ลูกสาวหน้าผากใสเต๊งเหน่ง น่ารักจังเลย นี่ขนาดไม่สบายนะเนี่ย

มีคลิปหนุ่มอารมณ์ดีจากสวีเดนมาฝากค่ะ ดูแล้วอารมณ์ดีตามไปด้วย

//www.youtube.com/watch?v=HttF5HVYtlQ

ตอบคำถามเรื่องลูกกลม ๆ บนต้นไม้

มันเป็นลูกเก่า ๆ ของต้นเชสนัทค่ะ

Sweet Chestnut (castanea sativa)

น้องพราวเกงจังเลยค่ะ ขนาดเป็นไข้ยังยิ้มแย้ม โชว์ฟัน น้อย ๆ สี่ซี่ด้วย

น้องพราวน่ารักมากมายเลยนะเนี่ย



จะเป็นป้าบะหมี่ดีไม๊น้า..อะอะ หลานอยากเรียกอะไรก้หยวนๆได้ทั้งนั้นจ้าาาาา

ปอ ป้า จอมจุุ่นก้ไปตระเวนทั่ว Blog ของคุณม่ามมี้หนูมา แล้วก็ไป Post ข้อความทิ้งไว้หลายที่เป็นหย่อมๆ

แต่ว่าตอนนี้ได้ตัดสินใจจะเอาระเบิดมาลงที่หน้านี้ที่เดียว..เท่านั้นก้พอ..
hahahah คุณแม่หนูได้ไม่ต้องไปตามหาอ่านให้ปวดขะหมองเนาะลูกเนาะ

ก่อนอื่น เราก็ต้องมา Thank you กันก่อนที่อุตส่าห์หลงทางไป Blog ของข้าพเจ้า



ขอบคุณนะคะ เริ่มต้นก้คิดว่าจะมาทักทายธรรมดาทั่วไป แล้วพอมาอ่านเรื่องราวจากหน้าหนึ่ง ก็เริ่มคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นนักอ่านด้วย (จริงๆแล้วคนเขียน Blog ก็คงเป้นนักอ่านทุกคน แต่อ่านอะไรเป็นอีกเรื่อง เนาะ ..น่านน คุณบะหมี่ แล้วคุณไปรู้อะไรได้ไงเล่า?) ก็ เอิ่มมม มันก็แค่คิด แล้วก็ดันตรงมากมาก พอมาเจอ มุมหนังสือ น่านนนน มาแนวยุโรปมาก หนังสือทุกเล่มปกสวยค่ะ (อ้าว แทนที่จะพูดถึงเนื้อหาสาระ) ก็จะพูดไปไงได้ ในเมื่อยังไม่ได้อ่าน แต่พอเห็นหน้าปกก็นึกถึงจิตกรมือหนึ่งหลายๆท่านเลยทีเดียว ..บ้านเราไม่มีแกเลอรี่ที่สามารถท่องทรรศนาได้แบบไม่ต้องแต่งองค์เพื่อไปยลงานเลย จะมีเป็นครั้งคราวที่ศิลปากรเท่านั้นเอง

มาว่ากันถึงเรื่องหนูพราว ตอนแรกอ่าน โอ้โฮ แม้เจ้ารอนานมาก สิบสามปีเลยเหรอค่ะ หรือว่าแค่สามปี บะหมี่มีเพื่อนที่ก็แต่งงานไปสองปี บ้านชีก็พร้อมที่จะมีน้องมากมากแต่น้องก็ยังไม่มา ตอนนี้ได้ข่าวว่าชีโดนฉีดยาที่ตะโพกจนแทบจะเป็นเรื่องปรกติไปแล้ว คุณแม่น้องพราวในที่สุดก็มีเองหรือเปล่าค่ะ หรือว่าทำอย่างไร คลีนิคไหน จะได้บอกให พอเพื่อนไปเลย (อืมม์ ก็จากเพื่อนเราถึงได้มารู้ว่า การจะมีน้องแม่กระทั่งหลอดแก้วก้ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะคุณพ่อคุณแม่ต้องเตรียมสภาพร่างกายกันเป็นปี..ไม่ใช่อยากมี ก็มี ไปหาหมอ..ล้า ลา)

น้องสุขภาพสุดยอดมากมากเลย หน้าตาน่ารักกกกกกจริ๊งจริง ดูก็รู้เลยว่าเป็น center ของคุณท่านพ่อและคุณท่านแม่อย่างแท้จริง ยิ้มซะจนลืมอาการเป็นไข้ไปเลยเน้อ

