงานซึ่งเรื่องก็รักษาแนวนิยายใสๆ ด้วยการที่นางเอกยอมเล่าความจริง ยอมง้อและพระเอกก็ไม่ขี้งอนประเภทประชดประชันให้น่ารำคาญค่ะ ก็อ่านเอาหวานๆกันไปแต่พูดตรงๆว่าก็ไม่ได้คิดว่ามันจะมีอะไรที่เหนือกว่าภารกิจตามหาคนร้ายที่คิดจะบ่อนทำลายครอบครัวพระเอกนะคะพอมาเจอว่าทั้งหมดนี้เริ่มต้นมาจากอะไรก็ออกแนวว่า ทำไมฉันถึงไม่สงสัยตั้งแต่แรกนะ
และอย่างที่เกริ่นไว้ว่าเรื่องนี้เหมาะสมสำหรับที่ต้องการเสพนิยายพาฝันแบบดูแลหัวใจตัวเองไม่ให้ทำงานหนักประเภทเจ็บปวดราวร้าวบีบคั้นร่ำๆจะเจ็บแค้นเคืองโกรธพระเอกแทนนางเอกนะคะถ้าใครชอบแนวนี้แนะนำว่าซื้อหามาได้เลยค่ะ (อ่านก็ช้าแต่ดันอยากจะแนะนำหนังสือออกมาเข้าหกปีแล้วแท้ๆ นะเธอ)
แต่สำหรับคนที่ต้องการความสมจริงความลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนปมคดีแบบว่า คิดกันไปได้ไงเนี่ยประหนึ่งเล่นปริศนาอักษรไขว้ระดับยากไปไหนเล่มนี้อาจจะไม่เหมาะกับนักอ่านประเภทนั้นค่ะ และฟีน่าก็เจอหนังสือประเภทนี้บ่อยขึ้นทั้งนิยายไทยและนิยายแปลผสมกับช่วงนี้ติดซีรียส์ฝรั่งที่มีปมปริศนาลึกลับจนคิดตามแทบไม่ทันเลยทำให้รู้สึกว่าเนื้อหาเล่มนี้ออกจะจืดไปนิดสำหรับฟีน่านะคะ ยอมรับว่าตัวพระเอกนางเอกค่อนข้างถูกใจในการแนวทางนิยายอ่านแล้วไม่เครียดแต่การทำนิยายแนวไขปมคดียังไม่ซ่อนเงื่อนงำที่ดีได้
บางฉากก็ดูจะยังไม่สมจริงในสายตาฟีน่าเช่นฉากที่นางเอกเข้าไปช่วยตัวประกันที่ถูกคนค้ายาหรือเมายาอะไรสักอย่างจับคุณยายคนหนึ่งเป็นตัวประกันนางเอกที่บังเอิญเห็นเหตุการณ์ก็เข้าไปช่วยเหลือคุณยายได้ตามประสาฮีโร่หญิงร่างเล็กแต่ใจใหญ่แต่สำหรับฟีน่าแล้วมันดูง่ายดายมากไปจนไม่สมจริงสมจังค่ะ นางเอกเป็นใครทำไมถึงเข้าไปสถานการณ์ที่จริงขนาดที่ตัวประกันถูกขู่ฆ่าเช่นนั้นตำรวจอยู่ไหน นางเอกฝ่าวงล้อมการเจรจาต่อรองไปได้ยังไงเหมือนมันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้น่าหวาดกลัวอะไรทั้งสิ้น ใครก็เข้าไปช่วยตัวประกันได้แม้ว่าจะมีตำรวจคอยห้ามนางเอก แต่เธอเชื่อมั่นว่าช่วยเหลือตัวประกันได้ซึ่งตามหลักสากลมันคือการกระทำที่เสี่ยงมากคุณจะรับประกันได้หรือไม่ว่าการกระทำบ้าบิ่นที่หวังดีจะไม่ก่อให้เกิดอันตรายกับตัวประกัน เราจะไม่ค่อยเจอการฉากแนวหุนหันพลันแล่นแต่หวังดีแบบนี้ในนิยายแนวสืบสวนจ๋าที่มีความเข้มข้นจัดๆเรื่องนี้ยกไว้ในฐานะที่ว่าขายความน่ารักเป็นหลักแต่ประเด็นนี้สำหรับฟีน่ายังไม่สมจริงและชวนให้เชื่อได้มากพอค่ะ
