Bloggang.com : แพท ภัทรียา : จากทัสกานี... สู่โปรวองซ์

จากทัสกานี... สู่โปรวองซ์

ไม่ต้องแพ็คกระเป๋า ไม่ต้องซื้อตั๋วเครื่องบิน เตรียมตัวออกเดินทางกันเลยค่ะ

เล่มแรก ...
แต่ไม่ใช่เล่มแรกของชุดนี้ค่ะ
ซื้อเล่มนี้เพราะคิดว่าเป็นเล่มแรก ... งงไหม?

แรกเริ่มเลย เคยดูหนังเรื่อง ... ที่ Dian Lane แสดงนำ แล้วชอบค่ะ

พอมาเห็นหนังสือเล่มนี้ตอนงานหนังสือเดือนเมษายน 2550 หน้าปกสีสันสวยสด สะดุดตาสะดุดใจมากมาย
แต่ไม่มีโอกาสได้ไปเดินเลือกซื้อหนังสือเหมือนทุกครั้ง เพราะท้องแก่ เลยสั่งซื้อทางอินเตอร์เน็ตโดยตรงกับทางสำนักพิมพ์

ข้อดีก็คือ ได้ลดราคา (น่าจะเท่ากับในงาน) ไม่ต้องแบกกันแขนลากเหมือนทุกครั้ง เพราะความประหยัด เวลาไปงานหนังสือทุกครั้งก็จะบ้าหอบกัน ตั้งแต่หนังสือการ์ตูนชุด 10-20 เล่มจบ นวนิยายโรแม้นซ์ ฉบับแปลเป็นตั้ง ๆ ต้องเบียดเสียดยัดเยียดเข้าไปในบูธหนังสือดัง ๆ ทั้งหลายแหล่ จบแล้วก็หอบหิ้วถุงออกมา เพราะไม่ชอบลากกระเป๋าล้อเลื่อนให้ไปทับหัวแม่ตีนชาวบ้านให้เดือดร้อน แล้วก็กึ่งเดินกึ่งลากมาที่ป้ายรถเมล์ เพราะไม่อยากเอาเงินที่ประหยัดได้ลดราคาหนังสือมาเสียเป็นค่าแท๊กซี่ ก็งกนั่นแหละ มาคอยรถเมล์กลับบ้าน ไปนั่งหอบแฮ่ก

การสั่งซื้อสินค้าบนเนตนี่ก็มีเสน่ห์อีกแบบหนึ่งนะคะ ดูที่หน้าจอ จิ้ม ๆ โอนเงินทางตู้เอทีเอ็ม แล้วก็คอย การคอยเนี่ยแหละ มีเสน่ห์แบบแปลก ๆ ดี ทุกเย็น หลังเลิกงานกลับบ้านก็ต้องแวะที่ตู้ไปรษณีย์ดู ว่ามีใบแจ้งให้ไปรับไปรษณีย์ลงทะเบียนที่นิติบุคคลหรือเปล่าหนอ?
วันแรก ไม่มี อืมม มันต้องกำลังเดินทางมาหาเราแน่นอนเลย
วันที่สอง ก็ยังไม่มา ฮึ่ม คอยดูนะ ได้รับเมื่อไหร่จะนอนอ่านให้ชุ่มปอดเลย
วันที่สาม ยังไม่มีอะไรในกล่องไปรษณีย์ฉันอีกหรือนี่ พรุ่งนี้ต้องโทรไปทวงกับทางสำนักพิมพ์แล้ว ฉันต้องถูกเชิดเงินหนีแน่เลย (อีแค่ร้อยกว่าบาทเนี่ยแหละ คนเราเดี๋ยวนี้ ไว้ใจกันไม่ได้เลยหรือ?)
วันที่สี่กลับไปเช็คอีกรอบ ไชโย ได้รับใบแจ้งให้ไปรับของแล้ว
โชคดีนะเนี่ย ที่วันนี้มัวแต่ทำงาน ไม่ได้มีโอกาสโทรไปฉะกับทางสำนักพิมพ์ ต้องหน้าแตกกลับมาแน่เลย แหม เงินนิด ๆ หน่อย ๆ สำนักพิมพ์เขาไม่ทำให้เสียชื่ออยู่แล้ว ยัยบ๊อง