แต่ก็อย่างว่าถ้าอ่านแล้วยังแอบเป็นห่วงเลยว่าเป้นอะไรหรือเปล่าหนอ อ้อ..มันเป้นอาการไข้จะบ้ายบายนั่งเอง

พอแล้วค่ะ
เขียนเยอะแล้ว

มาชื่นชมครอบครัวแสนอบอุ่นดีกว่า

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่ blog นะคะ แล้วไว้พบกันใหม่ เนาะ

บะหมี่ เจ้าค่าาเอ๊ยยย



ปล

แบบว่าอู้งานอยู่ค่ะตอนนี้

เห็นรูปแล้ว ลูกโตขึ้นเยอะเลย ... นี่ล่ะเป็นประสบการณ์หนึ่ง กว่าจะเลี้ยงลูกจนโต ยังมีเรื่องให้ทดสอบอีกเยอะเลยค่ะ คุณแม่สู้ๆๆ

น้องพราวยิ้มแ๋ฉ่งน่ารักน่าชังมากเลยค่ะคุณแพท

เข้าไปอ่านเรื่องโรคส่าไข้ แปลกดีนะคะ เลี้ยงลูกนี่ไม่ง่ายจริงๆ ต้องติดตามทุกสถานการณ์เลย

ขอให้น้องพราวหายดีำไวๆค่ะ

ดีใจด้วยนะคะที่น้องพราวหายเป็นปกติแล้ว
สาวน้อยตอนไม่สบายยังยิ้มแป้นสดใสอยู่เลยเนอะ เข้ามาเก็บข้อมูลด้วยค่ะเพราะมีลูกน้อยเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับข้อมูลนี้นะคะ

สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

น้องพราวอายุเท่าไหร่แล้วคะ

ขอให้หายไวๆนะคะ

น้องน่ารัก น่าชัง จังเลยค่ะ ขนาดไม่สบาย ยังยิ้มได้ร่าเริง ท่าทางจะเลี้ยงง่ายนะคะเนี่ย

นู๋พราว ดูร่าเริง อ่ะ ไม่บอกไม่รู้เลยค่ะ
ว่าเป็นคนป่วย ...
คนป่วยทำไมน่ารักจัง ^^

หายไวๆนะคะ เอาใจช่วย

หน้าตาดูเป็นเด็กอารมณ์ดี

เห็นเขาตั้งแต่อยู่ในท้องคุณแม่

เป้นไงบ้างจ๊ะน้องพราว

น้องน่ารัก ยิ้งเก่งจังค่ะ

ในที่สุดก็หาบล็อกคุณแพท เจอ คุณ
แพทเคยไปเยี่ยมที่บล็อกครั้งหนึ่งค่ะ แต่ไปแบบขอ IP เราก็เลยไม่รู้ว่าคุณแพทมีบล็อกด้วย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

หนูพราวน่ารักจัง ดูเป็นเด็กร่าเริง ท่าจะเลี้ยงง่ายนะคะ ขอให้น้องพราวหายเร็ว ๆ นะคะ

อาการส่าไข้แบบนี้ลูกชายคนโตก็เคยเป็นเหมือนกันค่ะ ตอนมีไข้ ไข้จะสูงมาก แต่พอไข้ลดลงผื่นจะออกค่ะ ดีนะค่ะที่คุณหมอบอกไว้ว่าไม่ต้องตกใจ ไม่งั้นคุณแม่ต้องตกใจมั่ก ๆ เพราะผื่นขึ้นเต็มตัวเลยอ่ะค่ะ...

เธ™เนˆเธฒเธฃเธฑเธเธกเธฒเธเน€เธฅเธขเธ„เนˆเธฐ เน€เธซเน‡เธ™เธฃเธนเธ›เธ™เน‰เธญเธ‡เธžเธฃเธฒเธงเนเธฅเน‰เธงเธ™เธฑเนˆเธ‡เธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธญเธขเธนเนˆเธเน‡เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เธฅเธนเธเธŠเธฒเธขเน€เธซเธกเธทเธญเธ™เธเธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡ 1 เธ‚เธงเธšเธ„เนˆเธฐเธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เธเน‡เน€เธ›เน‡เธ™เน„เธ‚เน‰เธ•เธฑเธงเธฃเน‰เธญเธ™เนเธ•เนˆเธžเธญเธซเธฒเธขเน„เธ‚เน‰เธœเธทเนˆเธ™เธ‚เธถเน‰เธ™เน€เธ•เน‡เธกเน€เธฅเธขเธ„เนˆเธฐ เธ•เน‰เธญเธ‡เธฃเธตเธšเธžเธฒเน„เธ›เธซเธฒเธซเธกเธญเธญเธตเธ เธฅเธนเธเธ„เธ™เนเธฃเธเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเธกเธตเธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธ„เนˆเธฐ..

