นี่หรือ..คือชีวิต

ครั้งแรก...กับอาทิตย์แรก เข้ากะกลางคืน...

ตั้งแต่ทำงานมา...นี้ก็เป็นอาทิตย์แรกที่เข้ากะกลางคืน...กลางคืนก็เริ่ม เข้าทำงาน..20.15 น. และออกกะก็ 08.15 น. แต่ก็ไม่ค่อยมีอะไรมากมายทำ..ถ้าเรสซิเด้นท์ (คนแก่) ไม่ตื่นมารบกวนเรานะ...แต่ว่ากลางคืน..พวกเราจะมีกันแค่ สามคนเอง...ตรงกันข้ามกัน ตอนกลางวันอาจจะมี 8-9 คน
เข้าทำงานปุ๊บ...ก็รอสัก ครึ่งชั่วโมง พวกเราสามคนก็แบ่งกันทำงาน..แต่เราเองมีเพื่อนที่คุยกันได้หน่อยที่เข้าด้วยกันนะ..อีกคนสาวรูมาเนีย...อีกคนก็สาวจากโปแลนด์...แต่ก็ช่วยเหลือกันไป...หลังจากเอาคนเรสซิเด้นท์ ขึ้นนอนแล้ว..ก็เป็นเวลาของพวกเรา กว่าจะเอาขึ้นนอนเสร็จ ประมาณ สีทุ่ม กว่าๆๆ พวกเราก็ต้องช่วยกันพับ ผ้า ก็จะมี ผ้าเช็ดตัว ผ้ากันเปื้อน พวกนี้แหละที่ ต้องใช้เยอะ...เสร็จแล้วก็ได้เวลาค่ะ...แอ่นหลังที่ใใครที่มัน...ถ้า buzzer ไม่ดังนะ..แต่ถ้าดัง..เราก็จะแบ่งกันอีกนั้นแหละ ว่า ดังครั้งแรกใครจะไปเช็คก่อน..ตามคิวนะ..

แต่การทำงานกลางคืนก็น่าเบื่ออย่างเด้อค่ะ...ก็ไม่ให้เบื่อได้ไง...ก็กำลังหลับตาได้ที่เน๊อะ...เคลิ้มๆๆ อยู่กำลังฝันดี..ฝันหวาน เสียง buzzer (เป็นสัญญาณที่บอกว่า เรสซิเด้นท์ ลุกจากเตียงก็ดันมาดัง..ทำให้อารมณ์ค้างนะซิ..แม้...แม้ กำลังฝันได้ที่ก็ต้องตื่นนะ ....และบางคนก็ไม่นอนทั้งคืนก็มีเดินๆๆๆอยู่นั้นแหละ ....
มีอีกยายหนึ่งก็เดินจนเหนื่อยหอบเลย...เพราะแกเดินเข้าห้องน้ำ ทุกสองนาทีอ่ะ...สองนาทีนะจ๊ะ..บางที่แกเจอเรา..เราบอกไปนอน...แกก็จะบอกว่า...ฉันขอไปห้องน้ำได้ไหม...เราบอกไปซิ ทำไม่จะไม่ได้หล่ะ...อ้าว ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง ขึ้นมาก็เจอแกอีกนั้นแหละ อิ...อิ..เดินกลับไป กลับมา..อยู่นั้นแหละ คือว่า...โอ๊ย...จำทางกลับห้องไม่เจอนะ...อิอิ..