เห็นไหมคะ เสน่ห์ของมัน ทำให้เราได้จินตนาการเป็นตุเป็นตะเลย สนุกดี
และแล้วพอได้ ... เล่มแรกมาอ่าน

อ้าว..นี่มันเป็นเล่มต่อนี่หว่า
เล่มแรกของชุดนี้ชื่อ “ใต้ดวงตะวันทอสกานี่”
ไม่ได้การ ไม่ครบชุด มันจะสนุกได้อย่างไรกัน ถ้าจะมี ก็ต้องเก็บสะสมให้ครบเป็นชุดสิ ถึงจะดี

วันรุ่งขึ้นเริ่มขั้นตอนใหม่ เข้าเนตหาหนังสือ จิ้ม โอน และรอ เป็นวงจรเหมือนเดิม

แหม ดีใจจัง ในที่สุดก็ได้มาครบชุดแล้ว

เอาเจ้าเล่มแรกมาอ่านหลังปก

“เมเยสเขียนถึงรสชาติและความสำราญของทอสกานี่ด้วยความเพลิดเพลินและกระตือรือร้น เช่นเดียวกับที่เอ็ม เอฟ เค ฟิชเชอร์ และปีเตอร์ เมล เขียนถึงโปรวองซ์”

อ้าว! นี่เขาบอกว่า มันสนุกเท่ากับโปรวองซ์ อ๊ะ ๆ ๆ ได้ไง ฉันต้องไปขวนขวายหามาอีกแล้ว

แล้วก็ทำเหมือนเดิมอีก เข้าเนต หา ๆ ๆ ไม่มีอ่ะ ตกใจ
เขาแจ้งว่ามันหมดแล้ว
ก็พิมพ์ตั้งแต่ปี 47 มันจะเหลือได้อย่างไร
โทรไปที่ร้านลายแทง ทุกสาขา เขาก็บอกเหมือนกันหมด
โอ๊ย! กำลังจะลงแดง

ถ้าหาไม่ได้ ฉันจะต้องเศร้าไปตลอดชีวิตแน่เลย (โอเว่อร์เกินไปไหม?)
เอาล่ะ วิธีการสุดท้าย อีแมว (e-mail) เข้าไปถามทางสำนักพิมพ์เลยดีกว่า

เจ้าหน้าที่ของสำนักพิมพ์ก็ดีใจหายเลยค่ะ คงจะบุกเข้าไปค้นในสต็อกให้
แล้วก็เขียนตอบกลับมาว่า หาเจอแล้ว สภาพอาจจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ยังต้องการหรือเปล่า

แน่นอนค่ะ ดิฉันต้องการ เร็ว ๆ อาการลงแดงกำลังจะกำเริบอีกแล้ว

เขาบอกให้ไปโอนเงิน ในราคาที่ลดให้อีกด้วย

คุณขา กลางวันวันนั้น ดิฉันวิ่งไม่คิดชีวิต (เว่อร์อีกแล้ว) ไปที่ตู้เอทีเอ็ม โอนเงินไปให้ตามคำบัญชาของทางสำนักพิมพ์

แล้วก็เข้าวงจรอุบาทก์อีกครั้ง

ครั้งเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ เข้าไปสอบถามกับทางนิติบุคคลให้ตรวจสอบให้ ว่ามีจดหมายลงทะเบียนของอิชั้นตกค้างอยู่บ้างหรือเปล่า

ไม่มี
โอ๊ย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ทางสำนักพิมพ์เขาไม่เคยมีปัญหานี่นา
พยายามปลอบใจตัวเอง อืม..มันใกล้ปีใหม่ งานของไปรษณีย์คงจะเยอะ ลองให้เวลาเขาอีกสักหน่อยก็แล้วกัน

