Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2553
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
7 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
-CHAPTER TWO- ห้องสมหวัง





เมื่อเท้าแฮรี่กระทบพื้นอันอ่อนนุ่มราวยืนอยู่บนขนมปัง เขาได้ยินเสียงผู้คนพูดคุยกันระงมอยู่รอบตัว มันดังมาจากทุกทิศ แต่แฮรี่มองไม่เห็นเจ้าของเสียงเหล่านั้น แฮรี่มองไปรอบ ๆ ตัว พบว่าเขากำลังยืนอยู่ในที่แห่งหนึ่งซึ่งเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าเป็นที่ใดกันแน่ เพราะดูเหมือนมันจะไม่มีเส้นขอบของทิศทาง บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยหมอกสีน้ำเงิน

ที่นี่ที่ไหนกัน...แฮรี่คิด...

และเมื่อเขาเพ่งมองและเดินสำรวจบรรยากาศรอบๆ ซึ่งไม่มีท่าทีว่าจะสิ้นสุดนี้ เขาก็สังเกตุเห็นนกฮูกสีน้ำเงินบินว่อนไปทั่ว น่าแปลกทั้ง ๆ ที่มีนกฮูกมากมายเต็มไปหมดแต่ไม่มีนกฮูกตัวใดบินชนแฮรี่เลย ....และที่สำคัญแฮรี่ได้ยินเสียงพูดของคนดังมาจากนกฮูกเหล่านี้นั่นเอง

แฮรี่ขยับแว่นตาและดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าด้านในสูทสีเทาที่เขาสวมใส่
เขาตำหนิตัวเองที่ไว้ใจสถานการณ์มากเกินไป เป็นเพราะความเคยชินและมั่นใจว่าไม่มีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้นอีกแล้วหลังจากที่แฮรี่ได้ฆ่าโวลเดอมอร์ เจ้าแห่งศาสตร์มืด ไปเมื่อสิบเก้าปีที่ผ่านมา

“ลูมอส” แฮรี่เสกคาถาจุดไฟ

ดวงไฟปรากฏขึ้นที่ปลายไม้กายสิทธิ์ของเขา และด้วยแสงสว่างทำให้เขาเห็นบรรยากาศรอบตัวเป็นสีฟ้าใสขึ้น และแฮรี่ก็ได้เห็นว่านกฮูกเหล่านี้เป็นนกฮูกโปร่งแสง พวกมันไม่ได้มีเพียงสีน้ำเงิน แต่มีทั้งสีกรมท่า สีด่างทับทิม สีใบตอง สีเขียวใต้ทะเล และสีเขียวขี้ม้า และยิ่งไปกว่านั้นพวกมันมีขนาดที่แตกต่างเล็กบ้างใหญ่บ้าง บางตัวมีแผ่นเอกสารม้วนกลมผูกติดไว้กับขาด้านขวา บางตัวเป็นขาด้านซ้าย และบางตัวก็คาบเอกสารนั้นไว้ด้วยปาก แตกต่างกันไป

นกฮูกสื่อสารเหล่านี้กำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่แตกต่างกัน มีบางกลุ่มที่หนาแน่น และมีบางกลุ่มที่บางตา แฮรี่ตัดสินใจเดินตามนกฮูกกลุ่มใหญ่มากกลุ่มหนึ่ง และหลังจากนั้นเพียงไม่นานแฮรี่ก็เห็นประตูทางเข้า ประตูนั้นถูกเปิดไว้..ไม่ใช่สิ..แฮรี่ค้านตัวเอง...มันไม่มีบานประตูสำหรับปิดเลยต่างหาก พวกนกฮูกสื่อสารบินหายเข้าไปในนั้น แฮรี่ตัดสินใจตามเข้าไปในห้องดังกล่าว....