ตัวคนร้าย เล่นเฉลยแบบว่ากล้องซูมมานางอิจฉาขมุบขมิบปาก จิกสายตาใส่คนอ่าน ปากแดงแต่งตัวเซ็กซี่ประกาศศักดาว่าฉันนี้ล่ะตัวร้ายตัวจริงเข้าใจไหมไม่ต้องเดาเลยค่า มันเสียอรรถรสสำหรับนิยายแนวนี้มากแม้ว่าจะสร้างอีกตัวขึ้นมาเป็นตัวคนร้าย แต่ก็เฉลยให้คนอ่านเสร็จสรรพเสียอีกค่ะงานนี้มันเลยไม่ได้ลุ้นสักอย่าง ไม่ว่าจะมีตัวร้ายกี่ตัวนิยายเล่นแบไต๋กันไม่เหลืออะไรให้คนอ่านเลยสักนิดค่ะ เป็นจุดที่ขาดสีสันมากเนื้อเรื่องมันดำเนินแบบน่ารัก ไปเรื่อยๆ พอเรื่องล่ะพอมาเจอว่าไม่ต้องระทึกกับคนร้ายอีกว่าเขาคือใครเนื้อเรื่องมันก็เรื่อยเฉื่อยสำหรับฟีน่าไปเลยค่ะหรือเพราะเราอยากได้แนวซับซ้อนเยอะๆ ก็ไม่รู้ค่ะ มันจะรู้สึกดีขึ้นมาอีกนิดว่าขอให้ฉันสนุกกับการเดาสุ่มไปทั่วถึงแรงบันดาลใจของเขามูลเหตุพื้นฐานต่างๆนาๆ ที่คิดจะลงมือจัดการกับพระเอกจะดีกว่าไหม
แต่ถึงแม้ว่าสำหรับเรื่องนี้ยังทำได้ไม่ถึงขั้นของนิยายแนวปมปริศนาต่างๆแต่ก็ถือว่าเนื้อหาเรื่องราวยังเป็นอะไรที่ค่อนข้างทันสมัยเข้ากับตอนนี้ได้นะคะแม้ว่านิยายจะออกมาถึงหกปีแล้วก็ตามทีอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามันโบราณหรือภาพที่แสดงออกมาผ่านตัวหนังสือจะตกยุคไปแล้วยังคงดูสมสมัยจนอาจจะเชื่อว่าหนังสือเพิ่งออกมาได้ไม่นานนี้เองค่ะ
ดังนั้นนะคะตัวฟีน่าบอกได้ว่าเล่มนี้ต้องแบ่งเป็นการพูดสองทางในแง่การเป็นนิยายแนวปลอบประโลมใจให้ความสุข ไม่ต้องตรมใจ กินน้ำตาต่างข้าวเอาแบบนิยายอมยิ้ม น่ารัก หวานๆ ใสๆ พระเอก นางเอกดูฉลาดสมกันดีรักกันแบบเปิดเผยไม่ต้องแอบซ่อนความรู้สึกต่ออีกฝ่ายเพื่อให้เกิดปมซับซ้อนยุ่งเหยิงจนสางแทบไม่ออกก็ต้องบอกว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งเลยค่ะ เพราะมันยังขาดในส่วนที่สองไปค่ะ
ส่วนความสมจริงของเนื้อหาของนิยายแนวคดีลับการปองร้าย ยังไม่ถือว่าดีพอและอยู่ในเกณฑ์ของคนเรื่องมากแบบฟีน่านะคะการดำเนินเรื่องบางฉากมันง่ายเกินไปและอยู่ในสังคมที่สร้างนางเอกมาเป็นฮีโร่ในสายตาทุกคนรวมทั้งพระเอกที่ทึ่งอึ้งกับนางเอกไปเลย ซึ่งฟีน่ามองว่าฉากนั้นไม่สมจริงกันเลยเมื่อในส่วนที่แท้จริงคือแกนหลักของเรื่องนี้ คดีขู่ฆ่า มีความเข้มข้นบางเบาเกินไปส่วนผสมของนิยายเลยไม่ออกมากลมกล่อมอย่างที่ควรเป็นค่ะหนักหวานแต่ขาดความเข้มข้นไปนิดหนึ่ง เหมือนเค้กชอกโกแลตที่ใส่หวานบาดคอไปนิดไม่มีความขมของชอกโกแลตมาตัดเอาเสียเลยค่ะ ออกมามันจึงเบาไปนิดค่ะ
แต่นั่นล่ะอย่างที่ย้ำว่าใครไม่ได้คิดมากกับเรื่องมากนักต้องการความสบายใจในยามอ่านนิยาย ไม่อยากเสพความหนักหน่วงอีกแล้วเล่มนี้ก็เหมาะอยู่นะคะ สมหวังดั่งใจปองเลยล่ะ แต่ถ้าใครมองหาความเข้ม ความขมอาการโดนคนเขียนหลอกได้แล้วสะใจตัวเอง หรือเอ๋อกินตอนเฉลยคนร้ายตัวจริงและมูลเหตุเล่มนี้อาจจะไม่ตอบโจทย์ที่คนอ่านอยากได้นะคะขึ้นอยู่กับว่าคุณเป็นคนอ่านที่อยากได้แบบไหน ส่วนฟีน่าตอนนี้เรื่องมากล่ะชอบเข้มๆ ที่พอดีกับความหวาน เรื่องนี้จึงอยู่ในเกณฑ์พอใช้ค่อนไปทางถูกใจจนแนะนำให้อ่านต่อได้ค่ะ