สวัสดีค่ะดิฉัน ชื่อ ทรายค่ะ
ได้อ่านเรื่อง ส่าไข้ แล้วรู้สึกสบายใจขึ้นมาก เพราะขณะที่ทรายนั่งพิมพ์อยู่ ตอนนี้ได้อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่เชียงรายค่ะ เนื่องจากลูกชายคนเดียวชื่อ น้องจัสติน อายุ 7เดือนค่ะ ได้ป่วยมีอาการเช่นเดียวกันกับน้องพราวมาก คือวันที่ 18กันยา ตอนเช้า น้องจัสตินได้ป่วยไข้ขึ้นสูง พอดีที่บ้านมียาลดไข้ติดไว้ก็เลยไห้ทานไปแล้วรอดูอาการประมาณ 1ชั่วโมงแต่ไข้ก็ยังไม่ลด ก็เลยรีบพาไปหาหมอทันที แต่พอไปถึงรพ.ไข้ก็ไม่มีแล้ว คุณหมอก็เลยจัดยาลดไข้ให้ไปทานที่บ้าน พอตอนดึกประมาณ ตี1 ไข้ขึ้นสูงมากเกือบ39 ก็เลยจัดกระเป๋าแล้วพาลูกไปโรงพยาบาลอีกรอบตอนตี2 เข้ารักษาตัววันแรกไข้ไม่ยอมลงเลย คุณหมอก็เลยเอาสายยางมารัดแขนเพื่อตรวจหาไข้เลือดออก พอรัดทิ้งไว้ครบ5นาที ที่แขนมีจุดแดงแดงขึ้นมาเยอะมาก ก็เลยตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลยเพราะ มันเป็นอาการไข้เลือดออกนี่คะ จากนั้นคุณหมอก็เลยเจาะเลือดเพื่อไปตรวจว่าเป็นไข้เลือดออกจริงหรือเปล่า ตรวจเลือดครั้งแรกมีผลว่าติดเชื้อไข้เลือดออกแต่คุณหมอไม่เชื่อว่าจะเป็นจริงๆ จนมาเจาะเลือดไปตรวจอีกครั้ง จึงรู้ว่าจริงๆแล้วที่มีจุดแดงๆขึ้นที่แขนเพราะเส้นเลือดเปราะบางมากจึงทำให้มีเลือดรั่วซึมออกมาจากเส้นเลือด แต่ทุกคนรวมทั้งคุณหมอเองก็ยังงงอยู่ว่าทำไมไข้ไม่ยอมหายสักที ตรวจแล้วตรวจอีก ทั้งอุจระ ปัสวะ ก็ไม่มีเชื้อไข้เลือดออก แต่ปรากฎว่าเจอเชืออะไรสักอย่างนี่แหละค่ะที่ทำให้ท้องร่วง เพราะน้องจัสตินมีถ่ายเหลวเป็นมูกมาก ดิฉันแทบจะบ้าเลยค่ะ แค่เห็นลูกโดนเจาะเลือดก็แอบน้ำตาซึมอยู่คนเดียวแล้ว แต่นี่น้องเค้าตัวยังเล็กหาเส้นเลือดยากมากทั้งๆที่น้องเค้าขาวมากรู้มั้คะ ว่าเจาะเลือดไปตรวจทั้งหมดสามครั้งแต่เพราะหาเส้นยากก็เลยโดนแล้วพลาดเจาะใหม่อีกอยู่ประมาณ6ครั้งลูกร้องไห้มากจนวันนี้แกเสียงแหบเลยค่ะตั้งแต่น้องจัสตินเกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นแกร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนเลย แม้แต่พยาบาลที่มาเจาะเลือดยังหยุดทำแล้วร้องไห้ตามเลยค่ะ พอผลตรวจครั้งที่3มาแล้วคุณหมอยืนยันว่าไม่ได้เป็นไข้เลือดออกนะ และอาจมีไข้เพราะติดเชื้อในอุจระ พอได้ยินอย่างนี้ก็โล่งใจที่ไม่ได้เป็นไข้เลือดออก จนมาวันนี้ไข้ลดลงมาตามลำดับเรื่อยๆ จนถึงตอนเย็นก็สังเกตุเห็นผื่นแดงๆขึ้นมา ก็ใจคอไม่ดีเลยนึกว่าลูกเป็นไข้เลือดออกแน่ๆเลย เพราะตลอดเวลาสามวันมานี้ ทรายได้เปิดอินเตอร์เนท ศึกษาเกี่ยวกับไข้เลือดออก มันมีอยู่ข้อนึงที่ว่า พอไข้ลดลงแล้วช่วงนี้อาจจะเป็นภาวะช็อคและจะมีจุดแดงๆออกมาตามร่างกาย ก็เลยทำให้ตกใจมากอีกในตอนที่เห็นมีผื่นแดงออกบนตัวน้องจัสติน ก็เลยเรียกพยาบาลมาดูและตามหมอด่วนทันที พอคุณหมอมาก็ยิ้ม และพูดว่า" สบายใจได้ค่ะเป็นส่าไข้ จะมีผื่นออกหลังไข้ลด" แต่ความที่เราไม่เคยรู้จัก ส่าไข้ ก็เลยกังวลใจอีกว่ามันคืออะไรกันแน่ จนมานั่งค้นอินเตอร์เนท ที่เกี่ยวกับ "ส่าไข้" จนได้มาเจอและอ่านเรื่องของน้องพราว แล้วก็เลยเข้าใจ ส่าไข้ มากขึ้นและตอนนี้รู้สึกสบายใจมากๆ แล้วค่ะ ขอขอบคุณทุกๆคนที่คอยให้กำลังใจ และคุณยายน้องจัสติน และคุณหมอคนสวยของน้องจัสตินด้วยค่ะ ดิฉันจะจำเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียนไปตลอดชีวิต ถึงแม้ไม่ได้เป็นไข้เลือดออกก็ตามแต่ ถ้าน้องจัสตินออกจาก รพ. จะดูแลไม่ให้ยุงร้ายมากัดน้อง เพราะคงทำใจไม่ได้แน่ๆ ค่ะ ถ้าลูกเราเป็นอะไรไป กันไว้ดีกว่าแก้ค่ะคุณทุกคน ครั้งนี้อาจโชคดีที่ไม่มีอะไรมาก แต่จะให้ดียิ่งกว่านี้ถ้าไม่มี ส่าไข้เลย........
ดิฉันและลูกคงจะกลับบ้านได้ภายในสองวันนี้แล้วค่ะ ขอให้เรื่องที่คุณได้อ่านนี้กลับไปเอาใจใส่ดูแลลูกเรื่องป้องกันยุงลายให้ลูกน้อยให้มากกว่าเดิม อย่าปล่อยให้สายไปเกินกว่าจะแก้ทันนะคะ เพราะโรคนี้ไม่มียารักษาให้หายขาด มีแต่ช่วยบรรเทา
อย่าปล่อยให้คนที่คุณรักเป็นอะไรไป
และขอบคุณอีกครั้งสำหรับโชคดีที่ลูกดิฉันไม่เป็นอะไร