แฮรี่เดาออกว่านกฮูกกลุ่มที่บินไปทิศทางอื่น ๆ ก็คงมีประตูแบบนี้เช่นกัน

แต่เมื่อเดินผ่านประตูเข้ามา แฮรี่ก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบกับตู้จดหมายสีน้ำเงินมากมายวางเรียงเป็นแนวยาวอยู่ในห้อง มองไปจนสุดลูกหูลูกตา เขาสังเกตเห็นว่าบนตู้จดหมายมีเลขรหัสบางอย่างปรากฏอยู่

แฮรี่เดินเข้าไปยังตู้จดหมายที่อยู่ใกล้สุด เขาพบว่าวางเรียงกันประมาณ 7-8 กล่องเท่านั้น เมื่อเดินเข้าไปลึกกว่านั้นอีกนิด เขาก็พบตู้จดหมายมากมายวางเรียงยาวต่อกันไป...

“ฟึ่บ”
เสียงนั่นทำให้แฮรี่สะดุ้ง และยื่นไม้กายสิทธิ์ออกไปข้างหน้าเพื่อเตรียมป้องกันตัวหากมีอะไรเกิดขึ้น เขาคิดถึงรอน และเฮอไมโอนี่ ตอนนี้เพื่อนรักของเขาอยู่ที่ไหน ทั้งสองคนเดินทางมาที่แห่งนี้ด้วยรึเปล่า

แต่แฮรี่มั่นใจว่า ที่แห่งนี้ไม่ใช่เรือนที่พักรับรองที่กระทรวงเวทมนตร์ไทยจัดไว้ให้พวกเขาเป็นแน่

“ฟึ่บ ฟึ่บ”
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง และคราวนี้แฮรี่ได้ทันสังเกตเห็นสิ่งที่ก่อให้เกิดเสียงดังดังกล่าว มันมาจากตู้จดหมายสองตู้ที่เพิ่งปรากฏเข้ามาใหม่นั่นเอง

แฮรี่เดินไปที่ตู้จดหมายที่เพิ่งปรากฏเข้ามาใหม่ บนตู้จดหมายมีรหัสปรากฏเช่นเดียวกับตู้อื่น ๆ แฮรี่ชี้ปลายไม้กายสิทธิ์เข้าไปใกล้ ๆ แสงไฟจากปลายไม้ทำให้เขาเห็นพยัญชนะอังกฤษตัว H และตัวเลขอีก 7 ตัว

นี่คือรหัสอะไรกันนะ...แฮรี่คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่เขานึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน

มีนกฮูกสีกรมท่าบินเข้ามาและหายเข้าไปในตู้ที่เพิ่งปรากฏเข้ามาใหม่ แฮรี่ก้มและเงี่ยหูฟังใกล้ ๆ ก็ได้ยินเสียงพูดอะไรบางอย่างดังอยู่ในตู้จดหมาย และสักพักก็มีนกฮูกสีใบตองบินตามมาและหายเข้าไปในตู้

แฮรี่หันไปมองตู้จดหมายอื่น ๆ ก็มีลักษณะคล้ายกัน แต่อาจแตกต่างกันตรงจำนวนนกฮูก บางตู้มีนกฮูกจำนวนมากทยอยบินหายเข้าไป บางตู้ก็นาน ๆ ครั้ง แต่ที่มีจำนวนนกฮูกมากกว่าตู้อื่นก็คือตู้ 7-8 ตู้
ที่อยู่แถวหน้าสุดนั่นเอง

ที่นี่ที่ไหนกัน...แฮรี่ถามย้ำตัวเองเป็นครั้งที่เท่าใดแล้วนั้นเขาเองก็จำไม่ได้ โอ....ที่นี่ช่างน่าตื่นตากว่ากระทรวงเวทมนตร์อังกฤษเสียอีก เขาไม่เคยเห็นนกฮูกหลากสี และจำนวนมากมายขนาดนี้มาก่อน

แฮรี่เดินย้อนกลับมาที่ช่องว่างระหว่างตู้กลุ่มแรก กับตู้กลุ่มหลังๆ เขาพบว่ามันมีช่องทางเดินเข้าไปอีกด้าน และที่นั่นมีประตูทางเข้าจำนวน 6 บานด้วยกัน

ครั้งนี้ประตูดังกล่าวมีบานปิด และมีข้อความเขียนบนบานประตู....โชคดีที่น้ำยาสรรพภาษายังไม่หมดฤทธิ์แฮรี่จึงเข้าใจข้อความภาษาไทยนั้นได้

