Bloggang.com : โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย : นี้หรือ..ชีวิต..ครั้งแรกกับการทำงานที่..ลอนดอน.

นี้หรือ..ชีวิต..ครั้งแรกกับการทำงานที่..ลอนดอน.

และแล้ว...เราก็ได้ทำงานหลังจากที่ใช้เวลาเรียนภาษาที่นี้ สองปีกว่า ตั้งแต่มาอยู่ที่ลอนดอน..แต่ในใจอยากทำงานมากม๊าก...แต่ว่า อี..ภาษาไม่ได้เรื่อง...อ่ะเลยต้องเรียนก่อน..หลังจากที่มีโอากาสหางาน..เพราะคนที่บ้านไม่อยู๋...เลยตะเวณหางาน..หางาน..หามาตั้งนาน..แต่ว่าก็ใช้แรงงานนะเน๊อะ.. แต่ไม่เป็นหรอก งานอะไรก็ได้ ทำแล้วสบายใจ ได้เงินนะ...
..หลังจากที่โทรไปหา น้องที่รู้จักไปทำงานดูแลคนแก่..เราก็เลยขอเบอร์โทรเอเจนซี่ ...พอได้โอกาสเลยถามเรื่องงาน....ครั้งแรก ทางเอเจนซี่บอกว่าเต็ม..เราก็เงียบไป...เหอะ..เหอะ..คงไม่ได้งานแล้วเรา..
...และพอนึกได้อีกอาทิตย์ต่อมาก็เลยลองโทรไปอีก ...อิ...อิ..อี..ก็เลยฟลุ๊ค...บอกต้องการคนอยู่พอดีเลย...อ้าว...ดีเลยเรา...ทางเอเจนซี่เลยบอกว่าพรุ่งนี้ เก้าโมงเข้ามาเขียนใบสมัครเลยเด้อ..ว่าซั่นหล่ะ..หวานหล่ะซิเราได้งาน..ได้เงินแระ...พอไปก็..อิอิ...ไม่รู้ว่าตึกที่เอเจนซี่อยู่ที่ไหน...ไปผิด..ไปถูก ถามเขาไปเรื่อยเลย แต่ก็ดีอ่ะ...ไปถึงทันเวลาพอดี อิอิ...และแล้วเขียนใบสมัครเสร็จ...โห้ ใบสมัครก็ต้องกรอก ห้า ถึงหก หน้านะ (ถ้าจำไม่ผิด) เราเหรอ..กรอกได้หน้าแรก แค่ชื่อตัวเอง ประวัตินิดหน่อย..ยื่นส่งกลับเลย บอก..ฉันกรอกเสร็จแระ...ทางนั้นเลยบอกเราว่าต้องกรอกทุกแผ่น...เอาซิ..เก่ง ก็ไม่ค่อยเก่ง...เรื่องภาษา..เอาก็เอาว่ะ..คิดในใจ...กรอก..กรอก และก็มีตอบคำถามด้วย..เอาว่ะ ตามที่เราเข้าใจนี้แระ..(ต้องขอบอกก่อนนะค่ะว่าไม่ได้เก่งเรื่องภาษามากเด้อ) หลังจากกรอกเสร็จ..เขาก็บอกพรุ่งนี้บ่ายโมงนะ ไปที่ ทำงานไปเจอคนนั้น..คนนี้นะ..เราก็ไปแบบมั่วๆๆอีกนั้นแหละ...ตัวคนเดียวเน๊อะ...เพราะตอนนั้นคนที่บ้านไปเมืองไทยอ่ะ...อิอิ ไปถึงก็ถามโน้น...ถามนี้ ก็บอกเดี๋ยวโทรหาเอเจนซี่นะ ถ้าให้ทำนะ...อ้าว....จะรอหรือเปล่าว่ะเรา...ก็ได้แต่เฝ้ารอโทรศัพท์วันนั้น...และแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดัง..ปลายทางบอกเราว่าไปเริ่มงานพรุ่งนี้นะ..และยังกำชับเราอย่าไปทำงานสายเด้อ...อิอิ...