คุณแม่น้อง จัสติน

คุณทรายขา
ดีใจที่บทความนี้ ได้ช่วยให้คนเป็นแม่สบายใจขึ้นเกี่ยวกับอาการป่วยของลูก

ดีใจยิ่งกว่าที่น้องจัสตินกำลังจะหายดีแล้ว

เวลาลูกไม่สบายนี่นะ
....
บรรยายไม่ถูกเลย
เอาเป็นว่า ถ้าเป็นแทนกันได้ แม่ขอเป็นแทนเองดีกว่าลูกจ๋า

รักษาสุขภาพนะคะ ทั้งคุณทราย และน้องจัสติน

ปล. พยายามตามหาคุณทราย เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ตามหาไม่ถูกเลยค่ะ

แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือ ยินดีนะคะ ติดต่อมาที่ venus_2548@hotmail.com ได้เลย

ลูกเราเป็นอยู่อ่ะ ถึงจะรู้ว่าสามารถหายเองได้ แต่ก็ยังกังวลอยู่ดี

น้องที่บ้านเป็นเหมือนกัน พอดีมีหนังสือสารานุกรมการเลี้ยงเด็กอยู่เนื้อหาดีมากเลยไม่กงวลเท่าไหร่ จริงๆแล้วคุณแม่เป็นพยาบาลแต่พอลูกป่วยก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ต้องอาศัยตำราที่มีอยู่ช่วย ถ้าน้องไข้มากกว่า 38 ให้ยาเลยนะคะจะได้สบายตัว