‘วิทยาศาสตร์’
‘คณิตศาสตร์’
‘วิศวกรรมและเทคโนโลยี’
‘ดาราศาสตร์’
‘เรื่องลึกลับ’
‘อื่น ๆ ’

แฮรี่อ่านข้อความบนประตูเหล่านั้นทีละบานจนครบ เขาจึงเข้าใจว่าคงเป็นห้องแยกหมวดประเภทข้อความที่นกฮูกสื่อสารนำจดหมายมาส่งนั่นเอง

แฮรี่ทดลองบิดที่จับประตู มันถูกล็อคเอาไว้...แต่ด้วยสัญชาตญาณของแฮรี่ผู้มีความกล้าหาญมาตั้งแต่วัยเด็ก คิดหรือว่าแฮรี่ในวัยสามสิบหกจะไม่หาวิธีการพยายามเปิดประตูเข้าไปให้ได้

“อาโลโฮโมร่า” แฮรี่เสกคาถาสะเดาะกลอนประตูให้เปิดออก แต่ไม่มีผล

มันถูกล๊อกด้วยเวทมนตร์อื่น..แฮรี่คิด

“เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง” มีเสียงดังมาจากด้านหลังแฮรี่ เขาหันขวับไปมองทันที

ผู้ชายในชุดสูทสีดำสามคนกำลังยืนและทุกคนชี้ไม้กายสิทธิ์มาที่แฮรี่

“คุณเป็นใคร บุกรุกเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร” หนึ่งในนั้นพูดเสียงเหี้ยม แต่แววตาไม่ได้เหี้ยมเกรียมอย่างเสียงพูดเท่าใดนัก

แฮรี่ยังไม่ทันพูด ชายอีกคนก็สั่งการทันที “จับตัวเขาไปให้หัวหน้าเดี๋ยวนี้”

ผู้ถูกเลือกอย่างแฮรี่นะหรือจะยอมให้ถูกจับกุมได้โดยง่าย ไม่มีวันซะหรอก

“ทารันทัลเลกร้า” แฮรี่ร่ายคาถา และทำให้ชายคนที่จู่โจมเข้ามาเป็นคนแรกมีอาการเต้นอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดและไม่สามารถควบคุมได้

อีกสองคนชะงัก แฮรี่ฉวยโอกาสนี้วิ่งออกมาจากจุดดังกล่าว เขาพยายามหายตัวออกไปจากที่นี่ แต่ไม่สำเร็จ เขาจึงวิ่งไปเรื่อย ๆ ในขณะ ๆ เดียวกันเสียงฝีเท้าของชายสองคนนั่นก็ยังคงดังไล่หลังแฮรี่มาไม่ห่างนัก

“เมจิคอล บัฟ กาเรนตัส” เสียงดังจากชายสามคนด้านหลัง

แฮรี่สะดุดขาตัวเองล้มลง แต่นั่นถือเป็นโชคดีของแฮรี่ เพราะเขาเห็นควายธนูสีดำสองตัวพุ่งผ่านร่างเขาไปอย่างเฉียดฉิว

นี่คงเป็นคาถาในโซนเอเซียอันลือลั่นสินะ...แฮรี่คิด เขาทราบมาว่าพ่อมดเขมรเป็นผู้ประดิษฐ์คาถานี้ หากใครโดนคาถานี้เข้าจะมีอาการปวดท้องอย่างรุนแรงโดยไม่ทราบสาเหตุ และทรมานมาก พ่อมดแม่มดตะวันตกหวาดกลัวคาถานี้เป็นยิ่งนัก...แฮรี่ขนหัวลุกซู่ที่สามารถรอดจากคาถานี้ได้อย่างหวุดหวิด

“มาทางนี้” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างตัวแฮรี่ และเจ้าของเสียงนั้นดึงร่างเขาให้ลุกขึ้นและออกวิ่งไปอีกทางหนึ่ง

ผู้ชายคนนี้ลากตัวแฮรี่วิ่งออกมาได้ไม่นานเขาก็หยุด

“เอาล่ะ หยุดตรงนี้” ชายอายุน่าจะไม่เกินสามสิบบอกพลางหอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อย

“คุณเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน แล้วผมมาอยู่ในนี้ได้อย่างไร ผมจะออกไปได้อย่างไร” แฮรี่รัวถาม

“ผมจะตอบคุณคราวหลังละกัน แต่ตอนนี้เราต้องหลบให้ปลอดภัยก่อน” ชายผู้นั้นกล่าว พลางมองสำรวจไปรอบ ๆ

หลังจากนั้นเขาก็เอื้อมมือมาคว้าแขนแฮรี่ บอกให้แฮรี่หลับตา แฮรี่ทำตามทันที...เขาเชื่อใจผู้ชายคนนี้...และอีกอย่างเสียงฝีเท้าของชายสองคนนั้นก็กำลังใกล้เข้ามาอีกแล้ว

“ลืมตาได้แล้วคุณ” ชายแปลกหน้าบอกและสะกิดแฮรี่

เมื่อแฮรี่ลืมตาขึ้น เขามองเห็นว่าที่ที่ผู้ชายแปลกหน้าพามาเป็นห้องโล่ง ๆ สีขาว คำถามแรกของเขาคือ

“ที่นี่ที่ไหนอีกล่ะ”

“ห้องสมหวัง...หรือถ้าหากจะเปรียบกับที่ฮอกวอตส์ มันก็คือ ห้องสมประสงค์ The room of requirement นั่นเองล่ะ” ชายแปลกหน้ายิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“คุณรู้จัก ฮอกวอตส์” แฮรี่ทึ่งในตัวผู้ชายคนนี้มาก เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่ามีนักเรียนพ่อมดชาวไทยที่ฮอกวอตส์ ด้วย

“หลังจากที่โวลเดอมอร์ถูกคุณฆ่าตายแล้ว รัฐบาลไทยเห็นว่าที่นั่นมีความปลอดภัยจึงได้ส่งนักเรียนพ่อมดแม่มดไทยไปสัมมนาและจัดประชุมร่วมกันที่ฮอกวอตส์อยู่บ่อยครั้ง และผมก็บังเอิญไปทราบเรื่องห้องสมประสงค์เข้า จึงได้นำมาดัดแปลงใช้ที่นี่” ชายหนุ่มอธิบายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คุณเป็นมือปราบมารสินะ แฮรี่ พอตเตอร์ ผมยินดีมากจริง ๆ ที่ได้เจอคุณ”

“ส่วนคุณ...คือ” แฮรี่ถามอ้อม ๆ

“เพื่อน ๆ เรียกผมว่า อั้ยฟิว...แต่คนส่วนใหญ่ที่นี่เรียกผมว่า มิสเตอร์ฟิวชั่น” ชายแปลกหน้าบอก และแฮรี่สาบานกับตัวเองว่า เขารู้สึกคุ้น ๆ กับชื่อนี้มาก “ที่นี่ที่ไหน”

“ผมบอกคุณแล้วว่านี่เป็นห้องสมหวัง” มิวเตอร์ฟิวชั่นหัวเราะนิด ๆ พลางคิดว่า แฮรี่นี่ความจำสั้นจริง

“ผมทราบแล้ว แต่ห้องสมหวังที่ว่านี่อยู่ที่ไหนกัน แล้วยังจะประตูทางเข้าที่ผมโดนจับได้เมื่อสักครูอีก ตู้จดหมายมากมาย และนกฮูกสื่อสารมหาศาลนั่นอีก ที่นี่ที่ไหนกัน บอกผมมาเดี๋ยวนี้นะ” แฮรี่เริ่มส่งเสียงดุ เขาไม่ชอบให้ใครมาหัวเราะ และรู้สึกเหมือนเขาโง่ซะเต็มประดา