เริ่มเขียนการทำงานที่ศูนย์คนแก่...ของแต่ละวันเพราะเห็นว่า แฮะๆๆๆ ตลก และก็ดีอ่ะเน๊อะ
ที่ทำงานปอทำงานอาทิตย์ละ สามวันบาง สี่วันบาง ถ้าเข้ากะกลางคืนก็ทำเจ็ดวัน และก็หยุดเจ็ดวันเหมือนกัน เฮ้อ... มันก็แปลกดีเน๊อะ..อ้าว ไงก็ได้ว่ะ..เพราะเราเองไม่ได้ทำนานนะ..แต่ตอนนี้ขอผลิตเงินกลับเมืองไทยก่อน เพราะมีโอกาสแล้ว.. แต่ขอบอกว่าเหนื่อยเหมือนกันเด้อ..แต่ก็เห็นแล้วก็ทำใจไม่ได้หลายอย่างนะ..สงสารคนแก่...
...ตอนนี้ก็ทำงานมาได้เกือบจะหนึ่งเดือนแล้วหล่ะ..เหอะๆๆ แป๊บเดียวเองเน๊อะ..สารพัดอย่างเด้อ ทำงานดูแลคนแก่ บางคนก็ไม่รู้ตัวเองบ้าง หลงๆๆ ลืมๆ บ้าง ยิ่งกว่าเด็กก็มี..แต่ก็นัั้นแหละ วงเวียนของชีวิต..เราเองก็ไม่คิดเลยว่าจะได้มาสัมผัสแบบนี้..แต่นี้ก็คือประสบการณ์มหาศาลของเราอีกนั้นแหละ...เป็นประสบการณ์ที่ซื้อไม่ได้ อิอิ..เหนื่อยแต่ก็เหมือนได้ทำบุญไปด้วย..แต่ก็เจอเพื่อนๆๆ ร่วมงานด้วยแล้ว เศร้าใจนะ แต่นะ..คนแก่บ้างคนก็ดื้อมาก..เหอะๆๆๆ...ตื่นเช้ามาร้องหาแต่ พ่อ แม่ก็มีเด้อ...นี้หรือ..ที่เขาบอกว่าคนแก่ กลายเป็นเด็ก...ก็เคยได้ยินมาแต่ไม่เคยเจอเองนะ...
เดี๋ยวว่างจะเก็บมาเขียนเรื่อยๆๆ
แต่วันนี้..ขอเอาเรื่องขำๆๆๆของ ยาย แครทรีนหน่อยนะ
วันนี้อีปอได้ไปทำงานที่ชั้นบน..อยู่กันสองคนกับ ออนน๊า..เพื่อน รูมาเนีย อิอิ..เขาน่ารักดีนะ..ตัวเล็กหุ่นก็ดีคนนี้นะ..อ้าว เราก็ไม่เคยเลย นี้ครั้งแรก ที่ไปทำชั้นบน เจอยายหนึ่ง ชื่อเฮเลน โอ๊ยไม่รู้ ...ยายจะเมื่อยหรือเปล่า พูดทั้งวันเลยไม่มีหยุดนี้เรื่องจริงนะ...พูด ๆๆๆ บ่นๆๆๆ สารพัดของแกนะ..หลังจากกินข้าวเสร็จ ประมาณ หนึ่งทุ่ม เราก็เอาคนแก่นะ ไปเข้านอน ตอนนี้เด้อ พายายแครทรีนไปนอน อิอิ..ก็ไปกันแบบปกติมาก..เราก็เช็คตัว เช็คหน้าให้เรียบร้อย..แล้วก็เปลี่ยนชุดนอนให้แก...อ้าว ดูแกก็ปกติดีอยู่เน้อ...อิอิ..พอเรียบร้อย ...เราก็บอกแกขึ้นเตียงนอนได้แล้ว..แกก็เอามือ จับตรงผม ท้ายทอย..เราก็คิดว่า..เฮ้อ สงสัยแกจะให้เราหวีผมให้ก่อนนอน..อ้าว อีปอก็ไปหาหวีอ่ะ..ก็หวีๆๆๆๆ แต่แกก็ยังไม่ปกตินะ ดูเหมือนผวานะ จับผม...ตรงท้ายทอยอยู่นั้นแหละ..เราก็หวีอีก แล้วก็บอกแกนอนได้แล้ว..แกก็ร้อง...ร้อง..ร้องๆๆๆ..เราก็เลยปลอบใจว่า ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้เช้า เดี่ยวช่างเสริมสวยมา...ไอ้ที่ร้อง เราก็เข้าใจว่า เรานะ หวีให้แกไม่สวย..เฮ้อ มันก็ไม่ใช่...โอ๊ย อยู่นานเดี๋ยวเราเสียเวลาเรานะ เพราะเหลือ งานอีกหลายอย่างที่ต้องทำนะ...เราก็เลยเอาหวีให้แกเลย...ประมาณว่าให้หวีเองนะ..เพราะฉันชักไม่เข้าใจแล้วนะ...ที่นี้...แม้เอ่ยยยยยย แกร้อง...กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย เรา..งง..โว้ยยยย เกิดอะไรขึ้น เราก็ถามแก...เพราะเราไม่ได้ทำอะไรแกเลย แก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆเหมือนเด็ก ที่ไม่ได้อะไรดังใจนะ...อุ้ยยยยแม่เจ้าโว้่ยยยยย...งง ครับท่าน งงมาก...เราก็เลยเดินออกมา ไปบอกเพื่อนว่า...ช่วยฉันหน่อยช่วยไปดูยายแคทรีนให้หน่อย...ว่ายายคนนี้เป็นอะไร..แกร้อง กริื๊ดๆๆๆ เราไม่เข้าใจแกนะ...ที่นี้เพื่อนก็แวะเข้าไปดูให้...เราก็ไม่รู้ ....มาถึง บางอ้อ...ตอนเอาน้ำไปวางให้แกนะ เห็นเพื่อนเอา ถุงน่อง คลุมหัว..คลุมผมให้แกนะ...อ๋อ...เมื่อวานตอนเช้า เราก็เห็นแบบนี้อยู่นี้หว่า..ที่นี้ถึง..บางอ้อเลยเรา...แต่ว่า ไอ้ถุงน่องนี้นะ เมื่อเช้า เราเปลี่ยนชุดให้แกนะ เราว่าจะเราไปซักแล้วเด้อ...แต่ว่า พอเอาไปจะใส่ตระกร้า เราแก้ไอ้ที่ตรงสวมขานะ ไม่ออก เขาผูกติดกันมาก เลยเอากลับมาวางไว้เหมือนเดิม...โว้ยยยย เวร ของกรรม อีปอ...อืม..ให้มันรู้ไปนะ...แต่ละคนแปลกๆๆ ทั้งนั้นเลย เหอะๆๆ เดี่ยว วันหลังมาเล่าคนต่อไป....

