Bloggang.com : รัชศรี : เรื่องน้ำเน่าของเราสอง.ตามด้วยตอนแปด

เรื่องน้ำเน่าของเราสอง.ตามด้วยตอนแปด

คืนนี้ก็เลยหลับเคลิ้มๆๆๆๆๆ เพ้อๆๆๆๆ มีความสุขสุดขีด ไม่ต้องพูดอะไรกันมากแล้ว (ฮา เดี๋ยวเค้าจะเปลี่ยนใจ)

…

ถึงเวลาจากมันก็ต้องจาก แต่หลังจาก (ทำไมหลายจากจัง) คุยกันเมื่อวานแล้วก็อุ่นใจขึ้นมากมาก ความรู้สึกแป้วๆ มันก็หายไปนิดหน่อย แหกขี้ตา ไปส่งเค้าแล้วก็กลับมานอนต่ออีกจิ๊ด

ตรู๊ดดดด…อยู่ดีดีก็ได้โทรศัพท์ให้ไปทำงานแทนเพื่อนหน่อย เออ ดีกว่าไม่มีงานทำ แล้วก็ไม่ต้องฟุ้งซานมากด้วย ทำงานกลับมาเย็นๆ ค่ำ เอ๋อๆ เนือยๆ เอ๊…วันนี้ทำไมเงียบไปจัง เขียนไปเลียบๆเคียงๆดีกว่า
“ฮัลโหล วันนี้เราทำงานบนเรือด้วยล่ะ”
“เหรอ แล้วทำรายงานเสร็จยัง”
“ยัง เดี๋ยวว่าจะทำเนี่ย”
“….”
“….”
เอ่อ..ว่าแต่คุณชายเงียบหายไปประมาณสามชั่วโมงเห็นจะได้ ก็เลยสะอึ้ง อึ้ง ไปนิดนึง เขียนไปถามอีกว่า
“นอนแล้วเหรอ โทษทีที่รบกวนนะ คือว่าคิดถึง”
“อ๊ะ โทษทีเผลอหลับไป เพิ่งตื่นเมื่อกี๊ คิดถึงเหมือนกัน”

เอ่ เอ๊.. ทำไมไม่เห็นกะตือรือร้นเท่าไหร่เลย แล้วที่พูดไปเมื่อวานล่ะว่าไง ว่าง้าาาายยย
ไม่ได้การ ต้องเซิฟดูซะหน่อย

“เนี่ย ตอนนี้อยากแต่ง 95 เปอร์เซนต์แล้ว แต่อีก 5 เปอร์เซนต์มันไม่ค่อยแน่ใจแบบแปลกๆไงไม่รู้้”

เลยได้คำตอบสุดเลี่ยนมาตามศรัทธา

"ไม่เป็นไร ใช้เวลาคิดเท่าไหร่ก็ได้ เราใช้เวลาตั้ง 29 ปี กว่าจะมาเจอกัน"

(อ๊ะ อย่างงี้คนอ่านก็รู้หมดสิ ว่าพวกเราไม่ใช่วัยรุ่นแล้น)
โอ อย่างงี้ต้องเติมเชื่อน้ำเน่าเข้าไปอีกหน่อย
“คืออยากคิดให้แน่ใจว่าจะเอาเงินไปใช้เรื่องของเรามากกว่าไปจ่ายคอร์สที่มันไม่ค่อยจำเป็นต้องเรียนเนี่ย”
“อ้าาา เบบี๋ สวีทมากเลย ไม่รู้ว่าจะตอบว่าไงดี”
“ถ้างั้นก็พูดว่า เราจะอยู่ด้วยกัน ชั้นจะได้ไม่ต้องพะวงเรื่องอะไร ๆ อีก”
“ได้ ชั้นอยากให้เราอยู่ด้วยกัน แล้วเราจะต้องดำเนินการยังไงต่อ”
….

โอ้ ว้าว พระเจ้าจอร์จ นี่มันเรื่องจริงเหรอจะ๊ะเนีย นี่เราตกลงแต่งงานกันแล้วชะมะ ไม่น่าเชื่อ คนอย่างเดี๊ยนจะมีวันนี้ ชีวิตโล้นๆ เลี่ยนๆ ทุลักทุเลของเดี๊ยน จะเปลี่ยนเป็นสีชมพู มีคนมาดูแลหัวใจอันบอบบางแล้วเหรอเนี่ย กรี๊ด กรี๊ดดด..

ระหว่างส่งข้อความกันไปกันมา ก็โทรไปที่บ้านคุยกะพ่อแม่ ถ้าอยู่ดีดีเค้ารู้ว่าเราจะแต่งงานกะใครก้อไม่รู้จะว่าไงเนี่ย

“ฮ้า เหรอ จริงป่าวววววว เย้ยยยย้้ย..”

เอ่อ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น พวกที่บ้านเค้าพยามทำเสียงเฉยๆ ประมาณ เหรอ อืมมมม แต่ตอนหลังๆ ก็รู้แนวว่าเก็บอาการกันไม่ค่อยอยู่ เพราะกลัวลูกสาวขึ้นคาน เหลืออยู่คนเดียวเนี่ย ไปไม่พ้นอกซะทีเฮะ
คุยกะที่บ้านนานไปหน่อย ก็เพิ่งเขียนตอบกลับเค้าไปว่าบอกที่บ้านแล้ว แล้วนั่นก็ข้อความสุดท้ายของวันล่ะ คุณชายหลับคามือถืออีกแล้ววว

ป๊าดดโธ่…

Create Date : 25 กรกฎาคม 2550

Last Update : 28 พฤษภาคม 2551 15:10:32 น.

3 comments

Counter : 325 Pageviews.