“ผมนึกว่าคุณจะรู้แล้วเสียอีก...คุณกดเบอร์โทรศัพท์นั่น และมันนำคุณมาที่ IP address แห่งนี้...ใช่แล้วที่นี่คือบอร์ดพันทิป และห้องรวมที่คุณเข้ามาในตอนแรกสุดคือ ห้องคาเฟ่รวมของบอร์ดพันทิป” มิสเตอร์ฟิวชั่นเริ่มลังเล “ตอนที่ผมเห็นคุณเข้ามา ผมนึกว่าคุณได้ที่อยู่มาจากกระทรวงเวทมนตร์เพื่อมาสืบเรื่องไม้ล้างป่าช้ามหาวิเศษ..แต่เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบอร์ดมาพบคุณเข้า ผมก็รู้โดยทันทีว่าคุณมาโดยไม่ได้รับเชิญ”

“แต่ผมไม่ทราบจริง ๆ ผมจำได้ว่าผมกดเบอร์เพื่อที่จะเดินทางไปที่พักเรือนรับรองของกระทรวงเวทมนตร์....ให้ตายสิ...ผมคงกดเลขผิดไปแน่ ๆ “ แฮรี่พอจะเข้าใจขึ้นบ้างแล้ว

“ให้ตายสิ...เป็นความผิดพลาดของเจ้าทึ่มเลขานุการของท่านรัฐมนตรีแน่ ๆ เลย...บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่า อย่ากำหนดเบอร์เดินทางให้ใกล้เคียงกับเบอร์ลับของบอร์ดแห่งนี้ นี่ถ้าเจ้าหน้าที่บอร์ดพันทิปรู้เข้าว่ากระทรวงเวทมนตร์รู้เส้นทางเข้ามาดักข้อมูลในบอร์ดนี้ละก็....กระทรวงโดนถล่มแน่ ๆ มักเกิ้ลที่เล่นพันทิปยิ่งจับไม่ปล่อยอยู่ด้วย” มิวเตอร์ฟิวชั่นพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

และเมื่อรู้สึกตัว..เขาจึงรู้ว่า..เขาทำพลาดอีกเรื่องหนึ่งแล้ว...นั่นคือ การเผยความลับของกระทรวงเวทมนตร์ไทยให้คนนอกรู้

“นี่หมายความว่า คุณก็แอบอยู่ในบอร์ดนี่เหมือนกัน และคุณก็แอบเข้ามาดูอยู่นานแล้วจึงรู้ช่องทางหนีทีไล่ของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสินะ” แฮรี่ถึงบางอ้อ “ถ้าอย่างนั้น คุณต้องนำผมออกไปได้อย่างปลอดภัย....และผมคิดว่าเป็นคุณนั่นเอง ที่เป็นเจ้าหน้าที่กระทรวงเวทมนตร์ไทยที่ผมตามหาอยู่”

“ใช่แล้ว....ที่จริงท่านรัฐมนตรีกำหนดให้ผมเข้าพบพูดคุยกับคุณและเพื่อนอีกสองคนในวันพรุ่งนี้....นี่แสดงว่าเรามีวาสนาต่อกัน” มิวเตอร์ฟิวชั่นพูดเสียงหวานเสียจนแฮรี่เสียวสันหลังวาบ

“เอาล่ะ...ผมว่าคุณช่วยพาผมออกไปจากที่นี่ และกลับไปหาเพื่อนของผมที่เรือนรับรองก่อนเถอะ...และหลังจากนั้น ผมคิดว่าเราคงได้มีเรื่องพูดคุยกันอีกเยอะ”




Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 16 มิถุนายน 2556 18:19:48 น. 0 comments
Counter : 512 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

~My Birthday is on April 14~
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 44 คน [?]






widget counter สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเพื่อน ๆ บล็อกแก็งค์และผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน เจ้าของบล้อกเขียนหนังสือเป็นงานอดิเรก ด้วยใจรัก เพราะเขียนแล้วมีความสุข...ทั้งนี้ งานเขียนทุกชิ้นมีลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย เพราะฉะนั้น ห้ามนำไปดัดแปลง ต่อเติม แก้ไข และเผยแพร่เป็นผลงานของตัวเองเชียวนะคะ เพราะจะถือเป็นการกระทำผิดกฏหมายลิขสิทธิ์ ขอบคุณค่ะ
New Comments
Friends' blogs
[Add ~My Birthday is on April 14~'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.