วันอังคาร ที่ 10 กันยายน 2008

วันนี้ได้ลงมาอยู่ชั้นสอง..เหอะทำงาน งกๆๆๆ คนเดียวนะ.และวันนี้ก็ต้องเอาคนแก่บางคนอาบน้ำด้วยนะ แต่เราไม่มีปัญญาเอาอาบหรอกนะ..มีคนช่วยอ่ะ เอายาย แอนนา ไปอาบ โอ๊ย ยายนี้เด้อ..แกชอบร้อง ฮัลโล จอน..อยู่ที่ไหน..จอนมาช่วยฉันด้วย..แกไม่รู้หรอก แกพูดไปงั้นแหละ..เหอะๆๆ จูงแกไป เผลอๆ แกก็หยิกเราได้นะ ต้องระวังตัวเองอีก เป่าน้ำลายใส่อีก...พอเอาลงอ่างอีก ต้องคอยจับมือแกไว้ เดี๋ยวแกจะน้ำใส่นะ..เหมือนเด็กๆๆเจอน้ำนั้นแหละ...
และก็วันนี้ก็เอายายแมรี่ตื่น เฮ้อทุกครั้งแกก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นะ ที่เอาปลุกแกตื่นนะ ...เอ๋ เรางง มาก หรือใครทำอะไรแกแรงหรือเปล่านะ...เราเอาแกตื่น แกก็ไม่อยากตื่นนะ..จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ก็ไม่เอา สู้กันอยู่ตั้งนาน..เราใส่เสื่อให้แกนะ แกก็หาว่า เราจะฆ่าแกบ้างหล่ะ..เราเลยถามแกว่า แกอยากใส่ชุดไหน...อิอิ..แกบอกว่าให้เราไปถามน้องสาวแกนะรู้ดีว่าแกชอบชุดไหน..ว่าไปนั้นนะ..กรรม อีปอ อีกแล้ว...เราก็จับเสื้อจะใส่ให้แกอยู่ประมาณห้านาทีก็ไม่ได้ซักกะที เพราะแกบอกว่าเราจะฆ่าแก..ก่อนนั้นแกไม่เคยพูดยากแบบนี้นะ..เพราะเราเองก็เปลี่ยนให้แกก่อนหน้านี้ง่ายนะ..แต่วันนี้ งง มากเลย..แกก็พูดแต่ ว่า คริสมาส แล้ว...วุ้ย...กว่าจะเปลี่ยนได้ก็เรียก เพื่อนอีกคนมาช่วยนะ..กรรม...กรรม
แต่ก็กลางวันมาก็ลงมาช่วยเขาเสริฟ อาหารกลางวัน ก็ได้ช่วยป้อนข้าวคนที่เราอยากป้อนนะ อยากช่วย เพราะเห็นแล้วสงสารอ่ะนะ..เพราะถ้ากินช้า เดี๋ยวเขาเก็บ ถ้วย เก็บ จานไป เดี๋ยวแกจะไม่ได้กินนะ..ก็ช่วยไป..ตามหน้าที่..และก็งานก็เสร็จไปวันๆๆ แฮะๆๆๆก็รับเงินอีก

Create Date : 19 กันยายน 2551

Last Update : 19 กันยายน 2551 5:20:37 น.

3 comments

Counter : 468 Pageviews.

อือ เป็นงานที่ได้บุญดี
ต้องใจเย็นมาก ๆ เลยนะ
นับถือ ๆ

โดย: p_tham

วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:4:44:40 น.

โดย: CrackyDong

วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:5:13:21 น.

แวะมาส่งกำลังใจค่ะ
ไม่ว่างานอะไร ถ้าเรามีใจรัก และสนุกกับงานก็ทำต่อไปเถอะค่ะ
และยังได้บุญอีกด้วย ถือซะว่าเราดูแลญาติพี่น้องเรา สู้ๆ ค่ะ

โดย: ดอกหญ้าในดงผู้ดี

วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:7:18:27 น.