อ้าว มีอีกยายเด้อ สอง สามวันนี้แกไม่ขึ้นไปนอนที่ห้องนะ แกชอบนั่งคุยกะพวกเรา เราถามแกว่า แกอายุเท่าไหร่ ....แกนึกๆๆๆ เสร็จ แกก็บอกว่า แกนะ อายุ 25 ยี่สิบห้าปีว่างั้นนะ...อิอิ..เมื่อวานเน๊อะ แกก็นอนหลับที่ห้องโถ่งอีก...อิอิ...ประมาณ ตีห้าได้นะ เราก็เอาเรสซิเด้นท์ บางคนลงมา แล้วเจอแกนะนอน...ฉี่ราดดดดดดดดดยาวเลย บนเก้าอี้นะ...แล้วแกก็ยังมีการพูดอีกเด้อว่า...เฮ้อ เก้าอี้นี้..ดูสะดวกสบายดีเน๊อะ อุ่นดี ว่างั้น เรานะ อยากจะขำตาย..แม้ยาย...ไม่อุ่นได้ไงเน๊อะ...ฉี่ราดดดดดดดดยาวเป็นทางขนาดนั้นนะ..
มีอีกคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆยายนี้นะแกชอบแต่ผู้ชาย ยายนี้นะ...ไปเปลี่ยนแพมเพิ้่ลให้ที่ไร เจอแกฉี่เต็มทุกที่เลย ...พอเราบอกจะเปลี่ยนแพมเพิ้ลให้แก แก..เฮ้อ..พูดว่า...อืม..ข้างล่างนี้รู้สึกอุ่นๆๆ(ตูดแก) รู้สึกมันเย็นๆๆเน๊อะ...แม้ไม่เย็นไม่ได้ไงเน๊อะ แฉะขนาดนั้นนะ...มีวันหนึ่งเรา อยู่ชั้นที่แกพัก แต่เรานะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แกคนเดียวไม่ได้หรอก วันนี้แกตื่นมาเร็วนะ...แล้วเราก็ไม่เอาแกลงมาข้างล่าง กะว่าให้กะตอนเช้าเอาลงมานะ...เพราะว่า เปลี้่ยนเสื้อผ้าให้แกคนเดียวไม่ได้...โอ๊ย ยากส์.....มากขอบอก ต้องสองคนช่วยกันนะ..เพราะว่าอะไรนะเหรอ...เหอะๆๆๆแกนะ ทั้งหยิก...ทั้งถีบ ...พ่นน้ำลายใส่นะซิ....แกแรงเยอะด้วยนะ เคยแล้วครั้ง เอาแกขึ้นไปห้องคนเดียวนะ..เราเอาแกนั่งรถเข็นไป...แกดันรถเข็นใส่ตัวเอาติดฝาเลย...ขอบอกแรงเยอะม๊ากกกกกกกกกกก...
และแล้วเราก็ไม่ได้เปลี่ยนเอาแกลงมา แกทุบๆๆๆๆประตู...ปัง....ปัง...อยู่นั้นแหละ..และเราก็เลยไปล๊อคห้องไว้...อืม ลงมาข้างล่าง...ขึ้นไปดูแกอีกทีนะ...อ้าว ยายนี้่หายไปไหนหว่า........อ้าว....ไปไหนหว่า.....เราก็เดินไปหาตามห้องน้ำไม่เจอ....อิอิ..เจออีกห้องนะ ห้องเรสซิเด้นท์อีกคน...เหอะๆๆๆแกไปนั่งอยู่บนหัวเตียงอีกยายหนึ่ง...ยายคนเจ้าของห้องก็นอนมองอยู่อ่ะ...อิอิ..เราก็ต้องไปลากแกออกมา...เหอะ...เน๊อะ...

มีอ้าวมาอีกยายคนนี้ชอบตืนมาตอนตีสี่นะ...แกบอกว่าแกจะไปทำงาน...เราบอกตอนนี้เวลานอนนะ ...แกบอกว่าไม่รู้เหรอว่าแกนะต้องไปทำงานนะ ไม่อยากเสียงานนะ เดียวโดนเขาไล่ออกว่าซ่ะงั้น...เหอะๆๆ
ยายอีกคนก็ตื่นมาที่ไหนก็เรียกหา แต่พ่อกะแม่ก็มี อิอิ...กรรม...
อีกคนก็บอกฉันจะไปโรงเรียนนะ...
อืม นี้หรือที่เขาว่าคนแก่กลายเป็นเด็ก เราก็พึ่งเจอ จริง...จริ๊งตอนนี้แหละ...แต่ก็เป็นประสบการณ์มาก ประสบการณ์ที่หาซื้อไม่ได้ เหอะ....เหอะ..




 

Create Date : 27 กันยายน 2551
4 comments
Last Update : 29 กันยายน 2551 5:26:29 น.
Counter : 438 Pageviews.

 

โอ้โห ทำไมโหดจังเลย ทำงานตั้งแต่สองทุ่มยันเช้า

เผอิญว่าเราทำงานสายเดียวกันนะคะ ป้าลิทำอยู่เดนมาร์ก

คนแกที่ว่ามานี่สงสัยเป็นอัลไซเมอด้วยใช่ไหมคะ


ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ

 

โดย: ป้าลิ เวอร์ชั่นขี้เกียจล้อกอิน IP: 83.92.155.165 29 กันยายน 2551 8:50:52 น.  

 

ตอนอ่านก็แอบขำแต่ปนเศร้านะ

แก่ตัวมาเราก็คงเป็นอย่างนั้น แต่ไม่รู้จะขนาดใหน จะอยู่ถึงแก่หรือเปล่าก็ไม่รู้

แต่ขอยอมแก่และอายุ 25 อิ อิ

สงสัยเราจะเป็นโรคนี้เหมือนกัน ชอบคิดว่าตัวเอง 25 ปี ทุกวันเกิดเลย

 

โดย: ลูกแมง 29 กันยายน 2551 15:52:57 น.  

 

คุณปอ
อิชั้นก็คนหนึ่งที่ทำงานเป็นกะ
แต่ของอิชั้นเป็นงานโรงงาน

งานเราต่างกันเนอะ
แต่เอานะ คุณปอ นี้ล่ะ ประสบการณ์ของชีวิตคะ

 

โดย: นานา นอร์เวย์ (Praparat2001 ) 30 กันยายน 2551 5:42:44 น.  

 

เข้ามาเป็นกำลังใจให้สู้ๆ รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ

 

โดย: ojk (ธิดาปลาทู ) 1 ตุลาคม 2551 17:26:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย
Location :
บุรีรัมย์ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ประชาชน คนบุรีรัมย์ค่ะ
Group Blog
 
 
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
27 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.