แล้วก็กลับมารอ ๆ ๆ

แล้วในที่สุดก็ผ่านไปหนึ่งเดือน
ไม่ได้การแล้ว ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
อีแมวกลับไปทางสำนักพิมพ์อีกครั้ง เกรงใจเหลือแสน ช่วยตรวจสอบให้หน่อยเถอะค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอิชั้นยังไม่ได้รับหนังสือล่ะนี่

ทางสำนักพิมพ์ก็ตรวจสอบ
อ๋อ เกิดความผิดพลาด ยังไม่ได้ส่งค่ะ

แหะ ๆ ไม่เป็นไรค่ะ งั้นส่งมานะคะ จะรอ (ต่อไป) ค่ะ

สัปดาห์ต่อมา
ขอโทษนะคะ ทำไมอิชั้นยังไม่ได้รับหนังสือล่ะคะเนี่ย

อ๋อ เราทำการตรวจสอบแล้วนะคะ คุณยังไม่ได้โอนเงินเข้ามา

จะบ้าหรือ? (แค่คิดในใจ) นี่ไงคะหลักฐาน

คุณช่วยไปตรวจสอบกับทางธนาคารได้ไหมคะ ว่าเกิดการผิดพลาดอะไรหรือเปล่า ทางสำนักพิมพ์ยังไม่ได้รับเงินเลย

โอเคค่ะ (ทำไงได้ล่ะวะ) ตกเย็น ไปห้างใกล้ที่ทำงานที่มีธนาคารที่เรามีบัญชีอยู่ ให้ผู้จัดการสาขาตรวจสอบให้ เขาก็ยืนยัน มีการการโอนเงินออกจากบัญชีไปแล้ว ให้ทางผู้รับไปตรวจสอบกับธนาคารปลายทาง

ได้ค่ะ ๆ

วันรุ่งขึ้นอีแมวอีก
ทางสำนักพิมพ์ตรวจสอบแล้วค่ะ ว่ามีการส่งหนังสือไปแล้ว ผู้รับชื่อ... เมื่อวันที่ ... เวลา ...

แล้วทำไมมึงเพิ่งมาบอก (เก็บไว้ในใจอีกตามเคย)

รีบโทรศัพท์กลับไปที่นิติบุคคล ถามหาชื่อคนที่ถูกอ้าง เขาบอกว่ามีรับค่ะ แต่หน้าซองลงว่า ห้องเลขที่ 26 ไม่ใช่ 226 นี่คะ แต่เป็นชื่อคุณจริง

โอ๊ย! เวรกรรม

เอาวะ ในที่สุดก็ “แต่เราก็หากันจนเจอ..อ...อ.” (อ่านในใจ ให้เป็นทำนองเพลงของเขาด้วยนะคะ จึงจะถูกต้อง)

เฮ้อ เห็นหรือยัง ว่าการสั่งซื้อของทางเนตเนี่ยมีเสน่ห์จริง..จิ๊งงงง
อย่างนี้คงต้องเรียก “เสน่ห์ร้าย”

นี่ไงคะ โฉมหน้าของ 2 เล่มที่รอคอย
สภาพร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะ ไม่มีรอยบุบสลายสักนิด

เวลาอ่านหนังสือแนวนี้แล้ว รู้สึกว่าตัวเองเสพอย่างมีความสุขจังเลยค่ะ
แค่ประโยคที่ว่า

“..ชีวิตท่ามกลางแสงสีของเมืองใหญ่ ทำให้ฉันลืมดวงดาว และมันหนีมาอยู่ที่นี่กันหมด กลุ่มดาวแพรวพราวเด่นชัด เหมือนดวงดาวบนแผนที่ แต่ละดวงที่พุ่งตกและกระพริบไม่หยุด สว่างวูบดุจอัญมณี เราแหงนหน้าดูดาวจนเมื่อยคอ...”

ก็คิดตามว่า เออ..จริงแฮะ เราแหงนหน้ามองดูดาวครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่หนอ
ป่านนี้คงน้อยใจหนีหายไปกันหมดแล้วแน่เลย
ต้องรีบออกไปแหงนหน้าทักทายกันสักหน่อยจะดีกว่า